Το παγκάκι

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Thodoris
Είδος ποιήματος: Ρομαντικό
Αριθμός Στίχων: 48

 

Μισοσβησμένα γράμματα,

Δύο αρχικά,

Που κάποιο χάραμα,

Πήρανε φωτιά.

 

Σε ένα παγκάκι αδειανό,

Κάθισε ένα ζευγάρι,

Χάζευαν το δειλινό,

Το ολόγιομο φεγγάρι.

 

Το αγόρι έβγαλε ξαφνικά,

Μαύρο μαρκαδόρο,

Στο κορίτσι του που αγαπά,

Να κάνει ένα δώρο.

 

Δύο γράμματα ζωγράφισε,

Μέσα σε μία καρδούλα,

Το αποτύπωμά τους άφησε,

"Γιωργάκης + Αννούλα".

 

Τα χρόνια πέρασαν βιαστικά,

Το παγκάκι παρέμεινε εκεί,

Πάντα νοσταλγικά καρτερά,

Με ήλιο, χιόνι και βροχή.

 

Το ζευγάρι χώρισε, πέρασε καιρός,

Τα συναισθήματα δεν μετριούνται σε χρόνια,

Ο έρωτας έγινε κρυφός καημός,

Κάποιας Άνοιξης τα πρώτα χελιδόνια.

 

Η Άννα πρόσφατα πέρασε,

Άπο το παγκάκι,

Γέρασε αλλά δεν ξέχασε,

Του Γιώργου το δωράκι.

 

Κάθισε εκεί, όπως παλιά,

Κάθισε να θυμηθεί,

Τότε που είχε μαύρα μαλλιά,

Και έσκυβε χωρίς να πιαστεί.

 

Είδε να έρχεται από μακριά,

Ένας γέρος με σκυφτό κεφάλι,

Είχε μία εφημερίδα αγκαλιά,

Η ανατριχίλα μέσα της εισβάλλει.

 

Ο γέρος κάθισε κοντά,

Δεν έβγαλε άχνα,

Ξάφνου την κοιτά,

"Μου έλειψες, Άννα".

 

40 χρόνια πέρασαν,

Που είχαν να ειδωθούνε,

Όσα όμως μαζί έζησαν,

Αρνήθηκαν να λησμονηθούνε.

 

Στο παγκάκι τα αρχικά τους,

Μοιάζουν αστέρια μικροσκοπικά,

Στον γαλαξία της καρδιάς τους,

Λάμπουν πάντα φωτεινά.