Εμμανυέλ Καρρέρ (Emmanuel Carrère)

[Φάντασμα]

Ο Εμμανυέλ Καρρέρ γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1957. Ζει στο Παρίσι. Σπούδασε Ιστορία και Πολιτικές Επιστήμες. Έχει δημοσιεύσει αρκετά μυθιστορήματα και έχει τιμηθεί με βραβεία λογοτεχνίας. Από τα μυθιστορήματα του ξεχωρίζουν: "Το μουστάκι" (1986), "Τα μαθήματα στο χιόνι" (1995, Βραβείο Femina), "Ο εχθροί" (1999), έργα τα οποία έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά, το πρώτο από τις εκδόσεις "Σέλας" και τα άλλα δύο από τις "Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου"". Επίσης έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο σε διασκευή του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος έχει γράψει σενάρια και για άλλες κινηματογραφικές ταινίες, καθώς και για πολλές τηλεταινίες. Το τελευταίο του μυθιστόρημα είναι το "D'autres vies que la mienne".

Δείτε τα βιβλία του και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

01. V13 - V13: Δικαστικό χρονικό (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2023)
02. Yoga - Γιόγκα (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2021)
03. Limonov - Λιμόνοφ (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2017)
04. Le Royaume - Το βασίλειο (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2015)
05. D’ autres vies que la mienne - Άλλες ζωές απ' τη δική μου (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2011)
06. Un Roman Russe - Ένα ρωσικό μυθιστόρημα (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2009)
07. Shohei Imamura (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2002)
08. L' adversaire - Ο εχθρός (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2000)
09. Jerzy Skolimowski, 41o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2000)
10. La classe de neige - Τα μαθήματα στο χιόνι (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1997)
11. La moustache - Το μουστάκι (Μέδουσα - Σέλας Εκδοτική, 1990)

Πηγή: biblionet

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο εχθρός'': Βασισμένο σε αληθινή ιστορία που συνέβη στη Γαλλία αρχές του 1993, τα γρανάζια όμως άρχισαν να γυρίζουν κοντά δύο δεκαετίες πριν. Ζαν- Κλοντ Ρομάν ο λεγάμενος. Γιατρός εργαζόμενος στον ΠΟΥ, παντρεμένος με δύο μικρά παιδιά. Πετυχημένος λοιπόν και άξιος θαυμασμού, σωστά; Όχι ακριβώς μιας και ο τύπος έλεγε ψέματα. Για τις σπουδές και την δουλειά του. Τις ώρες δε που υποτίθεται ότι έλειπε σε δαύτη, κοπροσκύλιαζε σε ξενοδοχεία, δάση και εμπορικά κέντρα. Επιπροσθέτως κατάφερε να εξαπατήσει συγγενείς και ερωμένη να του εμπιστευτούν τα χρήματα τους για να τα επενδύσει. Και μιλάμε για λεφτά, όχι αστεία. Χρειάστηκε φυσικά να συνδυαστούν πάμπολλες συμπτώσεις. Να μην βρεθεί σε κάποιο λάθος μέρος την λάθος ώρα και τρακάρει σε κάποιον γνωστό. Να αυτοσχεδιάζει, και να θυμάται μετά τα ψέματα που έλεγε για να μην πέφτει σε αντιφάσεις. Εξοργιστικό όσο και αδιανόητο, να όμως που συνέβη! Όταν όμως ήρθε η ώρα να βγουν όλα στη φόρα, προέβη στα απονενοημένα διαβήματα. Με τον πληθυντικό να έγκειται στο ότι δεν είχε ο αχρείος καν την τσίπα να στρέψει το όπλο στον εαυτό του. 

Δεν ξέρω, ίσως και να θεωρείται μοναδική περίπτωση στα εγκληματολογικά χρονικά. Με τον συγγραφέα να προσπαθεί σωστά κατ' εμέ να εστιάσει σ' ένα καίριο σημείο. Τι στην οργή συνέβαινε στο μυαλό του όλες αυτές τις μοναχικές, ψεύτικες ώρες. Τι σκεφτόταν, αν και εφόσον δηλαδή σκεφτόταν κάτι. Εκείνο όμως που σοκάρει περισσότερο από την τραγωδία αυτή καθαυτή, εμένα τουλάχιστον, είναι η χώρα όπου έγιναν όλα αυτά. Όχι Βουλγαρία, Σκόπια, Σλοβακία και κάποια άλλη από τις ντε και καλά υπανάπτυκτες. Αλλά σε μία από τις πλέον προηγμένες. Να λοιπόν, ορίστε. Ποιος ισχυρίστηκε ότι η αλητεία είναι αποκλειστικό ''προνόμιο'' των φτωχών; Αποφυλακίστηκε πρόσφατα με την ζωή του να γίνεται και ταινία, θα την δω κάποια στιγμή. 

Edited June 5, 2023 by Δημήτρης
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Δυο βιβλία του Καρέρ έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, ενώ έχω άλλα τρία-τέσσερα δικά του στη συλλογή μου που με περιμένουν να τα διαβάσω.

 

Τον Νοέμβριο του 2011 είχα διαβάσει το Το μουστάκι, ένα αρκετά ιδιαίτερο και παράξενο μυθιστόρημα που (πρέπει να) μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις.

 

Και τον Οκτώβριο του 2016 διάβασα το Ο εχθρός, έχοντας γράψει την παρακάτω κριτική:

 Στις 9 Ιανουαρίου του 1993, ο Ζαν-Κλοντ Ρομάν, δολοφόνησε την γυναίκα του, τα δυο παιδιά του και τους γονείς του, ενώ προσπάθησε ανεπιτυχώς να αυτοκτονήσει. Αυτός ο τύπος, λοιπόν, είχε πείσει όλους τους συγγενείς και τους γνωστούς του -κατά ένα παράξενο τρόπο-, ότι εργαζόταν σαν γιατρός στον ΠΟΥ, με έδρα την Γενεύη. Επίσης οι γονείς, τα πεθερικά του καθώς και πολύ κοντινοί του άνθρωποι, του είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη όσον αφορά τις καταθέσεις τους. Ο Ζαν-Κλοντ δεν δούλευε. Στις ώρες γραφείου έκανε βόλτες από δω και από κει με το αυτοκίνητό του, κοιμόταν σε ξενοδοχεία, έτρωγε σε εστιατόρια, γενικά χάζευε. Έκανε -και καλά- επαγγελματικά ταξιδάκια στο εξωτερικό για λογαριασμό του Οργανισμού του, όμως την έβγαζε σε ξενοδοχεία κοντά στα αεροδρόμια. Όλα αυτά με τα λεφτά των κορόιδων. Μια μέρα όλη αυτή η εξαπάτηση κινδύνεψε να βγει στην φόρα. Και ο Ζαν-Κλοντ είπε να τα διαλύσει όλα.

Ο γνωστός και καλός συγγραφέας Εμανουέλ Καρέρ, ενδιαφέρθηκε για την συγκεκριμένη υπόθεση, κυρίως όμως τον τράβηξε η αμφιλεγόμενη και παράξενη προσωπικότητα του δολοφόνου και απατεώνα Ζαν-Κλοντ Ρομάν. Γιατί σκότωσε την οικογένειά του, γιατί έλεγε τόσα ψέματα για τις σπουδές που (δεν) έκανε και την δουλειά (που επίσης δεν έκανε), και τι στο διάολο έκανε τόσα χρόνια την ώρα που υποτίθεται ότι δούλευε. Και, πάνω απ'όλα, τι στο διάολο σκεφτόταν τις ώρες που χαζολόγαγε σε αυτοκινητόδρομους, ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, δημόσια πάρκινγκ κ.α. την στιγμή που υποτίθεται ότι βρισκόταν στο γραφείο του στον ΠΟΥ και έβγαζε τα προς το ζην με τον τίμιο ιδρώτα του. Ο συγγραφέας καταφέρνει να μας δώσει μια εικόνα από την καθημερινότητα και τις σκέψεις του πρωταγωνιστή, αλλά όπως είναι λογικό, πολλά πράγματα έμειναν στην αφάνεια. Ε, είναι δύσκολο να βγάλεις απόλυτα συμπεράσματα για τον ψυχικό κόσμο ενός παράφρονα.

Το όλο θέμα μπορεί να είναι αρκετά βαρύ: Από την μια οι φόνοι απέναντι σε γυναίκα, παιδιά και γονείς, από την άλλη η ψεύτικη ζωή και τα πολλά μυστικά ενός μοναχικού και μελαγχολικού ανθρώπου. Όμως η γραφή του Καρέρ είναι ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, οι περιγραφές των γεγονότων και των σκέψεων του πρωταγωνιστή δεν είναι μελοδραματικές, ούτε συναισθηματικά φορτισμένες. Γενικά η γραφή είναι πολύ καλή και βοηθάει στο να διαβαστεί το βιβλίο κάπως πιο χαλαρά, χωρίς να σε βαρύνει ψυχολογικά. Την όλη αυτή ιστορία την είχα ακουστά, μιας και γενικά ψάχνω για διάφορες αξιοσημείωτες και τρομακτικές αληθινές ιστορίες με εγκλήματα και βία, αλλά τώρα έμαθα σαφώς περισσότερες λεπτομέρειες, πήρα μια ιδέα για τα γιατί και πως μπορεί κάποιος να προχωρήσει σε τόσο ακαταλόγιστες και βίαιες ενέργειες.

8/10

Edited June 5, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων.