Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ (The Diary of Anne Frank)

[Spyrex]

Η Άννα Φρανκ (Φραγκφούρτη, 12 Ιουνίου 1929 - στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέρκεν-Μπέλζεν, Φεβρουάριος ή Μάρτιος 1945) ήταν Γερμανίδα Εβραϊκής καταγωγής που έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας.

Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα, Όττο Φρανκ. Μετά από δύο χρόνια τούς κατέδωσαν και η οικογένεια στάλθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα, όπου κρυβόταν η οικογένειά της, αφήνοντας ανάκατα στο πάτωμα περιοδικά, βιβλία, εφημερίδες κτλ. Λίγες μέρες αργότερα, μια καθαρίστρια βρήκε ανάμεσά τους το ημερολόγιο της Άννα. Χωρίς να ξέρει τι ήταν, το παρέδωσε στη Μιπ και την Έλλη, δύο κορίτσια, που η βοήθειά τους στις εβραϊκές οικογένειες δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Η Άννα και η αδελφή της, Μαργκότ, μεταφέρθηκαν, δύο μήνες πριν το θάνατο της μητέρας τους, στο γερμανικό στρατόπεδο Μπέργκεν – Μπέλζεν. Εκεί η Άννα έδειξε το ίδιο κουράγιο και καρτερικότητα που την είχαν κάνει γνωστή στο Άουσβιτς. Τον Φεβρουάριο του 1945 και τα δυο κορίτσια αρρώστησαν από τύφο. Μια μέρα, η Μαργκότ, προσπαθώντας να σηκωθεί από το κρεβάτι της, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι της Άννα, έχασε την ισορροπία της και έπεσε κάτω. Στην κατάσταση που βρισκόταν, ο οργανισμός της δεν άντεξε το σοκ. Ο θάνατος της αδελφής της προκάλεσε στην Άννα αυτό που όλα τα προηγούμενα βάσανά της δεν μπόρεσαν να προκαλέσουν: έσπασε το ηθικό της. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Μαρτίου, πέθανε. Ο πατέρας της, Όττο, ο μόνος που επέζησε από τους οκτώ της σοφίτας, γύρισε μετά το τέλος του πολέμου στο Άμστερνταμ, όπου ανακάλυψε ότι το ημερολόγιό της είχε διασωθεί. Πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι).

Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα που έγραψε σ' αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.

Πολλοί αρνητές του Ολοκαυτώματος όπως ο Ρομπέρ Φωρισσόν και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ επέκριναν το Ημερολόγιο της Άννα Φρανκ ως μερικώς πλαστό.

Πηγή: wikipedia

 

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Αυτό συνιστά και το τελευταίο βιβλίο που διάβασα μέσα στο 2022. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν γνώριζα τί πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, μόνο το είχα ακουστά χωρίς όμως να ξέρω ποια είναι η Άννα Φρανκ. Ο δάσκαλος των γερμανικών μου, γνωρίζοντας ότι διαβάζω βιβλία, κάποια στιγμή μού είχε πει καταφατικά «έχεις διαβάσει βέβαια το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ μιας και διαβάζεις συνέχεια» κι εγώ τον διέκοψα, πριν συνεχίσει, απαντώντας πως όχι. Από τότε μου μπήκε στο μυαλό να το πιάσω κάποια στιγμή μιας και ο δάσκαλός μου θεώρησε λογικό ότι θα το έχω διαβάσει σαν βιβλιόφιλος. Τότε ήταν που έψαξα να δω τί πραγματεύεται, οπότε όταν το αγόρασα μες στο Δεκέμβριο του 2022 ήξερα πλέον ποια είναι η Άννα Φρανκ.

Αν μπορώ να πω κάτι πέρα από το θέμα του ημερολογίου που είναι γνωστό, είναι ότι με εντυπωσίασε το γεγονός ότι αυτό που διάβασα γράφτηκε από ένα 15χρονο κορίτσι. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους καυγάδες με τους γονείς της και ο τρόπος που καταγράφει τις σκέψεις της στο ημερολόγιό της, μου φάνηκε αρκετά ώριμος. Μέχρι και επίκληση στην αυθεντία της έκανα σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχα με τον πατέρα μου, όπου του απάντησα πως "η σκέψη ότι άλλοι περνάνε χειρότερα δεν είναι παρηγορητική για το προσωπικό δράμα του καθενός, το λέει και η Άννα Φρανκ στο ημερολόγιό της". Σε κάθε σελίδα του βιβλίου είναι εμφανής ο φόβος για το αύριο, αλλά και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Δεν είναι ένα βιβλίο που θα εμπλουτίσει τις ιστορικές μας γνώσεις, σε καμία περίπτωση. Οι αναφορές σε ιστορικά γεγονότα είναι ισχνές. Είναι απλά το ημερολόγιο μέσα από τα μάτια ενός ιδιοφυούς, κατ' εμέ, κοριτσιού κατά την περίοδο 1942-1944 στη γερμανοκρατούμενη Ολλανδία.

[Cassandra Gotha]

Η Άννα Φρανκ ήταν ένα κορίτσι που ήθελε να καταβροχθίσει εικόνες, μέρη, εμπειρίες, τον κόσμο ολόκληρο. Δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία της, η λαχτάρα, η πείνα της. Δεν μπορώ να πω άλλα, ήταν ένα από τα πιο σημαντικά αναγνώσματα της ζωής μου, αυτό το ημερολόγιο μίας έξυπνης, ονειροπόλας και παθιασμένης έφηβης που κρυβόταν με την οικογένειά της από τους Ναζί.

«Οι διάφοροι γονείς ξέχασαν άραγε τα νιάτα τους; Θα νόμιζε κανείς ότι τα ξέχασαν. Μας παίρνουν πάντα στα σοβαρά όταν λέμε κάτι για να γελάσουμε και γελούν όταν λέμε κάτι στα σοβαρά».