Τζόις Κάρολ Όουτς (Joyce Carol Oates)

[Φάντασμα]

Η Τζόις Κάρολ Όουτς είναι μία από τις πιο καταξιωμένες και πολύπλευρες Αμερικανίδες συγγραφείς. Γεννήθηκε το 1938, στο Λόκπορτ της Νέας Υόρκης, από φτωχή οικογένεια, και ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, όταν της χάρισαν την πρώτη της γραφομηχανή. Έχει ασχοληθεί με όλα σχεδόν τα λογοτεχνικά είδη -μυθιστόρημα, διήγημα, ποίηση, θέατρο, λογοτεχνική κριτική, δοκίμιο, ακόμα και παιδικό- και είναι πολυγραφότατη. Από το 1968 έως το 1978, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Γουίνδσορ του Καναδά και τη δημιουργική αυτή δεκαετία εξέδιδε δύο με τρία βιβλία το χρόνο. Σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον του Νιου Τζέρσι. Εκδίδει με το σύζυγό της, Ρέιμοντ Τζ. Σμιθ, ένα μικρό λογοτεχνικό περιοδικό (The Ontario Review). Είναι πολυβραβευμένη και έχει προταθεί δύο φορές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, καθώς και με το κορυφαίο βραβείο στην Αμερική, το National Book Award.

Η ιστοσελίδα της συγγραφέα: https://celestialtimepiece.com

Δείτε τα βιβλία της και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία της συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

01. The Falls - Πίσω από τους καταρράκτες (Μεταίχμιο, 2017), (Μεταίχμιο, 2006)
02. Carthage - Καρχηδόνα (Εκδόσεις Πατάκη, 2017)
03. My Sister, My Love - Αδελφή μου, αγάπη μου (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014)
04. Rape, a Love Story - Ο βιασμός (Μεταίχμιο, 2013), (Μεταίχμιο, 2005)
05. The Gravedigger's Daughter - Η κόρη του νεκροθάφτη (Μεταίχμιο, 2008)
06. American Appetites - Αμερικάνικα γούστα (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 2008)
07. Sexy - Sexy (Άγκυρα, 2008)
08. Black Girl, White Girl - Μαύρο κορίτσι, λευκό κορίτσι (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008)
09. Missing Mom - Χωρίς τη μητέρα μου (Μεταίχμιο, 2007)
10. Beasts - Τα κτήνη (Το Ποντίκι, 2007)
11. The Tattooed Girl - Το κορίτσι με το τατουάζ (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006)
12. Freaky Green Eyes - Το τέρας με τα πράσινα μάτια (Άγκυρα, 2006)
13. Big Mouth and Ugly Girl - Είπες πολλά... (Άγκυρα, 2006)
14. I'll Take you There - Η παρείσακτη (Σοκόλη, 2005)
15. The Barrens - Ο άγγελος της οργής (Μεταίχμιο, 2003)
16. Broke Heart Blues - Το μπλουζ των ραγισμένων καρδιών (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003)
17. We Were the Mulvaneys - Οικογένεια Μαλβέινι (Ελληνικά Γράμματα, 2003)
18. Zombie - Ζόμπι (Οξύ - Brainfood, 2002)
19. Blonde - Η ξανθιά (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001)
20. First Love - Ο πρώτος έρωτας (Εκδόσεις Πατάκη, 2000)
21. Man Crazy - Τρελή για άντρες (Scripta, 1999)
22. You Must Remember This - Παράνομο πάθος (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1996)
23. Παζλ. Κοντά στο ποτάμι (Νεφέλη, 1996)
24. Black Water - Μαύρα νερά (Εκδόσεις Πατάκη, 1995)
25. I Locked my Door upon Myself - Η αυτοφυλακισμένη (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1995)
26. Οι κυρίες του τρόμου (Επιλογή / Θύραθεν, 1994)
27. Marya. A Life - Μάρια. Μια ζωή (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1992)
28. Wild Saturdary. You. Gay - Άγριο Σάββατο (Επιλογή / Θύραθεν, 1991)
29. A Garden of Earthly Delights - Ο κήπος των επίγειων ηδονών (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1991)
30. Solstice - Παράξενες σχέσεις (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1990)
31. Expensive People - Ακριβοί άνθρωποι (Λιβάνης, 1987)
32. Marriages and Infidelities - Αδέσποτα παιδιά (Νεφέλη, 1981)

Πηγή: biblionet

Edited January 28, 2023 by Ghost
Προσθήκη τίτλων

[Δημήτρης]

- ''Ο βιασμός'': Μου ανέβασε την εκτίμηση που ήδη της είχα ύστερα από το ωραίο ''Ζόμπι'' που διάβασα πριν από πολλά χρόνια. Πραγματεύεται θέμα- φωτιά που δυστυχώς δεν θα πάψει ποτέ να είναι επίκαιρο. Αποκλειστική ευθύνη για τη συγκεκριμένη κτηνωδία φέρουν οι βιαστές. -  Χρειάζεται όμως σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερη προσοχή, να μην τους δίνουν βούτυρο στο ψωμί τους. Όπως π.χ. πολυσύχναστοι, φωτισμένοι δρόμοι για την βραδινή επιστροφή στο σπίτι. Και όχι σκοτεινά σοκάκια, κάτι τέτοια περιμένουν τα ζώα. Η πρωταγωνίστρια δεν θα προσέξει και η ζωή της όπως την γνώριζε μέχρι τότε θα τελειώσει. Η ιστορία εν πολλοίς εξελίσσεται από την οπτική γωνία της μικρής της κόρης που ήταν μαζί της το μοιραίο εκείνο βράδυ. Στο πλευρό τους θα βρεθεί απρόσμενος σύμμαχος. Αστυνομικός με αντισυμβατικές μεθόδους, πλην όμως αποτελεσματικές. Καλό ήταν. Τραγική ιστορία, ωραίο γράψιμο. Γραμμένο στο στυλ του ''Ζόμπι'', με μικρές κοφτές προτάσεις και κεφάλαια.

Edited January 15, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Funky Jim]

Έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά και το βιβλίο Ακριβοί άνθρωποι το 1987.

Edited January 16, 2023 by Funky Jim

[BladeRunner]

Έχω διαβάσει τα εξής:
 

*Ζόμπι (Ιούλιος 2013)

Άλλη μια πάμφθηνη αγορά από το Μοναστηράκι, το είχα να κάθεται και να σκονίζεται στην βιβλιοθήκη μου κοντά ένα χρόνο, αλλά το πήρα απόφαση να κάτσω να το διαβάσω, μιας και ήθελα ένα δυνατό σφηνάκι, δηλαδή ένα μικρό σε μέγεθος βιβλίο αλλά συνάμα σκληρό και μοναδικό. Αποστολή εξετελέστη, το βιβλίο μου φάνηκε αρκετά σκληρό και πραγματικά είναι άξιο σχολιασμού το γεγονός ότι το έγραψε γυναίκα. Πρόκειται για την ιστορία του 31χρονου ψυχοπαθή και σεξουαλικά διεστραμμένου σίριαλ κίλερ Κουέντιν, του οποίου το επίθετο δεν μαθαίνουμε ποτέ παρά μόνο το πρώτο γράμμα (Π.). Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, οπότε βλέπουμε τι σκατά γίνεται μέσα στο κεφάλι του, βλέπουμε την τρέλα και την παραφροσύνη σε όλο τους το μεγαλείο. Η γραφή πάλι μου άρεσε πολύ και το στιλ αφήγησης το βρήκα αρκετά πρωτότυπο και πολύ κοντά στα γούστα μου. Είναι αρκετά περίεργο, αντί για την λέξη "και" χρησιμοποιείται το σύμβολο "&", υπάρχουν πολλές λέξεις με κεφαλαία γράμματα και η αφήγηση πηγαίνει σε ορισμένα σημεία μπρος-πίσω στον χρόνο. Φυσικά δεν τα επέλεξε τυχαία όλα αυτά η Όουτς, η γλώσσα έπρεπε να ήταν αυτή που θα χρησιμοποιούσε ένας τέτοιος τύπος και στην πραγματικότητα. Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει, ούτε η ιστορία ούτε το στιλ αφήγησης, αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις το γεγονός ότι το βιβλίο είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτο και κάτι το διαφορετικό. Η ιστορία μου άρεσε, αλλά θα ήθελα και κάτι παραπάνω, τα γιατί και πως και ίσως ένα τέλος-σφυριά στο κεφάλι, αλλά κατά τ'άλλα έμεινα ευχαριστημένος, παρότι σε διάφορες βιβλιοφιλικές ιστοσελίδες παίρνει μέτριες αξιολογήσεις. Προφανώς δεν είναι για όλα τα γούστα ούτε για όλα τα στομάχια.

7.5/10

--------------------------------------------------------------------

*Ακριβοί άνθρωποι (Δεκέμβριος 2013)

Δεύτερο βιβλίο της Όουτς που διαβάζω, μετά το Ζόμπι, δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε όσο το προηγούμενο, αντίθετα μπορώ να πω ότι σε κάποια σημεία με κούρασε και λίγο παρά το μικρό του μέγεθος. Αφηγητής και "συγγραφέας" της ιστορίας είναι ο έφηβος Ρίτσαρντ "Ντίκι" Έβερετ, που αφηγείται την ιστορία του τότε που ήταν δέκα-έντεκα χρονών το 1960 και πως έφτασε στο σημείο να γίνει δολοφόνος. Μέσω της ιστορίας η Όουτς δείχνει τον κόσμο των προαστίων και των σχετικά πλούσιων οικογενειών και των σχέσεων μεταξύ των γονιών και των παιδιών. Αν πάρει το βιβλίο κανείς σαν κοινωνιολογική κριτική πάνω στην κοινωνία των Αμερικάνικων προαστίων μιας μεγαλούπολης και των σχέσεων μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, τότε έχει το ενδιαφέρον του, αλλά σαν μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή ένα παιδί-δολοφόνο μου φάνηκε κάπως χλιαρό για να με "ταρακουνήσει". Και γενικά δεν υπήρχε μια κάποια συγκεκριμένη πλοκή, θα μπορούσε να συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο για πολλές ακόμα σελίδες (κάτι που θα κούραζε παραπάνω σαφώς) ή θα μπορούσε να ήταν και μικρότερο ακόμα, το ίδιο θα μου έκανε. Η γραφή ήταν επίτηδες ανάλαφρη και κάπως σαρκαστική, σίγουρα καλή και ευκολοδιάβαστη. Γενικά δεν ήταν έτσι όπως το περίμενα, σκοτεινό και αγχωτικό σαν το Ζόμπι, αλλά ούτε τελείως αδιάφορο.

7/10

--------------------------------------------------------------------

*Μαύρα νερά (Φεβρουάριος 2018)

 Το "Μαύρα νερά" ήταν ένα βιβλιαράκι που έψαχνα για αρκετό καιρό, μέχρι που το πέτυχα πριν κάτι μέρες σ'ένα παλαιοβιβλιοπωλείο και το παρήγγειλα. Χθες έφτασε στο σπίτι μου και σήμερα το διάβασα. Απογοήτευση! Αν και μικρό σε μέγεθος, με κούρασε αφάνταστα, γιατί δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να με συγκινήσει, να με ταρακουνήσει, να με κάνει να ενδιαφερθώ έστω και στο ελάχιστο. Η όλη ιστορία είναι ένα ξαναστήσιμο ενός αληθινού περιστατικού, αυτού του ποταμού Chappaquiddick της Μασαχουσέτης, που συντάραξε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1969. Ο νεαρός γερουσιαστής Έντουαρντ Κένεντι οδηγούσε ένα αυτοκίνητο, το οποίο παρέκκλινε της πορείας του και έπεσε στο ποτάμι, οδηγώντας στο θάνατο τη συνοδηγό του, μια νεαρή γραμματέα.

Στην ιστορία του βιβλίου, η μεν πρωταγωνίστρια διαφέρει σε αρκετά από την αληθινή κοπέλα που πνίγηκε, ο μεν Γερουσιαστής είναι μεσήλικας και μπορεί να πει κανείς ότι παρουσιάζεται σαν εκμεταλλευτής εύπιστων κορασίδων. Ή κάτι τέτοιο. Παρακολουθούμε τις σκέψεις και τις εικόνες που έρχονται στο μυαλό της κοπέλας κατά τη διάρκεια του πνιγμού της, το πως γνωρίστηκε με τον Γερουσιαστή, το ποιες ήταν οι απόψεις της, και πάει λέγοντας. Θα μπορούσα να πω πολλά για το πως παρουσιάζονται οι δυο χαρακτήρες, για τα θέματα που επιφανειακά θίγει η Όουτς -θέματα που άπτονται της πολιτικής, της εξουσίας και του έρωτα-, για τον όλο παραληρηματικό, "ονειρικό" και, εντέλει, κουραστικό τρόπο παρουσίασης και γραφής, όμως δεν είναι απαραίτητο. Εντάξει, μπορεί να πει κανείς ότι το συγκεκριμένο στιλ και ύφος γραφής είναι ιδιαίτερο, αλλά προσωπικά με άφησε αδιάφορο.

Είναι το τρίτο βιβλίο της Όουτς που διαβάζω, μιας και το 2013 είχα διαβάσει δυο βιβλία της: Το "Ζόμπι" (ιδιαίτερο αλλά καλό) και το "Ακριβοί άνθρωποι" (κάπως μέτριο), και ειλικρινά δεν ξέρω αν τελικά είναι του γούστου μου ο τρόπος γραφής και σκέψης της συγκεκριμένης συγγραφέως. Στη βιβλιοθήκη μου έχω και το "Ο άγγελος της οργής", το οποίο σίγουρα θα διαβάσω κάποια στιγμή, αλλά είναι αβέβαιο αν θα υπάρξει περαιτέρω... διερεύνηση.

5/10

Edited January 16, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων.

[BladeRunner]

Παράνομο πάθος

Μετά από πέντε χρόνια διαβάζω επιτέλους βιβλίο της Τζόις Κάρολ Όουτς, από τα τρία-τέσσερα δικά της που έχω αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο της που διαβάζω και σίγουρα το καλύτερο μέχρι στιγμής, όπως βέβαια και το πιο πολυσέλιδο. Ηνωμένες Πολιτείες, δεκαετία του '50, Μακαρθισμός (ή πιο σωστά ΜακΚαρθισμός), πόλεμος της Κορέας, ροκ εντ ρολ, εκτέλεση των Ρόζενμπεργκ, φόβος πυρηνικού ολέθρου και παράνοια με τα ατομικά καταφύγια, συντηρητισμός, ο κακός χαμός. Οι Στήβικ είναι μια αρκετά κλασική Αμερικάνικη οικογένεια της δεκαετίας αυτής, συνηθισμένη και μικροαστική, με τη συγγραφέα μέσω των χαρακτήρων και των γεγονότων να θίγει ορισμένα σημαντικά ζητήματα που αφορούν την κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη δεκαετία του '50, με όλα τα αρνητικά και τα θετικά, χωρίς να κρίνει και να κατακρίνει ή να παίρνει το μέρος του ενός ή του άλλου. Κεντρικό θέμα της όλης ιστορίας είναι, βέβαια, η αιμομικτική σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στη δεκαπεντάχρονη Ήνιντ και τον θείο της, που είναι ετεροθαλής αδερφός του πατέρα της, τον τριαντάχρονο Φήλιξ, έναν πρώην πυγμάχο που είναι μπλεγμένος σε διάφορες μπίζνες. Η Όουτς δεν κωλώνει στις περιγραφές, δεν διστάζει να παρουσιάσει σκηνές και εικόνες που ίσως δημιουργήσουν μια κάποια αναστάτωση λόγω της φύσης της σχέσης ανάμεσα σε θείο και ανιψιά, ενώ επίσης καταφέρνει να παρουσιάσει με αρκετό βάθος μια ολόκληρη κοινωνία, μια ολόκληρη εποχή. Η γραφή είναι πάρα πολύ ωραία, η αφήγηση ιδιαίτερη, με αρκετά μπρος-πίσω στον χρόνο και πέρα-δώθε στους χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα καταπληκτική, η πλοκή γενικά καλή και ενδιαφέρουσα, αν και μάλλον όχι για όλα τα γούστα. Σίγουρα υπάρχει μια κάποια πολυλογία, οι ρυθμοί δεν είναι δα και τόσο γρήγοροι, όσο να 'ναι χρειάζεται η ανάλογη διάθεση και υπομονή εκ μέρους του αναγνώστη για να απολαύσει το βιβλίο, αν βέβαια μπορεί να απολαύσει κανείς ένα μάλλον σκοτεινό και όχι τόσο αισιόδοξο κοινωνικό δράμα. Για λεπτομέρειες δεν βάζω πέντε αστεράκια (τεσσεράμισι για την ακρίβεια).

8.5/10