57 ψυχές

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Thodoris
Είδος ποιήματος: Δραματικό/Ωδή,
Αριθμός Στίχων: 32

57 ψυχές στων τραίνων τα σαγόνια,

Χαθήκανε στις 28/2, πάνε 2 χρόνια,

Σας σκεφτόμαστε τώρα και αιώνια,

Από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο και από την Κέρκυρα μέχρι την Ομόνοια.

 

Βιάστηκαν να κάνουν την συγκάλυψη,

Να ξεκαθαρίσουν πως δεν είχαν ανάμειξη,

Έκαναν δηλώσεις, πως δεν υπήρξε στον συρμό εγκατάλειψη,

Ένας κούκος όμως δε φέρνει την Άνοιξη.

 

Σύζυγοι, παιδιά, φίλοι, συγγενείς,

Τρίζουν τα κόκκαλά τους στο μήκος της γραμμής,

Η Δημοκρατία μπόλιασε στο αίσθημα της δίκαιης οργής,

Ενωθήκαμε στις πορείες έξω από το κτήριο της Βουλής.

 

Έβαλαν μυστικούς αστυνομικούς να αμαυρώσουν την πορεία,

Να το πλασάρουν ως μπάχαλο και αναρχία,

Κάμερες υπήρχαν πολλές, λογοκρισία καμία,

Ο λαός ενώθηκε σε μία ιδεολογία.

 

Άδωνη να χαίρεσαι το υπουργείο,

Κούλη εσύ δε χρειάστηκες να πάρεις ποτέ τρένο ή λεωφορείο,

Δεν νοιαστήκατε ποτέ να πείτε το "αντίο",

Στις θέσεις σας που βρίσκονται πάνω από ταφικό μνημείο.

 

Εριέττα Μόλχο, ετών είκοσι τρία,

Όμορφη σαν την Ελένη απ' την αρχαία Τροία,

Ακόμα αγνοείσαι, σαν παλιά φωτογραφία,

Η χαμένη νιότη σου κέρδισε την αθανασία.

 

Από κάθε ανατολή λείπουν 57 ηλιαχτίδες,

Οι ηγέτες μας φόρεσαν παρωπίδες,

Μιλάνε για αυτοψία, για το δίκαιο και για δίκες,

Χορτάσαμε υπομονή και από φρούδες ελπίδες.

 

"Δεν έχω οξυγόνο, δεν έχω οξυγόνο" ,

Είναι το σύνθημα βαμμένο με οργή και πόνο,

Σαν του Χριστού τον σταυρό, το πανό σηκώνω,

Κλείσε την τηλεόραση και βγες στους δρόμους, αυτό ζητάω μόνο.