ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΑΡΧΟΝΤΑ

[Roubiliana]

ΚΑΝΑΡΗ ΒΙΒΗ 

3274 ΛΕΞΕΙΣ

ΣΕΞ ΥΠΟΝΟΕΙΤΑΙ

ΒΙΑ ΛΙΓΑΚΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ 57ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΘΕΜΑ : ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ

ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ.docx

[gismofbi]

Καλή επιτυχία Βιβή!

Spoiler

Τελικά σου πάει πολύ να γράφεις χιουμοριστικά κείμενα κι αυτό είχε αρκετές τέτοιες στιγμές. Ήταν ευκολοδιάβαστο, αστείο όταν έπρεπε και σκληρό στα κατάλληλα σημεία. Μασκάρεψες με μαστοριά τα μανουσακικά κλισέ με δόσεις χιούμορ και καφρίλας και του πήγαινε πολύ. Οι χαρακτήρες ξεχώριζαν, είχε ο καθένας τη φωνή του και η πλοκή ήταν απλή αλλά αρμόζουσα, άλλοτε γραμμική και άλλοτε με τις ανατροπές του. Το τέλος ήταν επικό!

 

[Starbuck]

Spoiler

Αγαπητή Βιβή, 

Πέρασα καταπληκτικά με την ιστορία σου! Μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ! Είχε ωραία γραφή, χιούμορ, και εξαιρετική πλοκή! Εκτός από όλα αυτά μου άρεσε εξαιρετικά η συνολική φιλοσοφία πίσω και μέσα στην ιστορία: η μάχη του καλού με το κακό που δεν χρειάζεται πια να μάχονται αλλά μπορούν να συνυπάρχουν, καθώς και η ανάληψη ευθύνης των επιλογών μας έναντι μιας μοιρολατρικής προσέγγισης που έχουν τόσο οι θρησκείες όσο και τα κάθε είδους μεταφυσικά νοήματα με τα οποία εμποτίζουμε τις ζωές μας. Το να ζούμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας και όχι σύμφωνα με τις επιταγές του «πεπρωμένου» είναι κάτι που με συγκίνησε πολύ στην ιστορία σου ενώ το έκανε με έναν εξαιρετικά ανάλαφρο και πολύ ευχάριστο τρόπο! Το μόνο ίσως σημείο που θεωρώ θα μπορούσε να είναι καλύτερο είναι ο τίτλος. Αυτό και τίποτα άλλο. 

Σου δίνω τα θερμά μου συγχαρητήρια και σου εύχομαι πολύ καλή επιτυχία!

 

[Nick V.]

Spoiler

Η πρωτοπρόσωπη έχει τα ρίσκα της, ειδικά όταν δίνει την αίσθηση της κεκαλυμμένης τριτοπρόσωπης (όχι ακριβώς η δική σου περίπτωση). Το βασικό, όμως, νομίζω, είναι ότι αν δεν κατέχεις απόλυτα τον χαρακτήρα που μιλάει, μπορεί να παρασυρθείς και να κυριαρχήσει η φωνή του συγγραφέα (και σε δεύτερο επίπεδο, εφόσον μιλάμε για σένα, να βγει και η θεματική -ή μια παραλλαγή της- που συνήθως κυριαρχεί στις ιστορίες σου -σε όσες έχω διαβάσει τουλάχιστον). Και εξηγούμαι: Η γνώμη μου είναι ότι η ιστορία σου είναι χωρισμένη σε δύο μέρη.  Στο πρώτο μέρος, μέχρι τα μέσα της τέταρτης σελίδας, μας γνωρίζεις το Ρας. Από την τέταρτη σελίδα μέχρι το τέλος (το δεύτερο μέρος), μας δίνεις όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι το Ρας είναι, μάλλον, η Ρας. Πέρα από αυτό το θέμα με τον χαρακτήρα, η ιστορία σου μου άρεσε πολύ. Μια μικρή παρατήρηση μόνο: ένα δαιμόνιο που σέβεται τον εαυτό του, φαντάζομαι, θα έλεγε: «το Κακό και το Καλό» (πρώτα το «εμείς,» δηλαδή.)
Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στη νανογραφία (ή σε ό,τι άλλο γράφεις).

 

[Αρίστος]

Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία !

Spoiler

Όπως και σε άλλα κείμενά σου, που είχα την τιμή και την χαρά να διαβάσω εδώ, μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής σου. Έξυπνος, με ροή, δουλεμένος, ζωντανός. Έτσι κι εδώ ! Μου άρεσε πολύ η ιδέα και ο κωμικός τρόπος απόδοσής της, που όμως δεν υποβάθμισε καθόλου αυτό που μου εντυπώθηκε, διαβάζοντας την ιστορία σου. Ότι δηλαδή η "Μάχη του Καλού με το Κακό" έχει κουράσει. Οι ταμπέλες και τα "πρέπει" αποτελούν βαρίδια, που ενδέχεται (αν όχι σίγουρα) να σε πηγαίνουν πίσω και να μην εξελίσσεσαι. Αν μου επιτρέπεις, από τη στιγμή της εμφάνισης του Σκοτεινού Άρχοντα και μετά ο ρυθμός μου φάνηκε λίγο βιαστικός και πιστεύω (είμαι σίγουρος), ότι θα μπορούσες να δουλέψεις λίγο περισσότερο τον τίτλο.

 

[Kriton]

Βιβή μπράβο - καλή επιτυχία

Spoiler

Μου άρεσε πάρα πολύ το διάχυτο χιούμορ. Νομίζω ότι χαρίζει αφάνταστα στην ιστορία και νομίζω ότι σου ταιριάζει αυτός ο τρόπος γραφής. Μου άρεσαν οι χαρακτήρες που είναι ερμαφρόδιτοι. Οι ήρωες πολύ καλοί όλοι τους, προεξάρχοντος του Ρας. Ο τίτλος είναι απόλυτα επιτυχημένος. Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και έχει ωραία κορύφωση. Βρήκα την ιστορία πάρα πολύ ευφάνταστη, ίσως την πιο ευφάνταστη ανάμεσα σε όλες του διαγωνισμού. Το τέλος είναι αναπάντεχο και πολύ αστείο. Πραγματικά την απόλαυσα 😍.

Εκείνο που κάπως με χαλάει, προσωπικά, στο ύφος της γραφής είναι ότι σε σημεία γίνεται πως να το πω; “υπερβολικά Άρλεκιν”, δηλαδή κοινότοπο και γλυκανάλατο (π.χ  “έπρεπε να μείνω να παλέψω για μας”,  ή “ένιωσα την καρδιά μου να συνθλίβεται”*).

Επίσης, ως άντρας, “βλέπω το Ρας να “λειτουργεί πολύ περισσότερο σαν γυναίκα παρά την ερμαφρόδιτη φύση του".  Πράγμα το οποίο έχει λογική - αφού η γυναίκα συγγραφέας το δημιούργησε - αλλά νομίζω πως θα μπορούσε να δουλευτεί πιο πολύ. Ακόμα και εάν δίπλα σε έναν άντρα αποκτά έναν πιο "γυναικείο ψυχισμό" αυτό θα έπρεπε κάπως να αποδοθεί με λέξεις.

(*θα το έγραφα για παράδειγμα: τη στιγμή που άκουσα τον ήχο του παραθύρου που έκλεινε ένιωσα σαν να πλάκωναν το στέρνο μου όλοι οι τόμοι των αναλύσεων…)

Υποκειμενικές σκέψεις τυχαίου αναγνώστη - μην παρεξηγείς. Τροφή για συζήτηση και όχι υποδείξεις.

[Ιρμάντα]

Καλησπέρα Βιβή!

Spoiler

Πλοκή: Τι να πω, μου άρεσε πολύ. Γέλασα όσο έπρεπε, είχα αγωνία τόση όση. Η ιδέα των ερμαφρόδιτων δαιμονίων, αν και δεν είναι το πρώτο story/movie/show/book που βλέπω να παίζει, μια χαρά ταίριαξε και μία χαρά τη διαχειρίστηκες, με την εξαίρεση μερικών προτάσεων του Ρας που μάλλον ξέφυγαν (Εγώ θα είμαι αυτό που έκανε αυτό, αυτός που έκανε το άλλο λέει κάπου, κατά τη διάρκεια της αρχικής χαρτοπαιξίας). Είναι αυτό, προφανώς, και όχι αυτός. Αφού γεννάει κιόλας. Εν ολίγοις μου άρεσε πολύ. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις στα μυθιστορήματα γιατί ολοκληρωμένο δικό σου δεν έχω διαβάσει ακόμη (πέραν αποσπασμάτων) αλλά νομίζω είσαι από τους συγγραφείς που τους πάνε περισσότερο τα διηγήματα. Με επιφύλαξη αυτό. Έχω απλώς αυτή την αίσθηση.

Α, μια γκρινίτσα τόση δα. Ήθελα λίγο πιο άρτια φτιαγμένη τη σκηνή του χωρισμού τους. Δλδ χώρισαν επειδή το έλεγαν οι προφητείες; Εννοώ, φάνηκε λίγο βεβιασμένο, ή λειψά δικαιολογημένο αυτό. Κάπως ότι το έκανες για να το κάνεις. Δεν ένιωσε διόλου την αναγκαιότητα. Δεν πείραξε τόσο γιατί ήταν τέτοια η φύση του διηγήματος, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

Γλώσσα: Ωραία. Μία ιδέα πιο «βρώμικη» δεν θα με χάλαγε. Δαιμόνια είναι. Α, και το ανέκδοτο με το εκλεκτό σεξ κομμάτι ξενέρωτο. Βέβαια έχουμε και PG 13 στο φόρουμ, που λέει ο λόγος. Κατάλαβες όμως τι εννοώ.

Χαρακτήρες: Ωραιότατοι και αυτοί. Δηλαδή, έκαναν τη δουλειά τους όπως έπρεπε να την κάνουν. Ο βλαξ πλην όμορφος Λεοπόλδος, σκέτο ποίημα. Κρίμα να μην δώσεις μια ατάκα ή δυο, ή μία σκηνή, στη Βεατρίκη, να δούμε τι σόι πράγμα ήταν η καημένη και αυτή…

Διάλογοι: Ρεαλιστικοί, αλλά μία ιδέα πιο «βρώμικοι» το ζητούσαν νομίζω. Ένα έξτρα spice αθυροστομίας, κράτα τη σύσταση για μελλοντική χρήση.

Διεκπεραίωση: Ε, το δυνατό σου σημείο σίγουρα. Είναι μία ιστορία συνομωσίας και χωρίς αυτήν, χωρίς τη συνομωσία, δηλαδή, δεν στήνεται ιστορία.

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό σου εύχομαι!

[EmberRoar]

Μπράβο σου, Βιβή!

Spoiler

Θυμάμαι στην αρχή του διαγωνισμού που έκανες teaser την πρώτη πρόταση της ιστορίας σου. Διάβασα το “Κατάλαβα πως είχαμε ακολουθήσει τον λάθος Σκοτεινό Άρχοντα τη στιγμή της τελικής μάχης,” και είπα “εδώ είμαστε!” Μα τι επική πρώτη εντύπωση! Και οι προσδοκίες μου, εννοείται, καλύφθηκαν πλήρως.

 

Σκοτώνεις τα αρχέτυπα και τα κλισέ με ένα σπαθί από σφυρηλατημένο χιούμορ. Τι καλό και κακό; Γιατί όχι μιξ γκριλ;

 

Ευτυχώς έβαλες τις αναδρομές που χτίζουν τη σχέση μεταξύ του Λεο και του Ρας, ώστε η μάχη μεταξύ τους να έχει μια συναισθηματική φόρτιση. Μόνο μια απορία πάνω σε αυτό: Γιατί τη μια στιγμή ο βασιλιάς λέει “Χτύπα!” και είναι έτοιμος να δεχτεί την επίθεση, αλλά αμύνεται επιτόπου όταν το Ρας πάει να τον σκοτώσει;

 

Τον τίτλο τον φαντάζομαι γραμμένο σε πλακάτ, με το Ρας να ουρλιάζει τα λαρύγγια του. Μπορούσες να παίξεις περισσότερο με τον τίτλο, μιας και είναι από την οπτική της μαύρης πλευράς. Κάτι σαν “Διεκδικούμε έναν χειρότερο σκοτεινό άρχοντα” θα δούλευε στο πνεύμα της ιστορίας. Αλλά και έτσι όπως το επέλεξες, είναι μια χαρά.

 

Η γλώσσα δεν σκαλώνει πουθενά και είναι διαφανής, οπότε η ιστορία είναι ευκολοδιάβαστη. Από θέμα κοσμοπλασίας, προσφέρεις το στάνταρ του medieval high fantasy που το κάνει προσιτό (θα ήθελα όμως και μερικές δικές σου πινελιές!)

 

Συγχαρητήρια, σου εύχομαι ό,τι καλύτερο.