δεινοφύλαξ

[Ιρμάντα]

Είδος: Ιστορική μυθοπλασία

Λέξεις: 3225

Σεξ: Υπονοείται

Βία: Υπονοείται

Αυτοτελές: Ναι

Σημειώσεις: Είχα την ελπιδα να το αναμορφώσω για τον 57ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας με θέμα: Συνομωσία.

Κι άλλες σημειώσεις: Ίσως μια παλιότερη εκδοχή του κειμένου να κολυμπά στα άδυτα τούτου του φόρουμ. Εκεί, που κολυμπούν οι παλιές αμαρτίες...

Αρχείο:δεινοφύλαξ.doc

[MadnJim]

Θυμάμαι νομίζω σε ένα ffl κάτι ανάλογο από σένα, Ειρήνη, όχι το ίδιο βέβαια αλλά μου είχε κάνει πολύ (θετική) εντύπωση τότε και μου ήρθε αμέσως στο μυαλό διαβάζοντας ετούτη την ιστορία σου. Εδώ φυσικά δεν έχει καμία σχέση με ffl και περιττό να σου πω ότι μου άρεσε (μου αρέσει το ύφος, το στυλ σου, ο τρόπος που γράφεις και για κάποιο περίεργο λόγο πάντα ότι κι αν διαβάσω από σένα νιώθω σαν να διαβάζω ποίημα).  

[Ιρμάντα]

2 hours ago, MadnJim said:

Θυμάμαι νομίζω σε ένα ffl κάτι ανάλογο από σένα, Ειρήνη, όχι το ίδιο βέβαια αλλά μου είχε κάνει πολύ (θετική) εντύπωση τότε και μου ήρθε αμέσως στο μυαλό διαβάζοντας ετούτη την ιστορία σου. Εδώ φυσικά δεν έχει καμία σχέση με ffl και περιττό να σου πω ότι μου άρεσε (μου αρέσει το ύφος, το στυλ σου, ο τρόπος που γράφεις και για κάποιο περίεργο λόγο πάντα ότι κι αν διαβάσω από σένα νιώθω σαν να διαβάζω ποίημα).  

Blushing here☺️☺️☺️

[Kriton]

Ξεκινάω λέγοντας πως τίποτε δεν είναι τυχαίο (ότι εδώ είσαι η δασκάλα...εννοώ).

Και πάω να πω τις εντυπώσεις μου. Εξαιρετικά ατμοσφαιρικό. Σε ταξιδεύει στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους, εξιστορεί μια πιθανή πλεκτάνη - συνωμοσία που θα μπορούσε κάλλιστα να συνδέεται με τον θάνατο του Αλέξανδρου (αφού υπάρχουν πάμπολλες σχετικές θεωρίες μη επιβεβαιώσιμες και μη καταρριπτόμενες.

 

Η γραφή είναι εξαιρετική σε τεχνική, η αφήγηση σε συνεπαίρνει και η πλοκή ξετυλίγεται περίτεχνα και είναι αρκετά σύνθετη. Οι ήρωε,ς ή να πω οι αντιήρωες καλύτερα, άρτια παρουσιασμένοι, σίγουρα δεν σε αφήνουν ασυγκίνητο (και κυρίως σε κάνουν να τους μισείς!)

Αν κάτι θα άλλαζα (ή κάτι που μου χτύπησε), είναι οι πολλές παρομοιώσεις, "σαν..." στο κείμενο. Θα προτιμούσα κάποιες από αυτές ως μεταφορικό λόγο.

Edited November 13, 2022 by Kriton

[Ιρμάντα]

@Kritonέχεις δίκιο για το τελευταίο με τις παρομοιώσεις. Θέλουν μάζεμα. 

Ώστε όλοι μισητοί! Χαίρομαι, για αυτό τους προόριζα! Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου και το χρόνο σου να ασχοληθείς!

[Nick V.]

Χμ, τι κριτική να κάνω τώρα εγώ, μου λες; Θα πάω καλύτερα να παίξω με τα κουβαδάκια μου, να πλατσουρίσω λιγουλάκι ή, άντε, το πολύ-πολύ να μπω και στη θαλασσίτσα μέχρι εκεί που πατώνω (αφού τη δοκιμάσω πρώτα με το δαχτυλάκι μου, μην είναι και πολύ κρύα, ε). Πάντως εκεί που κολυμπάνε τα δελφίνια δεν πάω. Με απλά λόγια, για μένα το κείμενό σου είναι για ανάλυση, Ειρήνη, και όχι για κριτική, οπότε, σε ευχαριστώ που το ανέβασες.

ΥΓ. τώρα κατάλαβα γιατί δεν κατεβαίνεις στους διαγωνισμούς.

ΥΓ2. προσωπικά, τους γούσταρα όλους τους χαρακτήρες και ειδικά τον Ιόλλα.

ΥΓ3. νομίζω ότι θα πρέπει να βάλεις για λίγο στην άκρη τα πολλά άρθρα και τα μαθήματα (ή έστω, μια άνω τελεία), για να αφιερώσεις και λίγο περισσότερο χρόνο στη συγγραφή (έτσι, για εμάς τα άτακτα παιδάκια που δεν τις μπορούμε τις πολλές θεωρίες και τα παίρνουμε τα διδάγματα μόνο με χειροπιαστά παραδείγματα.)
 

[gismofbi]

Αγαπητή δασκάλα. Αν αυτό το κείμενο ανήκει στις παλιές σου αμαρτίες όπως λες, το τραγούδι ''είσαι αμαρτωλή, δεν σε θέλω πια'' σίγουρα δεν ισχύει για σένα καθώς θέλουμε να διαβάσουμε κι άλλα δικά σου έργα. Χώρεσες ίντριγκες, ανατροπές, δολοπλοκίες κ αγωνία σε τόσες λίγες λέξεις κι έκανες ένα διήγημα ιστορικό-αστυνομικό-πολιτικό θρίλερ,  φουλ καλογραμμένο και προσεγμένο σαν εργόχειρο. Όλα σε ένα και συμφέρει. Δεν έχω να πω κάτι άλλο, πόσο μάλλον να κρίνω (ποιος, εγώ;). Μου άρεσε πολύ το τέλος και ανυπομονώ για την επόμενη ιστορία σου.  Σου βάλλω λοιπόν τον λίθο μου αλλά έτυχε να είναι βοτσαλάκι  

[Starbuck]

Εεεε δεν έχω και πολλά να πω! Πέρασα τέλεια διαβάζοντας αυτή την ιστορία! Με πήρε αργά και με έμπασε για τα καλά μέσα της! Το ενδιαφέρον-ή καλύτερα το σασπένς- κλιμακώνεται σταδιακά χωρίς κανένα πισωγύρισμα και το ότι μέσα σε όλα είναι και αστυνομικό (που αγαπώ) το απογειώνει. Κρίμα που δεν είναι στον διαγωνισμό! Αλλά χαίρομαι που το διάβασα έτσι κι αλλιώς! 🙃

[Αρίστος]

Μου άρεσε πολύ. Πέρα από τους όμορφα δοσμένους χαρακτήρες και το άρτιο γράψιμό σου, εμένα προσωπικά με ενθουσίασε η δομή. Ανεξάρτητα από το γούστο του καθενός και το τι ευχαριστιέται να διαβάζει, υπήρχε Αρχή - Μέση - Τέλος. Τόσο ξεκάθαρα, ώστε το διήγημά σου να είναι ολοκληρωμένο. 

[Nick V.]

Επανέρχομαι στο θέμα, όχι με κριτική, φυσικά. Κάποιες σκέψεις είναι περισσότερο πάνω στην ιστορία σου και από την πλευρά του απλού αναγνώστη.

Spoiler

Εισαγωγή:

Η εισαγωγή σου, αν και έχει ρυθμό και βγάζει μια ποιητικότητα, θεωρώ ότι δεν ταιριάζει με το γενικότερο ύφος του κειμένου. Επιπλέον, έχω την αίσθηση ότι φρενάρει λίγο την ανάγνωση (εμένα, για παράδειγμα την πρώτη φορά με φρέναρε -ίσως γιατί δεν αντιλήφθηκα έγκαιρα το ρυθμό της αφήγησης- και σταμάτησα λίγο μετά την πρώτη σελίδα με το σκεπτικό να το ξαναπιάσω κάποια άλλη στιγμή με πιο καθαρό μυαλό.) Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μια εναλλακτική εισαγωγή (όχι απαραίτητα σωστή, φυσικά) θα ήταν η ακόλουθη:

Ζει μόνος, ένας απλός οπλίτης, από τους Θεσσαλούς. Έχει άσχημη φήμη κι όσοι τον ξέρουν μιλούν για την ενοχλητική οξύνοια του χάρη στην οποία δέχεται τώρα αυτή την επίσκεψη.
Η γυναίκα που ‘ναι καθισμένη μπροστά του είναι τυλιγμένη στα μετάξια.
«Η Βασίλισσα περιμένει παιδί,» του ανακοινώνει ο Περδίκκας που στέκεται όρθιος πίσω της. Γύρω απ’ τον στρατηγό παρατάσσονται ακόμα οι άνδρες της προσωπικής του φρουράς κάνοντάς τον να φαίνεται ακόμα πιο μεγαλόσωμος. Το μικρό δωμάτιο που τους φιλοξενεί δείχνει να μικραίνει ολοένα και περισσότερο.
«Είμαι ανάξιος ακόμη και για-»
«Χωρίς αμφιβολία, Κράτιστε, είσαι ανάξιος. Εμείς μιλάμε, εσύ ακούς.»

Και εξηγούμαι: δεν χρειάζεται να μιλήσεις για «βασιλικούς παίδες» στην εισαγωγή. Όσοι αναγνώστες ξέρουν τι σημαίνει, ίσως και να το θεωρήσουν φλυαρία. Όσοι δεν ξέρουν, θα αρχίσουν να ψάχνονται (και η αρχή είναι νομίζω το λάθος σημείο για να κάνεις αυτή την αναφορά. Πιο σωστή στιγμή είναι όταν βάζεις τον Μήδιο να το πει στον διάλογό του με τον Κράτιστο.) Στην ίδια λογική, θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να δώσεις τόσες πολλές λεπτομέρειες για το τι θα ακολουθήσει. Συνεπώς, το παρακάτω μου φαίνεται κάπως περιττό: «Σαν να μην χρειάζεται άλλος χαιρετισμός. Ο Βασιλιάς πέθανε, η Βασίλισσα περιμένει παιδί, άρα χρειαζόμαστε την βοήθειά σου.» Τις απαραίτητες διευκρινήσεις τις δίνει ο Περδίκκας στη συνέχεια. Επίσης, θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να αναφέρεις το όνομα της βασίλισσας (ο Κράτιστος την έχει μπροστά του και την βλέπει. Περισσότερο δίνεις την εντύπωση ότι θέλεις να το πεις στον αναγνώστη ενώ δεν είναι απαραίτητο.)

«Δηλαδή, στον ισχυρότερο:»
μάλλον δεν χρειάζεται, είναι πλεονασμός (πάλι δίνεις την εντύπωση πως κάνεις την επεξήγηση για τον αναγνώστη), θα το έβγαζα.

Σχετικά με το κομμάτι που παρομοιάζεις τις ζωές των ανθρώπων με σπίτια:
δεν μου ταιριάζει με το ύφος αφήγησης που ακολουθείς στο υπόλοιπο κείμενο. Κατά τη γνώμη μου είναι περιττό ή θα πρέπει να το γράψεις διαφορετικά.

Σουσούμι:
αυτή η λέξη με πάει σε κάτι περισσότερο οπτικό (το «κουσούρι» θα μου φαινόταν πιο σωστό.)

Θα προτιμούσα η ερώτηση του Μήδιου: «Ποιος μπορεί να διάλεξε εσένα να ερευνήσεις ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα;» να γινόταν (ας πούμε): «Ποιος σε έβαλε να σκαλίσεις ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα;» (για να μη μου θυμίζει τόσο πολύ αστυνομική έρευνα.)

Αυτή την πρόταση: «Που θυμάμαι διαρκώς, τα πάντα, ολοκάθαρα σαν να έγιναν χτες,» θα την ξεκινούσα με «εγώ» αντί για «που,» για να δέσει καλύτερα με τα προηγούμενα. Επίσης, θα έβγαζα τα «Ευθεία σαν κανόνας» και «Ο Μήδιος ξεφύσηξε παραιτημένος,» για να μην μπερδεύεται ο αναγνώστης -εγώ για παράδειγμα μπερδεύτηκα- στον διάλογο που ακολουθεί (δηλαδή: «Εγώ θυμάμαι διαρκώς, τα πάντα, ολοκάθαρα σαν να έγιναν χτες. Εσύ κάλεσες τον Βασιλιά στην οινοποσία;»)

«Και πολύ γε.» Κάτι μου διαφεύγει εδώ. Τι 'ναι το «γε» καλέ;

(Καινούρια κλάματα):
Μέσα στο κείμενο καταφεύγεις στη λύση του παρενθετικού λόγου μόνο σ' αυτό το σημείο. Δημιουργείς όμως και μια μικρή εντύπωση πως είναι δική σου σημείωση που ξέχασες να την αναπτύξεις (ναι, θα μπορούσες να πεις ότι κολλάει στο ύφος αφήγησης του Βαγώα. Προσωπικά, πάντως, θα το έγραφα πιο περιφραστικά και θα απέφευγα την παρένθεση.)

«Λάθος, Βαγώα. Αλέξανδρος είναι αυτός που διώχνει τους άνδρες:»
Αυτό με προβλημάτισε λίγο. Το θεωρώ αδύναμο. Θα το έβγαζα ή το πολύ-πολύ θα το έκανα: «Λάθος, Βαγώα. Ο συγκεκριμένος ήταν αυτός που έδιωχνε τους άνδρες.»

Προς το τέλος, είναι νομίζω περιττό να εξηγήσεις στον αναγνώστη ότι: «στο μεταξύ, ο Κράτιστος είχε κάνει τις ετοιμασίες του, είχε συντάξει τις γραφές του, είχε στείλει τους ανθρώπους του…» Δίνει μια μικρή αίσθηση ότι «βαρέθηκες» να αναπτύξεις περισσότερο την ιστορία σου. Εξάλλου, αν το παραλείψεις ή αν δεν το γράψεις τόσο ξεκάθαρα, θα βγει πιο φυσικά στο σημείο που βάζεις τον Κράτιστο να το υπονοήσει όταν μιλάει με τον Περδίκκα. 

Ηφαιστίωνας:
Τον εμφανίζεις στην ιστορία, λίγο-πολύ, σαν από μηχανής θεό. Κι ενώ μας είχες βάλει στο τρυπάκι να θεωρήσουμε ότι ο Κράτιστος κατάλαβε τι παίχτηκε, λόγω της οξύνοιάς του, το ανατρέπεις για να υπονοήσεις ότι ό,τι ήξερε το ήξερε γιατί του τα είχε ξεράσει παλαιότερα ο Ηφαιστίωνας. Έχει μια λογική αλλά νομίζω θα μπορούσες να συνδέσεις τον Κράτιστο με τον Αλέξανδρο, με τον τρόπο που το κάνεις, αλλά χωρίς να μας πεις ότι ο Ηφαιστίωνας τα ήξερε όλα (θα μου αρκούσε να μείνω σ’ αυτό που έχεις χτίσει σ’ όλη την ιστορία: ότι ο Κράτιστος τα αντιλαμβάνεται όλα.)

Αμαρτία/δεινοφύλαξ:
Δεν είναι ξεκάθαρο πώς εννοείς την αμαρτία (θυμίζει περισσότερο την χριστιανική έννοια του όρου και ξενίζει κάπως για την εποχή που εξελίσσεται η ιστορία σου.) Γενικότερα, τόσο οι ιδιότητες του «δεινοφύλαξ» όσο και η αμαρτία, ως έννοια -όπως και αν τα εννοείς τελικά και τα δύο- θεωρώ ότι δεν τα ανέπτυξες όσο χρειαζόταν. Στα σημεία που έπρεπε να το κάνεις κατέφυγες σε ένα σύντομο και κάπως ασαφές tell. Στην αρχή της ιστορίας μού δημιούργησες την εντύπωση ότι ο Κράτιστος έχει μαγικές ικανότητες. Όσο προχωρούσες όμως έκλεινα στο ότι είναι απλά ένας αρκετά παρατηρητικός άνθρωπος ή, αν προτιμάς, ένας έξυπνος δολοπλόκος. Η γνώμη μου είναι ότι θα μπορούσες να απλοποιήσεις το κομμάτι δεινοφύλαξ-αμαρτία  -που δεν προσφέρει κατά τη γνώμη μου κάτι ουσιαστικό στην ιστορία σου, μάλλον μπερδεύει- για να επικεντρωθείς περισσότερο στα της δολοπλοκίας/συνομωσίας.

Ο τίτλος ήταν η πιο εύκολη επιλογή σου. Για μένα δεν βγάζει την ουσία της ιστορίας σου. Θα μου ακουγόταν καλύτερα το: «Τω κρατίστω.»

Σχετικά με την πολλή ζάχαρη, που επισημάνθηκε και σε άλλο σχόλιο, συμφωνώ κι εγώ, μετά από ένα σημείο σε λιγώνει (κανονικά αυτά τα «σαν» πρέπει να απαγορευτούν ή, έστω, να επικηρυχθούν -wanted dead or alive που λέμε ή shoot on sight. Ούτε κατσαρίδες να ήτανε τα άτιμα )

 

[Ιρμάντα]

Όλα τα παραπάνω θα τα λάβω υπόψη, όταν το ξαναπιάσω και θα το ξαναπιάσω. Ευχαριστώ για το χρόνο σου, @Nick V.

Να ξέρεις: και πολύ γε σημαίνει και πολύ μάλιστα. Ήταν τυπική απάντηση των αρχαίων ημών προγόνων.