Μίκα Βαλτάρι (Mika Waltari)

[BladeRunner]

Ο Μίκα Βάλταρι (φινλανδικά: Mika Toimi Waltari, 19 Σεπτεμβρίου 1908 – 26 Αυγούστου 1979) ήταν Φινλανδός συγγραφέας, περισσότερο γνωστός για το best-seller μυθιστόρημά του Ο Αιγύπτιος (Sinuhe egyptiläinen). Ήταν ένας εξαιρετικά παραγωγικός συγγραφέας και έγραψε, εκτός από μυθιστορήματα, ποίηση, διηγήματα, αστυνομικά μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια, ταξιδιωτικές ιστορίες, σενάρια για τον κινηματογράφο και κείμενα για κινούμενα σχέδια.

Διαβάστε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του, στην Wikipedia.

Δείτε τα βιβλία του και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

*Vieras mies tuli taloon - Ο βάλτος (Κάκτος, 1995)
*Kuka murhasi rouva Skrofin? - Ποιος σκότωσε την κυρία Σκρουφ; (Καλέντης, 2006)
*Komisario Palmun erehdys - Το λάθος του επιθεωρητή Πάλμου (Καλέντης, 2008)
*Tanssi yli hautojen - Ο λευκός τσάρος (Κάκτος, 1995)
*Sinuhe egyptiläinen - Ο Αιγύπτιος (Κάκτος, 1984), Σινουχέ, ο Αιγύπτιος (Καλέντης, 2006)
*Mikael Karvajalka - Ο άγγελος του Βορρά (Κάκτος, 1989)
*Mikael Hakim  - Ο περιπλανώμενος (Κάκτος, 1994 / Καλέντης, 2014)
*Johannes Angelos - Ο μαύρος άγγελος (Κάκτος, 1982), Ιωάννης Άγγελος (Καλέντης, 2003)
*Turms, kuolematon - Ο Ετρούσκος (Κάκτος, 1991 / Καλέντης, 2012)
*Valtakunnan salaisuus - Το μυστικό του βασιλείου (Κάκτος, 1990)
*Ihmiskunnan viholliset - Ο Ρωμαίος (Κάκτος, 1996)
*Nuori Johannes - Ο προσκυνητής (Κάκτος, 1996 / Καλέντης, 2022)

[BladeRunner]

Ο βάλτος

Δυο βιβλία του Μίκα Βαλτάρι έχω προς το παρόν στη συλλογή μου, το "Ο βάλτος" και το "Σινουχέ, ο Αιγύπτιος", και αποφάσισα να ξεκινήσω με το πρώτο, γιατί είναι (πολύ) μικρότερο σε μέγεθος και δεν ήθελα να μπω κατευθείαν στα βαθιά. Λοιπόν, δηλώνω ικανοποιημένος. Δεν ξετρελάθηκα κιόλας, όμως η αλήθεια είναι ότι ο συγγραφέας με τη γραφή του αλλά κυρίως με την ατμόσφαιρα και τα σκηνικά που δημιούργησε, κατάφερε να με καθηλώσει και να με κάνει να διαβάσω το βιβλίο σχεδόν μονορούφι. Πρόκειται για ένα μάλλον αργόσυρτο δράμα που διαδραματίζεται στη φιλανδική ύπαιθρο, με την ατμόσφαιρα να είναι ζοφερή, μουντή και σε σημεία κλειστοφοβική (παρά τις ανοιχτωσιές της υπαίθρου), με τον συγγραφέα να περιγράφει με αρκετά γλαφυρό τρόπο τα τοπία, τους χαρακτήρες και τα διάφορα σκηνικά. Και το τέλος είναι αν μη τι άλλο δυνατό και έντονο, αν και το είδα να έρχεται λίγες σελίδες πριν. Γενικά, ένα πολύ ωραίο και ατμοσφαιρικό μικρό μυθιστόρημα (ή μεγάλη νουβέλα), με το οποίο επιτέλους γνώρισα τον Μίκα Βαλτάρι.

8/10