Χρυσός θάνατος

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Thodoris
Είδος ποιήματος: Δραματικό
Αριθμός Στίχων: 20

 

Το όνειρο δεν σου είναι πλέον αρκετό,

Κυνηγάς άπληστα το πολυπόθητο χρυσάφι,

Η θέα του εκθαμβωτική, έχεις πυρετό,

Η μέρα αρχίζει με ελπίδα, τελειώνει με "νισάφι!".

 

Μπήκες σε ένα τζιπ, πήρες ένα σκεπάρνι,

Στην Άγρια Δύση στους κάκτους παραμιλάς,

Η νύχτα η ζοφερή, νύχτα σαν μελάνι,

Λίγη ανθρώπινη επαφή σε έκανε να ζητάς.

 

Οι ώμοι σου πιάστηκαν, τα γόνατα λυγίσαν,

Στις φλέβες αλκοόλ κυλά για παρηγοριά,

Τα αποτυπώματα του χρόνου πάνω σου αφήσαν,

 Ρυτίδες από τον ήλιο και υπαρξιακή μοναξιά.

 

Η σκιά σου στον ήλιο μοιάζει,

Κοράκι που πλησιάζει απελητικά,

Η χαμένη νιότη δεν σε πειράζει,

Το χρήμα πιστεύεις πως φέρνει την χαρά.

 

Ο θάνατος στην έρημο ήρθε ξαφνικά,

Το χρυσάφι δεν αγοράζει σωτηρία,

Σαν τσακάλι που τεντώνει τα αυτιά,

Άκουσες την δικιά σου ύστατη ικεσία.

 

 

[Ιρμάντα]

ενδιαφέρουσα θεματολογία, σίγουρα! Δεν ξέρω αν έχω διαβάσει κάτι άλλο για χρυσοθήρες στην άγρια δύση, δηλαδή ποίημα....θα πρότεινα λίγη περισσότερη προσοχή στη ρυθμική σου!

[Guest]

7 minutes ago, Ιρμάντα said:

ενδιαφέρουσα θεματολογία, σίγουρα! Δεν ξέρω αν έχω διαβάσει κάτι άλλο για χρυσοθήρες στην άγρια δύση, δηλαδή ποίημα....θα πρότεινα λίγη περισσότερη προσοχή στη ρυθμική σου!

Ευχαριστώ για το feedback Ιρμάντα, γενικά μ' αρέσει να γράφω ποιήματα όπου η ζωή και ο θάνατος αλληλεπιδρούν με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, μου αρέσει αυτή η αλληγορία.