Balidor Posted June 19, 2005 Share Posted June 19, 2005 (edited) Έβρεχε, η ομπρέλα μου δεν θα κράταγε για πολύ ακόμα. Το φεγγάρι ήταν ίσως λίγο πιο μεγάλο από παλιά. Ίσως απλά έφταιγε η μπύρα. *** Τα έχω χάσει όλα πια… να σας πω όλη μου την ιστορία; Δεν αξίζει … είμαι απλά ένας αποτυχημένος μπακάλης που πήγε αλλού να κάνει την τύχη του… Αλλά όχι, δεν θέλω να σας πω για μένα, αλλά για εκείνον… *** Παρόλο που έβρεχε το φεγγάρι έσκαβε με λίγη από την δύναμη του, μία τρύπα στα σύννεφα για να μου δείξει τον δρόμο. Οι μπότες μου είχαν γίνει γεμάτες λάσπες. Από ότι μου είχαν πει αυτή μάλλον είναι η τελευταία στροφή του λόφου και θα δω από ψηλά το Νίγκερνταμ. Και όντως έτσι ήταν. Με το που έφτασα στην τελευταία στροφή, είδα τα πρώτα φώτα, τα πρώτα σπίτια της μικρής πόλης ή ακόμα υπό ανάπτυξης χωριού. *** Παρόλο που έχει περάσει τόσος καιρός, ακόμα θυμάμαι την έκφρασή του, την ματιά του να μου λέει, «Την βλέπω και είναι τόσο όμορφη,» Τότε μόνο κατάλαβα την δύναμη αυτής... *** Κατέβηκα τον λόφο φτάνοντας τα πρώτα είδα μια μικρή κυρία να τρέχει γρήγορα προς το σπίτι της. Της φωνάζω ‘καλησπέρα’ και της λέω με ευγένεια που είναι το κέντρο του χωριού, αυτή φτάνει στην βεράντα του σπιτιού της να φυλαχτεί από την βροχή και μου λέει να πάω απλά από τον δίπλα δρόμο όλο ευθεία, κι έτσι έκανα. Προχώρησα από μπαλκόνι σε μπαλκόνι να γλιτώσω μερικές στάλες από αγνό νερό λες κι έτσι τα ρούχα μου θα στέγνωναν τρία λεπτά αργότερα. Κι έφθασα στην πλατεία, λίγα μαγαζιά , ίσως χώρος γι άλλο ένα, και να το πανδοχείο. Όπως μου το περιέγραψαν. Για έναν παράξενο λόγο στάθηκα για δύο λεπτά απέναντί του. ‘Δεν θα κάτσεις εδώ’ και μάλωσα ευγενικά τον εαυτό μου, ‘Είναι μόνο η ιδέα σου.’ *** Αν και την πρώτη φορά που είχα κακό προαίσθημα έχασα το μαγαζί μου. Την δεύτερη αυτό… ελπίζω όχι άλλο.[/i] *** Πολύς καπνός ακόμα και για έναν καπνιστή. Αρκετό ποτό ακόμα και για έναν αλκοολικό. Αλλά ακόμα πιο πολύς πόνος … Δεν ξέρω γιατί αλλά η εύθυμη ατμόσφαιρα του μαγαζιού από το αλκοόλ κάπου είχε μία τρύπα κι έτσι ρίχνω μια ματιά , το μόνο που βλέπω είναι πρόσωπα χωρίς αξία στη σειρά και … ένα άλλο στο τέλος, στην γωνία, αριστερά, μόνο του. Ήταν ένα άντρας γύρω στα 37 και 1.95 ύψος. Εργάτης, από ότι έμαθα από τον μπάρμαν… ‘Έχει μεγάλη ιστορία’ μου είπε. Έχει αγαπήσει όσο κανείς άλλος, Κάποτε, όταν ήταν 12 ετών, γνώρισε στο σχολείο Μία κοπέλα την Angie. Ο κόσμος τους φώναζε ιδιαίτερα αυτοί που πίστευαν πολύ στην εκκλησία, αλλά κάπου 7 χρόνια μετά γράφτηκαν μέχρι και τραγούδια γι αυτούς. Η Angie και ο Eric, το πιο όμορφο τραγούδι η πιο γλυκιά μπαλάντα της γύρω περιοχής ίσως του νομού, ίσως της χώρας ολάκερης. Τότε ήταν 19 και οι δύο, αυτός έπιασε δουλειά αυτή μαγείρευε και βοήθαγε την μητέρα της σπίτι. Αυτός θα μάζευε λεφτά για τον γάμο τους, θα μένανε σε ένα χαμόσπιτο και μετά από καιρό θα κάνανε κανα παιδί. Καθώς μου μίλαγε ο μπάρμαν γύρισα στα αριστερά το κεφάλι μου, τα μαλλιά έπεφταν μπροστά στα μάτια του. Ένα δάκρυ κύλησε ως την άκρη της γαμψής του μύτης, στάθηκε δύο δευτερόλεπτα και ύστερα έπεσε, όπως έκανα και τα επόμενα. *** Ίσως και τα δάκρυα λίγο πριν πέσουν να λένε την ιστορία τους, τα τραγούδια τους. *** Ο καιρός για τον γάμο είχε έρθει, είχε αγοράσει δαχτυλίδια, ότι μπόρεσε δηλαδή, και όλοι οι συγγενείς ήταν στην εκκλησία. Μόνο ο έρωτάς τους ήταν αρκετός, δεν χρειάζονταν κανένα στολίδι για την εκκλησία κανένα λουλούδι, περίμεναν αυτήν την στιγμή 7 χρόνια, από παιδιά. Τότε ήταν σε ένα κλαδί, σε μία ελιά νομίζω, σκαρφαλωμένα, της πιάνει το χέρι και της περνάει ένα βραχιόλι φτιαγμένο από ένα μικρό κλαράκι και της ζήτησε να παντρευτούν. Κι έτσι έγινε… Ξαναβρεθήκανε μετά από χρόνια κάτω από το ίδιο δέντρο της έκανε την τελική πρόταση. Καθώς την περίμενε κύλησε ένα δάκρυ από το πρόσωπό του, ‘Το πρώτο από όλα’ μου είπε… Ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μία ξαδέρφη της Angie ήρθε στην εκκλησία γεμάτη δάκρυα ‘Έφυγε’ φώναξε με λυγμούς. Είχε φύγει, διαβάζοντας το σημείωμα, έφυγε με τον Adams, ένα από τα πλουσιόπαιδα του χωριού, το μοναχοπαίδι του πρώην δήμαρχου ο οποίος μετά από κάτι σκάνδαλα πούλησε το σπίτι του κι έφυγε. Δεν ήθελε να ζήσει μες την φτώχια μου είπε ο μπάρμαν, αυτή είχε όνειρα για τον εαυτό της. Ήθελε να κάνει καλύτερη ζωή από αυτήν των γονιών της. Από τότε, ο Eric απλά υπάρχει, δεν ζει. Το πρωί πάει στην οικοδομή, μέχρι το μεσημέρι, ύστερα τρώει στο σπίτι των γωνιών του, που έχουν φύγει, πρίν από την ώρα τους. Πολλοί λένε ότι αρρώστησαν από την στεναχώρια του γιου τους. Το βράδυ έρχεται εδώ πίνει μετά τα μεσάνυχτα πάει σπίτι του μπας και δεν ξαναξυπνήσει. Κάθε βράδυ γεμίζει το ποτήρι, με το ουίσκι, με δάκρυα … ‘Το κάνει πιο φαρμακερό’ είχε πει στον μπάρμαν. Το βράδυ εκείνο έφυγε πριν τα μεσάνυχτα όταν σταμάτησε να βρέχει… Πήρα ένα δωμάτιο κι έφυγα, το πρωί όλη η πόλη είχε σηκωθεί στο πόδι . ‘Στο νεκροταφείο, στο νεκροταφείο.’ φώναζαν οι κατίνες του χωριού. Έτσι όπως ήμουν πήγα μαζί με το πλήθος, στριμώχτηκα λίγο μέχρι να φτάσω στον τόπο που ήταν το περιστατικό. Με το που καταφέρνω να βγάλω το κεφάλι μου από τον τελευταίο άντρα, βλέπω τον Eric στο λασπωμένο χώμα. Μπροστά μια τεράστια ταφόπλακα, ακατέργαστη όμως χωρίς διακοσμητικά, όπως ακριβώς απλή ήταν και η εκκλησία τότε. Το χώμα επειδή είχε πολλά νερά ακόμα, δεν είχε αφήσει το αίμα που έβγενε από το αριστερό του χέρι να στεγνώσει τελείως. Πάνω στην ταφόπλακα βλέπω γράμματα με αίμα… Eric + Angie = Love For Ever Επηρεασμένος απο το τραγουδι George William Allum του Βασιλη Παπακωνσταντινου !!! Edited June 19, 2005 by Balidor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 19, 2005 Share Posted June 19, 2005 (edited) Καλό αλλά εντελώς ακατέργαστο. Πολύ μπερδεμένο στην αρχή, με κάποια ορθογραφικά λάθη (πχ "γωνιών") και σχετικά ακατανόητο σε σημεία. Πέρασε το ένα δεύτερο χέρι και θα στρώσει. edit: και γράφε τα ονόματα με ελληνικούς χαρακτήρες. Edited June 19, 2005 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted June 19, 2005 Author Share Posted June 19, 2005 Βασικα η ιστορια την γραφει ο μπακαλης τωρα, τα γκριζα ειναι οι σκεψεις του... Ειναι λιγο μπερδεμενη !!! Οσο για τα ορθογραφικ,α πρεπει να γυρισω πισω στο δημοτικο !!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted June 19, 2005 Share Posted June 19, 2005 Βασικα η ιστορια την γραφει ο μπακαλης τωρα, τα γκριζα ειναι οι σκεψεις του... Κάτι μου θυμίζει...θα το βρώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted June 20, 2005 Author Share Posted June 20, 2005 ΛΟΛ, αυτο μονο ;;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.