ΤΟ ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

[CountJorge]

Όνομα Συγγραφέα: Γιώργος Καραΐσκος 
Είδος: τρόμος
Βία; Ναι
Σεξ; Ναι
Αριθμός Λέξεων: 2.085
Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Συμμετοχή στον 58ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας με θέμα: Εκδίκηση

ΤΟ ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ.pdf

Edited May 9, 2023 by Ghost
Μορφοποιήθηκε (bold) η φόρμα της ιστορίας και προστέθηκε στα σχόλια link που παραπέμπει στο Event του διαγωνισμού.

[John Ernst]

Μόλις το διάβασα και ξεκινάω από εσένα το σχολιασμό μου. Παραβλέποντας το γεγονός ότι το κείμενο ήθελε αρκετή επεξεργασία, μάλλον το έγραψες και το παρέδωσες τελευταία στιγμή, ήταν μια καλή έμπνευση και σαφώς μέσα στο θέμα της εκδίκησης. Το σκηνικό σου είναι ιδιαίτερο, με φανταστικές εικόνες που πραγματικά με έκαναν να το ζήσω, ίσως να ήθελα κάτι περισσότερο εκεί. Οι ήρωές σου με έπεισαν. 

Θα μου επιτρέψεις δύο συμβουλές. Η πρώτη λιγότερο tell, να προτιμάς να περιγράφεις παρά να αναφέρεσαι. Η δεύτερη να προτιμάς να ξεκινάς την διήγησή σου λίγο πριν το τέλος της ιστορίας. Αν ξεκινούσες από το σημείο που βρίσκεται στο φανταστικό κόσμο

Spoiler

στη σπηλιά

κι εξηγούσες κατά τη διήγησή σου τα σημαντικότερα από όσα είχαν προηγηθεί, τότε θα κινούσες την περιέργεια του αναγνώστη από την πρώτη φράση. Στην παρούσα δομή που επέλεξες πέρασε το 1ο μισό σου κείμενο μπροστά από τα μάτια μου αδιάφορο. 

[Ιρμάντα]

Γεια σου Γιώργο!

Spoiler

Ενδιαφέρον το διήγημά σου, ίσως είναι κατηγορίας φολκλορικού τρόμου (ίσως λέω). Λαογραφικού τρόμου; Μάλλον αυτή είναι σωστότερη περιγραφή. Μου θύμισες, στη θεματική εννοώ, κάποια μικρά διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Επίσης μου θύμισες τον Καπετάν Μιχάλη, όπου ο ήρωας φονεύει τη γυναίκα που ποθεί όχι για κάποιον λόγο πέρα από το για να πάψει να αποτελεί πειρασμό στη ζωή και στους στόχους του. Ηθικά λοιπόν κατακριτέος ως εκεί που δεν παίρνει ο Αντωνάκης. Στα επιμέρους: θα συμφωνήσω με τον Νίκο, ήθελε περισσότερο χτένισμα το κείμενό σου. Ορθογραφικά, συντακτικά, μικρολαθάκια δηλαδή που χαλάνε κάπως τη γενική εικόνα. Πατάς ωραία στο θέμα της εκδίκησης, ίσως κάπως απλοϊκά αλλά δεν πειράζει γιατί είναι το είδος τέτοιο. Λαογραφία, σαν θρύλος, σαν παράδοση. Δεν χρειάζεται πολλά παραπάνω. Θέλει απλώς να το ξαναγράψεις για να μαζέψεις τα λαθάκια και τις λεπτομέρειες που σου έχουν ξαφύγει. Για παράδειγμα, είχε μπλε ή πράσινα μάτια η Αγγελίνα; Ζαφειρένια μάτια είναι μπλε, συνήθως τα σμαραγδένια είναι πράσινα. Στο τέλος λες πράσινα, στην αρχή λες ζαφειρένια. Επίσης λίγο καλύτερη σκιαγράφηση του Αντώνη δεν θα με χάλαγε. Επειδή η ιστορία σου είναι απλή στα δομικά της στοιχεία είναι απαραίτητο να χτιστούν με μεγάλη προσοχή οι χαρακτήρες σου για να μπορέσουν να την υποστηρίξουν επαρκώς.

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό και ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου!

[Roubiliana]

Καλή επιτυχία, Γιώργο!

Spoiler

Τίτλος : πολύ πιασάρικος, με έκανε να θέλω να το διαβάσω, αναρωτιόμουν τι θα συμβεί εκεί πάνω στα βουνά. 

Κοσμοπλασία : πιστευτό το βουνίσιο πλαίσιο και τα πλάσματα της σπηλιάς. Υπάρχουν αντίστοιχα στις παραδόσεις μας. Πολύ ζωντανή και η περιγραφή της σπηλιάς. 

πλοκή : ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα ανατροπή να δείξεις την σκοτεινή πλευρά του καλοκάγαθου γεράκου, που την είχε ξεχάσει ακόμα και ο ίδιος (ή μάλλον την είχε σπρώξει στο ασυνείδητό του). Αυτό που με χάλασε ήταν η μοίρα της Μάρως. Οκ, η Αγγελίνα έπαθε αυτό που έπαθε γιατί ήταν όμορφη (συμβαίνουν αυτά, αν θεωρήσουμε ύβρη την ομορφιά) και μάλιστα δεν αφανίστηκε εντελώς αλλά έγινε σκοτεινό πλάσμα και πήρε και εκδίκηση, οπότε από αυτή την πλευρά ηθικά είμαστε οκ. Ο δε γέρος είχε υπάρξει βιαστής και δολοφόνος, μαγαρίζοντας μάλιστα ένα όμορφο πλάσμα, οπότε ύβρις και τιμωρία, είμαστε οκ σε αυτό. Η γυναίκα του σε τι έφταιξε; Που η δύστυχη μια ζωή ζούσε ένα ψέμα με τον ανώμαλο και τώρα θα πρέπει να τον φροντίιζει/ να τον πλένει, να του αλλάζει πάνα κτλ, μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα δηλαδή, ειδικά για μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει μόνη, με τα παιδιά της μακριά. Όχι πως δεν συμβαίνουν τέτοια χαριτωμένα στην αληθινή ζωή. Αλλά στη φαντασία θέλουμε να υπάρχει και μια στοιχειώδη ισορροπία, μια ηθική. 

ιδέες βελτίωσης : μήπως όταν συναντάει ο γέρος τους κατασκηνωτές, να κάνεις μια πολύ διακριτική αναφορά στις κατασκηνώτριες, να φαίνεται πως το μάτι παίζει και λίγο, δεν είναι τυφλός, εκτιμάει το ωραίο; όχι κάτι πρόστυχο και χαλάσει και η ανατροπή, κάτι πάρα πολύ διακριτικό που στην αρχή να νομίζουμε πως τις βλέπει σας εγγόνες. 

ίσως μια υπόνοια πως η Μάρω κάτι είχε υποψιαστεί και δεν είπε τίποτα για να δικαιολογείς την δική της τιμωρία; ή κάτι εντελώς άσχετο, με τη Μάρω να φεύγει με τον γκόμενο (έναν άλλο γέρο) και να μένει ο βιαστής σε ίδρυμα, με τις τύψεις να τον επισκέφτονται τις νύχτες στο ταραγμένο του μυαλό; ή τη Μάρω απλά να τον εγκαταλείπει σε ίδρυμα γιατί ήταν άλλωστε από τον βιασμό και πέρα πολύ απόμακρος και κλεισμένος στον εαυτό του και η Μάρω βαρέθηκε πια και πήγε να ζήσει με τα παιδιά της; ή απλά ήταν μαλάκας και έβλεπε τις γυναίκες ως αντικείμενα, εξού και ο βιασμός, και η Μάρω τον σιχάθηκε πια και σου λέει δε θα πεθάνω εγώ ξεσκατίζοντας τον μαλάκα που μου έφαγε τη ζωή. Τράβα στο γηροκομείο κι εγώ πάω σε προσκυνηματική εκδρομή στους Αγίους Τόπους που το έχω και όνειρο ζωής. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήθελε σίγουρο περισσότερο χτίσιμο χαρακτήρα. Πετάω τώρα εγώ ιδέες, δεν είναι απαραίτητο να τις ακολουθήσεις. 

 

 

 

[Nick V.]

Spoiler

Μου άρεσε, διαβάζεται ευχάριστα. Ίσως να το ήθελα λίγο πιο ευφάνταστο στη μέση. Το να γράψεις τρόμο, είναι ρίσκο, αλλά νομίζω ότι το πέτυχες, και στα δυο-τρία σημεία που έπρεπε, με τρόμαξες λιγουλάκι.

Κάποια ορθογραφικά και συντακτικά μπορείς να τα δεις με μερικά περάσματα ακόμα (προσωπικά με ενοχλεί ιδιαίτερα το λατινικό ερωτηματικό. Το θεωρώ κραυγαλέο λάθος. Όταν το βλέπω σε κείμενα που είναι γραμμένα στα ελληνικά κοκκινίζω ολόκληρος, βγάζω σπυράκια, καπνούς, μου φεύγει το κεφάλι από την πίεση και κάνει βόλτες στο ταβάνι -αν υπάρχει ταβάνι- και γενικότερα συμπεριφέρομαι σαν οργίλος... Εντάξει, πέρα από την πλάκα, μην το χρησιμοποιείς, εντάξει? –βλέπεις πόσο άσχημο φαίνεται;)

Θα ήθελα να διαφωνήσω λίγο με τη Βιβή (σόρρυ Βιβή 😛 ), έτσι, για το διάλογο, αλλά και για να έχεις στη διάθεσή σου και μια εναλλακτική οπτική για την ιστορία σου:

χωρίς να θέλω να τον "ξεπλύνω", ο μια φορά βιαστής δεν είναι απαραίτητα πάντα βιαστής (κάποιοι απ’ αυτούς, σαφώς όχι όλοι, τη στιγμιαία "αδυναμία" τους τη φέρνουν πολύ βαρέως στο υπόλοιπο της ζωής τους. Κάπως έτσι είδα τον Αντώνη μέσα σ’ αυτό το κείμενο, και νομίζω, αν κατάλαβα σωστά, σ’ αυτή τη λογική, βοήθησε αρκετά στο να δέσει το τέλος της ιστορίας σου. Σε ό,τι αφορά τη μοίρα της Μάρως, οι γυναίκες, σε παλιότερες εποχές -ή και σε όχι και τόσο παλιότερες-, έχουν φάει πολύ "σκατό" (μα πολύ "σκατό" -για να το πω κομψά) από τους άνδρες τους (εντάξει, ας πούμε, σαφώς όχι όλες, αρκετές όμως) και, σ’ αυτό το πλαίσιο, η μοίρα της, στην τραγικότητά της, έχει λογική. Τέλος, σου γράφει πως "στη φαντασία θέλουμε να υπάρχει μια στοιχειώδη ισορροπία, μια ηθική". Σωστό, αλλά δεν ισχύει πάντα, εξαρτάται τι γράφουμε, αλλά και τι θέλουμε να πούμε.

Καλή επιτυχία!

Edited May 12, 2023 by Nick V.

[Kriton]

@CountJorge καλή σου επιτυχία

Spoiler

🤔 Πλοκή 🤔

☐ Πολύ καλή

 

 

👅 Γλώσσα 👅
☐ Πολύ Καλή
 

👥 Χαρακτήρες 👥

☐ Καλοί
 

💬 Διάλογοι 💬
☐ Καλοί
 

Τι είναι αυτό που σας άρεσε στην ιστορία;

• - Η ατμόσφαιρα και οι ζωντανές περιγραφές (πολύ ωραίο, πολύ "βουνίσιο", πολύ βουκολικό το γίγνεσθαι και πολύ πετυχημένα δοσμένο)
• - Στρωτή πλοκή και ιστορία.
• - Αφήγηση (τόπος γραφής, περιγραφών)

 

Τι είναι αυτό που δεν σας άρεσε στην ιστορία;

• - Σήκωνε λίγο καλύτερη ανάπτυξη των χαρακτήρων (χωρίς ωστόσο να χτυπάει άσχημα και όπως είναι, απλοϊκά δοσμένοι)
• - Ήθελε λίγο χτένισμα (μικρολαθάκια ορθογραφικά, σύνταξης) καθώς μοιάζει λίγο βιαστική.

 

 

Edited May 13, 2023 by Kriton

[gismofbi]

Καλή επιτυχία!

Spoiler

Ήταν ευκολοδιάβαστο και ζωντανό. Μένω κοντά στα μέρη που περιγράφεις και κινούμαι αρκετά σε αυτά οπότε μπορώ να πω πως ήταν πειστική η αποτύπωσή τους. Η πλοκή ήταν απλή, τίποτα το εξεζητημένο. Ωραία ατμόσφαιρα, είχε το φολκλορικό στοιχείο. Μου έλειψε το κάτι που θα έδινε αγωνία και θα έκανε το κείμενο πιο πικάντικο διότι αν και μου άρεσε, δεν αισθάνθηκα τίποτα για κανέναν ήρωα.