Διαμάντια στη μέση της ασφάλτου

[oimoderatorseinai]

Όνομα Συγγραφέα: Aggelos95
Είδος ποιήματος: Ωδή

 

Παιδικά χρόνια που τα ζεις σε μία κατάσταση αναμονής, πάντα το "μετά", πότε θα μεγαλώσουμε για να ζήσουμε επιτέλους;

Εφηβικά χρόνια που δε ξέρεις που ανήκεις, ποιος είσαι, τι θέλεις...

Αναζήτηση αναζήτηση αναζήτηση.

Κυνήγι θησαυρού της ευτυχίας μέσα στο λαβύρινθο της καθημερινής ρουτίνας.

Τα χρόνια περνάνε σε μία ονειρική κατάσταση μεταξύ του Πριν και του Μετά.

Το Μετά το θυσιάζουμε στο βωμό του Ιδανικού.

Το Πριν το θυσιάζουμε στο βωμό της Ανάμνησης.

Το Τώρα δεν το ζούμε τώρα, το Τώρα δε θα το ζήσουμε ποτέ.

Οι στιγμές γίνονται λεπτά, τα λεπτά γίνονται ώρες...

Οι ώρες γίνονται μέρες, οι μέρες γίνονται βδομάδες...

Οι βδομάδες γίνονται μήνες, οι μήνες γίνονται χρόνια...

Και τα χρόνια; Τι γίνονται τα χρόνια;

Ξεχασμένα διαμαντάκια στη μέση της ασφάλτου που για κάποιον που νόμιζε πως ήταν άχρηστα, τα πέταξε σαν χαλασμένα και  σκουριασμένα μηχανήματα ενώ για κάποιον άλλον η αξία τους είναι ανεκτίμητη.

Διαμάντια, ρουμπίνια, σμαράγδια, αμέθυστοι και ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες.

Η ζωή μας είναι όσο πολύτιμη όσο εμείς την εκτιμήσουμε.

Άλλος κρατάει το διαμάντι και νιώθει βασιλιάς και άλλος το βρίσκει σε μία ερημική παραλία σε ένα νησί στο οποίο κατέληξε ναυαγός.

Αγάπα το σύμβολο, όχι το αντικείμενο, ζήσε σαν μύθος, όχι σαν άτομο.

Η τελειομανία κατακτά την μετριότητα.

Όλα ή τίποτα.

Τίποτα ή όλα.

 

Edited October 6, 2023 by WILLIAM
Προσθήκη του ονόματος του συγγραφέα και του είδους του ποιήματος.