The Cthulhu Mythos cycle

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Lovecraft: A Look behind the Cthulhu Mythos'' του Λιν Κάρτερ. 

 

Έχοντας ως στόχο να φωτίσει άγνωστες πτυχές της Μυθολογίας Κθούλου και της απίστευτης ζωής του δημιουργού της, εξετάζεται κατά πόσο πρέπει να θεωρείται concept τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας. Βλέπουμε τον ρόλο που ασυνείδητα έπαιξε ο Λόρδος Ντάνσανυ στη σύλληψη και διαμόρφωση της με την τεράστια επιρροή που άσκησε στον Λάβκραφτ, κυρίως με την ονοματολογία του και την ιδέα της δημιουργίας ενός ξεχωριστού κόσμου. Γίνεται λόγος για τον αποτυχημένο γάμο του με την Σόνυα Γκρην και τον ρατσισμό του για τους Εβραίους και κάθε τι ξενικό. Στη συνέχεια περνάμε στις πρώτες ερασιτεχνικές και μετέπειτα πιο ώριμες απόπειρες δημοσίευσης στο Weird Tales. Για να αρχίσει ένας φαύλος κύκλος του παραλόγου. 

 

Ένας φαύλος κύκλος με τον ίδιο στο επίκεντρο, και τον θρυλικό αρχισυντάκτη Φάρνσορθ Ράιτ. Ο οποίος συχνά- πυκνά απέρριπτε τα γραπτά του με κύρια αιτία το μεγάλο τους μέγεθος και το ότι ήταν μάλλον περίεργα για να ανταποκριθούν στα γούστα του αναγνωστικού κοινού. Παρ' όλο που ο Λάβκραφτ ήταν ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του περιοδικού, ίσως και ο σημαντικότερος έχοντας αποκτήσει ένα μικρό αλλά σταθερό πυρήνα θαυμαστών, αυτό ήταν κάτι που δεν συνέβαινε σπάνια. Ρίχνοντας τον έτσι σε περιόδους βαθιάς μελαγχολίας με κάθε νέα απόρριψη. 

 

Αυτή όμως ήταν η μία μόνο όψη του νομίσματος με την άλλη να είναι η κυκλοθυμική και αλλοπρόσαλλη του συμπεριφορά. Σνόμπαρε ως αριστοκράτης το γράψιμο ισχυριζόμενος ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέσο βιοπορισμού, παρά μόνο για να περνάει κανείς ευχάριστα την ώρα του. Για να υποβάλλει μετά ιστορίες του προς δημοσίευση    Όντας μην αντέχοντας να τις δακτυλογραφήσει, τις παρέδιδε πολλές φορές στη χείριστη δυνατή μορφή. Κακογραμμένες και χωρίς το απαραίτητο κενό μεταξύ δύο προτάσεων για να μπορούν να γίνουν οι όποιες παρατηρήσεις, αποθαρρύνοντας έτσι ενδεχόμενη προσεκτική ανάγνωση και πιθανή αποδοχή. Χαρακτηριστικό της αυτοκαταστροφικής νοοτροπίας του είναι το παράδειγμα με τo ''At the Mountains of Madness'' και την αναμενόμενη απόρριψη από το Weird Tales. Δεν έγινε όμως το ίδιο και με το Outstanding Stories που το δέχθηκε. Και ενώ είχε μετέπειτα και άλλα διηγήματα στα σκαριά, οι περιπτώσεις που τα υπέβαλλε (στο Outstanding Stories) ανέρχονται σε ένα περιποιημένο μηδενικό. Είναι δυστυχώς γεγονός ότι αρκετές φορές χειρότερος εχθρός του Λάβκραφτ, υπήρξε ο ίδιος ο Λάβκραφτ. 

 

Αναπόφευκτη είναι η αναφορά στην αλληλογραφία με τους Ρόμπερτ Έργουιν Χάουαρντ και Κλαρκ Άστον Σμιθ, όπως επίσης και με αναρίθμητους άλλους για ποικίλης φύσεως θέματα. Βλέπουμε το σοκ που προκάλεσε ο αναπάντεχος θάνατος του και τις ακούραστες προσπάθειες των Ώγκαστ Ντέρλεθ, Ντόναλτ Βάντραϊ να μην περάσει το έργο του στη λήθη. Τέλος, η μεταθανάτια αναγνώριση με τις αλλεπάλληλες επανεκδόσεις ανά τον κόσμο και εδραίωση του ως ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς στο πεδίο του τρόμου. 

 

Καλό βιβλίο σε γενικές γραμμές που παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες, περισσότερες εκ των οποίων όμως βρίσκονται και σε μεταγενέστερες δουλειές. Προτείνεται.

Edited March 6, 2016 by Δημήτρης