KELAINO Posted February 22, 2011 Share Posted February 22, 2011 Τα νεοτερα μελη τι εχουνε να πουνε επι του θεματος; Πως, έχοντας διαβάσει τα διάφορα όσα συστήματα μαγείας, η μαγεία του Δισκόκοσμου εξακολουθεί να είναι η αγαπημένη μου. (Μετριέται σε θαυμ, μόνο αυτό δηλαδή...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 22, 2011 Share Posted February 22, 2011 Θα μ'άρεσε επίσης η μαγεία να παρουσιαζόταν και ως μειονέκτημα. Ως γενετικό λάθος ή ατύχημα στη ζωή του μάγιστρου. Να μην ήταν δύναμη αλλά αδυναμία, να μην του επέτρεπε να κάνει κάποια πράγματα που μπορούν οι άλλοι. Να είναι τέλος των πάντων , οι μάγοι, τα μπάσταρδα της μοίρας. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή Ωραίο τόπικ. Για να απαντήσω πρώτα στην Eroviana: Γίνεσαι κατανοητή σε 'μένα, πάρα πολύ μάλιστα. Ο Μαγοσκόπος, το μυθιστόρημα που, κλασσικά, έχω παρατήσει στα μισά και ούτε, είναι αυτό ακριβώς. Το θέμα του είναι οι γεννημένοι με αυτή τη δύναμη (δεν είναι μάγοι όμως, αλλά και πάλι στο θέμα είμαστε περίπου), και θέλουν να απαλαγούν, γιατί μόνο κακό κάνουν αν την χρησιμοποιήσουν. Πολύ μ' αρέσει. Για να απαντήσω στο θέμα: Μου αρέσει η μαγεία να έχει νόμους. Να μην είναι ό,τι νά 'ναι. Μου αρέσει το πάρε-δώσε του μάγου, οι δυνάμεις του να μην του χαρίζονται, αλλά πάντα να έχουν κάποιο τίμημα. Και για αυτό το λόγο, να υπάρχουν φυσικά και βαθμίδες, γιατί όλοι θα ξέρουν πως αυτός ο πανίσχυρος μάγος που κανείς δεν του βγαίνει, έχει δώσει πολλά για να γίνει έτσι. Μου αρέσουν οι μάγοι να ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα, τα οποία λατρεύω φυσικά, αλλά θεωρώ τη μαγεία κάτι σαν όλα τα άλλα ταλέντα ή αν προτιμάτε, ικανότητες που μπορεί να έχει κάποιος. Δηλαδή, οι ρόμπες και οι γενειάδες είναι κάτι που σπανίως γράφω. Τα ραβδιά όμως, είναι φετίχ, μικρά και μεγάλα. (σκέφτηκα τι είπα τώρα... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 23, 2011 Share Posted February 23, 2011 Μου αρέσει η μαγεία να έχει νόμους. Να μην είναι ό,τι νά 'ναι. Μου αρέσει το πάρε-δώσε του μάγου, οι δυνάμεις του να μην του χαρίζονται, αλλά πάντα να έχουν κάποιο τίμημα. Συμφωνώ. Κι εγώ προτιμώ να υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί και να μην μπορεί κανένας να κάνει τα πάντα, ούτε και γίνονται πράγματα από το πουθενά. Μου αρέσει επίσης να υπάρχει ένα σύστημα μαγείας το οποίο να λειτουργεί με κάποιους λογικούς κανόνες, σαν ένα είδος εναλλακτικής φυσικής/χημείας/βιολογίας ας πούμε. Μ' αυτή τη λογική θα ήταν εφικτό να διδαχτούν κάποιοι μερικά μικροπράγματα, αλλά για μεγάλες επεμβάσεις θα έπρεπε να συντρέχουν και άλλοι παράγοντες (α) ταλέντο και ικανότητες -πώς λέμε κλίση στα μαθηματικά- β) προχωρημένη μύηση -πώς λέμε ανώτερες σπουδές- γ)κατάλληλα αντικείμενα -πώς λέμε εργαλεία). Και φυσικά να γίνεται αυτό που λέμε "λελογισμένη χρήση" για να έχει αξία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 9, 2011 Share Posted December 9, 2011 Bump, γιατί βρήκα κάπου στο δίκτυο, αυτόν τον υπέροχο πίνακα. Τώρα, σχετικά με τις ερωτήσεις του ίδιου του τόπικ. Μ' αρέσουν τα συστήματα μαγείας που βασίζονται σε κάτι πρωτότυπο. Όταν διάβασα πχ, την Ελάντρις του Σάντερσον έμεινα κόκκαλο με το οπως μετέφερε την μαγεία που βασίζεται στη γραφή σε άλλο επίπεδο. Επίσης μου αρέσουν αυτά τα συστήματα γιατί έχουν κανόνες, γιατί δε μπορείς να είσαι παντοδύναμος (τι θέση έχει η πρόοδος και τα ανθρώπινα επιτεύγματα σε μια κοινωνία πανίσχυρων μάγων;) Τα δε συστήματα που εγώ χρησιμοποιώ στις ιστορίες μου προσπαθώ να είναι κατά το δυνατόν δομημενα σε στέρες αρχές. Έχω επιρεαστεί ακρετά από το Λάιμπερ για τον Κόμπες, αλλά σε άλλα κείμενα μάλλον υπεριχύει η παράδοση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.