Μπόχουμιλ Χράμπαλ (Bohumil Hrabal)

[BladeRunner]

Ο Μπόχουμιλ Χράμπαλ γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1914 στο Μπρνο της (τότε) Τσεχοσλοβακίας και πέθανε στις 3 Φεβρουαρίου του 1997 στην Πράγα, σε ηλικία 82 ετών. Μαζί με τους Γιάροσλαβ Χάσεκ, Κάρελ Τσάπεκ και Μίλαν Κούντερα, ο Χράμπαλ θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους Τσέχους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Ήταν διδάκτωρ της Νομικής από το φημισμένο Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας, αλλά δεν εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα προτού εκδώσει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Λόγια ανθρώπου» (Hovory lidi, 1956). Εργάστηκε ως σιδηροδρομικός, τηλεγραφητής, εργάτης χαλυβουργίας, υπάλληλος συμβολαιογραφείου, αλλά και στο θέατρο. Τα πιο πολυδιαβασμένα έργα του είναι τα "Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1965), "Υπηρέτησα τον Άγγλο βασιλιά" (1971) και "Μια πολυθόρυβη μοναξιά" (1976). Η ταινία του 1966, σε σκηνοθεσία Γίρι Μένζελ, "Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν", η οποία βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα, κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1968.

Διαβάστε περισσότερα για τη ζωή και το έργο, στην Wikipedia.

Δείτε τα βιβλία και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία του συγγραφέα που κυκλοφορούν στα ελληνικά:

*Ostře sledované vlaky - Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (Αρσενίδης, 1995)*
*Automat svět - Ο κόσμος το αυτόματο (Αίολος, 1981)**
*Automat svět - Θέλετε να δείτε τη χρυσή Πράγα; (Αίολος, 1981)**
*Obsluhoval jsem anglického krále - Υπηρέτησα τον Άγγλο βασιλιά (Καστανιώτης, 2017)
*Něžný barbar - Τρυφερός βάρβαρος (Ηρόδοτος, 1990)
*Postřižiny - Μηδαμινές αποστάσεις (Gema, 2007)
*Příliš hlučná samota - Μια πολυθόρυβη μοναξιά (Κουκκίδα, 2008)

*Κυκλοφόρησε και με τον τίτλο "Τρένα υπό αυστηρή παρακολούθηση", από τις εκδόσεις Κουκκίδα (2008).
**Η συλλογή διηγημάτων Automat svět κυκλοφόρησε στα ελληνικά σε δυο τόμους με διαφορετικούς τίτλους.

Edited July 15, 2023 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν

Πρώτη επαφή με το έργο του Μπόχουμιλ Χράμπαλ και καλύτερη αρχή δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω. Το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η συγκεκριμένη νουβέλα είναι ένας σταθμός τρένων σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βοημίας, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένας νεαρός δόκιμος σιδηροδρομικός υπάλληλος, που πότε πρωταγωνιστεί και πότε παρατηρεί τα διάφορα κωμικοτραγικά επεισόδια που συνθέτουν την καθημερινότητα της μικρής αυτής κοινωνίας, με τον πόλεμο να μαίνεται αλλά να είναι κάπου στο φόντο. Συμβαίνουν πολλά και διάφορα στη μικρή αυτή νουβέλα, που τη μια φέρνουν γέλιο και την άλλη μια στεναχώρια, είναι σίγουρα ένα βιβλίο με ιδιότυπο και μαύρο χιούμορ, που συνδυάζει εξαιρετικά το κωμικό με το τραγικό. Επίσης, το τέλος της ιστορίας είναι πραγματικά πολύ έντονο και η αλήθεια είναι ότι δεν το είδα να έρχεται. Η γραφή είναι μάλλον απλή και προσαρμοσμένη στην ηλικία και την ιδιοσυγκρασία του αφηγητή, αλλά αυτή η απλότητα θα έλεγα ότι προσθέτει μια έξτρα λογοτεχνική αξία στο βιβλίο, μάλιστα μπορώ να πω ότι την απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό. Όσον αφορά τη βαθμολογία, μόλις το τελείωσα έτεινα περισσότερο προς τα τέσσερα αστεράκια, αλλά τώρα που αρχίζω και το σκέφτομαι και αναθυμάμαι σκηνές και εικόνες, πιο πολύ του ταιριάζουν τα πέντε. Και τόσα θα του βάλω τελικά! Υ.Γ. Κάποια στιγμή θα ήθελα να δω και την Οσκαρική ταινία του 1966.

9/10