Deodonus Posted June 25, 2005 Share Posted June 25, 2005 (edited) Το ακόλουθο είναι ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο που γράφω σιγάααα-σιγάαααα εδώ και δύο χρόνια. Αλλά πάντα έννιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Για αυτό και πόσταρα εδώ ένα απόσπασμα, μήπως και μπορείτε να με βοηθήσετε Πρόλογος: Ο Ζαφήρος, ένας νεαρός μάγος, και η γάτα του η Μυσένια κατεβαίνουν στο κέντρο της πλούσιας πόλης των Ισταρχίων, αφήνοντας στο σκωτινό υπόγειο της παραγκούπολης, που τους φιλοξενεί η κυρά-Μάρο, τους συνταξηδιώτες του Αιτήρα και Νικία, ληστής και βάρδος με ξωτικές ρίζες αντίστοιχα (τα λέω λίγο σαν DnD γιατί βαριέμαι να τα περιγράφω τώρα...). §Ο ήλιος είχε κρυφτεί, γαληνεύοντας την ατμόσφαιρα της πόλης. Η ζωηρή Μυσένια ήταν όλο σκέρτσα και πειράγματα, ενώ ο Ζαφήρος γελούσε μαζί της. Κατέβηκαν τον κεντρικό δρόμο και σύντομα βρέθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης. Τώρα, τα κτίρια ήταν μεγαλοπρεπή και πλούσια, το πλακόστρωτο προσεγμένο και οι δρόμοι γεμάτοι ζωή. §Στο κέντρο της πλατείας δέσποζε το άγαλμα του Ίσταρχου, ιδρυτή της πόλης, ψηλό και επιβλητικό να κρατάει το σκήπτρο κοιτάζοντας με αποφασιστικότητα τον Νότο. Κάποτε, λένε, ήταν από καθαρή πλατίνα και χρυσάφι, όπως και όλη η περιοχή τριγύρω. Όταν, όμως, η πόλη φτώχεψε, εμφανίστηκε ο Ίσταρχος στον τότε άρχοντα και του είπε να ξηλώσει ό,τι πολύτιμο υπήρχε για να την βοηθήσει. Τώρα, το άγαλμα στέκει μαρμάρινο και κατάλευκο. §Γύρω από την πλατεία με τους καταπράσινους της κήπους, βρισκόντουσαν πλήθος μικρά και μεγάλα μαγαζιά. Με τα γυαλιστερά τους τζάμια και τις ωραίες τους βιτρίνες, τις κρεμαστές τους ταμπέλες στα κατώφλια και τα παράξενα ονόματά τους, προκαλούσαν όποιον περνούσε να μπει και να κοιτάξει. Μια ευχάριστη βοή από την απογευματινή πελατεία γέμισε τα αυτιά του μάγου, που δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό. §Μπήκε και ΄χάζεψε ένα σωρό πράγματα: κομοδίνα και άλλα μικροέπιπλα στο «Ξύλινο Φρούτο», πέτρες, βότσαλα και κοχύλα στο «Γαλάζια Έρημος», αρώματα, καρυκεύματα, μπαχαρικά και μυρωδικά στο «Νόστιμο Πάθος», υφάσματα και τσάντες στο «Κόκκινος Μετανάστης» και γλυκά και ποτά, αξιοσημείωτες οι μπλε καραμελίτσες με γεύση βατόμουρο, στο «Ζαχαρένιο Ποτάμι». §Αφού χάζεψαν αρκετά και είδαν αρκετό κόσμο, κάτσανε να ξαποστάσουν σε ένα τραπεζάκι μιας υπαίθριας μπυραρίας. Και ήταν τότε, μόλις είχε παραγγείλει μια κούπα μπύρας, που την είδε. Ήταν απέναντι στον δρόμο. Ήταν ψιλή, με κατακόκκινα σπαστά μαλλιά, δύο υπέροχα μελιά μάτια και ένα χαριτωμένο χαμόγελο. §Δεν πρόλαβε να την απολαύσει, και ξαφνικά ένα ρίγος τον διαπέρασε: δυσοίωνο σημάδι. Κοίταξε γύρω του ανήσυχα. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στην πόρτα του κελαριού της μπυραρίας. Ένα αεράκι τον φύσηξε στο πρόσωπο, ενώ μια φωνή του ψιθύρισε χαμηλόφωνα κάτι στο αυτί. Για μια στιγμή πέρασε από τα μάτια του μια εικόνα γεμάτη αίμα και φρίκη, ενώ ήχησαν μέσα του, σαν απόηχος της όλης ταραχής, τα λόγια του Νικία: «Μην ερωτευθείς, θα σου κοστίσει.». [Σε προηγούμενη σκηνή, ο Νικίας του το είχε πει αυτό "άσκουσε" αργότερα ο μάγος.] Αυτό, κυρίες και κύριοι....κάνα σχόλιο;... (Μα γιατί δεν μπορείς να βάλεις παραγράφους στα πόστς;) Αυτά... Edited June 25, 2005 by Deodonus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 25, 2005 Share Posted June 25, 2005 Λοιπόν, είναι πάρα πολύ μικρό για να πάρω μια ξεκάθαρη εικόνα, πάντως δείχνεις να γράφεις καλά και κατανοητά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted June 25, 2005 Share Posted June 25, 2005 Συμφωνω. Εχει μερικες πολυ ωραιες φρασεις-σκηνες, αλλα-please don't get me wrong!-νομιζω οτι σε καοια σημεια θελει λιγο στρωσιμο. Μου φαινεται οτι στις παραγραφους 4-5 ειναι σαν να αλλαζεις υφος κατα καποιο τροπο, οι προηγουμενες ρεουν πιο ευκολα σαν κειμενο. Ισως αν περιεγραφες τη σκηνη καπως πιο περιεκτικα κ σε μια παραγραφο?Απλα μια αποψη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LeMirage Posted June 25, 2005 Share Posted June 25, 2005 Να τι δεν πάει καλά, κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα: Η διήγησή σου είναι ακριβώς αυτό: Διήγηση. Δεν είναι συγγραφή. (Προσοχή, μην παρεξηγήσεις την τελευταία φράση! Ακούγεται πιο βαριά απ'ότι σκόπευα, αλλά θέλω να σου τονίσω την αντίθεση.) Είναι κατά βάση μια αλληλουχία γεγονότων, δράσεων ή καταστάσεων, δοσμένα όλα σχεδόν ισότιμα (έτσι ώστε το κείμενο να φαίνεται "επίπεδο") χωρίς οι εικόνες να αναπτύσσονται σχεδόν καθόλου. Το όλο αποτέλεσμα μοιάζει πάρα πολύ με κάποιον που διηγείται ένα παραμύθι σε ένα μικρό παιδί. Αν αυτός ήταν ο σκοπός σου τότε καλώς, αλλά αμφιβάλλω. Πίσω απο τις σύντομες εικόνες σου (της πόλης, π.χ.) φαίνονται να κρύβονται ωραίες σκηνές (που θυμίζουν και λίγο Diagon Alley...): ανάπτυξέ τις, δώσε τους χρώμα και κίνηση! Οι πράξεις των χαρακτήρων χρειάζονται ζωντάνεμα και χρώμα επίσης, για να κρατηθεί ο αναγνώστης. Προσπάθησε να αποφύγεις το: <Οι χαρακτήρες> ... <ρήμα 1> (έκαναν κάτι) ... και ... <ρήμα 2>. ή το: Αφού ... <ρήμα 1> ... και ... <ρήμα 2> ... <ρήμα 3>. Τώρα, στο συγκεκριμένο κείμενο υπάρχουν κι ένα-δυο άλλα λαθάκια. Εκτός από τα typos (ψιλή αντί για ψηλή, κάτσανε αντί για κάθισαν) και κάμποσα κόμματα που δεν χρειάζονταν (π.χ. "Οταν, όμως, η πόλη φτώχεψε, ...": Τα δύο πρώτα κόμματα πρέπει να φύγουν) υπάρχει ένα πρόβλημα στο κομμάτι: Τώρα, τα κτίρια ήταν μεγαλοπρεπή και πλούσια, το πλακόστρωτο προσεγμένο και οι δρόμοι γεμάτοι ζωή.§Στο κέντρο της πλατείας δέσποζε το άγαλμα του Ίσταρχου, ιδρυτή της πόλης, ψηλό και επιβλητικό να κρατάει το σκήπτρο κοιτάζοντας με αποφασιστικότητα τον Νότο. Κάποτε, λένε, ήταν από καθαρή πλατίνα και χρυσάφι, όπως και όλη η περιοχή τριγύρω. Όταν, όμως, η πόλη φτώχεψε, εμφανίστηκε ο Ίσταρχος στον τότε άρχοντα και του είπε να ξηλώσει ό,τι πολύτιμο υπήρχε για να την βοηθήσει. Τώρα, το άγαλμα στέκει μαρμάρινο και κατάλευκο. Το πρώτο "τώρα" γιατί υπάρχει; Θέλει να δηλώσει αντίθεση με το παρελθόν; Μετά, πως γίνεται να ήταν από πλατίνα και χρυσάφι όλη η περιοχή τριγύρω; Το άγαλμα είναι του Ισταρχου; Πως γίνεται να έρθει ο ίδιος και να ζητήσει να "γδυθεί" το άγαλμά του; Η πόλη τελικά τώρα είναι πλούσια ή φτωχή; Κατακλείδα: Κάνε τη δράση σου λιγότερο επίπεδη, χρειάζεται χρώμα και προσωπικότητα. Πως; Μην ψάχνεις έμπνευση και στυλ στα βιβλία και (ειδικά) στα games DnD. Διάβασε λογοτεχνία, φανταστική και μη, και συνέχισε να γράφεις, ψάχνοντας τον δικό σου προσωπικό τρόπο γραφής.- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted June 25, 2005 Share Posted June 25, 2005 (edited) Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με όσα λέει ο LeMirage! (Καλώς ήρθες στο φόρουμ με την ευκαιρία, LeMirage). Σκεφτόμουν τα ίδια πράγματα όταν διάβαζα το κείμενό σου, Deodonus. Eιδικά συμφωνώ με τον LeMirage στο τελευταίο που σου λέει να διαβάσεις περισσότερο λογοτεχνία φανταστική (και μη) εκτός από επιροές μέσα απο rpgs. Θα ήθελα όμως να προσθέσω το εξής. Μέσα από κάποιες φαινομενικά άσχετες με τη ροή του κειμένου φράσεις, δίνεις μια όμορφη αίσθηση στην ιστορία σου, όπως στη φράση " Η ζωηρή Μυσένια ήταν όλο σκέρτσα και πειράγματα, ενώ ο Ζαφήρος γελούσε μαζί της." Δεν είναι άχρηστη η φράση αλλά όντας σε λάθος θέση μέσα στο κείμενο, φαίνεται παράταιρη. Αυτό είναι ένα βασικό πρόβλημα στο κείμενό σου. Η συνοχή και η ροή. Γιατί οι ιδέες και η φαντασία δε σου λείπουν. Επίσης μου άρεσαν αρκετά τα ονόματα των χαρακτήρων. Ηχούν και Ελληνικά και εξωτικά συγχρόνως, κατάλληλα για ένα παραμύθι ή μια ιστορία μυθοπλασίας. Edited June 25, 2005 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted June 26, 2005 Share Posted June 26, 2005 Εμένα μου άρεσαν πολύ οι περιγραφές σου.Έχουν πολύ ζωντάνια και ο κόσμος σε προσκαλεί να ζήσεις σε αυτόν...Σαν εισαγωγή μου φαίνεται καλή καθώς δίνει μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα του τόπου και του πολιτισμού που θα ξεδιπλωθεί η ιστορία, μέσα σε λίγες γραμμές.Και συμφωνώ με τον Dain για τα ονόματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 26, 2005 Author Share Posted June 26, 2005 Κατ'αρχάς, ευχαριστώ για τα σχολιά σας, με βοήθισαν να αρχίζω να εντοπίζω που κάνω το λάθος... Αλλά θα ήθελα να απαντήσω και σε μερικά από αυτά, κυρίως στις ερωτήσεις του Λεμιράζιου: Το πρώτο "τώρα" γιατί υπάρχει; Θέλει να δηλώσει αντίθεση με το παρελθόν; Μετά, πως γίνεται να ήταν από πλατίνα και χρυσάφι όλη η περιοχή τριγύρω; Το άγαλμα είναι του Ισταρχου; Πως γίνεται να έρθει ο ίδιος και να ζητήσει να "γδυθεί" το άγαλμά του; Η πόλη τελικά τώρα είναι πλούσια ή φτωχή; Το φαντάστικα ότι το "Τώρα" θα ακουγόταν λίγο ξεκάρφωτο...πριν από αυτό το απόσπασμα το σκινικό ήταν στην φτωχή μεριά της πόλης. Το πώς γίνεται να είναι από πλατίνα και χρυσάφι η περιοχή γύρω από την πλατεία, νομίζω δεν θέλει και πολύ φαντασία για να το φανταστεί κανείς. Σκέψου απλά τα κτίρια κλπ κλπ Το άγαλμα είναι του Ίσταρχου, και νομίζω ότι το λέει καθαρά το κείμενο. Και γίνεται να ζητήσει κάτι τέτοιο, προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την πόλη του. Η τελευταία ερώτηση είναι ακόμα σε επεξεργασία Όσο για τις περιγραφές, ναι, έχετε δίκαιο. Γενικά, και στην έκθεση στο σχολείο, είχα το ίδιο πρόβλημα: έγραφα κάπως "στεγνά" και περιεκτικά, χωρίς "σάλτσες", μπορεί και από αντίδραση στα λογοτεχνικά βιβλία, που τα βαριόμουνα όταν ήταν γεμάτα από λεπτομέριες. Μάλλον για αυτό δίνω στα κείμενά μου ένα στύλ περισσότερο διήγησης, παρά συγγραφής. Ευχαριστώ για το σχολιό σας στα ονόματα, Δάιν και Ασγκαρόθιε. Καθόμουν αρκετά για να τα βρω, ώστε να σημαίνουν και κάτι και να μην είναι απλά λέξεις. Θα έχετε καταλάβει, άλλοστε, και από εδώ μέσα, ότι προτημώ τα ελληνικά (ή έστω εξελληνισμένα) από τα άλλα, τα "φαντασικά" ονόματα. Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted June 26, 2005 Share Posted June 26, 2005 Υπάρχει ένας ξενικός κανόνας για να γράψεις μια καλή ιστορία, κάτι σαν αξίωμα αν θες: Γράψε κάτι που θα σου άρεσε να διαβάσεις. Ο κανόνας μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως "γράψε με ένα ύφος που θα σου άρεσε να διαβάζεις" κτλ. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην αρέσει σε όλους, αλλά αν αρέσει σε εσένα (αυτό ήταν και το πρόβλημα με την ιστορία σου, αν κατάλαβα και την έκανες post) θα αρέσει σίγουρα και σε άλλους. Keep at it! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted July 21, 2005 Share Posted July 21, 2005 Εμένα μου άρεσε το απόσπασμα, μου έδωσε την ευκαιρία να φαντάζομαι πολύ ζωντανά όλα όσα περιγράφεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.