Συνταξιδιώτες του Σύμπαντος

[Αθανάσιος]

Όνομα Συγγραφέα: Αθανάσιος Παναγιωτόπουλος
Είδος: Επιστημονικής φαντασίας
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 2.885
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Συμμετοχή στον 62ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας

Συνταξιδιώτες του Σύμπαντος.docx Συνταξιδιώτες του Σύμπαντος.pdf

[Nick V.]

Spoiler

Νομίζω, αυτή τη φορά, έκανες ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Η συμμετοχή σου ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη. Είχες ρυθμό, στρωτή γραφή, ξεκάθαρη σκέψη για το τι ήθελες να γράψεις αλλά και πώς να το γράψεις, σωστά ζυγίσματα στις περιγραφές σου, και κυρίως, μου έδωσες την αίσθηση πως μπήκες στο πετσί του χαρακτήρα που έπλασες. Με λίγα λόγια, από μένα έχεις ένα μεγάλο μπράβο για την συμμετοχή σου.

Καλή επιτυχία!

 

[gismofbi]

Spoiler

Ρε συ, πολύ ωραίο και συγκινητικό. Η προζα σου μου άρεσε, έκανε το κείμενο τόσο καλογραμμένο και με σωστή ροή. Οι περιγραφές ήταν δυνατές (σχεδόν ερωτεύτηκα τη Ζηναίδα ετσι οπως τα έγραφες), ένιωσα κλειστοφοβία και πραγματικά όλη η ατμόσφαιρα που έχτισες ήταν έντονη. Μπράβο σου!

Καλή επιτυχία!

 

[Roubiliana]

,Καλή επιτυχία!

Spoiler

Ένα κείμενο με ωραία γραφή κι έντονα συναισθήματα. Είχα υποψιαστεί πως κάτι πήγαινε στραβά αλλά νόμιζα πως όλα ήταν κόλπο των εξωγήινων, μια ψευτο κιβωτός για πειράματα, ένα σκληρό αστείο. Με παρέσυρε η γραφή αλλά στο τέλος είχα ανάμεικτα συναισθήματα, γιατί δεν το περίμενα, μιας και η εξήγηση που έδωσες κατατάσσει το διήγημα στο μη φανταστικό κι εγώ είχα δημιουργήσει Ε.φ. λύσεις με το μυαλό μου. 

 

[Kriton]

@Αθανάσιος καλή επιτυχία.

Spoiler

Καταρχήν, θέλω να πω ότι ανατρέχοντας γρήγορα στα προηγούμενα κείμενα σου, διαπίστωσα ότι τεχνικά έχεις παρουσιάσει κάτι σημαντικά βελτιωμένο και αυτό πρέπει να σε κάνει περήφανο. Μικρά θεματάκια στη γλώσσα, έκφραση, ορθογραφία (πχ. το -ε, -αι ενεργητικής και παθητικής φωνής, κάπου), βρήκα, αλλά είναι ασήμαντα, οπότε δεν τα αναφέρω και δεν επηρεάζουν στη συνολική ποιότητα. Λίγο στο κομμάτι της περιγραφής του έρωτα και των συναισθημάτων του γύρω από την κοπέλα, υπάρχει μια επανάληψη στα πράγματα που σκέφτεται ο ήρωας, μια κυκλικότητα το οποίο είναι φυσιολογικό σε έναν τύπο που παραληρεί για τον έρωτά του, κουραστικό /ενοχλητικό στη λογοτεχνία (εκεί ήθελε λίγη δουλίτσα πιστεύω). Σαν ιστορία τη βρήκα ενδιαφέρουσα με ροή και καλό τουίστ (που προσωπικά το μάντεψα όταν ξεκίνησε να περιγράφει τις καταστάσεις του ταξιδιού, πριν μπει η τελευταία ενότητα που εξηγεί).

 

[Stefanos]

Ο συνδιασμός τραύματος και δυστοπίας είναι ο αγαπημένος μου. Όταν ξεκινήσε η περιγραφή του διαστημόπλοιου, συνειδητοποίησα, ίσως λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης, πως αναφέρεσε σε περιβάλλον ψυχιατρικής κλινικής. Επίσης μου άρεσε η αντίθεση ανάμεσα στην ψυχρή οπτική της εκλογίκευσης και στη ζεστασιά - θαλπωρή του βιώματος, όσο σκληρό κι αν μοιάζει αυτό στα μάτια ενός ουδέτερου παρατηρητή... πατώντας και στις δύο όχθες αυτού του ποταμού, μπορώ να πω πως είναι κάπως έτσι...

[Ιρμάντα]

Καλησπέρα Αθανάσιε!

Spoiler

Πολύ δυνατό κείμενο. Και πολύ ωραία χρήση του θέματος. 

Εντάξει αντιλαμβάνεται κανείς τι συμβαίνει - πριν το τελικό κεφάλαιο. Δεν πειράζει καθόλου αυτό. Το αρχικό μέρος - με τη γυναίκα του - θα μπορούσες ίσως να το έχεις κάπως περιορίσει προς χάριν των υπόλοιπων. Και πάλι βέβαια είσαι προσεκτικός στο ρυθμό σου οπότε, πταίσμα. Αν όμως είχες αρχίσει κατεθείαν από την περιγραφή του "ταξιδιού" και εμβόλιμα έθετες το παρελθόν του είναι βέβαιο πως η ανατροπή σου θα λειτουργούσε πολύ πιο αποτελεσματικά. Αν κατευθείαν βάζεις τον αναγνώστη σου σε ένα περιβάλλον, διαστημόπλοιο, πανδοχείο, καράβι, παλάτι, δεν έχει λόγο να σε αμφισβητήσει άμεσα. Και έτσι η τελική αποκάλυψη καθυστερεί σημαντικά. 

Τον λυπήθηκα βαθιά τον ήρωά σου, και μάλλον αυτό είναι θετικό. 

Πραγματικα πολύ ωραία ιστορία. 

Καλή επιτυχία και ευχαριστούμε για τη συμμετοχή!