Χρήστος Βακαλόπουλος

[Φάντασμα]

Ο Χρήστος Βακαλόπουλος (1956-1993) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και κινηματογράφο στο Παρίσι. Εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα "Αυγή" (1975-1985) και στα περιοδικά "Σύγχρονος Κινηματογράφος" και "Αντί". Έγραψε σενάρια για τους Νίκο Παναγιωτόπουλο και Σταύρο Τσιώλη κι ένα μυθιστόρημα κατά παραγγελίαν, το "Υπόθεση μπεστ σέλλερ" (1980). Ακολούθησαν "Οι πτυχιούχοι" (1984), οι "Νέες αθηναϊκές ιστορίες" (1989) και "Η γραμμή του ορίζοντος" (1991). Ταινίες: "Βεράντες" (1984), "Θέατρο" (1986) και οι μεγάλου μήκους ταινίες "Όλγα Ρόμπαρντς" (1989) και "Παρακαλώ, γυναίκες μην κλαίτε" (1992, συν-σκηνοθεσία με τον Σταύρο Τσιώλη). Εργάστηκε, επίσης, ως ηθοποιός, παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών.

Δείτε τα βιβλία του και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία του συγγραφέα:

01. Χωρίς μαγνητόφωνο. Συναντήσεις με σύγχρονους έλληνες λογοτέχνες (Πόλις, 2018)
02. Οι πτυχιούχοι. Μυθιστόρημα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2011)
03. Ο Βέγγος δεν είναι κιτς -ο Χάρρυ Κλυν, δυστυχώς είναι... Η λογοτεχνία ως σινεμά (και το σινεμά ως λογοτεχνία...) (Αιγαίον, 2011)
04. Ο Τζέρι Λούις (Αιγόκερως, 2006), (Οδυσσέας, 1984)
05. Η ονειρική υφή της πραγματικότητας. Κείμενα για την επικοινωνία και τον πολιτισμό (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2005)
06. Γιώργος Πανουσόπουλος (Αιγόκερως, 2005)
07. Αντουανέττα Αγγελίδη (Αιγόκερως, 2005)
08. Κώστας Σφήκας (Αιγόκερως, 2004)
09. Κινηματογραφημένες πόλεις. Η πόλη στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία (Εκδόσεις Πατάκη, 2002)
10. Carl Dreyer (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2001)
11. Χρήστος Βακαλόπουλος (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 2000)
12. Pier Paolo Pasolini (Αιγόκερως, 1997), 
13. Φρίντα Λιάππα (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1995)
14. Από το χάος στο χαρτί (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1995)
15. Υπόθεση μπεστ-σέλλερ. Μυθιστόρημα (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1993)
16. Η γραμμή του ορίζοντος (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1991)
17. Δεύτερη προβολή. Κείμενα για τον κινηματογράφο 1976-1989 (Αλεξάνδρεια, 1990)
18. Νέες αθηναϊκές ιστορίες (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1989)
19. Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα (Αιγόκερως, 1988)
20. Πράξη του κινηματογράφου. Δοκίμιο (Παϊρίδη, 1982)

Πηγή: biblionet

[BladeRunner]

Νέες Αθηναϊκές ιστορίες

(Το διάβασα τον Αύγουστο του 2019)

Πέρυσι τον Φεβρουάριο έτυχε να βρω το "Η γραμμή του ορίζοντος", που είναι το πιο γνωστό βιβλίο του Βακαλόπουλου, όμως κάτι μου έλεγε ότι δεν θα έπρεπε να είναι αυτή η πρώτη μου επαφή με το έργο του συγγραφέα. Σήμερα αποφάσισα να πάρω άλλα δυο βιβλία του, το "Υπόθεση μπεστ-σέλλερ" και το "Νέες Αθηναϊκές ιστορίες", και είπα να ξεκινήσω με το δεύτερο, που είναι μια μικρή συλλογή διηγημάτων. Λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ορισμένα αρκετά ιδιαίτερα και ιδιόρρυθμα διηγήματα, μερικά ρεαλιστικά και κάποια άλλα κάπως σουρεαλιστικά και ολίγον τι μουρλά, όλα όμως εξαιρετικά καλογραμμένα, ευχάριστα και ενδιαφέροντα. Κάτι στη γραφή και το χιούμορ του συγγραφέα μου άρεσε πάρα, μα πάρα πολύ, μου έφτιαξε το κέφι, με έκανε να σκεφτώ και να ξεχαστώ, και ας μην με ξετρέλαναν όλα τα διηγήματα. Σαν σύνολο το βιβλίο σίγουρα με άφησε πολύ ικανοποιημένο. 

7.5/10

--------------------------------------------------------------------------------------

Η γραμμή του ορίζοντος

Τον Αύγουστο του 2019 ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Χρήστου Βακαλόπουλου (που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή πολύ νωρίς), με τη μικρή συλλογή διηγημάτων "Νέες αθηναϊκές ιστορίες", που θυμάμαι ότι μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, με τα διηγήματα να είναι άλλοτε ιδιόρρυθμα και σουρεαλιστικά, άλλοτε πιο ρεαλιστικά και αστεία. Ε, το πιο γνωστό βιβλίο του συγγραφέα, κι ένα από τα διαβόητα και περιβόητα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, το "Η γραμμή του ορίζοντος", μου φάνηκε εξίσου ιδιόρρυθμο, ιδιαίτερο, με πολύ ενδιαφέρον ύφος γραφής και περίεργη δομή, ένα βιβλίο που δεν χωράει σε κατηγορίες και κουτάκια, που δεν μπορείς να πεις κάτι συγκεκριμένο για την πλοκή (αν υπάρχει τέτοια) ή τους χαρακτήρες, που ίσως δεν μπορείς να εξηγήσεις λογικά και συγκροτημένα αυτά που ένιωσες διαβάζοντάς το, σίγουρα η ανάγνωση του βιβλίου είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, διαφορετική από τις άλλες, και σίγουρα το βιβλίο δεν θα φανεί το ίδιο σε όλους: Είναι από τα βιβλία που μπορεί να λατρέψει κανείς για πολλούς και διάφορους λόγους (για τη γραφή, για τις εικόνες που δημιουργεί, για τα συναισθήματα που προκαλεί), αλλά επίσης πολύ εύκολα μπορεί κανείς να το παρεξηγήσει, να μην το καταλάβει καθόλου, να χάσει την μπάλα και αναπόφευκτα το ενδιαφέρον και να μην το τελειώσει καν. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι το λάτρεψα, δεν μπορώ να πω ότι κατανόησα στον απόλυτο βαθμό τι ήθελε να πει ο ποιητής, όμως απόλαυσα πολλά κομμάτια της γραφής και της ιστορίας, ο συγγραφέας σίγουρα κατάφερε να με βάλει σε σκέψεις και να μου δημιουργήσει ποικίλα συναισθήματα. Και νιώθω ότι το διάβασα την κατάλληλη εποχή, καλοκαιράκι, δίπλα στη θάλασσα. Και οπωσδήποτε κάποια στιγμή θα το ξαναδιαβάσω, με άλλο μάτι πλέον, γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες του βιβλίου.

7.5/10

Edited August 21, 2023 by BladeRunner