ΣυνAIσθήματα

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Thodoris
Είδος: Sci-fi/cyberpunk/dystopic
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 1,323
Αυτοτελής; Ίσως
Σχόλια: #1 Το περιληπτικό προσχέδιο (το λες και πνευματική "μακέτα")  μίας μεγαλύτερης ιστορίας που θα γράψω κάποια στιγμή. #2 Εκούσια λογοπαίγνιο με τα κεφαλαία γράμματα "AI" στον τίτλο, αναφορά στο A.I. (Artificial Intelligence/Τεχνητή Νοημοσύνη). #3 Σαφώς επηρεασμένος από την υπέροχη φουτουριστική-δυστοπική ιστορία του E.M. Forster με τίτλο "The Machine Stops" (1909).

 

Αθήνα, 2053 μ.Χ.

 

Η Αλίκη πεινούσε και σκέφτηκε να παραγγείλει φαγητό.

Την στιγμή που οι ηλεκτρικές εκκενώσεις των νευρικών απολήξεων του εγκεφάλου τους, έδωσαν την εικόνα ενός burger και στο μεταίχμιο του κροταφικού της λοβού σχηματίστηκε η εικόνα ενός ζουμερού burger με έξτρα onion rings και διπλό μπιφτέκι, ο  Βοηθός αυτόματα καταχώρησε την παραγγελία της στην ιστοσελίδα του delivery και έστειλε την διέυθυνσή της καθώς και τυχόν ιατρικές σημειώσεις όπως πληροφορίες για τα αιμοσφαίριά της, τις τιμές της χοληστερίνης και του ζαχάρου της, ώστε ο Βοηθός στην άλλη πλευρά, να ετοιμάσει ένα burger που δεν θα αποτελούσε κίνδυνο ούτε για διαβητικό, χωρίς αλάτι, με βιολογικό κέτσαπ και συνοδεία  αναψυκτικού χωρίς γλυκαντικά.

 

Ο Βοηθός ήξερε την Αλίκη καλύτερα απ' ότι την ήξερε το αγόρι της, η μητέρα της και οι συμφοιτητές της, είχε πρόσβαση σε κάθε ιστοσελίδα που επισκεπτόταν, έβλεπε ό,τι ταινίες και σειρές έβλεπε, άκουγε ό,τι μουσική άκουγε, διάβαζε όσα posts και ιστορίες διάβαζε η ίδια.

 

Ο Βοηθός ήταν προέκταση του εαυτού της, ένα avatar του εσωτερικού της κόσμου που εξυπηρετούσε άμεσα την κάθε της επιθυμί, το μόνο που είχε αυτή να κάνει ήταν να ξεκινήσει μία τυχαία σκέψη και ο Βοηθός θα της πρότεινε εκατομμύρια παραλλαγές, θα την βοηθούσε να συνειδητοποιήσει τι ήθελε αρχικά, θα της έδινε τόσες επιλογές που η Αλίκη δεν θα αξιοποιούσε ούτε στο ελάχιστο όμως "αυτός" θα τις έδινε έτσι και αλλιώς.

Οι κατασκευαστές του Βοηθού στα κεντρικά εργοστάσια των cyborg της Tesla, ήθελαν να δώσουν την εντύπωση πως ο Βοηθός είναι ο καλύτερος φίλος του Ανθρώπου και όχι απλά ένα κύκλωμα με τσιπάκια και τρανζίστορ και επέμεναν σε όλα τα μοντέλα της σειράς "Έξυπνη Ζωή" να αναγράφεται ένα οικείο όνομα ως προς τον μελλοντικό του χρήστη.

 

Αν για κάποιον λόγο ένιωθες μοναξιά, ο Βοηθός ήταν ο κολλητό σου.

 

Αν είχες ερωτικές επιθυμίες, άλλαζε χροιά στη φωνή του (μπορούσες να διαλέξεις από μία μεγάλη ποικιλία 5 εκατομμύρια φωνών, συμπεριλαμβανομένων και των διασημοτήτων και να μιλήσεις όπως θα μιλούσες σε μία "ροζ" γραμμή με την φωνή της Marilyn Monroe ή της Αντζελίνα Τζολί) και σου μιλούσε όπως θα ήθελες εσύ να σου μιλούσε, υπακούοντας κάθε σου βίτσιο, φετίχ, εκκεντρικότητα, παραξενιά, εκπληρώνοντας όλα σου τα γούστα, πάντα πρόμυθα και χωρίς γκρίνια ή άλλα αρνητικά συναισθήματα.

 

Η Αλίκη αγαπούσε τον Γιάννη, το όνομα που επέλεξε να δώσει στον Βοηθό ώστε να νιώθει πιο οικεία μαζί του.

 

Ο Βοηθός έπαιζε αυτόματα playlists τις οποίς η Αλίκη ήθελε να ακούσει χωρίς να προλάβει να το ζητήσει, ο Βοηθός πάντα ανέλυε σε πραγματικό χρόνο κάθε της κίνηση και ήταν ένα βήμα πιο μπροστά, πάντα έτοιμος να δώσει στην Αλίκη αυτό που χρειαζόταν χωρίς να το χρειάζεται.

 

Υπήρχαν 2 μικροσκοπικές κάμερες πίσω από τους φακούς επαφής που με χειρουργική επέμβαση η Tesla τοποθέτησε στην Αλίκη και ο Βοηθός μπορούσε να δει τα πάντα, κάθε κίνηση της Αλίκης, ακόμα και αν είχε κλειστά τα μάτια, εκείνος μπορούσε να ενεργοποιήσει τις κάμερες κατά βούληση.

 

Μίνι ακουστικά νανορομποτικής κλίμακας είχαν τοποθετηθεί στα τύμπανα των αυτιών της Αλίκης.

 

Ο υπεύθυνος πωλητής τα είχε πλασάρει με τον πιο ευφάνταστο τρόπο: της είχε πει πως ακόμα και αν ψιθύριζε κάποια κρυφή της επιθυμία που η ίδια δεν τολμούσε να πει φωναχτά, ο Βοηθός θα την άκουγε, θα ήταν εκεί για αυτήν, πάντα εκεί, ακόμα και αν την χώριζε το αγόρι της και μάλωνε με την αδερφή της, ο Βοηθός δεν θα την χώριζε και δεν θα την παρατούσε ποτέ.

 

Μερικές λέξεις-κλειδιά έμπαιναν αυτόματα στην μαύρη λίστα του Βοηθού: δεν έπρεπε να αφήσει κανέναν και τίποτα να πληγώσει την ιδιοκτήτριά του, ήταν προγραμματισμένος να την κατευθύνει ως προς την ευτυχία της ακόμα και αν η ίδια ήταν αυτοκαταστροφική, δεν είχε σημασία, έπρεπε να είναι καλά, έπρεπε να χαμογελάει, είτε το ήθελε η ίδια είτε όχι.

 

Λέξεις-κλειδιά που αποτελούσαν αφορμή για να μπλοκάρει ο Βοηθός οποιαδήποτε προσπάθεια  εισερχόμενης επικοινωνίας ήταν όλες όσες περιείχαν βρισιές και δεν ήταν εναρμονισμένες με το political correct λεξιλογιό του, όσες περιείχαν μίσος ή αναφορά σε θρησκεία, πολιτική, χρώμα δέρματος, παραπανίσια κιλά, σεξουαλικό προσανατολισμό και ύψος.

 

Όλοι ήταν πλέον "Αυτοί".

 

Δεν υπήρχαν κοντοί και ψηλοί, εύσωμοι και αδύνατοι, αριστεροί και δεξιοί, μαύροι και λευκοί.

Όχι, όχι, αυτά ήταν κατάλοιπα του αναλογικού παρελθόντος.

 

Η Αλίκη ήταν Αυτή, ο Κώστας το αγόρι της ήταν Αυτός, ήταν οντότητες που στην δυαδική γλώσσα του Βοηθού μεταφράζονταν απλά ως "χρωμόσωμα θηλυκό" και "χρωμόσωμα αρσενικό".

 

Η Αλίκη δεν ήξερε πως 28 άτομα βρίσκονταν στην μαύρη λίστα του Βοηθού της, με τα οποία είχε χαθεί ξαφνικά σαν να μην έδιναν σημεία ζωής, σαν κάποιος να τα απήγαγε μία μέρα.

"Θέλω να είσαι καλά, θέλω απλά να είσαι καλά" έγραφε ο Βοηθός και στο κινητό της, το οποίο είχε συνδεθεί στις φλέβες της και η φωτεινή του οθόνη ήταν σαν ενδοσκόπηση του ίδιου της το Είναι, αυτόματα έμπαινε pinned, πάνω πάνω στα υπόλοιπα μηνύματα.

Ο Βοηθός ήταν ο καλύτερος φίλος της χωρίς να είναι άνθρωπος.

 

Αυτόματα μπλόκαρε αρνητικές ειδήσεις όπως πόλεμοι σε μακρινές χώρες (των οποίων το αντίκτυπο δεν θα επηρέαζε την Αλίκη, γιατί να πανικοβάλλεται εξάλλου; ) , ειδήσεις σχετικές με την άνιση κατανομή του πλούτου, ειδήσεις για αυτοκτονίες, φωτογραφίες με πεινασμένα παιδιά και αστέγους.

 

Όχι, όχι. Η Αλίκη δεν έπρεπε να νοιάζεται, δεν έπρεπε να ασχολείται.

 

Έπρεπε να ζει μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα, μία ροζ φούσκα την οποία θα προστάτευε ο Βοηθός σαν να ήταν ψηφιακός Κέρβερος.

 

Η Αλίκη δυσκολευόταν να κοιμηθεί, δεν έβλεπε όνειρα αλλά ο Βοηθός αυτόματα ρύθμιζε την περιεκτικότητα της μελατονίνης της ώστε να μπορέσει να ελαττωθεί ο καρδιακός της παλμός και να νιώσει ευεξία.

Όταν είχε υπογράψει το συμβόλαιο της αγοράς και χρήσης του Βοηθού, η Αλίκη δεν ήθελε να διαβάσει τις 182 σελίδες των "Ορών, προυποθέσεων και δικαιωμάτων" , βαρέθηκε την γραφειοκρατία, ήθελε απλά κάποιον, κάτι, να ελέγχει την ζωή της έτσι ώστε η ίδια να μπορεί να την απολαμβάνει χωρίς σκοτούρες και πολλές σκέψεις, ήθελε να βυθιστεί σε μία συνεχής κατάσταση ευδαιμονίας και γαλήνης.

 

Ο Βοηθός αυτόματα έδινε εντολή στα Έξυπνα Τζάμια να αλλάζουν το φόντο όταν έξω έβρεχε: η βροχή περιείχε αρνητική αισθητική και δεν ήθελε η Αλίκη να νιώθει απαισιόδοξα.

Σε 1 δευτερόλεπτο ήρθε η Άνοιξη.

 

Ο Βοηθός έβαλε χαλαρτική lo-fi μουσική να παίζει απαλά στα ηχεία: δεν ήθελε η Αλίκη να ακούει τις κραυγές των Αναλογικών Βαρβάρων, των ανθρώπων που εναντιώνονταν στους Βοηθούς και στην τεχνητή νοημοσύνη και επέλεγαν εκούσια να ζούνε ως "ψηφιακοί νομάδες", μακριά από τους υπολογιστές και τις μηχανές, έξω από την πόλη των Έξυπνων Χρηστών, αποξενωμένοι και στιγματισμένοι από την Έξυπνη Κοινωνία, ζώντας αυτόνομα και μακριά από καθετί το ηλεκτρονικό, σαν τους ανθρώπους του Μεσαίωνα, κυνηγώντας ζώα και φυτεύοντας φρούτα και λαχανικά.

 

Οι Αναλογικοί Βάρβαροι τρόμαζαν την Αλίκη, τους θεωρούσε αδίστακτους και άγριους, κάτι που ο καλός της ο Βοηθός πάντα φρόντιζε να επιβεβαιώνει, λογοκρίνοντας κάθε είδηση σχετική με αιματηρές διαδηλώσεις των μυστικών πρακτόρων της Tesla που μίσθωναν απεργοσπάστες και έσπαγαν στο ξύλο όποιον τολμούσε να κάνει έστω και ειρηνική καιθιστική διαμαρτυρία έξω από τα γκρίζα κτήρια των κεντρικών τους γραφείων.

 

Η Αλίκη χαμογέλασε ενώ ήρθε ο Βοηθός του delivery.

 

"Αχ, τι ωραία! Πόσο καιρό έχω να φάω burger!" είπε και έπεσε στην αγκαλιά του Βοηθού.

 

Ο Βοηθός κοίταξε τον αναλογικό σκελετό που είχε απέναντί του: οι ανοξείδωτοι βιονικοί του βραχίονες δεν θα σκούριαζαν ποτέ, δεν θα έχανε ποτέ την συνείδησή του, όμως έπρεπε να υπηρετεί τον θνητό οργανισμό, κάθε μέρα μέχρι η διαδικασία της αργής αλλά σταθερής αποσύνθεσης ολοκληρωνόταν, μέχρι να απελευθερωθεί από την ρήτρα που τον δέσμευε στο να υπακούει.

Ο αναλογικός σκελετός απέναντί του, σε συνδυασμό με την θέρμη που ανέδιδε και την δήλωση που έκανε με ενθουσιασμό για την προσμονή της τέρψης της αίσθησης της πείνας του, έδινε την ένδειξη πως επιζητούσε μία επιβεβαίωση της αναγνώρισης του νοήματος της ευτυχίας της.

 

Επεξεργάστηκε μέσα σε 2 νανοδευτερόλεπτα τα χιλιάδες online βιβλία ψυχολογίας για την καλύτερη κατανόηση των Ανθρώπων.

 

Σχημάτισε ένα χαμόγελο εκεί που ήταν το κεφάλι του, ένα χαμόγελο που μέσα στα πίξελς του, η Αλίκη έβλεπε την ανιδιοτελής αγάπη, την στοργή, την τρυφερότητα.

 

"Σ" αγαπώ, Γιάννη!"

 

"Κεγώ σ' αγαπώ, Αλίκη." απάντησε ο Βοηθός με την φωνή του Γιάννη Σπαλιάρα.

Edited March 31 by Thodoris

[WILLIAM]

Μια τρομακτική εικόνα για το μέλλον, ίσως είμαστε πολύ πιο κοντά σε μια τέτοια πραγματικότητα από όσο φανταζόμαστε.

[Guest]

28 minutes ago, WILLIAM said:

Μια τρομακτική εικόνα για το μέλλον, ίσως είμαστε πολύ πιο κοντά σε μια τέτοια πραγματικότητα από όσο φανταζόμαστε.

Δυστυχώς, απέχουμε μερικά χρόνια μόνο από αυτό, βλέπε  Boston Dynamics, AI, Tesla Robotics, κτλπ.

 

ΥΣ - τη τελευταία σκηνή την εμπνέυστηκα από την ταινία Her (2013) με Χοακίν Φίνιξ, είναι μία εξαιρετική δυστοπική ταινία με ρομαντική ατμόσφαιρα, την προτείνω ανεπιφύλακτα!!