Ντάγκλας Άνταμς (Douglas Adams)

[Eroviana]

Ναι, απλά δεν υπήρχε επιλογή για κατέβασμα, τουλάχιστον στον δικό μου browser. Τεσπα, θα πω σε φίλο με adsl μην μπαίνεις στον κόπο.

[araquel]

για να επιστρέψω το θέμα εκεί από όπου ξεκίνησε...

 

ABALEMMA (n.)

The agonizing situation in which there is only one possible decision but you still can't take it.

 

AMERSHAM (n.)

The sneeze which tickles but never comes. (Thought to derive from the Metropolitan Line tube station of the same name where the rails always rattle but the train never arrives.)

 

και επίσης πολύ άψογα:

 

CORRIEARKLET (n.)

The moment at which two people approaching from opposite ends of a long passageway, recognise each other and immediately pretend they haven't. This is to avoid the ghastly embarrassment of having to continue recognising each other the whole length of the corridor.

 

CORRIECRAVIE (n.)

To avert the horrors of corrievorrie (q.v.) corriecravie is usually employed. This is the cowardly but highly skilled process by which both protagonists continue to approach while keeping up the pretence that they haven't noticed each other - by staring furiously at their feet, grimacing into a notebook, or studying the walls closely as if in a mood of deep irritation.

 

CORRIEDOO (n.)

The crucial moment of false recognition in a long passageway encounter. Though both people are perfectly well aware that the other is approaching, they must eventually pretend sudden recognition. They now look up with a glassy smile, as if having spotted each other for the first time, (and are particularly delighted to have done so) shouting out 'Haaaaaallllloooo!' as if to say 'Good grief!! You!! Here!! Of all people! Will I never. Coo. Stap me vitals, etc.'

 

CORRIEMOILLIE (n.)

The dreadful sinking sensation in a long passageway encounter when both protagonists immediately realise they have plumped for the corriedoo (q.v.) much too early as they are still a good thirty yards apart. They were embarrassed by the pretence of corriecravie (q.v.) and decided to make use of the corriedoo because they felt silly. This was a mistake as corrievorrie (q.v.) will make them seem far sillier.

 

CORRIEVORRIE (n.)

Corridor etiquette demands that one a corriedoo (q.v.) has been declared, corrievorrie must be employed. Both protagonists must now embellish their approach with an embarrassing combination of waving, grinning, making idiot faces, doing pirate impressions, and waggling the head from side to side while holding the other person's eyes as the smile drips off their face, until with great relief, they pass each other.

 

CORRIEMUCHLOCH (n.)

Word describing the kind of person who can make a complete mess of a simple job like walking down a corridor.

 

 

 

τέλος, πάρτε και το link, όπου παίζει να βρίσκεται όλο το νόημα του liff, βαθύ όσο ο ωκεανός...

http://folk.uio.no/alied/TMoL.html

eNjoY...

[trillian]

:icon_yea: :icon_yea:

 

Τώρα πλέον όποτε μου κολλάει κάτι δε θα χρειάζεται να ψάχνω που έχω παρατήσει το βιβλίο

 

Και μια που το θυμήθηκα...ρε στέλιο; Πώς είπαμε πάλι εκείνη τη λέξη; Που περιγράφει τη διαδικασία που πρέπει να περάσεις πριν κλείσεις το τηλέφωνο; Πρέπει να την γράψω σε post it και να την κολλήσω στο γραφείο μου φαίνεται...

[RaspK]

DROITWICH (n.)

A street dance. The two partners approach from opposite directions and try politely to get out of each other's way. They step to the left, step to the right, apologise, step to the left again, apologise again, bump into each other and repeat as often as unnecessary.

 

HARPENDEN (n.)

The coda to a phone conversion, consisting of about eight exchanges, by which people try gracefully to get off the line.

(αυτό το τελευταίο μου έχει γίνει πολύ γνώριμο τον τελευταίο χρόνο... )

[araquel]

harpenden, harpenden, harpenden!....

 

thnx raspK!! ευτυχώς το βρήκες, αλλιώς θα με έπιανε το ψυχαναγκαστικό μου...

 

αλεξάνδρα, μαζί και εσύ με μένα... συνεχείς επαναλήψεις μέχρι να το αποτυπώσουμε στο μυαλό μας, μέχρι να το χαράξουμε στους εγκεφαλικούς νευρώνες μας (????), μέχρι να... (ναι, οκ, γράφω εργασία πάλι... ναι ναι.. το' παμε, πρέπει να τις κόψω... )

[mman]

Χρειάζομαι την εξής εξειδικεμένη νταγκλασανταμσική πληροφορία: Πώς ακριβώς δουλεύει το Ρεστωράν στο Τέλος του Σύμπαντος. Πώς βλέπουμε το περίφημο Τέλος; Δεν θυμάμαι καλά:

Πρώτα (νομίζω) σβήνουν τα φώτα; Μετά...

 

Σηκώνεται μια κουρτίνα;

Τραβιέται μια κουρτίνα;

Ξεσκουραίνουν κάποια παράθυρα;

Κάτι άλλο;

 

Χρειάζομαι τον ακριβή τρόπο και, με ένα πρόχειρο ψάξιμο, δεν τον βρήκα στο βιβλίο, ούτε στο web. Δεν σας ζητάω να ψάξετε για μένα. Ελπίζω ότι κάποιος από τους (κάμποσους) φανατικούς του D.A. θα το θυμάται απ' έξω ή θα ξέρει να μου υποδείξει το σωστό σημείο στο βιβλίο. Αν δεν το 'χετε πρόχειρο, αγνοήστε με.

Thx.

[wordsmith]

Το διάβασα πρόσφατα και έχω εδώ μπροστά μου τη σελίδα, αλλά δε σου το λέω αν δε μου υποσχεθείς ότι το θέλεις για το βιβλίο που γράφεις και όχι για να κάνεις πλάκα.

[mman]

Φυσικά και το θέλω γι' αυτό που γράφω.

[wordsmith]

Καλάααα... Λοιπόν, σελ. 116, Φανταστικός Κόσμος, κάτω κάτω, λέει:

"...καθώς ο προστατευόμενος από το δυναμικό πεδίο θόλος μας γίνεται διαφανής, αποκαλύπτοντας ένα σκοτεινό και μελαγχολικό ουρανό που βαραίνει από το αρχαίο φως ωχρών, διογκωμένων άστρων, βλέπω πως μας περιμένει μια θαυμάσια αποκάλυψη!" Σου κάνει; "Ξεσκουραίνουν κάποια παράθυρα" υποθέτω πως είναι η απάντηση.

[mman]

ΟΚ, many thx!