ΤΑΞΙΔΙ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ - Μιὰ ἀπὸ τὶς Πολλὲς Στερνές μου Ἐπιθυμίες

[Ἀπόστολος Βρανᾶς]

Όνομα Συγγραφέα: Ἀπόστολος Βρανᾶς
Είδος ποιήματος: Προσωπικῆς ἀναζήτησης
Αριθμός Στίχων: 16
Σχόλια: Τὸ πρῶτο ποίημα τῆς ἐφηβικῆς μου συλλογῆς 'Ταξίδι Θαλασσινό', ἀνέκδοτης εἰσέτι.

Τελειόφοιτος Λυκείου, εἶχα τὴν τύχη νὰ ἔχω γιὰ φιλόλογο τὸν 'Φοὺ Μὰν Τσού', ἕναν καθηγητὴ - κινητὴ βιβλιοθήκη ὁ ὁποῖος ἔμοιαζε μὲ ἀσιάτη λόγῳ τῶν σχιστῶν του ματιῶν καὶ τοῦ γενιοῦ του ἂ λὰ Λένιν ...  Μιὰ μέρα, γιὰ νὰ μᾶς λαφρύνει λίγο τὴν πίεση στὴν Ἔκθεση μᾶς εἶπε: 'Γιὰ τὴν ἑπόμενη βδομάδα, γράψτε ἀπὸ ἕνα ποίημα καὶ θὰ διαβαστοῦν ὅλα στὴν ταξη!' Ἔτσι γεννήθηκε τὸ 'Μιὰ ἀπὸ τὶς Πολλὲς Στερνές μου Ἐπιθυμίες' ...

Λίγα χρόνια ἀργότερα εἶδα τὸ ἴδιο καθηγητικὸ εὔρημα πρῶτα στὸ ἐμβληματικὸ Dead Poets' Society/Ὁ Κύκλος τῶν Χαμένων Ποιητῶν καὶ ἀργότερα στὸ Freedom Writers, ἔργα ποὺ θὰ ἔπρεπε κατ'ἐμὲ νὰ διδάσκονται σὲ κάθε Παιδαγωγικὴ Ἀκαδημία καὶ Σχολὴ Καθηγητῶν.  Καὶ ἔτσι, ἔβαζα κι ἐγὼ τὰ 'παιδιά μου' νὰ κρατοῦν προαιρετικὰ ἡμερολόγιο ἢ νὰ γράφουν ἱστορίες στὰ Ἀγγλικά.

 

 

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΤΕΡΝΕΣ ΜΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ [1]

 

            Ἕνα τετράδιο τῆς μάνας πεταμένο,
            ἕνα παιχνίδι τοῦ πατέρα ἀραχνιασμένο
            καὶ λίγ'ἀκόμα ἐρείπια τοῦ χθές.
            Λίγες ἀναμνήσεις, μιὰ εἰκόνα, μιὰ ζωή.

 

  5        Κι ὁ χρόνος, ὦ Θεέ μου, ὁ χρόνος,
            ποὺ μᾶς φοράει τὶς παρωπίδες τῆς λήθης.
            Καὶ τ'ἄλλα, αὐτὰ ποὺ οἱ παρωπίδες μᾶς τὰ κρύψαν,
            πετάξαν μακριά, πουλιὰ κυνηγημένα,
            τελευταῖες νότες τῆς μπάντας τοῦ Τιτανικοῦ
10        ὅταν τὸ κῦμα ἔκλεισε πάνω ἀπ'τὸ στερνό του ἀραξοβόλι.

 

            Γιατὶ ὁ χρόνος νὰ κλείνει τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς
            κι ἀπόνετα νὰ τὸ παραμερίζει;

 

            Ἐγωιστής;  Ποιὸς ξέρει;  Ὅμως θὰ τό'θελα πολὺ
            σὰν κλείσει τὸ βιβλίο μου νὰ μὴ δοθεῖ στὴ λήθη,
15        παρὰ μαζὶ μὲ τὰ χρυσόδετα νὰ μπεῖ,
            χρυσόδετο κι αὐτὸ μὲ τ'ἀρχικά μου ἀπ'ἔξω.

 

---

[1] Κυριακή, 18 Σεπτεμβρίου 1983

Edited July 18, 2022 by Ἀπόστολος Βρανᾶς

[Nick V.]

έχει ενδιαφέρον
η επιθυμία σου, γιατί
για κάποιον σαν κι εμένα
θα 'ταν εφιάλτης

στη λήθη, λοιπόν, φίλε μου 
κι ακόμα παραπέρα
ο χρόνος είναι λυτρωτής
σωτήρας είναι

άδετο, λοιπόν
ξερό, σκισμένο, κίτρινο
κι άγραφο
το κάθε φύλλο

κι όσο για 'κείνα τ’ αρχικά μου
κανένας ας μην τα θυμάται
 

[Ἀπόστολος Βρανᾶς]

Νίκ, φίλε μου, θαυμάσια ἀπάντηση κι ἂς διαφωνῶ! 👍