Ευδαιμονία

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Thodoris
Είδος ποιήματος: Επικό/Δραματικό
Αριθμός Στίχων: 32

 

Αρχαίοι Στωϊκοί δώστε μου αταραξία,

Αγαπημένοι Κυνικοί, δώστε αδιαφορία,

Της καρδιάς μου η υπαρξιακή ανησυχία,

Αναζητά βαθύτερη ευδαιμονία.

 

Αγάπες γνώρισα πολλές, ήταν το γραφτό μου,

Πόσα μοιρολόγια γράφτηκαν για το ριζικό μου,

Του αρχαίου δράματος έχω την απορία,

Γιατί να ζει ο άνθρωπος σε απάνθρωπη κοινωνία;

 

Σαν παραμύθι Αράβικο, όπως οι Χίλιες Νύχτες,

Όλοι λάμπουν επικά, θύματα και θύτες,

Όλα έχουν τον σκοπό, το νόημά τους,

Και άδικα βασανιζόμαστε στο πέρασμά τους.

 

Η Δικαιοσύνη είνα τυφλή, σαν τον δογματισμό μιας αίρεσης,

Η Τύχη δεν είναι δίκαιη αλλά ούτε και η Νέμεσις,

Ποιος μπορεί να μου πει, ποιος Δίας, ποιος πατέρας,

Που να ψάξω για να βρω το χρυσόμαλλο το δέρας.

 

Αθηνά, άκουσε τις προσευχές μου, δεν είμαι εγωϊστής,

Χάρισε μου τη σοφία σου να γίνω ευτυχής,

Δεν κυνηγώ Χίμαιρες, δεν είμαι ναρκισσιστής,

Τα όνειρα για να γίνουν πράξη, πρέπει να είσαι ρεαλιστής.

 

Δεν υπάρχει στο μενού, το νέκταρ και η αμβροσία,

Δεν υπάρχουν διαθέσιμα στο airBnb τα Ηλύσια Πεδία,

Ο κόσμος τούτος κυνηγά, την ματαιοδοξία,

Η προσωρινότητα κέρδισε την αθανασία.

 

Οι ήρωες βγήκαν στην σύνταξη, οι ασπίδες τους σκουριάσαν,

Θυμόμασε τις μάχες που κέρδισαν και όχι αυτές που (ε)χάσαν,

Η ιστορία τους τίμησε, με δάφνες τους εθάψαν,

Αγάλματα πολλά τους αφιέρωσαν και ποιήματα τους δοξάσαν.

 

Πάνε τα χρόνια τα παλιά, τα χρόνια του Οδυσσέα,

Έπαθες λουμπάγκο Ηρακλή, έπαθες άνοια Θησέα,

Θυμάσαι την νιότη σου Ιάσονα, τα κατορθώματά σου Αχιλλέα;

Ή άδικα έκλεψες την φωτιά, φιλάνθρωπε Προμηθέα;