ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΒΡΟΧΉ

[justlivingmyfuckinglife]

Θυμάμαι ήταν ένα πρωί μια μέρα του Αυγούστου
Ήμουν σε μια παραλία
Ξαπλωμένη στα χαλίκια
Κοίταζα τον ήλιο και σκεφτόμουν πόσο όμορφος και λαμπερός είναι
Ένιωσα τις ακτίνες του να αγκαλιάζουν το σημαδεμενο σώμα μου
Και όλο μου το κορμι ηρέμησε στην ζεστη του αγκαλιά.

Αργότερα το ίδιο βράδυ καθόμουν μόνη στο μπαλκόνι με ένα τσιγάρο στο αριστερό μου χέρι  και κοίταζα το φεγγάρι που είχε τα αστέρια για συντροφιά.
Θαύμαζα για ώρες την ομορφιά του και ένιωσα την χαρακωμενη ψυχή μου να γαληνεύει κάτω από το φως του.
Μια αγκαλιά από τον ήλιο και ένα βλέμμα από το φεγγάρι έκαναν όλοι μου την ύπαρξη να νιώσει ζωντανή. Και μετά από καιρό  κοιμήθηκα με το όνειρο ότι αύριο θα ξυπνήσω σε μια ζωή που θα είναι διαφορετική.

Όμως όπως πάντα το όνειρο δεν κράτησε για πολύ
Χάθηκε με την πρώτη ανατολή.
Ξύπνησα κάτω από έναν ουρανό βροχερό
Ο ήλιος δεν φαινόταν και δεν είχε πια ζέστη
Κοίταξα γύρω μου και όλα ήταν βρεγμένα και σκοτεινα
Ήταν ένας χειμωνιατικος εφιάλτης ανάμεσα σε τόσα καλοκαιρινά όνειρα.




Και η ώρα πέρασε και το βράδυ έφτασε και κοίταξα τον ουρανό ελπίζοντας να βρω την συντροφιά μου όπως τις προηγούμενες νύχτες.
Όμως δεν το είδα πουθενά
Δεν είδα κανέναν μικρό φίλο να λάμπει απόψε.
Και τότε οι σταγόνες της βροχής έγιναν ένα με τα δάκρυα μου και μαζί έσβησαν για άλλη μια φορά το τσιγάρο μου.
Όμως δεν παραιτήθηκα. Όχι ακόμα.
Το ξανά άναψα και συνέχισα να κοιτάζω το σκοτάδι ελπίζοντας να δω ένα φως.
Και τότε τα μαύρα μου μάτια φώτισαν για λίγα δευτερόλεπτα και ύστερα ξανά σκοτεινιασαν.
Ένα όμορφο φως άστραψε στον ουρανό και ο ήχος του αφηπνυσε την νεκρή ψυχή μου.


Και καθώς ο κεραυνός ξανά χτυπούσε τόσο εγώ ένιωθα να ζωντανεύω.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι έκλεισα τα μάτια μου και συνέχισα να ακούω το ξέσπασμα του ουρανού. Και με το μυαλό μου να σωπαινει επιτέλους
Απόλαυσα την πρώτη βροχη του Αυγούστου...