Ἀπόστολος Βρανᾶς Posted July 10, 2022 Share Posted July 10, 2022 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Ἀπόστολος Βρανᾶς Είδος ποιήματος: Μᾶλλον: λυρικὸ τῆς ἀπόγνωσης Αριθμός Στίχων: 28 Σχόλια: Γράφτηκε τὸ 2000 ἢ 2001, χάθηκε μετὰ καὶ 'διασώθηκε'/ξαναβρέθηκε τὸ 2021 μετὰ τὸ θάνατο τῆς Κεχριμπάρης μου (Πριγκίπισσά μου καὶ γυναῖκα μου), καθὼς ἀνοίγω ξεχασμένα ἀρχεῖα καὶ ντουλάπια (ἀκόμα ...). Ἀναφέρεται σὲ ἕνα προηγούμενο ἔρωτά μου, ὁ ὁποῖος λόγῳ συνθηκῶν τῶν δύο μας δὲν μποροῦσε νὰ προχωρήσει σὲ κάτι ὁριστικότερο, παρὰ τὸ ὅτι ὑπῆρχε ἀμοιβαία θέληση. Τὸ καταληκτικὸ δίστιχο ἀναφέρεται στὸ στίχο τοῦ Ὀδ. Ἐλύτη, 'Πιάσε τὸ ΠΡΕΠΕΙ ἀπὸ τὸ ἰώτα καὶ γδάρε τὸ ἴσαμε τὸ πί.' (Μικρὸς Ναυτίλος). ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ Τὰ μάτια σου ... Σὰν κύματα τῆς θάλασσας μὲ σέρνουν στὰ πελάγη σου καὶ μὲ γυρνοῦνε στὴν ἀκτή μου. Μὲ λειώνει τὸ χαμόγελό σου! Ὠκύπλοο σκάφος σαλπάρω σὲ κάβο τῆς καρδιᾶς σου νὰ προσδέσω μὰ ρίχνω ἄγκυρα στὸ τέλος μακρυὰ ἀπὸ τὸ ποθητὸ λιμάνι. Στὴν ἀγκαλιά σου θέλω νὰ κουρνιάσω, στὰ βάθη τοῦ βυθοῦ σου νὰ βουτήξω στοὺς λόφους τῆς ἀκτογραμμῆς ν’ἀνεβοκατεβαίνω, τὴν εὐωδιά σου νὰ τὴν πῶ ‘ὀσμή μου’, τὸ ὑγρό σου δέρμα νὰ νοτίσει τὴν ψυχή μου. Καὶ λάμνω νὰ βρεθῶ κοντά σου ἐνάντια σὲ ρεύματα ποὺ μὲ πισωγυρίζουν. Τὶς προάλλες σὲ πῆγα νὰ φύγεις μακριά μου ... Τὴν ἀγκάλη μου ἄνοιξα ἀπρόθυμα ‘Φῦγε!’ κι ἁλμυρὸ ἕνα δάκρυ μου κύλησε μόνο καὶ τὸ σκούπισ’ἀνάκαρδα ἐγὼ πονεμένα ...· σὰν τὸ ναύτη σὲ παροπλισμένο βαπόρι ὀνειρεύομαι στὸ ἴδιο σκαρὶ κι ἄλλα ταξίδια! Σὰν ἄλλη Ἰφιγένεια θυσιάζω αἰσθήματα στὸν ἄκαρδο βωμὸ τῶν ‘πρέπει’! Τὸ πί μᾶς ἔμεινε στὸ χέρι, Θεῖε ...· καλύτερα νὰ τό’χαμε γδάρει κι αύτό! (Διασωθέν: Αὔγουστος 2021) Edited July 10, 2022 by Ἀπόστολος Βρανᾶς 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.