Φωτιά, Βυθός, ΑΝΑθεμα

[Nero]

Όνομα Συγγραφέα: Nero
Βία; Όχι (όχι ακριβώς)
Σεξ; Όχι  (σίγουρα όχι)
Αριθμός Λέξεων: 4.666
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Προσοχή στις πρώην
Αρχείο: pdf

Φωτιά, Βυθός, ΑΝΑθεμα.pdf

[Nick V.]

Spoiler

Καλογραμμένο, με ωραίο ρυθμό αλλά και αρκετά προβλέψιμο (άγραφο κόκκινο βιβλίο, όνομα συγγραφέα, βικτωριανοί τύποι).

Επίσης, κατά την ανάγνωση, κρίνοντας πάντα με βάση αυτά που διάβαζα, μου φαινόταν πιο φυσικό να πάει και να ρωτήσει τους βικτωριανούς τύπους, τι κοιτάτε ρε παιδιά, γνωριζόμαστε; και όχι να πηδάει από γέφυρες.  Κάπως, δηλαδή, θα πρέπει να το γράψεις διαφορετικά, νομίζω, σε αυτά τα σημεία, αν θες, για να πείθει περισσότερο.

Ίσως θα πρέπει να ξαναδείς το τέλος, να σκαρφιστείς κάτι περισσότερο απρόβλεπτο (ή να χειριστείς διαφορετικά εκείνο το Κύριε Σμίθερ, πρέπει να μας ακολουθήσετε αν θέλετε να ζήσετε. Ήταν δηλαδή πολύ εύκολη λύση, από πλευράς πλοκής, το Ξεκουμπιστείτε ή θα φωνάξουμε την αστυνομία.)

Τα παραπάνω είναι κάποιες  σκέψεις που έκανα διαβάζοντας την ιστορία σου και δεν είναι απαραίτητα σωστά. Πάρε και άλλες γνώμες.

 

[Nero]

15 hours ago, Nick V. said:

  Hide contents

Καλογραμμένο, με ωραίο ρυθμό αλλά και αρκετά προβλέψιμο (άγραφο κόκκινο βιβλίο, όνομα συγγραφέα, βικτωριανοί τύποι).

Επίσης, κατά την ανάγνωση, κρίνοντας πάντα με βάση αυτά που διάβαζα, μου φαινόταν πιο φυσικό να πάει και να ρωτήσει τους βικτωριανούς τύπους, τι κοιτάτε ρε παιδιά, γνωριζόμαστε; και όχι να πηδάει από γέφυρες.  Κάπως, δηλαδή, θα πρέπει να το γράψεις διαφορετικά, νομίζω, σε αυτά τα σημεία, αν θες, για να πείθει περισσότερο.

Ίσως θα πρέπει να ξαναδείς το τέλος, να σκαρφιστείς κάτι περισσότερο απρόβλεπτο (ή να χειριστείς διαφορετικά εκείνο το Κύριε Σμίθερ, πρέπει να μας ακολουθήσετε αν θέλετε να ζήσετε. Ήταν δηλαδή πολύ εύκολη λύση, από πλευράς πλοκής, το Ξεκουμπιστείτε ή θα φωνάξουμε την αστυνομία.)

Τα παραπάνω είναι κάποιες  σκέψεις που έκανα διαβάζοντας την ιστορία σου και δεν είναι απαραίτητα σωστά. Πάρε και άλλες γνώμες.

 

Spoiler

Γεια σου Νικ (ευτυχώς όχι Νικ Σμίθερ, χαχα)! Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες να το διαβάσεις και έκανες την κριτική σου.

"μου φαινόταν πιο φυσικό να πάει και να ρωτήσει τους βικτωριανούς τύπους, τι κοιτάτε ρε παιδιά, γνωριζόμαστε; και όχι να πηδάει από γέφυρες. "

Στο συγκεκριμένο σημείο αναφέρω πως οι βικτωριανοί τύποι έτρεχαν με αλλόκοτο τρόπο, που τρόμαξε την παρέα. Η λογική βασίζεται στο ένστικτο, δηλαδή όταν κάποιος σε κυνηγάει αναδύεται το ένστικτο του "πολέμα ή τρέχα''. 

Όσον αφορά το προβλέψιμο της ιστορίας, από ποιο σημείο και έπειτα έγινε αντιληπτή η κατάληξη κατά την άποψή σου;

Θα κοιτάξω αυτά που ανέφερες. Σε ευχαριστώ και πάλι! Εννοείται κάθε κριτική καλοδεχούμενη. Μας βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι.

 

[Nick V.]

Spoiler

4 hours ago, Nero said:

Όσον αφορά το προβλέψιμο της ιστορίας, από ποιο σημείο και έπειτα έγινε αντιληπτή η κατάληξη κατά την άποψή σου;

Το ερώτημα που θα πρέπει να σε απασχολήσει, πιστεύω, είναι το αν θεωρείς εσύ ότι άφησες στοιχεία μέσα στην ιστορία σου που θα μπορούσαν να την κάνουν προβλέψιμη, και αν ναι, γιατί. Από αυτά τα ελάχιστα που καταλαβαίνω από συγγραφή (σωστά ή λάθος δεν έχει σημασία), αυτό το κάνουμε, μάλλον, για τρεις λόγους (τόσους τουλάχιστον μπορώ να σκεφτώ). Ο πρώτος, για να παγιδεύσουμε τον αναγνώστη σε μια λογική με στόχο να τον οδηγήσουμε σε μια ηχηρή ανατροπή. Ο δεύτερος, γιατί θέλουμε να φτάσουμε σε ένα τέλος, αλλά που θα είναι όμως έτσι γραμμένο το κείμενο, συνολικά, ώστε ο αναγνώστης να προσπεράσει την όποια προβλεψιμότητα και να μείνει στην ουσία της ιστορίας, γιατί θα τον συγκινήσουν ή θα του κεντρίσουν το ενδιαφέρον άλλα πράγματα (κι αυτό είναι, μάλλον, δύσκολο να το πετύχει κανείς συγγραφικά). Ο τρίτος, γιατί έτσι μας αρέσει να γράψουμε την ιστορία μας, και από τη στιγμή που θα φύγει από εμάς και θα αποκτήσει κοινό, είναι λογικό σε κάποιους να είναι προβλέψιμη σε κάποιους άλλους όχι, σε κάποιους να θυμίζει κάτι, σε κάποιους άλλους όχι, κλπ. 

Και για να απαντήσω στο ερώτημά σου (αν και για μένα δεν πρέπει να έχει και πολύ μεγάλη σημασία για σένα αυτή η απάντηση), στην πρώτη σελίδα κόλλησα στο όνομα του συγγραφέα και στη συνέχεια κόλλησα στο περιεχόμενο των γραμμένων σελίδων του βιβλίου, που άρχισαν να γίνονται ανατριχιαστικά οικείες στον ήρωα της ιστορίας.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, πάρε και άλλες γνώμες (όσο περισσότερες, τόσο το καλύτερο).