The Shape of Water (2017)

[Νίκη]

Το είδα και μου φάνηκε ασυνήθιστα ωραίο και πολύ συγκινητικό. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ονειρικές εικόνες που περιέχει, στο τέλος και την αρχή. 

Όταν πρωτογνωρίζουμε την πρωταγωνίστρια, μου θύμισε κάπως μια μελαγχολική Amelie. Απ' τα χρώματα, το μικρο σπίτι, τον γείτονα ζωγράφο και τη φιλία της Ελίζας με αυτόν, το ότι κατοικεί πάνω από έναν κινηματογράφο, το ότι όλοι οι γείτονές της την αγαπάνε  και ταυτόχρονα είναι ένας πολύ μοναχικός άνθρωπος μέχρι και το κούρεμα της, όλα παραπέμπουν στην εν λόγω ταινία. Είναι μια τρυφερή παραμυθένια ταινία που αναμιγνύει ένα σωρό είδη: επιστημονική φαντασία, ρομαντικό δράμα, το μύθο της Πεντάμορφης και του Τέρατος, παλιό Χόλλιγουντ και κατασκοπικό θρίλερ. Εμένα, η μόνη ανάμειξη που δεν μου άρεσε είναι η ονειρική σεκάνς με το χορό, μου φάνηκε πολύ μελοδραματική. 

Είναι μια ταινία για τη διαφορετικότητα, το ρατσισμό και τη μοναξιά και μου φάνηκε υπέροχη η μείξη πραγματικότητας και φαντασίας που κατορθώνει. Μου φάνηκαν ωραία και τα αντιρατσιστικά μυνήματα που προβάλλει. Κλισέ ίσως, αλλά ωραία. Εμένα μου φάνηκε πρωτότυπη ταινία: δεν είχα ξαναδεί ταινία  με μουγκό ήρωα, που να επικοινωνεί νοηματικά, ούτε ταινία με  (ερωτική) σχέση άνθρωπος-τέρας, αν και στις κριτικές που διάβασα μετά, την κατηγορούσαν για έλλειψη πρωτοτυπίας και για λογοκλοπή, μάλιστα. 

Οι ήρωες είναι απλοί, αλλά όχι απλοικοί. Όλοι οι καλοί ήρωες έχουν υποφέρει από ρατσισμό και από μοναξιά:η Ελίζα είναι μουγκή και μοναχική, ο ζωγράφος είναι γέρος και ομοφυλόφυλος, ο γιατρός είναι κομμουνιστής και η Ζέλντα είναι μαύρη. Ο κακός, ο Στρίγκλαντ, είναι λίγο υπερβολικά υπερσίχαμα. Αυτός, ο "σαγόνιας", όπως τον αποκαλούσα μέσα μου, όχι μόνο πρωσοποποεί τα προνόμια του λευκού, πλούσιου, αμερικάνου, αρσενικού, όπως λέει και μόνος του στη Ζέλντα, τότε που παρομοιάζει τον εαυτό του με το Θεό και αρνείται θεικότητα στο διαφορετικό, αλλά είναι και σαδιστής, ματαιόδοξος και με έναν τρόπο, δειλός. Και οι σοβιετικοί παρουσιάζονται κακοί, αλλά περισσότερο στο στυλ "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".

Οι καλύτερες ερμηνείες μου φάνηκαν του ηθοποιού που έπαιζε τον κακό τον Στρίγκλαντ και της ηθοποιού που έπαιζε την Ελίζα, η οποία κατορθώνει να μεταδώσει αισθήματα χωρίς λόγια, μόνο  με εκφράσεις και νοήματα.

Η σκηνοθεσία μου φάνηκε επίσης πολύ ωραία και καθόλου χαοτική, αν σκεφτεί μάλιστα κιόλας τη μείξη διάφορων κινηματογραφικών ειδών. Σε κριτικές που διάβασα εκ των υστέρων διάβασα κακά σχόλια για τη βια και τη  σεξουαλικότητα που υπάρχει. Η βία, κατά την άποψή μου, δικαιολογείται, καθώς μιλάει για την ψυχροπολεμική εποχή. Όσο για τη σεξουαλικότητα, τη μια σκηνή για την οποία διάβασα ούτε καν την πρόσεξα και τις σκηνές με το τέρας τις βρήκα ναι μεν γκροτέσκες και ενοχλητικές αλλά ταυτόχρονα απρόσμενα ποιητικές.

Spoiler

Φυσικά, αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι λίγο περίεργο πώς νίκησαν οι καλοί, δεδομένου ότι μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν καμμία δύναμη στον ανδροκρατούμενο, επιστημονικό και στρατοκρατούμενο κόσμο όπου παίρνονται οι αποφάσεις.

Ο άμεσος έρωτας της Ελίζας προς τον τρομακτικό ψαράνθρωπο είναι αλλόκοτος, εκ πρώτης όψεως, αλλά νομίζω ότι με αυτή τη σύνδεση ο σκηνοθέτης θέλει να πει ότι αυτά τα δύο ανόμοια πλάσματα σε συμβολικό, συναισθηματικό επίπεδο  είναι όμοια: μουγκά, ξένα και μοναχικά.

Σε πιο πρακτική πλευρά, μου φάνηκε παράξενο πχ πως η Ελίζα μπόρεσε να πειράξει την κρυφή κάμερα χωρίς να χτυπήσει συναγερμός, να έχει πρόσβαση σε απόρρητους χώρους και να ξέρει όλες τις κρυφές εισόδους ώστε να βγάλει αλώβητο τον προστατευόμενό της. 

Και μια απορία: στο τέλος τι γίνεται; Ο ψαράνθρωπος θεραπεύει την Ελίζα κι αυτή ζωντανεύει με δυνατότητα ν' αναπνέει κάτω απ' τη θάλασσα ή είναι ένα είδος συμβολικού τέλους, ότι η Ελίζα μπορεί να πέθανε αλλά η αγάπη τους είναι άμορφη και αιώνια όπως το νερό της θάλασσας;

 

[Φάντασμα]

Είχα παρακολουθήσει παλιότερα την συγκεκριμένη ταινία, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν πολύ οι ερμηνείες των ηθοποιών αλλά και η ατμόσφαιρα της εκείνης εποχής που εξελίσσετε η ταινία (1960), όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και η μαεστρία του σκηνοθέτη έβγαλαν ένα αποτέλεσμα πολύ όμορφο.
 

@Νίκη Στο παρακάτω Spoiler θα δεις 2 άρθρα τα οποία εξηγούν τι πιθανότατα συμβαίνει στο τέλος.

*Όσοι δεν έχετε δει την ταινία αποφύγετε να ανοίξετε το spoiler.

Spoiler

Was Elisa born a fish creature in The Shape of Water? The ending of Guillermo del Toro’s breathtaking fairy tale was quite ambiguous. This led fans to speculate the creature might not be the only character with mysterious origins. Released in 2017, the Oscar-winning The Shape of Water starred Sally Hawkins as Elisa, a mute woman who works on the cleaning staff of a government laboratory during the Cold War.

Elisa is a lonely person with a strict daily routine and only two real friends: her co-worker, Zelda and her neighbor, an artist named Giles. When an amphibian/human hybrid (Doug Jones) is brought to the lab, Elisa is intrigued, but also feels immense compassion for him, especially after seeing him tortured by Colonel Richard Strickland (Michael Shannon). Elisa develops a rapport with the creature, seeing him as a kindred spirit, and they fall in love. The end of the film, in which Strickland shoots them both, left fans with several theories about what actually happened in those final moments.

Elisa appears to be human throughout the film but was she born a fish creature too? The Shape of Water ends with the creature taking Elisa into the water and not only healing hers but also giving her gills. Some have claimed that although the amphibious man demonstrated regenerative abilities earlier in the story, it doesn’t make much sense he could actually create gills. It’s certainly possible. After all, it's is a fairy tale so there aren't exactly strict rules. However, certain details of Elisa’s past had viewers wondering if she already had gills to begin with.

Elisa was orphaned as a child, found by a river with three slashes across her throat, which had severed her vocal cords and left her unable to speak. What if those weren’t cuts the doctors sewed up, but gills they mistook for wounds? The Shape of Water had previously shown the creature was capable not only of healing Giles but also making his hair grow again. Perhaps he never created gills for Elisa, but merely restored what had already once been there. Elisa had shown an affinity for water from the very beginning of the movie and was more comfortable being submerged for extended periods than the average person.

The Shape of Water’s ending was left purposefully ambiguous, so there are several possible outcomes. Giles’ narration bookends the film, so it’s entirely possible Elisa died and the happy ending granted her is simply the way her friend chose to conclude the story in his mind. That’s definitely the most poignant ending. The director is unlikely to give a definitive answer either way, but part of the beauty of del Toro’s film is that it’s so open to interpretation.

Πηγή: https://screenrant.com/shape-water-movie-elisa-sally-hawkins-fish-creature

Ακόμη ένα άρθρο:

The film focuses mainly on the mystery of the creature. We know he was pulled out of South America where he was worshipped as a god by the locals, and he has some measure of regenerative powers, both on himself, and the ability to heal wounds on others (as well as do odd things like regrow hair on a bald man).

But I think the more interesting questions are not about the creature, but instead about Elisa, the mute lead of the film. Her background is what I find the most interesting in The Shape of Water, and something I’m still thinking about after the film.

We know Elisa was found as an orphaned child with cuts on her neck that slashed her voice box and made her unable to speak. We know she grows up and eventually falls in love with the amphibious creature, who turns her scars into gills in the finale so they can live happily ever after underwater.

It seems like there’s a lot more going on here, however. It seems like Elisa’s past is more interesting than simply being an abandoned child. The theory is that Elisa either is part fish-creature like the amphibian man, or perhaps at one point was fully a fish creature herself, and somehow transformed. Why? Here’s the evidence and speculation:

• Elisa was actually found by a river with those scars on her neck as a child, a river she might have theoretically emerged from.
• Elisa seems unnaturally comfortable with water, like in the sequence where she floods the bathroom to be with the creature, she should be technically about to drown, but looks fully at peace.
• Elisa also has a regimented schedule of masturbating underwater in her bathtub every day, which obviously humans can do normally, but the film makes a point of showing this specifically, implying it’s of some significance. Her sexual desires are linked to water both before and after she meets the creature.
• The creature is only shown to have regenerative, restorative powers. Healing wounds, or reversing time on Giles’ bald head so he grows hair again. Therefore turning scars into gills doesn’t really make sense, unless they were…already gills to begin with. The lines are perfectly straight, and no one can really understand why someone would randomly slice the neck of a baby and leave it by a river. So the implication is that he’s simply restoring Elisa to her “natural” fish/half-fish state by re-opened her closed gills. Maybe she can’t speak not because of an injury, but because she was never meant to speak like humans being part-fish person.

This theory also explains something that some have called a problem in the movie, Elisa’s attraction to the creature. At first, this seems like a tale about a woman taking pity on a creature being abused by its captors. But it very (very) quickly evolves into more than that, where Elisa quickly develops romantic feelings and sexual interest in the creature, even as it continues to exhibit somewhat limited intelligence and do pretty beast-like things such as eating the head off a housecat. The jump from “this self-aware creature needs help” to “I want to have sex with this fish guy” is a pretty fast leap.

But…it makes a lot more sense of Elisa is at least part fish-person herself. Yes, anyone might feel compassion for that creature, but I’m guessing that not all that many woman would feel actual sexual attraction toward it and the eager urge to jump into bed (or a flooded bathroom) with it. I understand that the creature makes Elisa feel loved even as a “broken” person who can’t speak, but I do think it’s more than that. I think that the two are possibly the same species, or least part of the way there, which explains not the compassion per se, but least part of the immediate attraction between them.

This would kind of go against the theme of the movie which is about loving someone you’re not “supposed” to, but I do think it bridges a gap that some people are complaining about, that the love story/erotic aspects are rushed and don’t make a ton of sense given the nature of the creature. But if Elisa is part fish herself, it would make the instant connection somewhat more logical.

It’s true that…none of this could be true, and that Elisa is just a human with scars who fell in love with a fish guy, but I think there are too many clues littered throughout the film that Guillermo del Toro was at least trying to inject the implication that there could be more to Elisa than meets the eye.

Anyway, I think the movie might be worth a second viewing with all this in mind, and even if you’ve just spoiled the movie for yourself by reading this, I still think you should watch it.

Congrats to Guillermo del Toro on a great film and honors well deserved.

Πηγή: https://www.forbes.com/sites/insertcoin/2018/03/05/theres-something-important-you-probably-missed-in-the-shape-of-water/

 

Edited June 22, 2020 by Spark