BladeRunner Posted July 12, 2023 Share Posted July 12, 2023 (edited) Ο Γιόζεφ Ροτ γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1894 από εβραίους γονείς στο Μπρόντι της Ανατολικής Γαλικίας (σημερινή Ουκρανία). Σπούδασε φιλοσοφία και γερμανική φιλολογία στο Λέμπεργκ και στη Βιέννη. Το 1916 κατάχθηκε στον αυστριακό στρατό και έλαβε μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Στο διάστημα του μεσοπολέμου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στη Βιέννη και στο Βερολίνο, όπου έζησε δώδεκα χρόνια (μετά το 1920). Ήδη από το 1922 εντοπίζει και στηλιτεύει από τους πρώτους τον Χίτλερ. Εβραίος ο ίδιος, ασκεί έντονη κριτική στη συμβιβαστική στάση της εβραϊκής κοινότητας. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Το δίχτυ της αράχνης", δημοσιεύτηκε το 1923 σε συνέχειες σε αυστριακή εφημερίδα και είχε αρκετή επιτυχία. Το 1926 έμεινε τέσσερις μήνες στη Σοβιετική Ένωση όπου αρχίζει να γράφει τα μυθιστορήματα "Φυγή χωρίς τέλος" και "Ο βουβός προφήτης". Από το 1932 δηλώνει σ' ένα φίλο του: "Πρέπει να φύγουμε. Θα κάψουν τα βιβλία μας και θα είμαστε εμείς ο στόχος... Πρέπει να φύγουμε ώστε μόνο τα βιβλία μας να παραδοθούν στην πυρά." Στις 30 Ιανουαρίου του 1933, τη μέρα που ο Χίτλερ αναγορεύεται καγκελάριος του Ράιχ, ο Ροτ μεταναστεύει οριστικά στο Παρίσι, όπου θα περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτωχός και αλκοολικός, ως το θάνατό του στις 27 Μαΐου του 1939. Άφησε έργο εκτεταμένο και ποικίλο: δεκατρία μυθιστορήματα, οχτώ μεγάλα αφηγήματα, τρεις τόμους δοκιμίων και ανταποκρίσεων, αμέτρητα άρθρα. Κυριότερα μυθιστορήματά του: "Hotel Savoy" (1924), "Φυγή χωρίς τέλος" (1927), "Το εμβατήριο Ραντέτσκι" (1932) και "Η κρύπτη των Καπουτσίνων" (1938). Στο κύκνειο άσμα του, "Ο θρύλος του Αγίου Πότη" (1939), ο Ροτ χωρίς να αυτοβιογραφείται, δίνει μια γλαφυρή, γλυκιά και ταυτόχρονη τραγική μυθιστορία της απόλυτης παράδοσης στο πάθος του. (Από Biblionet) Διαβάστε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του, στην Wikipedia. Δείτε τα βιβλία του και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads. Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά: *Das Spinnennetz - Ο ιστός της αράχνης (Κριτική, 2010) *Die Rebellion - Η εξέγερση (Καστανιώτης, 1991) *Hotel Savoy - Hotel Savoy (Άγρα, 2009) *Der Leviathan - Ο Λεβιάθαν (Ροές, 2012) *April: Die Geschichte einer Liebe - Απρίλης (Κοβάλτιο, 2022) *Der blinde Spiegel - Ο τυφλός καθρέφτης (Κριτική, 2022) *Die Flucht ohne Ende - Φυγή χωρίς τέλος (Οδυσσέας, 1984) *Zipper und sein Vater - Ο Τσίπερ και ο πατέρας του (Ροές, 2020) *Rechts und Links - Δεξιά κι αριστερά (Ροές, 2011) *Erdbeeren - Φράουλες (Άγρα, 2020) *Der Stumme Prophet - Ο βουβός προφήτης (Οδυσσέας, 1985) *Hiob - Ιώβ (Άγρα, 2013) *Radetzkymarsch - Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ (Άγρα, 2011 / Ροές, 2011) *Stationschef Fallmerayer - Ο σταθμάρχης Φαλλμεράυερ (Άγρα, 2021) *Triumph der Schönheit - Ο θρίαμβος της ομορφιάς (Άγρα, 2022) *Die Büste des Kaisers - Η προτομή του αυτοκράτορα (Άγρα, 2022) *Beichte eines Mörders, erzählt in einer Nacht - Η ομολογία ενός δολοφόνου (Άγρα, 2011) *Die hundert Tage - Οι εκατό μέρες (Άγρα, 2014) *Das falsche Gewicht. Die Geschichte eines Eichmeisters - Το κάλπικο ζύγι (Άγρα, 2017) *Die Kapuzinergruft - Η κρύπτη των καπουτσίνων (Οδυσσέας, 1985 / Άγρα, 2014) *Hotel years - Τα χρόνια των ξενοδοχείων (Άγρα, 2019) *Die Geschichte der 1002. Nacht - Χίλιες και δυο νύχτες (Ολκός, 2012) *Die Legende vom heiligen Trinker - Ο θρύλος του αγίου πότη (Άγρα, 2008) *Berliner Saisonbericht - Βερολινέζικα χρονικά 1920-1933 (Άγρα, 2016) *Perlefter: Die Geschichte eines Bürgers - Περλέφτερ: Η ιστορία ενός αστού (Άγρα, 2022) *Jede Freundschaft mit mir ist verderblich - Αλληλογραφία 1927-1938 (Άγρα, 2021) Edited July 12, 2023 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 12, 2023 Author Share Posted July 12, 2023 (edited) Βιβλία του συγγραφέα που έχω διαβάσει: Το κάλπικο ζύγι Αν και έχουν μεταφραστεί ένα κάρο άλλα βιβλία του συγγραφέα στα ελληνικά, έμελλε να έρθω για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του διαβάζοντας το συγκεκριμένο, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες στην γλώσσα μας. Απ'όσο καταλαβαίνω δεν είναι και το πιο γνωστό του βιβλίο, και σίγουρα ούτε το καλύτερό του, όμως μπορώ να πω ότι με άφησε πλήρως ικανοποιημένο. Η ιστορία έχει να κάνει μ'έναν πρώην πυροτεχνουργό του στρατού, τον Άιμπενσυτς, ο οποίος έπειτα από δώδεκα χρόνια υπηρεσίας στον στρατό, παραιτήθηκε για χάρη της γυναίκας του και ανέλαβε πόστο επιθεωρητή στην επαρχία Ζλότογκροντ. Τα νέα του καθήκοντα έχουν να κάνουν με τον έλεγχο των μέτρων και των σταθμών που χρησιμοποιούν οι έμποροι της περιοχής για να κάνουν τις δουλειές τους. Το θέμα είναι ότι σε μια επαρχία όπου η κλεψιά, η μπαγαποντιά, η απάτη και η δωροδοκία είναι στην ημερήσια διάταξη, ένας έντιμος και ευσυνείδητος κυβερνητικός υπάλληλος όπως ο Άιμπενσυτς, δύσκολα μπορεί να τα βγάλει πέρα. Ειδικά από την στιγμή που θα γνωρίσει και μια γυναίκα που θα του πάρει τα μυαλά, ενώ θ'αρχίσει να σιχαίνεται την δικιά του... Η ιστορία μου άρεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό και με κράτησε από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα, όμως την διαφορά στο βιβλίο την κάνει η απίθανη γραφή του Ροτ. Είναι εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη, λιτή και συνάμα διεισδυτική, με λίγο λεπτό χιούμορ. Οι περιγραφές των τοπίων, των γεγονότων και των ανθρώπων φοβερές, κατάφεραν να με μεταφέρουν στα χιονοσκέπαστα και λασπερά τοπία της μεθοριακής υπαίθρου, όπου διαδραματίζεται η όλη ιστορία. Μόνο άλλο ένα βιβλίο του συγγραφέα έχω στα ελληνικά (το non fiction "Βερολινέζικα χρονικά"), αλλά σίγουρα στο άμεσο μέλλον θα προμηθευτώ τουλάχιστον δυο-τρία ακόμα. 8.5/10 (το διάβασα τον Μάρτιο του 2017) ----------------------------------------------------------------------------------------- Hotel Savoy Πέρυσι τον Μάρτιο διάβασα για πρώτη φορά βιβλίο του Γιόζεφ Ροτ, το ωραίο αν και όχι τόσο πολυδιαβασμένο "Το κάλπικο ζύγι", το οποίο με άφησε πραγματικά ικανοποιημένο, κυρίως χάρη στην υπέροχη γραφή. Το "Hotel Savoy" περίμενα αρκετό καιρό για να το αγοράσω και εν συνεχεία να το διαβάσω, όντας για μήνες εξαντλημένο. Λοιπόν, το διάβασα και δηλώνω ξανά ικανοποιημένος από τον Ροτ, τόσο χάρη στην ενδιαφέρουσα ιστορία -που είναι μεν σχετικά απλή αλλά μπορεί να πει κανείς ότι λειτουργεί σαν μια αλληγορία ή/και παραβολή της Ευρώπης-, όσο και χάρη στην πραγματικά εξαίσια γραφή, την όλη αποτύπωση της εποχής και του μικρόκοσμου του ξενοδοχείου Savoy, αλλά και την φοβερή ατμόσφαιρα. Λίγες προτάσεις να διαβάσει κανείς και θα καταλάβει ότι ο Ροτ ήταν ένας μάστορας του λόγου, οι ιστορίες του εκτός από ψυχαγωγία και αναγνωστική απόλαυση, έχουν να προσφέρουν τροφή για σκέψη, εικόνες και συναισθήματα. Ήδη δεν βλέπω την ώρα να διαβάσω και άλλο βιβλίο του! Αλλά, εντάξει, λέω να περάσουν δυο-τρεις μήνες... 8/10 (το διάβασα τον Ιούλιο του 2018) ----------------------------------------------------------------------------------------- Το συναξάρι του αγίου πότη Τρίτο βιβλιαράκι του Γιόζεφ Ροτ που διαβάζω, μετά το "Το κάλπικο ζύγι" που διάβασα τον Μάρτιο του 2017 και το "Hotel Savoy" που διάβασα τον Ιούλιο του 2018, και δηλώνω για ακόμη μια φορά ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Αν δεν κάνω λάθος, αυτό είναι το τελευταίο έργο του συγγραφέα, μιας και πέθανε την ίδια χρονιά που εκδόθηκε, οπότε μπορεί να πει κανείς ότι η ίδια η ιστορία λειτουργεί σαν μια αυτοβιογραφική αφήγηση και μια πρόβλεψη του μέλλοντος, ανεξάρτητα αν ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Αντρέας και όχι Γιόζεφ. Που λέτε, πρωταγωνιστής είναι ένας άστεγος αλκοολικός ονόματι Αντρέας, ο οποίος γίνεται αποδέκτης κάποιων τυχερών παιχνιδιών της μοίρας, κερδίζοντας κάποια ποσά για να έχει να κινείται, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε ένα διαφορετικό επίπεδο ύπαρξης. Μιλάμε για μια συμπυκνωμένη σε λίγες σελίδες ιστορία, ανατρεπτική και ολίγον τι παιγνιώδη, με μια κάποια γενικότερη μελαγχολία. Η γραφή είναι πραγματικά πολύ καλή, εύθυμη αλλά και ειρωνική, σίγουρα χαρακτηριστικό δείγμα της δεξιοτεχνίας που χαρακτηρίζει τον Ροτ. Το όλο θέμα του βιβλίου μπορεί να είναι κάπως μελαγχολικό αν το σκεφτεί κανείς, όμως η ιστορία διαβάζεται αρκετά ευχάριστα, δεν σου μαυρίζει την ψυχή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα στη χρονιά θα διαβάσω και άλλο βιβλίο του συγγραφέα. 8/10 (το διάβασα τον Ιούνιο του 2019) ----------------------------------------------------------------------------------------- Ο Τσίπερ και ο πατέρας του Τέταρτο βιβλίο του Γιόζεφ Ροτ που διαβάζω ("Το κάλπικο ζύγι", "Hotel Savoy" και "Το συναξάρι του Αγίου Πότη" τα προηγούμενα τρία), δυστυχώς δεν ξετρελάθηκα όσο με τα υπόλοιπα. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι τα τελευταία οχτώ βιβλία που έτυχε να διαβάσω ήταν κάθε είδους θρίλερ και περιπέτειες, οπότε μάλλον δεν είχα την απαραίτητη διάθεση για ένα λογοτεχνικό κοινωνικό δράμα ηλικίας ενενήντα και βάλε ετών, σίγουρα δεν ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένος για μια τέτοια αλλαγή στις αναγνώσεις μου. Όμως η αλήθεια είναι ότι, ανεξάρτητα από το πότε θα το διάβαζα, πάλι θα μου φαινόταν κάπως βαρετό και μονότονο, όπως μου φάνηκε τώρα. Βέβαια, οφείλω να πω ότι η γραφή είναι κλασικά πολύ καλή και οξυδερκής, με όλα αυτά τα καλούδια που με έχει συνηθίσει ο Γιόζεφ Ροτ, απλά η ιστορία δεν με κράτησε παρά μονάχα σε ελάχιστα σημεία εδώ και κει. Νιώθω λίγο άσχημα που δεν θα του βάλω τέσσερα αστεράκια, αλλά τρία (κανονικά τριάμισι), όμως αν του έβαζα τέσσερα αστεράκια σίγουρα θα αδικούσα πολλά άλλα βιβλία που πραγματικά απόλαυσα. Εδώ πέρασα καλά, δεν λέω, αναμφίβολα διάβασα κάτι καλογραμμένο και κλασικό, όμως η ιστορία απλά δεν με συνεπήρε... 7/10 (το διάβασα τον Σεπτέμβριο του 2020) ----------------------------------------------------------------------------------------- Η εξέγερση Πέμπτο βιβλίο του Γιόζεφ Ροτ που διαβάζω, ήταν και αυτό πραγματικά πολύ καλό, αν και όχι με ιδιαίτερα ευχάριστη θεματολογία, μιας και ο συγγραφέας μέσω της ιστορίας και του δράματος που έζησε ο κακομοίρης Αντρέας Πουμ -ένας καλός και υπάκουος πολίτης, βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που έχασε το πόδι του για την πατρίδα- κρίνει και κατακρίνει το κράτος, την κυβέρνηση, τη γραφειοκρατία (που μπορεί να εκμηδενίσει τον απλό ανθρωπάκο), όλα αυτά, ενώ φυσικά αναδεικνύει τις παθογένειες της γερμανικής κοινωνίας μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι πολύ ωραία γραμμένο, με υποδόρια ειρωνεία και κυνισμό, σίγουρα ο Ροτ με τη γραφή και την ιστορία του καταφέρνει και δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα (θυμό, οίκτο, λύπη κλπ) και δίνει τροφή για σκέψη, ενώ φυσικά μια τέτοια ιστορία (μπορεί να) είναι πάντα επίκαιρη. Πάρα πολύ καλό! 8.5/10 (το διάβασα τον Ιούνιο του 2022) Edited July 12, 2023 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 12, 2023 Author Share Posted July 12, 2023 Φυγή χωρίς τέλος Έκτο βιβλίο του Γιόζεφ Ροτ που διαβάζω και δεν μπορώ παρά να δηλώσω ξανά ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την υπέροχη γραφή του και την κάπως μελαγχολική ατμόσφαιρα που καταφέρνει να δημιουργεί με τις περιγραφές του, αλλά συνάμα και χορτασμένος, γιατί παρά το σχετικά μικρό μέγεθος του βιβλίου, νιώθω ότι ήταν τόσο γεμάτο με γεγονότα και εικόνες, που στο τέλος νόμισα ότι διάβασα ένα μυθιστόρημα μεγέθους τριακοσίων σελίδων. Πολλά πραγματάκια συμβαίνουν σε αυτό το βιβλίο, πολλά θέματα αγγίζει ο συγγραφέας άμεσα και έμμεσα, προσωπικά το ξεκίνησα χωρίς να γνωρίζω τίποτα απολύτως για την πλοκή (άλλωστε στο οπισθόφυλλο δεν υπάρχει περίληψη, αλλά ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο) και το τελείωσα σχεδόν σε μια καθισιά, χωρίς να χάσω το ενδιαφέρον μου σε κανένα σημείο. Τι να λέμε τώρα, ο Ροτ ήταν μάστορας της αφήγησης. Απλά αναρωτιέμαι πότε θα έρθει η ώρα επιτέλους, που θα βάλω σε κάποιο βιβλίο του πέντε αστεράκια, γιατί και πάλι στο παρά πέντε δεν του τα βάζω! Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα γίνει και αυτό κάποια στιγμή! 8.5/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 17 Author Share Posted March 17 Ο ιστός της αράχνης Έβδομο βιβλίο του Γιόζεφ Ροτ που διαβάζω, μαζί με το "Ο Τσίπερ και ο πατέρας του" το πιο αδύναμο από τα επτά, αλλά και πάλι καλογραμμένο, εξαιρετικά ενδιαφέρον και τόσο, μα τόσο ανατριχιαστικά προφητικό. Το "Ο ιστός της αράχνης" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Γιόζεφ Ροτ, άρα μιλάμε για πρωτόλειο έργο, και σαν πρωτόλειο έργο έχει τις αδυναμίες του, τα σκαμπανεβάσματά του, από την άλλη όμως μιλάμε για το πρωτόλειο έργο ενός μεγάλου συγγραφέα, οπότε έχει και πολλά θετικά, καθώς επίσης και κάμποσα ίχνη από τα στοιχεία των επόμενων έργων του. Κινηματογραφικοί ρυθμοί, φοβερή ατμόσφαιρα που αναδεικνύει όλο τον ζόφο της εποχής, οξυδερκείς παρατηρήσεις, και γραφή που δεν σε αφήνει να πάρεις μια ανάσα. Σίγουρα έχει πολλά θέματα στην πλοκή και στον τρόπο που αυτή εξελίσσεται (σε μερικά σημεία χάθηκα ή ξεχάστηκα λίγο), καθώς επίσης και στους χαρακτήρες που είναι αρκετά επιφανειακοί (αν και ένα κάποιο βάθος στον χαρακτήρα του Tέοντορ Λόζε υπάρχει όσο να 'ναι), όμως σαν λογοτεχνικό έργο έχει αρκετές χάρες. Δεν το προτείνω για πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα, αλλά σίγουρα το προτείνω γενικά σαν ανάγνωσμα. 7/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.