Rikochet Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 Κάτι διαφορετικό απ'όσα ποιήματα έχω γράψει ως τώρα: His thoughts are old Aged, like Time itself His mind wanders In revelations untold One’s thoughts lost in one’s self In his skin, gray and blistered Myriad paths become one His mind travels Bereft of emotions uncontrolled Countless possibilities of actions undone Visage, vile and dark Face, a broken mirror Eyes shut and open Gaze steady on Eternity’s arc Distorted ascension, expressionless terror Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 Μου θύμισε λίγο watchmen. Αρκετά καλό στιχουργικά και μια θεματολογική ανάπαυλα από τα οργισμένα/θλιμμένα/απογοητευμένα ποιήματά σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted June 5, 2005 Share Posted June 5, 2005 His thoughts are old Aged, like Time itself His mind wanders In revelations untold One’s thoughts lost in one’s self Δίνεις μια υπέροχη ατμόσφαιρα απ'την αρχή. Κάτι σαν ημιπροσωποποίηση των σκέψεων, δεμμένη μ' αυτή του χρόνου σαν σχεδόν από ιστούς ασημένιους... Και μετά απ'αυτή τη στάσιμη εικόνα των δυο πρώτων στίχων, ξεκινάς ένα ταξίδι σε άγνωστη γνώση, σαν μέσα στην αχανή Του ψυχή και συνάμα ανάμεσα στ'άστρα... Χαμένες, αόριστες οι σκέψεις... Τεχνικόν: Αν και αντιλαμβάνομαι πώς ταιριάζει η αοριστία στην ατμόσφαιρα, το one έτσι όπως το χρησιμοποιείς είναι το εντίστοιχο του αορίστου β' ενικού στα ελληνικά ("οι σκέψεις σου χαμένες στον εαυτό σου", κατά κάποιο τρόπο), και μου φαίνεται πως ίσως είναι λίγο υπερβολικό... -- απ'την άλλη, δεν ξέρω πώς/αν αλλιώς θα ήταν καλύτερο... In his skin, gray and blistered Myriad paths become one His mind travels Bereft of emotions uncontrolled Countless possibilities of actions undone Πολύ όμορφες λέξεις, ο ήχος και το σχήμα τους μου φέρνει ροζιασμένο γκρίζο ξύλο ή δέρμα στο μυαλό (αυτό το y!) Και πάλι, μετά το πρώτο δίστιχο ταξιδεύουμε, τώρα πιο μακρυά, πέρα απ'τα συναισθήματα (νιώθοντας την πικρή τους απουσία) - τώρα πια στο παρελθόν, και τα λάθη, τις επιλογές μας... Αν και, "σε τρίτο επίπεδο" (δηλ. με το μικροσκόπιο), θα μπορούσε να χαρακτηριστεί βεβιασμένη ρίμα, ίσως απλώς δεν καταλαβαίνω 'τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής'. Πάντως, παρ'όλ'αυτά, είναι πολύ όμορφη (βλ. παρακάτω). Visage, vile and dark Face, a broken mirror Eyes shut and open Gaze steady on Eternity’s arc Distorted ascension, expressionless terror [Γ. Ρίτσος, η Σονάτα του Σεληνόφωτος: κι αν κάνεις να κοιτάξεις σ' αυτόν ή στον άλλον καθρέφτη, πίσω απ'τη σκόνη και τις ραγισματιές, διακρίνεις πιο θαμπό και πιο τεμαχισμένο το πρόσωπό σου,(...)] Τώρα περνάμε στο etherial plane, μια ματιά πίσω απ'την κουρτίνα, στην άλλη μεριά του καθρέφτη (και πάλι στην τρίτη στροφή) μετά από δυο στίχους επίπονης προσπάθειας να διαπεράσει το τζάμι, χάνεται μέσα στο άπειρο της Αιωνιότητας... Στρεβλωμένη η άνοδος, χαμένος, άυλος ο φόβος... Γενικά, έχει μια πολύ όμορφη αίσθηση της ομοιοκαταληξίας, κάποιες χαλαρότερες απ'τις άλλες, και πάντα μια αίσθηση αλλόκοσμη (προφανώς δε 'φταίνε' οι ομοιοκαταληξίες, αλλά το όλον!) Γενικά το λεξιλόγιό σου, ειδικά στο τέλος των στροφών κι ακόμη ειδικότερα τα <...revelations untold/.../Countless possibilities of actions undone/.../...Eternity’s arc/Distorted ascension...> δίνουν εξαίσια την αίσθηση του αιώνιου, του χάους, του αμέτρητου πλήθους των αστεριών που απλώνονται μπροστά μας τη νύχτα κι περιμένουν (μάταια ίσως) να τα εξερευνήσουμε... Πανέμορφο, Ρίκος! Οι Μούσες μαζί σου! -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 Νομίζω ότι ο Ορφέας με έχει υπερκαλύψει... είναι πολύ ωραίο ποίημα. Εντελώς διαφορετική θεματολογία, και ελαφρά διαφορετικό στιλ από τα υπόλοιπά σου ποιήματα. Η έλλειψη ρημάτων του δίνει μια άλλη ατμοσφαιρα... πώς να το πω... απόμακρη? μαμώ πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 Τα κομμάτια που συνθέτουν την προσωπικότητά του ίσως προέρχονται από τις εμπειρίες του, ίσως πάλι προέρχονται από διαφορετικούς ανθρώπους και από όσα "άφησαν" μέσα του: ένα πείραμα, ένα κολάζ, ένα ταραγμένο μυαλό, μια διαστροφική συνένωση κι ο παραγόμενος πόνος. Τελικά ποιος είναι απόλυτα πεπεισμένος πως είναι ο μόνος υπεύθυνος για τη φύση και τα χαρακτηριστικά της υπόστασής του κι ότι δε δημιουργήθηκε, όπως συντίθεται ένα παζλ; Εντυπωσιακά διαφορετικό, ευαίσθητα περιγραφικό, ψυχογράφημα μα και απεικόνιση που μπορεί να προσλάβει τόσο αλληγορικό όσο και κυριολεκτικό χαρακτήρα! Πολύ όμορφο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 Τρομερό ποίημα ρίκο.... Μου άρεσε πολύ το πλούσιο λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς. Δεν έχω τι άλλο να πω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.