Μελάνι από Σκιά

[Αρίστος]

Όνομα Συγγραφέα: Αρίστος Κουλούρης
Είδος: Τρόμος
Βία; Ναι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 3.829
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Συμμετοχή για τον 61ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας με θέμα: Το Γράμμα
 

Μελάνι από Σκιά.docx Μελάνι από Σκιά.pdf

[Roubiliana]

Καλή επιτυχία Αρίστο!

Spoiler

Ωραίος τίτλος, ποιητικός 

Η χρήση του γράμματος έχει όντως κεντρική θέση. Μου αρέσει το πως εισάγεται σιγά σιγά κ γίνεται όλο κ πιο σκοτεινό, το πώς έχει κενά που γεμίζουν. Μου άρεσε η ανατροπή, σε κάποια στιγμή όντως τρόμαξα. Μου άρεσε ο χαρακτήρας της καθαρίστριας, πολύ ζωντανός. Το μόνο που κάπως με παραξένεψε είναι που χαράκωσε την ερωμένη κι εκείνη δεν είπε τίποτα. Δε θα την ανέκρινε η αστυνομία για την επίθεση ληστών; Θα ήταν πιο πιστευτό αν της είχε δώσει καμία μπουνιά. Δεν γίνονται ράμματα στη μπουνιά άρα όχι γιατροί όχι απορίες. 

 

[Kriton]

Άριστο καλή επιτυχία

Spoiler

Και στο παρελθόν έχω δηλώσει φαν του γραψίματός σου. Είσαι "μανούλα" στο να δημιουργείς κλίμα (τρόμου στη συγκεκριμένη περίπτωση - που ξεκινάει υποδόρια και κλιμακώνεται), περιγράφεις ωραία, δίνοντας ζωντανές εικόνες και διεισδύεις στους ήρωές σου. Απολαμβάνω τη γραφή σου.

Από κει και πέρα  έχει πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή και πολύ δυνατή ανατροπή. Καλοδουλεμένη ιστορία.

Μου "κλότσησε" το εξής.  Η αντίδραση απέναντι στην πιτσιρίκα είναι βίαιη και με ξένισε (αν και σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι τύποι), αλλά σίγουρα πιο πολύ με ξένισε το γεγονός ότι η πιτσιρίκα με τη χαραγμένη μούρη δεν αντέδρασε τουλάχιστον όπως θα περίμενες φυσιολογικά να αντιδράσει. Όταν σου καταστρέφουν τη ζωή έτσι (παραμορφώνοντάς σε) δεν κάθεσαι και απλά διαολοστέλνεις το δράστη αν τυχόν και επανεμφανιστεί. Μπορεί μια ηπιότερη μορφή "αρσενικού θυμού" να ήταν πιο αληθινή για την ιστορία ή ίσως πάλι αν την είχε "εξαφανίσει" και αυτή όπως τη γυναίκα του (once a killer). τότε θα μπορούσαν να έρθουν και οι δυο παρέα να του φάνε την ψυχή 😂

 

[Ypogeio]

Spoiler

Διάβασα την ιστορία σου πριν λίγο, δηλαδή αργά το βράδυ. Το ότι κοίταξα πίσω μου για να τσεκάρω σημαίνει πως έκανες καλά τη δουλειά σου. Εκεί ειδικά με τις κάμερες και την επισκεψούλα της Ειρήνης ανατρίχιασα ολόκληρος.
Η φωτογραφία και μόνο με συγκίνησε, και πιο συγκεκριμένα, το ανεπαίσθητο χαμόγελό της. Είμαστε ζευγάρι ακόμη και στο νεκροκρέβατο, ίσως βγάζουμε και την τελευταία μας φωτογραφία. Γαμώτο, πολύ δυνατό.
Μου κέντρισε το ενδιαφέρον η μυρωδιά καμένης σάρκας από τον φάκελο, και γι' αυτό θα ήθελα περισσότερο περιεχόμενο σχετικά με τη φύση του φακέλου. Ίσως όμως, η όλη ιστορία με τα γράμματα της Ειρήνης να είναι κοκτέιλ αλκοόλ, αϋπνία, ψυχωτικό επεισόδιο και άπειρες τύψεις, οπότε η μεταφυσική προέκταση να μην έχει τόση σημασία. Σχετικό το συμπέρασμα, γιατί απ' ότι κατάλαβα το άφησες στο φλου. Η ροή του λόγου ήταν κάπως στακάτο, ειδικά στην αρχή, λόγω των αρκετών τελειών που έβαζες. Τρόπος γραφής είναι αυτός, το έκανε και ο Μπουκόφσκι, οπότε τι να πω κι εγώ; 

Τέλος, τον μίσησα τον Μιχάλη. Δηλαδή δεν χωρούσε άλλο συναίσθημα πέρα απ' αυτό. Θα ήταν ενδιαφέρον, να μην ξέρω πώς να νιώσω απέναντί του. Για παράδειγμα, αν η Ειρήνη υπήρξε ένας φουλ τοξικός άνθρωπος πριν αρρωστήσει τότε θα ένιωθα κάτι πιο πολύπλοκο για την δολοφονία της. Ομολογουμένως, το χτίσιμο του χαρακτήρα δυσκολεύει με το όριο των λέξεων στον διαγωνισμό. Αυτά. 

Καλή επιτυχία! 

 

[Nick V.]

Spoiler

Μια εξαιρετικά καλογραμμένη και δομημένη ιστορία, στο ύφος και το στυλ που σε χαρακτηρίζει. Δούλεψες αρκετά τον κεντρικό σου χαρακτήρα κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται σε κάθε πρόταση, σε κάθε παράγραφο μέσα στο κείμενο. Καλογραμμένοι και οι δεύτεροι ρόλοι, κρατάνε ωραία τις ισορροπίες. Νομίζω πως σου αρέσει να καταπιάνεσαι με ιδιαίτερα "σάπιους" χαρακτήρες στους οποίους δίνεις το τέλος που τους αξίζει. Πρόσεξε όμως ένα σημείο (που με προβλημάτισε):

Spoiler

αν δεν γκριζάρεις έναν τέτοιον χαρακτήρα, και τον κρατάς συνεχώς στο μαύρο, είναι μάλλον απίθανο να κάνεις τον αναγνώστη να ταυτιστεί μαζί του (και με το γράμμα του) και, συνεπώς, αυτό που νομίζω πως "κερδίζεις" είναι ότι γίνεσαι προβλέψιμος (χωρίς να λέω ότι είναι απαραίτητα κακό αυτό) μιας και ο αναγνώστης περιμένει ένα τέλος σαν κι αυτό που έδωσες (και, ναι, είναι σαφέστατα καλό και αυτό το συναίσθημα της λύτρωσης που προσφέρεις με το τέλος που δίνεις - αν και κάποιοι από εμάς θα θέλαμε να γίνεις πιο περιγραφικός σχετικά με το τι του έκανε όταν μπήκε μέσα). Εναλλακτικά, βέβαια, αν τον είχες βγάλει νικητή μέσα από όλο αυτό το σκηνικό (ανατροπή, δηλαδή), η ιστορία δεν θα ήταν προβλέψιμη, αλλά θα είχες εξαγριώσει μερικούς αναγνώστες σου. Όπως και να έχει, είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι.

Καλή επιτυχία.

 

[Αθανάσιος]

Καλή επιτυχία

Spoiler

Έχω διαβάσει ιστορίες που είναι κοντά στην πλοκή με αυτή που ανέβασες, αλλά η δική σου είναι καλύτερη. Τεχνικά καταφέρνει (και μάλιστα σε τόσο μικρό όριο λέξεων που είχαμε) να βγάλει τρόμο. Ενώ πετυχαίνεις, όμορφα, και την ανατροπή για το πώς ακριβώς πέθανε η κοπέλα στο τέλος. Ως σχόλιο έχω ότι θα ήθελα πιο εμφανή την παρουσία του «φαντάσματος».

 

[Ιρμάντα]

Γεια σου Αρίστο!

Spoiler

Μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ καλογραμμένη ιστορία τρόμου, όπου το γράμμα κατέχει θέση κεντρική. Έχεις κάποια στοιχεία υπερβολικά τυπικά /εμπορικά του είδους ίσως, όπως ο φάκελος που μύριζε καμένη σάρκα -δηλαδή κάτι σαν μπέικον να υποθέσω; Διότι πώς στην ευχή μπορεί κάποιος νορμάλ τύπος να ξέρει πώς ακριβώς μυρίζει η ανθρώπινη σάρκα όταν καίγεται;- ή τα μακριά οστέινα δάχτυλα στην πόρτα. Σαν short horror film μου έκανε αυτή η ιστορία, βασικά θα ήταν άψογο σενάριο για κάτι τέτοιο. Και στο τέλος η λύση δίνεται με γράμμα πάλι, με την ομολογία του. Δεν ξέρω αν ίσως θα μπορούσε να το πεις εύκολη λύση αυτό, γιατί δεν έβλεπα και καμία άλλη λύση. Η σκηνή με την οικιακή βοηθό που ψιλόκοβε τα λαχανικά μου θύμισε μία σκηνή στη Δαιμονισμένη Ταξιαρχία του Μάστερτον, όπου η γυναίκα/ ερωμένη του πρωταγωνιστή επιστρέφει ως φάντασμα και ψιλοκόβει λαχανικά, επιχειρώντας να τον προειδοποιήσει για κάποιον κίνδυνο. 

Γενικά πολύ καλή δουλειά πάντως, το ευχαριστήθηκα. Απόλυτα λογικό ότι ένας τέτοιος τύπος θα είχε χαράξει το πρόσωπο της κοπέλας που τον αφήνει για να μην τη χαρεί άλλος. Η λογική του νταβά που έχουν οι θρασύδειλοι. 

Ως τελευταίο σχόλιο: ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗ. 

Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό!

[soukelef]

Spoiler

Καλά να πάθει ο Μιχάλης!

Με ένα γράμμα ανοίγει η ιστορία κ με ένα γράμμα κλείνει (μ' άρεσε η αλλαγή στη γραμματοσειρά αν κ ήταν λίγο δυσανάγνωστη). Γενικά, μετά τις πρώτες δυο τρεις σκηνές ξεκινά το παραλήρημα (του ήρωα) κ θυμίζει θρίλερ που δεν ξέρεις τι θα σε βρει κι από πού, ούτε και τι είδους είναι. Horror? Ψυχολογικό; Με φαντάσματα; Gore? Είχε τη φάση του.

Ως προς την πλοκή, δεν έχω να προσάψω κάτι, έδεσαν όλα μεταξύ τους. Το ψυλλιάστηκα ότι αυτός την είχε κάνει την κουτσουκέλα αλλά ξενέρωσα που το κίνητρό του ήταν το τρίτο πρόσωπο. Ίσως ήθελα κάτι άλλο, αλλά αυτό είναι τελείως υποκειμενικό.

Καλή επιτυχία!

[Γιώργος77]

Καλησπέρα Αρίστο,

Spoiler

οι ενοχές οδήγησαν τον ήρωα στη σχιζοφρένεια. Αυτό κατάλαβα από την ιστορία σου. Που την έδωσες σκληρά και ρεαλιστικά, όπως είναι ο τρόπος που σου αρέσει να γράφεις εδώ στο sff.gr . Δεν έχω κάτι να σχολιάσω στο τεχνικό μέρος. Ήρωες πιστευτοί, χωρόχρονος "της διπλανής πόρτας" που κάνει πιο σοκαριστικά τα τεκταινόμενα, στρωτή ροή του κειμένου.

Η πλοκή, όμως; Σύζυγος με τύψεις νομίζει (;) ότι βιώνει εξωπραγματικά γεγονότα, μου θυμίζει κάτι από Ε.Α. Poe. Δοσμένη ωραία, η ιστορία σου είναι άρτια, μην με παρεξηγείς. Για να γίνει, όμως, πραγματικά αξιομνημόνευτη θα ήθελε κάτι παραπάνω. Μια παρανοϊκη οικιακή βοηθό - ερωμένη, που δεν της αρέσουν οι κανόνες της αποδεκτής κοινωνικής συμπεριφοράς και τα κάνει όλα μπίλιες, για παράδειγμα. 

Καλή συνέχεια...