silag Posted July 7, 2023 Share Posted July 7, 2023 Όνομα Συγγραφέα: Σάββας Σηλαγάλης Είδος: Sci-fi, Φανταστικό Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 2361 (με την εισαγωγή) Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Για το Write off #97 Write-off #97.docx 4 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρίστος Posted July 10, 2023 Share Posted July 10, 2023 Μου άρεσε υπερβολικά η ιδέα του πόσο "νερόβραστο" μπορεί τελικά να σου φανεί το πραγματικό βίωμα, όταν για πολύ καιρό έχεις τη δυνατότητα να πραγματοποιείς όλες σου τις επιθυμίες ακριβώς όπως τις έχεις στο μυαλό σου. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, τεχνικά το κείμενό σου θέλει ένα γυάλισμα, κυρίως ως προς τη ροή. Το πιο πιθανόν να φταίει η δικιά μου αντίληψη, απλώς αν και ξαναδιάβασα το κείμενο δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ήταν τελικά ο φάκελος ή τον συμβολισμό του. Διαφωνώ κάθετα με τον ορισμό "χαζομαρούλα" που έδωσες στο κείμενό σου. Πάρα πολύ αξιόλογη προσπάθεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
silag Posted July 10, 2023 Author Share Posted July 10, 2023 Ευχαριστώ για το θετικό σχόλιο! Οπωσδήποτε θέλει δεύτερη (και τρίτη) γραφή, το έγραψα τέρμα βιαστικά για να προλάβω το deadline. Τώρα σε ότι αφορά το γράμμα στην αρχή είχα στο μυαλό ότι είναι κάποια ιατρικά αποτελέσματα που έλεγαν για ανίατη ασθένεια του Μαρκ. Και ο ήρωας πήγαινε να του τα ανακοινώσει. Αλλά στην πορεία σκέφτηκα να το κάνω πιο φλου, πιο αφηρημένο. Μάλλον πρέπει να το σκεφτώ παραπάνω στο επόμενο γράψιμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρίστος Posted July 10, 2023 Share Posted July 10, 2023 Κι εγώ αυτό κατάλαβα, απλώς μπερδεύτηκα, γιατί αν δεν κάνω λάθος, ο ήρωά σου αναρωτιόταν για την κατάσταση του Μαρκ στον αληθινό κόσμο και υπέθεσα, ότι δεν είχε νέα του για καιρό, πόσο μάλλον ότι είχε στην κατοχή του τις ιατρικές του εξετάσεις. Σε κάθε περίπτωση και πάλι μπράβο σου ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Roubiliana Posted July 10, 2023 Share Posted July 10, 2023 Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα να το κάνεις εικονική πραγματικότητα. Μου άρεσε πολύ η φιλοσοφία του διηγηματος. Τα χρόνια περνούσαν αλλα οι χαρακτήρες ήθελαν να παραμένουν νεοι στον εικονικό κόσμο. Αυτό με άγγιξε πιο πολύ. Στα αρνητικά, το τέλος είναι κάπως απότομο και ο τίτλος το άδικεί. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
silag Posted July 10, 2023 Author Share Posted July 10, 2023 Σ' ευχαριστώ. Θα λάβω υπόψη το σχόλιο σου για το τέλος στη δεύτερη γραφή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nick V. Posted July 11, 2023 Share Posted July 11, 2023 Θα είμαι λίγο αυστηρός μαζί σου και αυτό γιατί θεωρώ πως αν δουλέψεις λίγο παραπάνω την ιστορία σου, μπορεί να γίνει πολύ καλή. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι απαραίτητα σωστά αυτά που σου γράφω. Κράτα ο,τι θεωρείς ότι θα σου φανεί χρήσιμο. Η ιστορία σου μου άρεσε αρκετά (ειδικά τα ψιλά γράμματα: κάποιες ατάκες στο διάλογο, κάποιες σκέψεις του κεντρικού σου χαρακτήρα). Ο τίτλος σου, πολύ καλός. Με τράβηξε να διαβάσω το κείμενο. Σε ο,τι αφορά το κομμάτι της κοσμοπλασίας σου, σε κάποια σημεία μου θύμισες έντονα το Avatar (ας πούμε, με την καλή έννοια). Το καρναβάλι μού φάνηκε κάπως άσχετο με τους δυο ήρωες σου. Το αγνοούν και πηγαίνουν για κυνήγι μόνοι τους. Ξεφεύγεις λίγο δηλαδή. Αυτό είναι και καλό και κακό (το τι από τα δυο είναι, έχει να κάνει με το που πάει η ιστορία). Οι δυο κεντρικοί σου χαρακτήρες μένουν ίδιοι. Ο Μαρκ στην κοσμάρα του, χωρίς να μάθει τίποτα για την κατάστασή του, και ο Κλόουν επιστρέφει πίσω χωρίς τελικά να του πει κάτι. Απλά συναντά ο ένας τον άλλον για μια τελευταία φορά (μάλλον). Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, δίνει όμως μια αίσθηση στον αναγνώστη ότι κάτι λείπει από την ιστορία. Η ιδέα της παρατεταμένης νεότητας και δη σε συνθήκες όπου ο πόνος (όπως τον εννοείς στο κείμενο) δεν βιώνεται, δεν με ελκύει ιδιαίτερα (χέστηκα, θα μου πεις. Αν όμως έχεις έναν καλό λόγο για να στήσεις έναν τέτοιο κόσμο, τότε θα κερδίσεις την προσοχή μου σαν αναγνώστη. Ένας καλός λόγος κατ’ έμε θα ήταν ένα διαφορετικό τέλος.) Σε μια εικονική πραγματικότητα όπως αυτή της ιστορίας σου, δίνεις την αίσθηση ότι ο Μαρκ δεν θα έδινε δεκάρα ακόμα και αν μάθαινε για τον φάκελο (τύπου, του λες ότι πεθαίνει, κι αυτός στην κοσμάρα του -στην κυριολεξία). Ο τρόπος που κλείνεις την ιστορία ενισχύει αυτή την άποψη, σε εμένα τουλάχιστον, κυρίως γιατί δεν μου δίνεις εναλλακτική. Επίσης, το λευκό φως στο τέλος με έβαλε στο τρυπάκι να κάνω μια σύνδεση με το λευκό φως στις εγκαταστάσεις, τις μεταλλικές και τις όχι και τόσο ανθεκτικές συνθετικές (αν όχι κατασκευαστικό λάθος, κάποια μικρή δυσλειτουργία;). Σε βοήθησε να φέρεις πιο κοντά τους δυο χαρακτήρες, αλλά, για μένα, χωρίς να καταλήξεις κάπου. Η γνώμη μου είναι πως ίσως και να μην το είχες ανάγκη. Συνεπώς, για μένα θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να έβαζες τον Κλόουν να του τα πει και να του δώσει τον φάκελο. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα είχες την ευκαιρία να βάλεις τους δυο χαρακτήρες να μιλήσουν ουσιαστικά μεταξύ τους και να τους αφήσεις να εξελιχθούν σαν χαρακτήρες μέσω της αλληλεπίδρασης τους, και τότε, σχεδόν όλα όσα σου γράφω παραπάνω δεν θα είχαν καμία σημασία. Και κάτι τελευταίο και κάπως άσχετο: εμένα το “χαζομαρούλα” μου κέντρισε το ενδιαφέρον να διαβάσω την ιστορία σου μια και τα δικά μου τα γραπτά τα ξεκινάω να τα γράψω σ’ αυτή τη λογική (ακόμα κι αυτό το σχόλιο, μια χαζομαρούλα είναι, δηλαδή). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
silag Posted July 11, 2023 Author Share Posted July 11, 2023 Υπάρχει η γενική φιλοσοφία όταν λαμβάνεις feedback για γραπτό σου, να μην αμύνεσαι για αυτό. Αν το κάνεις σημαίνει ότι κάτι έχεις κάνει λάθος στο γράψιμο. Και ενώ δεν αμφιβάλλω ότι το γράψιμό μου είναι ατελές, θα το κάνω μόνο γιατί μπήκες στη διαδικασία να γράψεις ένα τόσο εκτενές σχόλιο (και σε ευχαριστώ) Το ότι το καρναβάλι ποτέ δεν έπαιξε ρόλο, ενώ -υποτίθεται- τόσο το περίμεναν, το σκέφτηκα λίγο σαν τα ψεύτικα πράγματα στις ζωές μας που νομίζουμε ότι τα χρειαζόμαστε/ θέλουμε, αλλά αλλού βρίσκουμε την ουσία. Από την πλευρά του story telling βλέπω την αδυναμία· δηλαδή ότι δίνω υπόσχεση για το καρναβάλι, αλλά ποτέ δεν διαβάζουμε για αυτό. Πρέπει να σκεφτώ πώς θα το διαχειριστώ.. Ακούω αυτό που λες για τα character arcs, δεν είχα δώσει όσο προσοχή χρειαζόταν- ομολογουμένως. Μάλλον αν δουλέψω αυτό το κομμάτι θα κάνει την ιστορία πιο γεμάτη, πιο μεστή. Όταν σκεφτόμουν την ιστορία, το κύριο θέμα που ήθελα να εξερευνήσω ήταν το δίπολο πόνος- εμπειρία της ζωής (το ότι αν δεν πονέσεις- με ό,τι και αν σημαίνει αυτό- δεν θα καταλάβεις τη ζωή). Και ο κόσμος που έκτισα βασίζεται πάνω σε αυτό το ερώτημα. Το τέλος, όπως το έχω τώρα γραμμένο, ναι μεν δεν άλλαξε τους χαρακτήρες, αλλά τους έκανε να νιώσουν για λίγο πιο ανθρώπινα, ειδικά ο Μαρκ. Η λάσπη εδώ δίνει την αίσθηση και της γείωσης, του πραγματικού, αλλά και του ανθρώπινου. Εντελώς συνειρμικά μου ήρθε αυτή η σύνδεση. Το λευκό φως ήταν κάτι υπερβατικό που ήθελα να βάλω για να κορυφώσω την ιστορία. Χωρίς πολλή σκέψη, ήθελα να δείξω τις πεπερασμένες δυνατότητες του ψεύτικου κόσμου. Ίσως και λίγο με το λευκό φως που διάφοροι ετοιμοθάνατοι λένε ότι βλέπουν. Αλλά γενικά ακούω ότι μπορεί να είναι αχρείαστο. Το γράμμα στην αρχή το έβαλα καθαρά σαν ένα δραματουργικό αντικείμενο που θα έδειχνε ότι πήγαινε για να αναγγείλει το θάνατο του φίλου του. Αλλά στην πορεία ήθελα να το κάνω πιο φλου, ίσως λανθασμένα, ίσως παραήταν φιλόδοξο. Το χαζομαρούλα το είπα γιατί το έγραψα πολύ γρήγορα, για τα δικά μου δεδομένα, χωρίς πολλή σκέψη χαχα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted July 17, 2023 Share Posted July 17, 2023 Γεια σου Σάββα! Μου άρεσε η ιστορία σου, ειδικά μέχρι το σημείο όπου πάνε για κυνήγι υπήρχαν σημεία που θεωρούσα ότι μπορεί να είναι η αγαπημένη μου. Μου έβγαλε πολύ έντονο το αίσθημα κάποιων παλιών adventures που έπαιζα μια φορά κι έναν καιρό και το έκαιγα, ναι, νοστάλγησα, τι να πω. Αλλά βρε παιδί μου εκεί που πήγαν για τα γουρούνια....εκεί το έχασα. Αφήνεις μετέωρο το στοιχείο του καρναβαλιού, αφήνεις μετέωρη την ιστορία κατ' εμέ. Ο φάκελος; Τι ρόλο έπαιξε, ή τι ρόλο θα έπαιζε; Ξέρεις πώς μου φάνηκε, σαν να ήταν δυο διαφορετικές ιστορίες που κάπως τις κόλλησες. Χαζομαρούλα δεν είναι με τίποτα, αλλά ένιωσα πως μέχρι τη μέση έγραφες και μετά σκέφτηκες άστο, βαριέμαι, ή κάτι τέτοιο. Γιατί βρε παιδί μου. Γράψε και το υπόλοιπο, σε αυτό το κλίμα, σε αυτή την ιδέα. Η εικονική πραγματικότητα, το παιχνίδι, οτιδήποτε είναι αυτό. Είχε πολύ, μα πολύ ενδιαφέρον, και πήγες και μου το έκοψες στη μέση, εκεί που χαιρόμουνα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
silag Posted July 18, 2023 Author Share Posted July 18, 2023 Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο Ειρήνη. Πιστεύω, δυο πράγματα έφταιξαν. Ότι βιάστηκα για να προλάβω το deadline και ότι παραγέμισα την ιστορία. Ότι παραήταν φιλόδοξη για αυτό που μπορούσα να γράψω. Την επόμενη φορά, θα τα διαχειριστώ καλύτερα :D 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αργύρης Posted September 14, 2023 Share Posted September 14, 2023 Γεια σου , Σάββα! Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία. Σου δίνει πάρα πολλά να σκεφτείς, και εύκολα τη λέει κανείς και συμβολική. Εμένα, προσωπικά, για όσο κράτησε (στ' αλήθεια, μου φάνηκε μικρή) με εκανε να τη βιώσω. Και πάλι μπραβο 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.