Der Garten

[feuilledemonicek]

 - Η εμπειρία μου απέδειξε να ζώ στη στιγμή που η καρδιά μου ολοκληρώνει το κύκλο της. Η εμφάνιση μου έδειχνε το δρόμο να τελειώνω με ανοιχτούς λογαριασμούς. Ότι μου φαινόταν ενδιαφέρον με κρατούσε δίπλα του. Ματαιότητα για πολλούς τρόπος ζωής για εμένα.

Κάθε φορά που ποτίζα τις γλάστρες,καθόμουν στο πάτωμα κοιτώντας τα χρώματα που αντανακλούσε το ξημέρωμα πάνω στα δροσισμένα φύλλα.Ύστερα ξάπλωνα στο πάτωμα και ξεκινούσα να τραγουδάω μέχρι να δω τη τελευταία σταγόνα νερού να πέφτει στο χώμα.Γυρνούσα στη κουζίνα συνεχίζοντας το πρωινό περιμένοντας το κουδούνι να χτυπήσει για τη δουλειά. Άν δεν άκουγα κάτι επικοινωνούσα με τον οδηγό και αναλόγως τις ορέξεις συνέχιζα να τραγουδάω κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού. Συχνά δεχόμουν γλυκά και άλλου είδους πακέτα στην αλληλογραφία μου ποτέ όμως λουλούδια.

Επέμενα να κοροιδέψω ότι ήξερα πως μπορούσε να μη φτάσει η ώρα τόσο γρήγορα να ζήσω. Εξευτίλησα έναν εαυτό που δεν ήξερα για να ηττηθεί μια άγνωστη σε εμένα φύση. Μάλλον ο άνθρωπος διψά να δεί τη καταστροφή μπροστά του αντί να προλάβει το πόνο μέσα του. Μετά ίσως να το πούν ανάξιο της ζωής τον άνθρωπο και δούλο της κοινωνίας που οδηγείται προς το προώρο θάνατο.Η οικονόμια στο πόνο μου ήτανε άγνωστη. Θέλησα να μάθω κάτι για να βρίσκομαι σε θέση να μετανιώνω. Ανάξιος της ζωης, αξιοπρέπεια της φαντασίας.

Τα τελευταία χρόνια είχα μεταφωρθεί σε άλλο άνθρωπο. Η αφέλεια είχε σβηστεί από τη συμπεριφορά και το λεξιλόγιο μου χωρίς να σημάνω κάποια ανησυχία στους γύρω μου. Ξεγλίστηρα από άρρωστα μυαλά και παραβατικούς ανθρώπους που αν δεν είχα μάθει πως η αφέλεια σε εμένα δε προσέδιδε σπιθαμή ευτυχίας.
Έκανα και ξαναέκανα το ίδιο λάθος, να παραβλέπω ότι θέλω να αλλάξω στο κόσμο και να αφήνω το πόνο μου να γιατρεύεται με το καιρό και όχι με στιγμιαία υποκατάστατα που ο μοναδικός στόχος ζωής που τελικά είχαν ήταν να κάνουν κάποια αξιομνημόνευτη ζημιά που θα δημοσίευε την ύπαρξη τους παράπανω από όσο έκανα για να μου τραβήξουν τη προσοχή.


Ένιωθα ανασφάλεια κάθε φορά που μια θεωρία με γέμιζε αμφιβολίες.Το παραξυσμό της σκέψης τον απαλύνανε η ανάμνηση των φυτών στο κήπο καθώς ο Ζαλι έριχνε φάρμακο.Οι θεωρίες μύριζαν φάρμακα που χρησιμοποιούσα ώστε να ξεχάσω....
-Ποιός είναι ο Ζάλι? Αυτόν προσαθούσες να ξεχάσεις?
- Ο Ζάλι υπήρξε εξαιρετικός φίλος
-Α. Κάτι άλλο?
-Ασχολείται ακόμη με το κήπο?
-Δεν ξέρω κάποιον Ζάλι κήπους ξέρω
-Τότε να σου συνεχίσω . Ναι λοιπόν όσο οι άνθρωποι χρειάζονται τα φάρμακα τόσο και εγώ χρειάζομαι φυτά στο σπίτι μου.
-
Ακόμη προσπαθώ να λύσω το πάζλ του του πώς κατάφερε να έχει εξαφανιστεί από τους κοινωνικούς κύκλους ο Ζάλι.
-Σιγά....Αλήθεια τι ώρα θα φύγουμε?
-Μόλις τελειώσω το γλυκό είναι εντάξει?
-Εντάξει.

Το πρωί ο ουρανός έμοιαζε σκοτεινός.Το τελευταίο που ήθελα ήταν να βγώ έξω από το σπίτι. Το φώς στη μέση του δωματίου είχε μείνει ανοιχτό όλο το βράδυ.Το έκλεισα προτού σκεφτώ τη συνηθισμένη εικόνα. Τη Σάμτρα να περνάει έξω από το σπίτι και βλέποντας το φώς να μου αφήνει λουλούδια.Το ήξερε ότι ο μόνος λόγος που αγόραζα κάθε Κυριακή ήταν για να τη δώ. Με είχε κουράσει να τη ρωτάω για τη μέρα της και να μη δέχεται να μου πεί ούτε αν τρώει γι αυτό σταμάτησα να επισκέπτομαι το ανθοπωλείο.Η φιλία μας είχε καταστραφεί τα προηγούμενα χρόνια που τα τηλέφωνα μεταξύ μας σταμάτησαν όμως η επιστροφή της με έκανε να πιστεύω ότι είχε παραπάνω λόγους να γυρίσει εκτός από εμένα.

-Το κάθε μέσο να φύγεις απο αυτή τη πόλη σταματά στη Σάντρα. Χωρίσατε χρόνια και ακόμη να εγκαταλείψεις το κήπο.
-Η Σάντρα αντιστοιχεί σε άτομο και όχι στο κήπο
-Συνεχίζεις να συγκρίνεσαι με τις επιλογές της.Πόσο μακριά πιστεύεις θα σε πάει κάτι τέτοιο?
-Όταν θα πάψετε να μας θεωρείται ένα πρόσωπο
-Μόνος σου το έιπες. Πληθυντικός από τότε?
-Τα φυτά είχαν να κάνουν με εμένα και όχι τη Σάντρα.
-Γιατί δυσκολεύομαι να σε πιστέψω....
-Δεν ξέρω...
-Κοίτα δες εμένα με τη Λόη. Γνωριστήκαμε τα φτιάξαμε στην αρχή έκανε τα λάθη της , τώρα είναι ο πιο γαλήνιος άνθρωπος στο κόσμο. Ανάμεσα στους δύο πέρα από τη κοινή μας ζωή , σταθήκανε πραγμάτικα προβλήματα όπως η υγεία του ανιψιού μου , φιλοδοξίες , περιουσίες , κήποι , αινίγματα δεν αντικατέστησαν τη βάση του δεσμού μας που σε όλες τις περιπτώσεις αν μου επιτρέπεις φίλε μου..
-Είναι αυτό που φαίνεται στη πραγματικότητα
-Όχι είναι αυτό που δεν νοιάζει πως θα φαίνεται ή τι θα είναι στη πραγματικότητα.Τόσο κατεβεβλημένος είσαι ακόμη
-Το ξεπέρασα νωρίς και πιο μέτα οι απορίες δεν με αφήνανε να κοιμηθώ το βράδυ
-Έμεινες στο παρελθόν
-Όχι ξεπέρασα το παρελθόν τόσο εύκολα που εξεπλάγην και ο ίδιος. Απόρησα με την ανηπακοή των κανόνων τη διασπορά των δεδομένων και τη μοναχική κατάληξη των ανθρώπινων όντων. Αγάπησα τον εαυτό μου τόσο που να μοιραστώ το οτιδήποτε με τρομάζει. Η Σάντρα εγκαινίασε τον φόβο να ορίσω τη πραγματικότητα.
-Η Σάντρα έγινε υποχείριο των περιστάσεων και εσύ θές από ότι φαίνεται να ακολουθείς το παράδειγμα της.
-Ο κήπος πάει μέτρια. Οι πελάτες δεν ξέρουν ότι μου ανήκει οπότε με αντιμετωπίζουν ακόμη σαν παρακμιακό υπάλληλο που ασχολήθηκε με τα φύτα πολύ κάποτε που ζούσε εδώ και μια φίλη του και έτσι το φυτώριο άρχισε να λειτουργεί και πόσο ωραία που είναι όλα πές μου καμια ιστορία που δεν ξέρω. Καμιά φορά ενοχλητικές κυρίες μου κρατούνε παρέα έναντι φιλοδωρήματος. Τίποτα αξιοπρόσεχτο.
-Ενοχλητικές...νόμιζα είναι οι ''υποδοχείς'' των σπόρων πρίν επιλέξουν χώμα.
-Χα, γυναίκες που βαριούνται το χαρακτήρα τους επειδή κάποιος τους είπε κάτι που αγνοούσαν ότι ξέρουν και άντρες που κουράστηκαν να διαχωρίζουν το χαρακτήρα από τα ενδιαφέροντα τους.

O κήπος έμοιαζε να μην έχει ανοιχτεί ποτέ σε ανθρώπους. Τα πελώρια φύλλα σκέπαζαν το φώς που περνούσε μέσα απο τα παράθυρα δημιουργώντας σκιές που αλλοίωναν τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας.
Τα φυτά ήταν κατανεμειμένα ανά ύψος. Στη γωνία υπήρχαν ξεραμένα φύλλα πάνω στο λάστιχο. Ο κηπουρός είχε φροντίσει με τέχνη τους οργανισμούς που μεγαλώναν τόσο καιρό εν ρίμη μας.

Προχώρησε στο ξύλινο διάδρομο και σταμάτησε στη Φa .
-Απορώ , ο σπόρος τους πότε σταματάει να ζει
Ξέσπασα σε γέλια. Ίσως τόση ώρα να περίμενα να ακούσω τη φωνή της καθώς είχε να μιλήσει πολλή ώρα.
-Τόσο αφελές βρίσκεις το συμπέρασμα μου ?
-Με συγχωρείς απλώς είναι σαν να άκουσα το σπόρο να βγάζει φωνή για πρώτη φορά