soukelef Posted June 10, 2023 Share Posted June 10, 2023 Όνομα Συγγραφέα: Λευτέρης Σουκουλδάνος Είδος: fantasy, folk fantasy Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 2272 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Κομμάτι ιστοριών ενός δικού μου universe πάνω στο οποίο δουλεύω Της Ρηνιώς το πέρασμα.pdf 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nick V. Posted June 10, 2023 Share Posted June 10, 2023 Ένα μικρό σχόλιο για την ιστορία σου: Spoiler Η γραφή σου είναι αρκετά όμορφη και προσεγμένη. Θα σου πρότεινα να προσέξεις λίγο παραπάνω την εισαγωγή σου. Για παράδειγμα, μια εναλλακτική θα ήταν να ξεκινήσεις απ' ευθείας με τον κεντρικό σου χαρακτήρα: "Η Μαρίκα ήταν η πιο αλάφρω απ' όλους στο χωριό..." και να αποφύγεις όσο μπορείς το πολύ tell (που συνήθως κουράζει τον αναγνώστη και κατά την γνώμη μου, στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην ιστορία σου και κυρίως στο κείμενο που ακολουθεί). Προσπάθησε δηλαδή να γράψεις πιο περιεκτικά το πρώτο μισό (περίπου) της πρώτης σελίδας σου (και αυτό στο λέω γιατί ήταν το μόνο σημείο στο διήγημα σου που με "φρέναρε" κατά την ανάγνωση). Από εκεί και πέρα, ένα σημείο που θα πρέπει να σε προβληματίσει (μπορεί και να σε έχει, βέβαια) είναι ότι το διήγημά σου δεν κλείνει με αυτό που συνηθίζουμε να λέμε "ανατροπή". Δεν γίνεται δηλαδή κάτι συνταρακτικό στο τέλος. Το πώς αντιλαμβάνεται βέβαια ένας αναγνώστης το τι είναι συνταρακτικό και τι όχι -αλλά και τι είναι ανατροπή και τι όχι- είναι κατ' εμέ μια μεγάλη συζήτηση (πάντως, προσωπικά, σ' αυτό το κείμενο, δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα η έλλειψη της και αυτό γιατί θεωρώ πως ήσουν αρκετά συνεπής σ' αυτό που ήθελες τελικά να μας πεις.) Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσες να δουλέψεις περισσότερο το τέλος της ιστορίας σου για να την κάνεις, ας πούμε, λίγο πιο αξιομνημόνευτη. Για παράδειγμα, μια ιδέα (όχι απαραίτητα καλή ή σωστή) θα ήταν να κλείσεις κάπως έτσι: "...Η κοπέλα όμως δε μιλούσε και μετά από λίγα χρόνια, όταν ο καημός της μαλάκωσε, έκαναν μια δεύτερη κόρη και την είπαν κι εκείνη Ρηνιώ. Μα η Μαρίκα, κάθε τόσο, πάγαινε ακόμα απόβραδίς, με τα πόδια της, μοναχή της, ως το Ρουμάνι κι έσκουζε τ' όνομα της χαμένης κόρης της ως το ξημέρωμα. Κι οι συγχωριανοί της έλεγαν η αλάφρω ψάχνει πάλι το πρώτο το κοριτσούδι της που το χάσε σ' έναν άλλο κόσμο και χασκογέλαγαν αναμεταξύ τους." 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted June 11, 2023 Share Posted June 11, 2023 Μου άρεσε πάρα πολύ η ντοπιολαλια και οι χαρακτήρες. Πολύ ζωντανή αφήγηση και τρόμαξα όντως Σε κάποια σημεία. Θα συμφωνήσω με τον Νίκο πως θα ήθελα ένα διαφορετικό τέλος. Περίμενα δηλαδή πως η πρώτη κόρη θα επέστρεφε με κάποιο τρόπο και θα ερχόταν σε επαφή με τη δεύτερη. Ή πώς θα μάθαινε πώς το σόι της δε γεννούσαν νεκρά παιδιά αλλα τα προτιμούσαν οι νεράιδες. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
soukelef Posted June 12, 2023 Author Share Posted June 12, 2023 Ευχαριστώ πολύ για το φίντμπακ, είναι πραγματικά to the point και ειδικά αυτό που λέτε για το τέλος. Απλά, επειδή είναι μια συμπληρωματική ιστορία ενός universe, δεν μπορώ να δώσω παραπάνω λεπτομέρειες (αν και ήταν πολύ καλές οι εναλλακτικες που είπατε). 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρίστος Posted June 26, 2023 Share Posted June 26, 2023 Πολύ δυνατή γραφή. Δουλεμένη και σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα. Όντως κλείνει λίγο βιαστικά, αλλά όπως γράφεις στην περιγραφή, θέλω να ελπίζω, ότι αποτελεί μέρος μιας πιο μεγάλης ιστορίας 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.