Jump to content

Μια πειραματική παρανοική ιστοριούλα


brave

Recommended Posts

……"Οι περισσότεροι άνθρωποι τότε είχαν το συνήθειο να σκέφτονται με την Καρτεσιανή λογική»,

είπε ο καθηγητής ενώ συνέχιζε την παράδοση στο μάθημα «Θεωρητικής μαγείας» δηλ. με ένα γραμμικό τρόπο σκέψης, με μια επαγωγική λογική, αγνοώντας τη σημασία των συναισθημάτων, της διαίσθησης, χωρίς να τολμούν να προσεγγίσουν νέους τρόπους σκέψης…..

Ο Χάρρυ έκανε πως παρακολουθούσε, αλλά στην πραγματικότητα έβαζε το μυαλό του να σκέφτεται διάφορα για να μην πεθάνει από πλήξη…

«Άλλες δύο ώρες» σκέφτηκε… «πήξαμε με "στοιχειώματα", "αλλόκοσμα όντα", "εμφανίσεις ΑΤΙΑ", "τηλεπάθεια" ,"αστρικές προβολές", "θαύματα", "μαγεία"»............. κόλλησε την τσίχλα του κάτω από το θρανίο

……Αλλά οι πρόσφατες διαπιστώσεις στην επιστήμη της διαλογιστικής θαυματουργίας και άλλες επιστήμες έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων μεθόδων σκέψης και εκμάθησης.

Ο Χάρρυ το άκουσε αυτό, και τσαντίστηκε.

Θυμήθηκε τη μητέρα του που προσπαθούσε να του μάθει να εξασκεί την τηλεκίνηση.

Εκείνη του έδειχνε ένα εκκρεμές, και του έλεγε πως κουνιέται με τη δύναμη της σκέψης της, όμως ο Χάρρυ το έβλεπε ακίνητο! Ήταν κι η πρώτη φορά που έφαγε ξύλο απ τους γονείς του γιατί υποστήριξε πως ο κόσμος γύρω του έχει τρελαθεί και βλέπει πράγματα που δεν ισχύουν.

Φυσικά το ξύλο το έφαγε γιατί αυτά τα έγραφαν οι προκηρύξεις των απαγορευμένων οργανώσεων με τις αναχρονιστικές αντιλήψεις της εποχής των φυσικών, και αν κάποιος άκουγε το παιδί να λέει τέτοια πράγματα οι γονείς του σίγουρα θα καλούνταν για ανακρίσεις στα τοπικά γραφεία της ιεράς εξέτασης, αλλά ο Χάρρυ από τότε τους μισούσε, και βαθιά μέσα του είχε την εντύπωση πως οι τρομοκράτες είχαν το δίκιο με το μέρος τους.

….τότε οι άνθρωποι μέσα στην άγνοιά τους είχαν πιστέψει τη θεωρία πως υπάρχει μια και μόνο αληθινή πραγματικότητα από το παγιωμένο στερεότυπο που βρίσκετε ακόμη και σήμερα μέσα στα μυαλά των αναχρονιστών τρομοκρατών, και τα κλεισαρισμένα μοτίβα της φυσικής όπως αυτά "οριοθετήθηκαν" από τον Κέπλερ, τον Μάξγουελ, τον Νεύτωνα, τον Αϊνστάιν και τον Πλανκ. τα ονόματα τα πρόφερε ο καθηγητής με μια ελαφρώς αισθητή σιχαμάρα.

Τα ονόματα 'ομως χτύπησαν πολύ έντονα μέσα στο μυαλό του Χάρρυ.

Τελείως μηχανικά σήκωσε το χέρι του, και πριν ο καθηγητής του απευθύνει το λόγο, εκείνος έκανε –σχεδόν φωναχτά- την ερώτηση «Κύριε, που μπορεί να βρει κανείς τα απαγορευμένα βιβλία αυτών των ανθρώπων»?

Όλη η τάξη πάγωσε απότομα σα να είχε ξεστομίσει την πιο αισχρή βρισιά.

Edited by brave
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Οι ιδέες που παρουσιάζονται είναι ενδιαφέροντες, αλλά το κείμενο αυτό έχει προβλήματα στίξης και μορφοποίησης. Επειδή είναι μικρό, θα του κάνω μια επιτόπια διόρθωση. :)

 

"...Οι περισσότεροι άνθρωποι, τότε, είχαν το συνήθειο να σκέφτονται με την Καρτεσιανή λογική," είπε ο καθηγητής ενώ συνέχιζε την παράδοση στο μάθημα Θεωρητικής Μαγείας, "δηλαδή, με ένα γραμμικό τρόπο σκέψης, με μια επαγωγική λογική, αγνοώντας τη σημασία των συναισθημάτων, της διαίσθησης, χωρίς να τολμούν να προσεγγίσουν νέους τρόπους σκέψης..."

 

Ο Χάρρυ έκανε πως παρακολουθούσε, αλλά στην πραγματικότητα έβαζε το μυαλό του να σκέφτεται διάφορα για να μην πεθάνει από πλήξη. Άλλες δύο ώρες, σκέφτηκε. Πήξαμε με στοιχειώματα, αλλόκοσμα όντα, εμφανίσεις ΑΤΙΑ, τηλεπάθεια, αστρικές  προβολές, θαύματα, μαγεία... Κόλλησε την τσίχλα του κάτω από το θρανίο

 

"...Αλλά οι πρόσφατες διαπιστώσεις στην επιστήμη της διαλογιστικής θαυματουργίας  και άλλες επιστήμες έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων μεθόδων σκέψης και εκμάθησης..."

 

Ο Χάρρυ το άκουσε αυτό, και τσαντίστηκε. Θυμήθηκε τη μητέρα του που προσπαθούσε να του μάθει να εξασκεί την τηλεκίνηση. Εκείνη του έδειχνε ένα εκκρεμές, και του έλεγε πως κουνιέται με τη δύναμη της σκέψης της, όμως ο Χάρρυ το έβλεπε ακίνητο. Ήταν κι η πρώτη φορά που έφαγε ξύλο απ τους γονείς του, γιατί υποστήριξε πως ο κόσμος γύρω του έχει τρελαθεί και βλέπει πράγματα που δεν ισχύουν. Φυσικά, το ξύλο το έφαγε γιατί αυτά τα έγραφαν οι προκηρύξεις των απαγορευμένων οργανώσεων με τις αναχρονιστικές αντιλήψεις της εποχής των φυσικών, και αν κάποιος άκουγε το παιδί να λέει τέτοια πράγματα, οι γονείς του σίγουρα θα καλούνταν για ανακρίσεις στα τοπικά γραφεία της Ιεράς Εξέτασης. Αλλά ο Χάρρυ από τότε τους μισούσε τους ανθρώπους της Ιεράς Εξέτασης, και βαθιά μέσα του είχε την εντύπωση πως οι τρομοκράτες είχαν το δίκιο με το μέρος τους.

 

"...τότε οι άνθρωποι μέσα στην άγνοιά τους είχαν πιστέψει τη θεωρία πως υπάρχει μια και μόνο αληθινή πραγματικότητα από το παγιωμένο στερεότυπο που βρίσκετε ακόμη και σήμερα μέσα  στα μυαλά των αναχρονιστών τρομοκρατών, και τα κλισαρισμένα μοτίβα της φυσικής όπως αυτά 'οριοθετήθηκαν' από τον Κέπλερ, τον Μάξγουελ, τον Νεύτωνα, τον Αϊνστάιν και τον Πλανκ." Ο καθηγητής πρόφερε τα ονόματα με μια ελαφρώς αισθητή σιχαμάρα.

 

Τα ονόματα, ομως, χτύπησαν πολύ έντονα μέσα στο μυαλό του Χάρρυ. Τελείως μηχανικά σήκωσε το χέρι του, και πριν ο καθηγητής του απευθύνει το λόγο, εκείνος έκανε –σχεδόν φωναχτά- την ερώτηση: "Κύριε, που μπορεί να βρει κανείς τα απαγορευμένα βιβλία αυτών των ανθρώπων;"

 

Όλη η τάξη πάγωσε απότομα σα να είχε ξεστομίσει την πιο αισχρή βρισιά.

 

Το κείμενο, βέβαια, μπορείς να το στρώσεις κι άλλο, αλλά έκανα κάποια βασικά πράγματα. Κατ'αρχήν, πρόσεχε πού βάζεις τα πλάγια γράμματα: Πλάγια γράμματα μπαίνουν στις ευθείες σκέψεις* και όταν θέλουμε να τονίσουμε κάποια λέξη ή πρόταση, ή όταν η φωνή κάποιου χαρακτήρα αλλοιώνεται ή ακούγεται "παράξενα" (όπως από βάθος ή ενώ το στόμα του είναι βουλωμένο).

 

 

 

 

*αυτό δηλαδή -- Άλλες δύο ώρες, σκέφτηκε. Πήξαμε με στοιχειώματα, αλλόκοσμα όντα, εμφανίσεις ΑΤΙΑ, τηλεπάθεια, αστρικές προβολές, θαύματα, μαγεία... -- το οποίο δε χρειάζεται να μπαίνει σε εισαγωγικά.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Καλή ιδέα είναι αν και κάτι μέσα μου κλωτσάει και τα προτιμώ όλα the other way round...

Link to comment
Share on other sites

Kαλή ιστοριούλα, εμφανώς γραμμένη για να έχει κάποιο δίδαγμα, μια που ως ρεαλιστική κοσμοπλασία, έστω και στο χώρο της φαντασίας, δε θα μπορούσε ποτέ να είναι έτσι (βέβαια περιγράφει μια δυστοπία ). Αλλά έχει κάποιο point και το point αυτό είναι σαφές και εμφανές, οπότε το αποτέλεσμα είναι ευχάριστο στην ανάγνωση. Θυμίζει τις short-short ιστορίες του Asimov και άλλων.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

Τα μέσα-έξω φέρνει το κείμενο. B)

Μ'αρέσει αυτή η ..ανάποδη 'πραγματικότητα(;) lol

Θα προτιμούσα ένα μεγαλύτερο κείμενο φυσικά, για έναν πολύ ενδιαφέρον κόσμο.

Συμφωνώ με τις βοηθητικές παρατηρήσεις του Βάρδου, (απο πάνου :bleh: ), διαβάζεται καλύτερα με μια διόρθωση σε ορισμένα σημεία.

 

υ.γ.= να 'ναι καλά ο Guest που το τσέκαρε πριν λίγο, γιατί άμα αξιωθώ να σηκώσω το δαχτυλάκι μου.. μουχλιάσαμε.

Edited by Dopamine
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ ευχαριστώ την Dopamine που ακολούθησε τον guest!

 

Ωραία ιστορία αλλά θα επιθυμούσα μεγαλύτερη σε βάθος ανάπτυξη! Και αναρωτιέμαι γιατί τον προταγωνιστή τον λένε Χάρρυ...

Link to comment
Share on other sites

  • 8 years later...

Κοίτα που είμαστε πολύ κοντά σ' αυτό... Σε λίγο θα συλλαμβάνουν όποιον ξεστομίζει "Εξέλιξη".

Το Φανταστικό προβλέπει το μέλλον. :cold:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..