Το ημερολόγιο της χαρμάνας

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Soulgazer (αλλά μπορεί όποιος/α θέλει να συμμετάσχει) 
Είδος: Προσωπικό δράμα  
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: Εξαρτάται (βλέπε παρακάτω)
Αυτοτελής;  Είναι ιστορία σε μορφή ημερολογίου όπου κάθε μέρα θα προσθέτω και κάτι μέχρι την ημέρα που θα εξαφανιστεί και η τελευταία επιθυμία για τσιγάρο (δεν υπάρχει στάνταρ ημερομηνία, μερικοί λένε πως διαρκεί μέρες, άλλοι βδομάδες, είναι πολύπλοκη διαδικασία και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες)
Σχόλια: #1 Πρόκειται για την συνέχεια  του παρακάτου εγχειρήματος.  #2 Καθώς πρόκειται για "ανοιχτή" ιστορία/ημερολόγιο, μπορεί να συμμετάσχει ο/η οποιοσδήποτε. Απλά επειδή εγώ θα συμπληρώνω κάθε μέρα και από κάτι (σε μορφή προόδου για να το διαβάζω αν νιώθω την ανάγκη να καπνίσω -cravings- και να θυμάμαι πόσες μέρες έχω ήδη περάσει χωρίς αυτό) και σήμερα που ξεκινάω είναι η μέρα 1η, όποιος/α έχει ΉΔΗ ξεκινήσει, καλό θα είναι στην αρχή του κείμενού του/της να σημειώνει σε ποια μέρα βρίσκεται.

 

[Guest]

Μέρα 1η.

 

Χθες στις 02/06/2025 και περίπου στις 11:35 μ.μ. , κάπνισα το τελευταίο μου τσιγάρο.

Ο λόγος που κάπνισα μεταξύ 11:30 και 11:35 ήταν ώστε να έπαιρνα την τελευταία τζούρα, από το τελευταίο τσιγάρο, από το τελευταίο πακέτο, πριν να μπει η Τρίτη, 03/06/2025, δίνοντάς μου την εντύπωση πως κέρδισα ήδη +1 ημέρα ενώ ξεγελάω τον εαυτό μου.

Δεν έχει σημασία.

Αν κλέβεις σε ένα παιχνίδι που αφορά την υγεία, είσαι πάντα κερδισμένος.

Τσαλάκωσα το πακέτο Marlboro Red στο χέρι μου και το πέταξα με ένα ύφος περιφρόνησης στα σκουπίδια.

Αρκετά.

Αντίο, Marlboro.

Η σχέση μας ήταν αυτοκαταστροφική, τοξική σαν την σχέση μεταξύ ενός χειριστικού ναρκισσιστή και ενός  χειραγωγήσιμου εσωστρεφούς

Δεν μετράω τις μέρες, τις βδομάδες και τους μήνες.

Περίπου ένας χρόνος.

Μία εχθρική φιλία, ένας πειρασμός, ένα δηλητήριο με εξωτικό χαρμάνι, αυτό ήσουν, και πλέον σε απομυθοποίησα.

Αποφάσισα να ακολουθήσω την λεγόμενη cold turkey μέθοδο, δηλαδή μπαμ και κάτω, "το κόβω μαχαίρι" που λένε.

Η άλλη μέθοδος, το "σιγά-σιγά" , η ωχαδερφιστική "έλα μωρέ, σιγά, και με ένα τσιγάρο δεν χάλασε ο κόσμος"  και η αόριστη "από Δευτέρα!" μέθοδος, απότυχαν παταγωδώς.

Ούτε τσίχλες nicorette, ούτε ψυχανάλυση, ούτε τα άλλα τα χιλιάδες γιατροσόφια που πάντα κάποιος φίλος φίλου μας είπε πως λειτουργούν 100% και αποτελεί ο ίδιος αδιαμφισβήτητο success story.

Γράφτηκα σε 3-4 φόρουμ κατά του καπνίσματος στα Αγγλικά.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, μόνο μερικές γενικές συμβουλές.

Ακόμα και το ίδιο το link πάνω σε κάθε πακέτο τσιγάρο οποιασδήποτε μάρκας που παραπέμπει στο Υπουργείο Υγείας για συμβουλές στο πως να κόψει κάποιος το κάπνισμα, δεν λειτουργεί, σε ανακατευθύνει στη κεντρική σελίδα του Υπουργείου Υγείας.

"Το κάπνισμα σκοτώνει". 

"Όπως και η αγάπη", θα έλεγε ίσως κάποιος απελπισμένος/χωρισμένος, "Όπως και η ζάχαρη", θα έλεγε ίσως κάποιος διαβητικός, "Όπως και οι σφαίρες" , θα έλεγε ίσως κάποιος κυνικός.

Όλα σχετικά δεν είναι εξάλλου;

Σημασιολογίες, τεθλασμένες οπτικές γωνίες, σημεια των καιρών.

Όχι, όχι.

Σε μερικά πράματα έχεις εσύ τον απόλυτο έλεγχο, όπως το να πεις "Ναι" ή "Όχι".

Οι πειρασμοί καλά κάνουν και υπάρχουν, να μας δυσκολεύουν στον αγώνα μας, αλλιώς τι ψυχοσωματική δοκιμασία θα ήταν;

Αν ήταν εύκολο, θα το είχαν κόψει ήδη όλοι και όλες.

Σύμφωνα με έρευνα του 2023, το 28% του πληθυσμού της Ελλάδας καπνίζει, περίπου 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι αυξάνονται σταδιακά αλλά σταθερά.

2,2 εκατομμύρια άνθρωποι που αργοπεθαίνουν συνειδητά, επειδή ποιος δεν μπορεί να διαβάσει τις προειδοποιητικές λέξεις πάνω στο πακέτο και τις προτροπές για απεξάρτηση;

Ακόμα και αγράμματος να είναι κάποιος, οι σοκαριστικές εικόνες που συνοδεύουν το κάθε πακέτο μιλάνε από μόνες τους.

Εικόνες με ακρωτηριασμένα άκρα, με ταλαιπωρημένα σώματα που τα σαπίζει σιγά σιγά ο καρκίνος, με μαύρα και κίτρινα δόντια, με παροχή οξυγόνου σε κάποια ΜΕΘ σε κάποιο νοσοκομείο.

Βαρέθηκα να αγνοώ πεισματικά τις προειδοποιήσεις, κουράστηκα να παρασύρομαι άβουλα, σαν κάποιος υπνωτισμένος.

Δεν θέλω να είμαι μέρος καμίας στατιστικής, δεν θέλω να πεθάνω 15 χρόνια πριν την ώρα μου, ούτε να βήχω αίμα, ούτε να κουράζομαι και να λαχανιάζω μετά από μόλις μισή ώρας περπάτημα.

Αξίζω περισσότερα.

Έκατσα και υπολόγισα πόσα πακέτα έχω καπνίσει μέχρι τώρα αλλά γρήγορα έχασα το μέτρημα επειδή δεν κάπνιζα σε σταθερή συχνότητα, πότε κάπνιζα ένα πακέτο των 20 την βδομάδα και πότε ένα πακέτο των 29 σε 3 ημέρες, κυκλοθυμικός καπνιστής, ανάλογα τα κέφια.

Να πληρώνεις για να ικανοποιήσεις έναν εθισμό ο οποίος δεν σε ωφελεί πουθενά και μόνο κακό μπορεί να σου κάνει, παράλογο και ηλίθιο.

Αφού κάπνισα και το τελευταίο τσιγάρο, κοίταξα στην Wikipedia των ετήσιο τζίρο της Marlboro.

Το Marlboro είναι trademark της Philip Morris International.

Σύμφωνα με την πηγή:

 

Philip Morris annual revenue for 2024 was $37.878B, a 7.69% increase from 2023. Philip Morris annual revenue for 2023 was $35.174B, a 10.74% increase from 2022. Philip Morris annual revenue for 2022 was $31.762B, a 1.14% increase from 2021.

 

Μάλιστα. Αυτά είναι. 37,8 δισεκατομμύρια δολλάρια, μόνο το 2024. Και όσο πάνε αυξάνονται, επειδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι καπνίζουν.

Περίπου 450-500€ ήταν η δικιά μου συνεισφορά στους εμπόρους του θανάτου. Δεν θα πάρουν ούτε 1€  ακόμα από μένα.

Η επαγγελματική μας σχέση διακόπηκε οριστικά και αμετάκλητα, δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο συμβόλαιο για να σκίσω ώστε να δώσω σε αυτή την αποχαιρετιστήρια στιγμή την έμφαση που της αξίζει.

Δεν πειράζει, δεν είναι όλα τα πυροτεχνήματα ορατά, ούτε όλα τα χειροκροτήματα δυνατά.

Όσοι δεν το κόβουν, τους κόβει αυτό την ζωή. 

"Λιγότεροι από 1 στους 10 καπνιστές κόβουν επιτυχώς το κάπνισμα" , διάβασα κάπου.

Εξαιρετικά εθιστικό, εξαιρετικά βλαβερό. 

Η όμορφη γοητεία της αυτοκαταστροφής.

Αντίο, Marlboro.

Σε αγάπησα σαν ερωμένη, σε μίσησα σαν τον πόλεμο.

 

 

(Τέλος 1ης μέρας) 

[Guest]

Μέρα 1 ⅓ .

 

Με το που σηκώθηκα, σαν προγραμματισμένο ρομποτάκι που κάνει τις ίδιες κινήσεις, πήγα και έφτιαξα έναν καφέ.

Ένας ακόμα εθισμός που ίσως στο μέλλον προσπαθήσω να τον καταπολεμήσω και αυτόν, αν και η ζάχαρη, αντίθετα με την νικοτίνη, είναι ύπουλος εχθρός: και βρίσκεται ΠΑΝΤΟΥ (ακόμα και στο ψωμί) εκτός από τα φρούτα (περιέχουν φρουκτόζη, λιγότερο βλαβερή)  και τα λαχανικά (οπότε αν δεν είσαι/αποφασίσεις να γίνεις χορτοφάγος ή vegan, δύσκολα με την μέση διατροφή να μην καταναλώνεις καθόλου ζάχαρη επειδή καραδοκεί) αλλά και αντίθετα με το κάπνισμα που σε κάθε πακέτο βλέπεις "Το κάπνισμα σκοτώνει" και μακάβριες φωτογραφίες από προχωρημένες ασθένειες καρινοπαθών και με κατάμαυρους πνεύμονες, η ζάχαρη δεν έχει δεχτεί την ίδια αντιμετώπιση από την κοινωνία, όλοι ξέρουμε τις επιπτώσεις στην υγεία και όμως, όλοι εθελοτυφλούμε.

Οκ, λίγο υπερβολικός.

Θα προσπαθήσω να την περιορίσω κάποτε και ίσως, κάποτε, να μην καταναλώνω καθόλου ζάχαρη.

Λιγότερη ενέργεια και αντοχή αλλά τι να κάνουμε που όλα τα ωραία σε αυτή τη ζωή κάτι μας αφαιρούν είτε γίνεται αυτό εύκολα αντιληπτό και σε σύντομο χρόνο είτε όχι.

Επί ένα χρόνο, συνήθισα να πίνω καφέ και να καπνίζω.

Σχεδόν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να φανταστώ το περίπτερο της γειτονιάς μου και προμηθευτή του θανάτου της ατομικής συσκευασίας.

Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως θα φανώ δυνατόςκαι δεν θα ξαναπεράσω από εκεί για όσο καιρό δεν θα καπνίζω, δεν πρέπει το μέρος που έχεις συνδέσει στο μυαλό σου με κάποια συγκεκριμένη/ες ανάμνηση/εις, να αποτελεί πειρασμό και να σε κρατάει πίσω.

Ναι, περίπτερα υπάρχουν χιλιάδες, μπορείς από το οποιοδήποτε να αγοράσεις τσιγάρα, όμως αν κάνεις αυθυποβολή στον εαυτό σου επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά, σαν Ινδικό mantra "εδώ δεν πουλάνε τσιγάρα, εδώ δεν πουλάνε τσιγάρα, εδώ ΔΕΝ πουλάνε τσιγάρα" , σταματάς να νιώθεις την ανάγκη  για να μπεις μέσα και να υποκύψεις για μία ακόμα φορά.

Κάθε φορά που θα περνάω από το συγκεκριμένο περίπτερο, ή θα περνάω από το απέναντι πεζοδρόμιο, είτε θα στρέφω αλλού το βλέμμα μου για όσο χρόνο βρίσκομαι παράλληλα με αυτό.

Κατέβασα φωτογραφίες πασχόντων διάφορων ασθενειών στο κινητό μου, καθώς και μερικές τρομαχτικές πληροφορίες για να τα διαβάζω και βλέπω κάθε φορά που νιώθω την χαρμάνα να με επισκέπτεται σαν ανεπιθύμητος εισβολέας, ώστε να υπενθυμίζω στον εαυτό μου το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση,  όπως:

 

What happens in your body

When you smoke, harmful chemicals enter your lungs, move into your blood stream and spread through your body.

They can:   reach your brain, heart and other organs within 10 seconds of your first puff and go everywhere your blood flows, causing damage anywhere they go.

Did you know?

Even if you don’t inhale tobacco smoke, you still absorb harmful chemicals through the lining of your mouth.
 

How tobacco damages your body

Tobacco contains over 100 dangerous chemicals. These chemicals can damage your body in many ways. For example:

    Nicotine narrows your veins and arteries. This can
        damage your heart by forcing it to work faster and harder
        slow your blood and reduce oxygen to your feet and hands.
    Carbon monoxide deprives your heart of the oxygen it needs to pump blood around your body. Over time, your airways swell up and let less air into your lungs.
    Tar is a sticky substance that coats your lungs like soot in a chimney. This damages your lungs and is known to cause lung disease, which can make it harder to breathe. 
    Phenols paralyse and kill the hair-like cells in your airways. These means the cells cannot sweep clean the lining of your airways and protect you against infections.
    Tiny particles in tobacco smoke irritate your throat and lungs and cause ‘smoker’s cough’. This makes you produce more mucus and damages lung tissue.
    Ammonia and formaldehyde irritate your eyes, nose and throat.
    Cancer-causing chemicals make your cells grow too fast or abnormally- which can result in cancer cells. Smoking is known to cause at least 16 types of cancer.
 

Health effects

Smoking is the leading cause of preventable disease and death in Australia.

If you smoke, you:

    reduce your life expectancy and your quality of life
    increase your risk of many conditions and diseases as well as of dying prematurely.

It can be a long time before smokers get a smoking-related condition or disease. Because of this, some people believe it won’t happen to them.

In fact, up to ⅔ of long-term smokers will:

    die of a smoking-related disease
    have their life cut short by about 10 years on average, compared to non-smokers.

There is also growing evidence to suggest that smoking has a negative impact on mental health. For example, some studies show that smoking is associated with increased rates of anxiety, panic attacks, depression, suicide attempts and schizophrenia.

How tobacco affects the way you look

Smoking tobacco can:

    cause yellow-brown stains on your fingers, tongue and teeth,  increase your risk of tooth loss, damaged gums and bad breath,   make your skin saggy and give you early wrinkles, make your hair lose its natural shine.
 

 

 

Δηλαδή, κάτσε ρε φίλε.

Ούτε καν 1 θετικό δεν έχει, ούτε καν 1.

Ούτε βαθαίνει την φωνή σου, κλασικός μύθος που ενδεχομένως να έγινε γνωστός παγκοσμίως από αυτά τα αντρικά "πρότυπα"  των παλιών ταινιών του Χόλλυγουντ με την βαθιά, γεμάτη γρέζι φωνή, γκάνγκστερς, πιστολέρο, ντετέκτιβ, καουμπόιδες, γόηδες, κτλπ. 

Ούτε αυξάνει την τεστοστερόνη - ίσα, την σκοτώνει. 

Ούτε βοηθάει στο φλερτ, στις γνωριμίες, έστω στη κοινωνικη ζωή. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πλησίασες/σε πλησίασε ένας τυπάς/μια τύπισσα και επειδή εσύ δεν κάπνιζες αντέδρασε με αποδοκιμασία και σηκώθηκε και έφυγε; Το ανάποδο συμβαίνει, οι μη-καπνιστές να ξενερώνουν με γνωριμίες με καπνιστές.

 

Το ανησυχητικό είναι πως ιστορικά, κάποτε, οι ίδιοι οι γιατροί, βοηθούσαν τις καπνοβιομηχανίες να πλουτίσουν υποστηρίζοντας πως δεν βλάπτει και απεναντίας, κάνει και καλό, το σύστηναν λες και ήταν κάποια πολυβιταμίνη ή κάποιο θαυμαστό ελιξήριο αναζωογόνησης:

 

And yet back in Holmes’s day 100 years ago, concern about smoking would be considered alarmist. There was no definitive evidence that smoking was bad for you. And by the 1930s, tobacco companies had an army of doctors ready to debunk you as a quack for even suggesting something as benign as a cigarette could give you cancer. In fact, in the 1940s, you were more likely to see an ad like this, using doctors to promote smoking.


There is a treasure trove of bogus old ads, viewable online, featuring claims by tobacco companies that cigarettes pose no health risks, or even that they’re beneficial in aiding digestion [3]. This was the tobacco industry’s response to the research surfacing in the 1940s linking smoking to cancer. Their answer was to fund “studies” of their own to “prove” that tobacco smoking was safe. Some companies paid doctors to claim their cigarettes were somehow “healthier” than the competition [4]. This history exposes how disingenuous marketing and fake research can mislead the public for decades. Yet, the truth came out eventually.

By the 1960s, the evidence against smoking was more than damning. In 1964, the U.S. Surgeon General released the first report on the health effects of smoking [5]. After reviewing more than 7,000 articles in the medical literature, the Surgeon General concluded that smoking caused lung cancer and bronchitis. By then, the debate over smoking’s deadly impact had been raging around the world for more than a generation, and medical experts around the world were reaching the same conclusion.

 

(φωτογραφία: An ad from the R. J. Reynolds Tobacco Company, published 1946)

 

Με έπιασα σήμερα να συλλογιέμαι τις φορές που κάπνιζα και ένιωθα απόλαυση, αντί να νιώσω πως κάθε τσιγάρο είναι μερικοί κόκκοι άμμου λιγότεροι στην κλεψύδρα της ζωής μου.

 

Ξανάρχισα να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου με σταθερή αλλά δυναμική και πειθήνια φωνή:

 

"Μπορείς! Το' χεις! Εδώ άλλοι το έκοψαν μετά από 20,30,40 χρόνια καπνίσματος και δεν μπορείς εσύ, νέο παιδί ακόμα, με μόλις 1 χρόνο; Ο εθισμός σου είναι στο μυαλό σου, σκέψου κάτι άλλο να ξεχαστείς, ασχολήσου με το γράψιμο καλύτερα ή με την μουσική ή πάνε κάποια βόλτα -ή οτιδήποτε πέρα από το να σκέφτεσαι τι σου λείπει και ενισχύεις υποσυνείδητα το σύνδρομο στέρησής σου και μυθοποιείς την χαρμάνα- , και το σώμα σου θα ακολουθήσει. Μπορείς να το κάνεις, ξέρεις πως μπορείς να το κάνεις, σου αξίζει να το κάνεις". 

[Guest]

 

 

Σημείωση προς τον εαυτό μου:

 

Κάθε φορά που νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο και σου έρχεται να τα παρατήσεις, δώσε αναβολή +1 ημέρα. Την επόμενη μέρα θα κάνεις το ίδιο, κ.ο.τ.κ. Επειδη το "θα το κόψω ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" , αυτό το αόριστο και αιώνιο "για πάντα" κρύβει ένα βάρος ευθύνης που σου πέτει βαρύ για να σηκώσεις.

Ενώ το "ίσως αύριο καπνίσω" συνεπάγεται +24 κερδισμένες ώρες προόδου αλλά και το "ίσως" περιέχει μέσα του την πιθανότητα του να καπνίσεις οπότε δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου και αντικαθιστάς την ανάγκη για ντοπαμίνη με την αντίστροφη μέτρηση, η οποία είναι καμουφλαρισμένη αναβολή για την επόμενη μέρα.

Σπάμε τον εθισμό μας σε 365 μέρες και κάθε μέρα σηκώνουμε ένα ψυχικό βαράκι του ενός κιλού, αντί να σηκώσουμε 365 κιλά με την μία και σπάσουμε την πνευματική μας μέση, ή κάτι τέτοιο αυτής της λογικής.

 

 

[Guest]

Μέρα 1η έφτασε επιτυχώς στο τέλος της.

 

Το κακό όταν κόβεις το κάπνισμα είναι πως έχεις νευράκια, όλα σου φταίνε για κάποιον λόγο.

Άραγε υπάρχουν τίποτα έρευνες για τις αρνητικές παρενέργειες του τσιγάρου στον ψυχισμό του καπνιστή;

 

Για να δούμε τι θα μας μάθεις και απόψε, φίλε μας Google...

 

1) Smoking and stress

Some people smoke as ‘self-medication’ to ease feelings of stress. However, research has shown that smoking actually increases anxiety and tension. Nicotine creates an immediate sense of relaxation, so people smoke in the belief it reduces stress and anxiety. This feeling is temporary and soon gives way to withdrawal symptoms and increased cravings. Smoking reduces withdrawal symptoms but doesn’t reduce anxiety or deal with the reasons someone may feel that way.

 

2) Smoking and depression

Adults with depression are twice as likely to smoke as adults without depression. Most people start to smoke before showing signs of depression, so it’s unclear whether smoking leads to depression or depression encourages people to start smoking. It’s most likely that there is a complex relationship between the two.

Nicotine stimulates the release of the chemical dopamine in the brain. Dopamine is involved in triggering positive feelings. It is often found to be low in people with depression, who may then use cigarettes to temporarily increase their dopamine supply. However, smoking encourages the brain to switch off its mechanism for making dopamine, so in the long term, the supply decreases, which in turn prompts people to smoke more.

People with depression can have particular difficulty when they try to stop smoking and have more severe withdrawal symptoms. Remember, there’s lots of support available if you decide to quit. However – you don’t have to go through it alone.

 

3) Smoking and schizophrenia

People with schizophrenia are three times more likely to smoke than other people and tend to smoke more heavily. It’s likely this is because people with schizophrenia use smoking to control or manage some of the symptoms associated with their illness and reduce some of the side effects of their medication.

A recent study has shown smoking may increase the risk of developing schizophrenia. However, further research is needed to fully understand how the two are linked.

 

Α, ωραία... επιπρόσθετοι λόγοι να το κόψει κανείς...

 

Ένα πράμα που ανακάλυψα πως μισώ όσο τίποτα άλλο, είναι να ενδίδουν άλλοι στον πειρασμό από τον οποίον εσύ ορκίστηκες να απελευθερωθείς.

 

Σήμερα πήγα μία βόλτα και ΟΠΟΥ κοιτούσα, κάπνιζαν.

Παιδιά 12 χρονών με το τσιγάρο να κρέμεται από το στόμα λες και είναι γλειφιτζούρι, έφηβοι κρατώντας στο ένα χέρι μισοτελειωμένο τσιγάρο και στο άλλο ενεργειακό ποτό, νεαροί ενήλικες που κάπνιζαν λες και ανάσαιναν μέσα από αυτό, με τέτοιο πάθος, ηλικιωμένοι που ονειροπολούσαν νοσταλγικά στα αιθέρια στριφογυρίσματα του καπνού λες και έβλεπαν οράματα ή κάποιο παλιό αγαπημένο τους πρόσωπο εκεί μέσα.

 

Όλοι κάπνιζαν εκτός από εμένα.

Στην αρχή απέστρεφα το βλέμμα, θέλοντας να ξεχάσω το τι χάνω, τέτοιος εθισμός δηλαδή να σε τρώει σιγά σιγά από μέσα προς τα έξω και εσύ να νομίζεις πως χάνεις κάποια ηδονική απόλαυση, λες και είναι το νέκταρ και η αμβροσία.

Μετά όμως πείσμωσα και επίτηδες δεν γυρνούσα αλλού το βλέμμα μου.

"Όλοι εσείς" σκεφτόμουν, "κάποτε θα το μετανιώσετε, αργά ή γρήγορα. Ελπίζω να μπορέσω κάποτε να πείσω έστω έναν από εσάς πως μπορεί και χωρίς αυτό. Εμένα κανείς δεν με βοηθάει και βοηθάω εγώ τον εαυτό μου όμως δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό, πολλοί έχουν ανάγκη την στήριξη και δεν έχουν φίλους ή συγγενείς που να μπορούν να μιλήσουν ή δεν γνωρίζουν το φόρουμ του sff ώστε να τα γράφουν εκεί και να τα βγάζουν από μέσα τους να ξεθυμαίνουν. Μακάρι κάποτε να αναζητήσει ένας από εσάς την βοήθειά μου. Θα είμαι εκεί, ακόμα και αν δεν είμαι ειδικός, ψυχολόγος, γκουρού ή life coach του ίνσταγκραμ, ακόμα και ας είμαι ένας απλός Κανένας, έστω και έτσι, θα χαρώ να σας βοηθήσω και να αντλήσω χαρά από το δικό σας ταξίδι προς την Χώρα των Καθαρών Πνευμόνων, όπως ο δάσκαλος αντλεί χαρά από τα επιτεύγματα των μαθητών του".

 

8 ώρες ύπνου που αυτόματα ισοδυναμούν με το ⅓ της 2ης μέρας, αυτόματα κέρδισα 8 ώρες, νιώθω ευγνώμων για αυτό και ελπίζω να μην μου χαλάσει τον ύπνο κάποιο κουνούπι ή κάποιος γκαζόβιος μοτοσικλετιστής.

 

Καληνύχτα εαυτέ μου, τα πας πολύ καλά και ο μελλοντικός σου εαυτός θα σε ευχαριστεί για την υπομονή σου, να ξέρεις πως τον κάνεις προκαταβολικά περήφανο.

[Guest]

Μέρα 2 ⅓.

Τα cravings άρχισαν να μου χτυπούν επίμονα την πόρτα σαν θυμωμένος υπάλληλος είσπραξης κοινοχρήστων πολυκατοικίας που δεν τον έχω εξοφλήσει.

Είναι σως  η πρώτη φορά στη ζωή μου που "αδιαφορία" στο να ασχοληθώ με κάτι συνεπάγεται με κέρδος.

Διάβασα με το που σηκώθηκα πως ο 10λεπτος διαλογισμός βοηθάει όταν νιώθεις τα cravings τα οποία επίσης διαρκούν 10 με 15 λεπτά κάθε φορά πριν να ησυχάσεις κάπως.

Αναρωτιέμαι αν η έντονη επιθυμία να ενδώσεις στον πειρασμό λόγω του στερητικού σύνδρομου, είναι ο ίδιος χρόνος με την απορρόφηση της νικοτίνης από τον οργανισμό, δηλαδή, νιώθεις έντονα cravings για 10-15 λεπτά επειδή τόση ώρα σου έπαιρνε για να καπνίσεις ένα τσιγάρο; 

Σαν μωρό που κλαίει και ζητάει την πιπίλα του νιώθω.

Μυθοποιείς ένα αντικείμενο λες και είναι Ινδιάνικο τοτέμ και μετά κλειδώνεις τον εαυτό σου πάνω του με νοητικές αλυσίδες.

Μόνοι μας παραδινόμαστε, μόνοι μας επαναστατούμε.

Άνοιξα το youtube και έβαλα μία playlist με ambient μουσική, δηλαδή μουσική της φύσης.

Προσπάθησα να εστιάσω στον φλοίσβο της θάλασσας και στο θρόισμα των φύλλων ενός δάσους γεμάτο από ζωή, όλα ακουγόταν τόσο καθαρά, σαν να είχα κατασκηνώσει σε κάποιο χώρο για camping ή με τροχόσπιτα και με νανούριζαν αταβιστικά πνεύματα και με πρόσεχαν τα αστέρια, σαν όλη η φύση να είχε συνωμοτήσει για να με θεραπεύσει, να είμαι εγώ καλά ώστε μετά να ανταποδώσω την καλοσύνη της.

Μεγάλος μάγκας όποιος ανακάλυψε τα ακουστικά των κινητών τηλεφώνων, τεχνολογική μαγεία που σου επιτρέπει να ακούς αυτό που εσύ θέλεις ώστε να ηρεμήσεις, μέσα στο πανδαιμόνιο των πόλεων.

Ο Nathaniel Baldwin το 1910, απ' όσο με πληροφόρησε ο κοινός μας φίλος, ο Γκούγκλης Ιντερνετόπουλος.

Μπράβο ρε Nathaniel Baldwin, μπράβο.

Όσο πιο κοντά έρχομαι στην φύση, τόσο απομακρύνομαι από την βιομηχανικίλα.

Πριν έψαξα από τι ακριβώς αποτελείται ένα τσιγάρο, πέρα από νικοτίνη.

Έχει μέσα βιομηχανική πίσσα (Tar), ναι, αλήθεια τώρα, κάπνιζα τόσο καιρό πίσσα.

 

Tar is the name for the resinous, combusted particulate matter made by the burning of tobacco and other plant material in the act of smoking. Tar is toxic and damages the smoker's lungs over time through various biochemical and mechanical processes.[1] Tar also damages the mouth by rotting and blackening teeth, damaging gums, and desensitizing taste buds. Tar includes the majority of mutagenic and carcinogenic agents in tobacco smoke. Polycyclic aromatic hydrocarbons (PAH), for example, are known carcinogens.[2] 

 

Και χημικά προσθετικά που χρησιμοποιούνται σε:

 

Additives in Cigarettes

    Carbon Monoxide- released in car exhaust fumes
    Lead- in batteries
    Acetone- in nail polish remover
    Arsenic- in rat poison
    Acetic Acid- ingredient in hair dye
    Ammonia- common household cleaner
    Formaldehyde- also known as embalming fluid
    Cadmium- in battery acid
    Butane- in lighter fluid
    Tar- material for paving roads

 

Την στιγμή που γίνεται η ανάφλεξη, αναπόφευκτα απελευθερώνονται πάνω από 4,000 (ναι, 4 χιλιάδες, απίστευτο) βλαβερά συστατικά για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Δεν έχει σημασία αν καπνίζεις τσιγάρα, πούρα, πουράκια, ναργιλέ, ηλεκτρονικό τσιγάρο ή "μαύρο" , η ανάφλεξη ενεργοποιεί όλα τα καρκινογενή ανεξαρτήτως το περιεχόμενο του σωληνίσκου.

Δεν υπάρχει υγιεινή εναλλακτική  επιλογή.

Ακόμα και σπανάκια να γινόταν να καπνίσεις με μορφή τσιγάρου, πάλι θα δημιουργούνταν διάφορες παρενέργειες.

Είναι ουσιαστικά σαν να στέκεσαι πάνω από ένα μπάρμπεκιου και να εισπνέεις τον καπνό και να βγάζεις ηδονιστικούς ήχους απόλαυσης "Αχχχ" (όπως όταν πίνουν το καϊμάκι στον ελληνικό καφέ) , λες και απολαμβάνεις την τζούρα του μοιραίου και την μυρωδιά του θανάτου.

Σύμφωνα με την Wikipedia:

 

Temperatures in burning cigarettes range from about 400 °C between puffs to about 900 °C during a puff. During the burning of the cigarette tobacco (itself a complex mixture), thousands of chemical substances are generated by combustion, distillation, pyrolysis and pyrosynthesis.[1][2] 

 

Ένας φούρνος το στόμα σου, ένα φουγάρο ο λάρυγγάς σου και ένας μαραμένος κήπος η καρδιά σου.

 

Edited June 4 by Guest

[Guest]

 

Σημείωση προς τον μελλοντικό εαυτό μου #1 : όταν θέλεις να μην σκέφτεσαι κάτι, δεν θα το συσχετίζεις στην νοητική σου υπενθύμιση της προόδου αλλά θα του δίνεις ένα νέο ορισμό χρησιμοποιόντας μία λέξη που έχει μέσα αισιοδοξία για την απόφαση.

Π.χ. "2 ⅔ μέρες χωρίς τσιγάρο" αυτόματα σε κάνει να σκέφτεσαι "δεν κάπνισα για 2⅔ μέρες και μου λείπει".

Ενώ "2 ⅔ μέρες με πιο υγιείς πνεύμονες" αυτόματα σε κάνει να εστιάσεις στη θετική κατεύθυνση του ταξιδιού και όχι στο τι αφήνεις πίσω.

Όπως στις σοκολάτες που γράφουν απ' έξω "χωρίς ζάχαρη" ή στα αποσμητικά που γράφουν "χωρίς parabens". 

Στην αρχή σου κακοφαίνονται επειδή το "χωρίς" υποσυνείδητα το συνδυάζουμε με έλλειψη, σαν να λείπει κάτι αναγκαίο και χρήσιμο, ενώ το "με" το βλέπουμε ως μπόνους αναπλήρωσης.

 

Edited June 4 by Guest

[Guest]

2η ημέρα.

Πέρασε απελπιστικά αργά.

Όταν συνηθίζεις να κάνεις κάτι καθημερινά και ξαφνικά το σταματήσεις, νιώθεις σαν κάποιος να σου επιβάλλει την σύγχυση, σαν να ανατρέποντα οι ισορροπίες.

Οπότε τι μπορείς να κάνεις;

Αντικαθιστάς έναν βλαβερό εθισμό με έναν υγιές: πολύ περπάτημα, πολύ νερό, πολύ διάβασμα για να μην αφήνεις το μυαλό σου να πηγαίνεις προς λάθος κατευθύνσεις.

Αγόρασα ένα μπεγλέρι έπειτα από προτροπή ενός πρώην καπνιστή φίλου μου.

"Βοηθάει πολύ στο να παίζεις με το μπεγλέρι, να έχεις κάτι στα χέρια σου ώστε να ξεχνιέσαι".

Δεν είναι τυχαίο που στα Αγγλικά τα μπεγλέρια λέγονται "worry beads"  , δηλαδή "χάντρες ανησυχίας".

Και τα μπαλάκια antistress μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον ίδιο σκοπό, αλλά προτίμησα να πάρω ένα μπεγλέρι επειδή μου αρέσει ο  ηρεμιστικός ήχος που παράγεται από το χτύπημα της μίας χάντρα με την άλλη, έχει κάτι το ASMR/θεραπευτικό.

Έχω δει πάρα πολλά άτομα κάθε ηλικίας με μπεγλέρι στα χέρια.

Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς το έχουν για να ξεχνιούνται από την χαρμάνα τους.

Πλέον το μπεγλέρι θα είναι πάντα είτε στα χέρια μου είτε στην τσέπη, θα με συντροφεύει σαν την σκιά μου.

Έπιασα τον εαυτό μου να βάζει στο youtube να ακούσει παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα, ούτε καν κατάλαβα πότε ακριβώς πληκτρολόγησα "Βαμβακάρης" και "Καζαντζίδης" και πότε ακριβώς άρχισα να σιγοτραγουδάω τα ρεφρέν των παλιών γνωστών τους επιτυχιών.

Ίσως να με επηρέασε η αύρα περασμένων (αλλά όχι λησμονημένων) εποχών που έχει συνδεθεί αναπόφευκτα με τα μπεγλέρια και τα κομπολόγια.

Θα ήταν ψέμα να γράψω πως δεν σκέφτηκα να αγοράσω τσιγάρα, όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, δυστυχώς το σκέφτομαι συνέχεια.

Κάθε φορά που σκέφτομαι το κάπνισμα, αποδιώχνω τις σκέψεις μου κουνώντας απότομα το κεφάλι μου, σαν να θέλω να με βγάλω από έναν ειρμό σκέψεων, η κατάληξη των οποίων είναι γνωστή.

Το να δίνεις κουράγιο και υπομονή στον εαυτό σου, από την μία σε σκληραγωγεί αλλά από την άλλη σε κάνει πιο ενσυναίσθητο της προσπάθειας άλλων ατόμων που επιτυχώς πέρασαν τον δικό τους Γολγοθά ώστε να απαλλαγούν από τους δικούς τους εθισμούς.

Ναρκομανείς, αλκοολικοί, τζογαδόροι, κτλπ.

Είμαστε όλοι αδέρφια, σύντροφοι και συνοδοιπόροι σε έναν αγώνα που ποτέ κανείς εκτός από εμάς τους ίδιους δεν θα εκτιμήσει.

Μόνοι μας θα χαμογελάσουμε στο είδωλό μας στον καθρέφτη όταν περήφανα θα έχουμε ολοκληρώσει τον κύκλο της χαρμάνας μας.

Θα αγκαλιάσουμε τους εαυτούς μας γεμάτοι ευγνωμοσύνη και σεβασμό και θα φωνάξουμε "ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!" και ας μην μας ακούσει κανείς, δεν έχει σημασία επειδή το κάνουμε για εμάς και όχι για τους άλλους.

Κάθε φορά που θα είμαι κάπου έξω και θα βλέπω κάποιον να παίζει με το μπεγλέρι του θα του χαμογελάω σαν να λέω "ξέρω τι περνάς, είμαι σαν και σένα".

Ένα σιωπηλό κούνημα του κεφαλιού του, μία ματιά αμοιβαίας κατανόησης και το κεχριμπαρένιο μπεγλέρι θα μεταμορφώνεται σε μαγικό μπεγλέρι-σύμβολο της ελπίδας.

Αυτές δεν είναι χάντρες, όχι, όχι.

Αυτοί είναι οι πειρασμοί και οι φοβίες μας που αντί να τις κλειδώσουμε σε κάποιο συρτάρι, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν καν, εμείς τις παίζουμε στα δάχτυλά μας απομυθοποιώντας την εξουσία που μας ασκούσαν για τόσο καιρό.

 

Μαγικό μπεγλέρι, βοήθα με να τα καταφέρω!

Πιστεύω σε σένα, πιστεύω σε μένα!

 

 

[Guest]

2⅓ ημέρα.

Πολύ έντονη επιθυμία για κάπνισμα.

Συμβουλή που διάβασα σε ξένο φόρουμ κατά του καπνίσματος: κάθε φορά  που νιώθεις έντονα τα cravings, να πίνεις 1 ποτήρι νερό και να παίρνες βαθιές αναπνοές για 2-3 λεπτά μέχρι να υποχωρήσουν.

Βοηθάει εν μέρει.

Περπάτησα χωρίς να λαχανιάσω πολύ για πρώτη φορά μέσα σε 1 χρόνο.

Υιοθέτηση της "μεθόδου επιβράβευσης": αγόρασα πολλές συσκευασίες από σοκολατάκια της αγαπημένης μου μάρκας (Ferrero Rocher) και στο τέλος κάθε επιτυχημένης μέρας χωρίς τσιγάρο θα με κερνάω από ένα. Ίσως δύο.

Βγήκα για βόλτα με έναν φίλο μου που καπνίζει.

Δεν ήθελα να του μιλήσω για την απόφασή μου να κόψω το κάπνισμα επειδή θα τον έφερνα σε δύσκολη θέση και θα πιεζόταν πολύ στο να μην καπνίσε μπροστά μου για να μην με παρασύρει με το υποσυνείδητο peer pressure/peer influence που ασκούμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε ως κοινωνικά όντα μιμητικών συμπεριφορών.

Εκούσια απέστρεφα το βλέμμα μου κάθε φορά που με την περιφερειακή μου όραση γινόταν αντιληπτό πως πλησίαζε το χέρι του προς το στόμα.

Χωρίς να του έχω μιλήσει για την διακοπή του καπνίσματος, παρατήρησε πως το δέρμα μου φαινόταν διαφορετικό από άλλες φορές και είχα περισσότερη διάθεση για περπάτημα.

Καθίσαμε σε ένα παγκάκι, να πάρει δυνάμεις.

Όσο τον έβλεπα να βγάζει από την τσέπη του την ταμπακιέρα με τα έτοιμα στριφτά τσιγάρα, σκεφτόμουν πόσες φορές κεγώ σταματούσα έτσι ξαφνικά για να κάτσω σε ένα παγκάκι, να ξεκουραστώ, λες και έτρεξα σε μαραθώνιο δρόμου.

"Γερνάς πριν την ώρα σου με αυτό"  του είπα δείχνοντας προς τα τσιγάρα του.

Το βλέμμα μου κόλλησε για λίγο σαν του εκστασιασμένου όταν έπεσε πάνω στην θέα των τσιγάρων όμως γρήγορα κοίταξα αλλού, όπως κοιτάνε οι σοβαροφανείς και καθωσπρέπει όταν αντικρίσουν στον δρόμο τους κάποιον άστεγο ή ζητιάνο με κομμένο χέρι ή πόδι, λες και η υψηλή ιδέα περί αισθητικής τους θεωρεί την εικόνα αυτή ως αποκρουστική, ίσως και βλάσφημη.

Υπάρχει μία παραφιλία γνωστή ως "smoking fetishism" όπου σύμφωνα με την Wikipedia:

 

Smoking fetishism (also known as capnolagnia) is a sexual fetish based on the pulmonary consumption (smoking) of tobacco, most often via cigarettes, cigars, cannabis and also pipes, vapes, and hookahs to some extent. As a fetish, its mechanisms regard sexual arousal from the observation or imagination of a person smoking, sometimes including oneself.

Like any fetish, the causes and mechanisms of a smoking fetish vary widely, with roots of sexual association in early childhood and adolescence. Typical causes and hypotheses include:

   1) aesthetics: mere attraction to, and gratification of, the visual aspect of smoke as it exits the mouth
    2) childhood: experience or interaction with one or more attractive smoking individuals during childhood
   3)  impulsivity: perceived symbolism of an audacious or impulsivity personality, insinuating promiscuity
   4)  mannerism: masculine or feminine body language of smokers
   5) media: early exposure to sexualized depictions of smokers, especially from advertising media, the film noir era, and pornography[3]
  6)  persuasion: perceived power of convincing or urging another individual to smoke
   7) psychosexual development: phenomena in the oral and phallic stages of childhood development, based on Freudian theory
  8 ) sadomasochism: pleasure from infliction of bodily harm caused by smoking, often called "lung damage"
   9) self-confidence: perceived confidence or masculinity of the smoker, regarding taboo or wealth
    10) taboo: perceived independence or rebellion regarding the act of smoking, amongst cultural adversity to smokers
   11) wealth: attraction to individuals who are wealthy enough to fund a cigarette or cigar habit.

 

Αναρωτιέμαι αν όσο καιρό κάπνιζα είχα την εικόνα μου στο μυαλό μου ως κάτι το ελκυστικό, σαγηνευτικό, ποθητό.

Να αυτοκαταστρέφεσαι σιγά σιγά και παρ' ολ' αυτά, να θεωρείται πρότυπο ομορφιάς ή μαγκιά από άλλους ή και από σένα τον ίδιο.

Μεγάλο μυστήριο η εκκεντρική και ναρκισσιστική αντίληψη του εαυτού μας!

"Ο παππούς μου κάπνιζε σαν φορτηγατζής και πέθανε στα 92 του" , μου απάντησε κυνικά ο φίλος μου.

Χαμογέλασα.

Πόσες φορές δεν είχα δώσει παρόμοια απάντηση όταν κάποιος άλλος επισήμανε τα αρνητικά του καπνίσματος;

"Ίσως να ζούσε μέχρι τα 100 αν δεν κάπνιζε" απάντησα και άφησα τις λέξεις να αιωρούνται μεταξύ μας.

Το ενδιάμεσο χάσμα που υπήρχε δεν επέτρεπε τις καλοπροαίρετες λέξεις να εισχωρήσουν μέσα στα αυτιά του.

Κοίταξα το βλέμμα του που ήταν καρφωμένο στο τίποτα και πουθενά, βλέμμα που σήμαινε πως πήγαινε να γίνει μία σύλληψη στο μυαλό του αλλά είχε μείνει σε κωματώδη κατάσταση πριν γεννηθεί από το στόμα του.

Ξαφνικά επανήλθε στο χωροχρονικό συνεχές και όποια σκέψη και αν ήταν αυτή δεν ακούστηκε ποτέ από τα χείλη του, μένοντας για πάντα στο βασίλειο της σιωπής.

Κοίταξε το τσιγάρο του.

"Δεν γαμιέται..." μουρμούρισε, "έτσι και αλλιώς όλοι θα πεθάνουμε κάποτε". 

Πήρε μία τζούρα και την έβγαλε σαν να εμπεριείχε ο καπνός όλα του τα κρυφά όνειρα και τις άπιαστες φιλοδοξίες και παρατηρούσε τον καπνό να τα πηγαίνει μακριά, πολύ μακριά από τον ίδιο, μέχρι που διαλύθηκαν εντελώς στον αέρα, σαν να μην υπήρξαν, ούτε θα υπάρξουν ποτέ, σαν να ήταν απλά η φευγαλέα λάμψη των πυροτεχνημάτων σε έναν νυχτερινό ουρανό όπου το σκοτάδι θα τα απορροφήσει οριστικά όπου να' ναι.

Το χάσμα της ταύτισης μεταξύ μας δεν θα γεφυρωνόταν ποτέ από τον σποραδικό βήχα του.

Καθόμασταν τόσο κοντά μεταξύ μας και ταυτόχρονα βρισκόμασταν τόσο μακριά.

2⅓ ημέρες, 2⅓ έτη φωτός απόσταση.

Edited June 5 by Guest

[Guest]

3⅓ ημέρα.

Χθες ένιωσα τόσο έντονη την ανάγκη-επιθυμία για τσιγάρο που κοιμήθηκα από τις 10 ώστε να χαθεί η χαρμάκα στην λήθη του ύπνου.

Μπήκα σήμερα σε ένα περίπτερο με 5€ στην τσέπη.

Κοίταξα έντονα τον πάγκο πίσω από το ταμείο με τις αραδιασμένες μάρκες τσιγάρων: Marlboro, Καρέλια, Camel, Dunhill, Davidoff, Rothmans, κτλπ.

Ένιωθα σαν κάθε συσκευασία να μου έκλεινε το μάτι, σαν κάθε τσιγάρο τυλιγμένο μέσα στο πακέτο του να μου ψιθύριζε "έλα, κάπνισε μας, αφού σου λείψαμε, μην το αρνείσαι, παραδέξου το: μας αγαπάς, μας ποθείς, μας έχεις ανάγκη".

Κοίταξα αλλού.

Μπροστά μου είχα τόσες εξίσου βλαβερές επιλογές για την υγεία μου: ζάχαρη, αλάτι, συντηρητικά, τριγλυκερίδια, τρανς λιπαρά, φοινικέλαια, ενισχυτικά γεύσης, χρωματικές ύλες.

Βέβαια, όταν τα σκέφτεσα ως πατατάκια, μπισκότα, σοκολάτες, αναψυκτικά, αυτόματα στο μυαλό σου γίνεται μία μικρή επανάσταση θαλπωρής και οικειότητας καθώς αναπόφευκτα τα έχεις συνδυάσει με αναμνήσεις της παιδικής σου ηλικίας.

Αγόρασα μία εξάδα μεταλλικών επιτραπέζιων νερών και μερικά εισιτήρια για τα αστικά λεωφορεία, απλά για να ξοδέψω το τάλιρο που το ένιωθα να καίγεται μέσα στην τσέπη μου από την ζέστη (ή ήταν  αλληγορικός συμβολισμός και καιγόταν σαν αναμμένο τσιγάρο; ) .

Μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα.

Μόνο έτσι κερδίζεις τις πνευματικές μάχες.

Κάθε μέρα και μία μάχη ενός πολέμου που ίσως να κρατήσει και για μία ζωή.

Ελπίζω όχι δηλαδή.

Βαριόμουν να ψαχτώ στο ίντερνετ και απλά ρώτησα το chatGPT για το πόσο καιρό κρατάει στο περίπου η χαρμάνα (δηλαδή το στερητικό σύνδρομο του εθισμού στη νικοτίνη από το τσιγάρο) για κάποιον που κάπνιζε επί 1 χρόνο.

 

Cigarette cravings can vary significantly from person to person, but generally, if you smoked for a year, you might experience cravings for several weeks to a few months after quitting. 

- Initial cravings: The first few days are often the toughest, with cravings peaking around 3-5 days after quitting.
- Duration: Most intense cravings typically diminish within 2-4 weeks. However, some cravings can persist for months or even years, especially in response to triggers.

 

Άρα για 3-5 μέρες που θα βρίσκεται στο μέγιστο βαθμό η χαρνάνα, θα έχω τρελή επιθυμία για να καπνίσω όμως η γενική χαρμάνα θα κρατήσει περίπου 1 μήνα.

Υπομονή, υπομονή, υπομονή.

Ήπια μονορούφι μισό λίτρο νερό και μάσησα μία τσίχλα Bubbaloo για να ξεγελάσω τους σιελογόνους αδένες και τους γευστικούς κάλυκες μιμούμενος την κίνηση του ρουφήγματος του καπνού δια του φάρυγγα.

Ένιωσα τους μικρομύες του εσωτερικού των μαγούλων μου και των ούλων μου να θερμαίνονται από την ακούσια γυμναστική, ίσως γι' αυτό συνιστούν οι οδοντίατροι να μασάμε καλά το φαγητό μας και να αποφεύγουμε επεξεργασμένες τροφές οι οποίες είναι και πιο μαλακές από τις ωμές-φυσικές.

Ίσως εκεί να οφείλεται και η υγεία των δοντιών των φυλών της Αφρικής, οι κάτοικοι των οποίων αν και πολλές φορές τους λείπουν μερικά δόντια (ή έχουν στραβά δόντια) λόγω έλλειψης επισκέψεων σε οδοντιάτρους ή και έλλειψη βουρτσίσματος με οδοντόκρεμα και οδοντόβουρτσα, τα δόντια τα οποία έχουν είναι κάτασπρα και χωρίς ίχνος τερηδόνας, ουλίτιδας ή πέτρας.

Ασκώντας περισσότερη πιέση στα δόντια κατά το μάσημα, τα ούλα μαθαίνουν να δέχονται μεγαλύτερη τριβή και κυκλοφορεί περισσότερο αίμα στις ρίζες τους.

Το έγραψα περιληπτικά βασιζόμενος σε μία άκυρη σκέψη μου, όμως θα κάνω αντίστοιχες ερωτήσεις στο Quora και θα το ψάξω περαιτέρω κάποια στιγμή.

Όταν κόβεις το τσιγάρο, ένα από τα καλά είναι πως είσαι σε μία συνεχή υπερδιέγερση και υπερκινητικότητα, σαν να πίνεις άνα 5 λεπτά μία γουλιά από τετραπλό εσπρέσσο.

Το μέρος του εγκεφάλου σου που η βασική του λειτουργία είναι η άντληση ηδονής/ευτυχίας/ψυχαγωγίας (nucleus accumbens από το limbic system και amygdala σύμφωνα με το AI, θα το αποθηκεύσω για  να το ερευνήσω αργότερα) προσπαθεί να σε πείσει πως πρέπει να καπνίσεις και για να ξεγαλάσεις το ίδιο σου το μυαλό, κάνεις οτιδήποτε ώστε να το παραπλανήσεις.

Όσο περισσότερο πέφτεις με τα μούτρα σε αυτό που κάνεις, τόσο λιγότερο σκέφτεσαι το άγριο κάλεσμα του λύκου της νικοτίνης.

Είμαστε φυλακισμένοι στο ίδιο νοητικό κελί το οποίο μπορεί να μεταμορφωθεί σε ολάνθιστο κήπο, ασυννέφιαστος ουρανός ή γαλήνια θάλασσα.

Εμείς είμαστε ο φυλακισμένος, εμείς είμαστε ο φύλακας, εμείς είμαστε και ο δικαστής.

Όλα στο μυαλό μας είναι.

 

[Guest]

3⅔ ημέρα.

Έχει πολύ ζέστη, 30°.

Η ζέστη βοηθάει άραγε; 

Πίνεις πολλά υγρά, κάνεις μπάνιο.

Η σκέψη και μόνο μίας μίνι σάουνας στους πνεύμονές σου, η θερμότητα της οποίας επιδεινώνει την όλη κατάσταση, είναι ένα έξτρα κίνητρο.

Πήρα ένα από αυτά τα χοντρά σπαστά καλαμάκια τα οποία συνήθως συνοδεύουν τις γρανίτες και τα milkshakes, και το έχω στο στόμα μου όπως είχαν παλιά οι καουμπόιδες τα κοτσανάκια από άχυρα, κάτι να έχω ώστε να μην σκέφτομαι "πριν 3 μέρες είχα κάτι άλλο στο στόμα μου".

Πόσες μαστίχες να μασήσεις ανά μέρα;

Είναι φυσική πηγή ασπαρτάμης και σε συνδυασμό με την φαινυλαλανίνη, έχει ορισμένες παρενέργειες για το στομάχι όπως δυσκοιλιότητα και στομαχόπονος.

Ωραίες οι Bubbaloo, όχι όμως περισσότερες από 5-6 την ημέρα.

Ενώ το καλαμάκι οκ, είναι μεν πλαστικό και η διαδικασία της διάλυσης ξεκίνησε ήδη την στιγμή της παραγωγής του (και δεν ενδείκνυται για καθημερινή χρήση, όπως και τα περισσότερα αν όχι όλα προϊόντα που παράγονται από το πετρέλαιο και τις ενώσεις του, όπως πλαστικά μαχαιροπήρουνα, πλαστικά μπουκαλάκια νερό, κτλπ.) όμως μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις άφοβα για μερικές ώρες.

Πλαστά χοντρά καλαμάκια μίας χρήσης για χαρμάνα μίας ημέρας, ταιριαστή εικόνα.

Μερικοί διάβασα πως το κάνουν με οδοντογλυφίδες όμως δεν με βολεύουν καθόλου, μπορεί μεν το ξύλο τους να είναι λεπτό αλλά η γεύση τους μου θυμίζει ντοκιμαντέρ για τον Αμαζόνιο ή κάτι τέτοιο.

Τι παιχνίδι της μοίρας και αυτό, να είσαι δέντρο και να σε κόβουν, να σε κονιορτοποιούν, να σε τεμμαχίζουν, να σε συσκευάζουν και να σε αποστέλλουν στα σούπερ μάρκετ ως οδοντογλυφίδα.

Στη συνέχεια να σε χρησιμοποιούν μία φορά για να καθαρίσουν τα υπολείμματα φαγητών ανάμεσα στα δόντια τους (ενώ αν μασούσαν αργά το φαγητό τους και έπιναν αρκετό νερό ενδιάμεσα δεν θα κολλούσαν καν οι τροφές) και μετά πέταμα στα σκουπίδια.

Να σε στέλνουν ως πριονίδι σε κάποια χωματερή και εκεί να αργοσαπίζεις μέχρι να απορροφηθείς πλήρως από το χώμα του οποίου την ουσία έχεις μέσα σου καθώς τα δέντρα αναπτύσσονται χάρις στα θρεπτικά συστατικά του εδάφους και χάρις στο νερό.

Ο κύκλος της ζωής μίας οδοντογλυφίδας δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο εκπληκτικός από τον κύκλο ζωής ενός ανθρώπου.

Η διαφορά είναι πως ο δεύτερος θα βλέπει για πάντα τα δέντρα ως κάτι το άψυχο, κάτι το αναλώσιμο όπως το μελάνι των εκτυπωτών ή τους συνδετήρες.

Ένα σπαστό καλαμάκι για μία σπασμένη ζωή σε δύο ίσα μέρη: πριν το κάπνισμα και μετά το κάπνισμα.

Edited June 6 by Guest

[Guest]

4 ⅓ ημέρα.

 

Ξύπνησα για πρώτη φορά εδώ και αρκετό καιρό χωρίς να είναι το τσιγάρο το πρώτο πράμα που σκέφτομαι.

Αντίθετα με τα ναρκοτικά, η παρενέργεια της διακοπής καπνίσματος τσιγάρων δεν επιφέρει τις ίδιες σωματικές παρενέργειες, είναι κατά 95% νοητική πρόκληση ενώ στα ναρκοτικά, ειδικά στα βαριά, το ανάποδο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι αντίθετα με άλλους εθισμούς, στο κάπνισμα δεν νιώθεις την ίδια παρόρμηση να σηκωθείς από τον ύπνο σου (ή να μην μπορείς να κοιμηθείς εξαιτίας αυτής της έλλειψης) για να καπνίσεις 1-2 τσιγάρα για να ανακουφιστείς.

Επειδή αντίθετα με τα βαριά ναρκοτικά, δεν είναι τέτοια η ευχαρίστηση που αντλείς καπνίζοντας ή τόσο βαρύς ο εθισμός που να έχεις συνδέσει στο μυαλό σου το κάπνισμα με τις απολύτως απαραίτητες ανάγκες για επιβίωση.

Σύμφωνα με την πυραμίδα του Maslow:

 

Σύμφωνα με το Maslow, υπάρχει μια φυσική σειρά με την οποία οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται καθεμιά από αυτές τις ανάγκες και, επομένως υποκινούνται από αυτές σε αύξουσα σειρά.

Η άνοδος στην ιεραρχία αναγκών του Maslow είναι κάτι αντίστοιχο με την ανάβαση μιας κλίμακας σκαλί-σκαλί.

Αντιλαμβανόμαστε το επόμενο σκαλοπάτι μόνο αφού κατορθώσουμε να ανεβούμε το προηγούμενο.

Το κατώτερο επίπεδο, το οποίο αποτελείται από τις σωματικές ανάγκες, εκφράζει τον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση.

Το επόμενο σκαλοπάτι αντιστοιχεί στην ανάγκη για ασφάλεια, δηλαδή στην προσπάθεια του ατόμου να αισθάνεται ασφάλεια και να αποφεύγει ό,τι είναι βλαβερό.

Το επόμενο επίπεδο είναι η ανάγκη του ατόμου να ανήκει σε μια ομάδα, δηλαδή η φυσιολογική ανθρώπινη επιθυμία να γίνεται αποδεκτό και να εκτιμάται από άλλους.

Το τέταρτο επίπεδο είναι το επίπεδο των αναγκών αυτοεκτίμησης, το οποίο υποκινεί τον άνθρωπο να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις στις προσπάθειες της ομάδας με αντάλλαγμα διαφόρους τρόπου ανταμοιβής και αναγνώρισης.

Στο υψηλότερο επίπεδο της κλίμακας βρίσκονται οι ανάγκες αυτοολοκλήρωσης, οι οποίες ικανοποιούνται όταν το άτομο έχει το αίσθημα της προσωπικής εξέλιξης και επιτυχίας, της ικανοποίησης και της πληρότητας από αυτό που κάνει. 

 

Αντίθετα με το φαγητό, τον ύπνο, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την ασφάλεια, κτλπ. , το κάπνισμα (όπως και κάθε εθισμός) δεν ανήκει σε καμία κατηγορία.

 

Δεν χρειάζεσαι το κάπνισμα όπως χρειάζεσαι το φαγητό, ούτε θα ξυπνήσεις στον ύπνο σου για να καπνίσεις όπως ξυπνάς για να πας τουαλέτα.

Μία περιττή πολυτέλεια είναι ή βασικά ούτε καν αυτό επειδή "πολυτέλεια" σημαίνει κάτι προνομιακό, ενώ αυτό λειτουργεί αφαιρετικά και διαβρωτικά για τον οργανισμό του εθισμένου.

Αν άντεξα μερικές δεκαετίες χωρίς αυτό σημαίνει πως δεν το χρειάζομαι και μπορώ χωρίς αυτό.

Αν άντεξα ήδη 4⅓ ημέρες χωρίς αυτό, σημαίνει πως είναι εφικτό να το κόψει κάποιος αν το πάρει απόφαση και μείνει προσηλωμένος στον στόχο του.

Αλήθεια αναρωτιέμαι: υπάρχουν Ανώνυμοι Αλκοολικοί, Ανώνυμοι Ναρκομανείς, Ανώνυμοι Τζογαδόροι αλλά όχι Ανώνυμοι Καπνιστές.

Μήπως επειδή είναι τόσοι πολλοί αυτοί που καπνίζουν που δεν θα χωρούσαν ποτέ στη στέγη κάποιας  ΜΚΟ ή συλλόγου ή οτιδήποτε;

Ή μήπως επειδή (ίσως ακριβώς επειδή είναι τόσοι πολλοί) όλοι ξέρουμε κάποιον/α φίλο/η, συγγενή, συνάδερφο ή γνωστό/η μας που καπνίζει και σιγά σιγά απομυθοποιήθηκε το "καταστροφικό για την υγεία"  και αντικαταστάθηκε με το "κοινωνική-παρείστικη δραστηριότητα" ; 

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, εγώ έκανα την επιλογή μου.

[WILLIAM]

Η Ζάχαρη δεν είναι σαν τον Καπνό. Ο καπνός δεν χρειάζεται στον οργανισμό και μπορεί να προκαλέσει καρκίνο ή αναπνευστικά προβλήματα. Η ζάχαρη χρειάζεται στον οργανισμό. Είναι το καύσιμό του, η υπερβολική λήψη της μπορεί να προκαλέσει διαβήτηα αλλά ακόμα και τότε μπορούν να περάσουν πολλά χρόνια για να σε βλάψει και να σε προλάβει κάτι άλλο.

Οπότε αν αντικαταστήσεις τον καπνό με τα γλυκά δεν κινδυνεύεις τόσο. Αν είσαι της σοκολάτα δοκίμασε μια μέθοδο επιβράβευσης, μια σοκολάτα ας πούμε για κάθε μέρα που μένεις μακριά από τον καπνό. Το πολύ πολύ να βάλεις κανά κιλό.

[Guest]

4η ημέρα.

Η δυσκολότερη μέρα μέχρι τώρα επειδή τα υπολείμματα νικοτίνης στον έφτασαν στο χαμηλότερο  δυνατό όριο.

Η αυριανή μέρα προβλέπεται μαρτύριο με την χαρμάνα στο υψηλότερο ποσοστό.

Υπομονή.

[Guest]

5⅔ ημέρα.

Άρχισα από χθες το βράδυ να κάνω binge watch αγαπημένες μου ταινίες όπως Fight Club, V for Vendetta, τριλογία Matrix,The Truman Show, Lord of the Rings, Harry Potter, Πειρατές της Καραϊβικής, κ.α.

Το να βλέπεις αγαπημένες σου τανίες ή σειρές βοηθάει αρκετά στο να απασχολείς το μυαλό σου σε κάτι εκτός του εθισμού και της χαρμάνας.

Ίσως περισσότερο απ' ότι το διάβασμα ή το να ακούς μουσική επειδή απασχολείς και την όραση αλλά και την ακοή ταυτόχρονα.

Περπάτησα σήμερα 1 ώρα σερί χωρίς σταματημό και είχα αρκετή ενέργεια και για περισσότερη γυμναστική, κάτι που στον 1 χρόνο του καπνίσματος δεν θα μπορούσα να το κάνω για κανέναν λόγο.

Αγαθά κόποις κτώνται.

Η δουλειά είναι δύσκολη μόνο κατά τα διαλείμματα καθώς τα είχα συνδέσει στο μυαλό-δεσμώτη μου με καφέ και τσιγάρο στα 10 ελεύθερα λεπτά.

Η ευγνωμοσύνη κρύβεται σε κάθε τζούρα οξυγόνου, στην κάθε ανάσα που φέρνει τους πνεύμονές σου λίγο πιο κοντά στην αναζωογόνηση.

Μαθαίνεις να ζεις με κάτι, μαθαίνεις να ζεις χωρίς αυτό.

Ο χρόνος είναι σύμμαχος μόνο αν αξιοποιείται εποικοδομητικά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, είναι μία μικρή επένδυση στον μελλοντικό σου εαυτό.

Ακούγεται κλισέ και χιλιοειπωμένο όμως είναι από αυτές τις μάχες που μόνος σου βοηθιέσαι για να νικήσεις, μόνος σου τραβάς τον εαυτό σου προς τα πάνω όταν έπεσε στην άκρη από το βουνό και αιωρείται πάνω από τον γκρεμό.

Κάθε μέρα το βάρος του εαυτού σου που σηκώνεις είναι λίγο λιγότερο και σε κάθε υποτροπή βαραίνει: μερικά πράματα δεν έχουν γυρισμό.

Όλα ή τίποτα, τίποτα ή όλα, δεν υπάρχει μέση χρυσή λύση.

Όλα αυτά τα "έλα μωρέ ένα τσιγαράκι θα κάνω, απλός κοινωνικός καπνιστής είμαι, όποτε θελήσω το κόβω" είναι μαλακίες.

Μόνοι μας τις θεοποιούμε, μόνοι μας τις απομυθοποιούμε.

 

[Guest]

6η, 7η και 8η ημέρα.

 

Οι μέρες των cravings τελείωσαν και άρχισαν οι μέρες της νοσταλγίας.

Νοσταλγείς τον εαυτό σου, όχι τότε που κάπνιζες αλλά όπως ήσουν πριν το δοκιμάσεις καν, τότε που δεν ήξερες τι χάνεις (ή μάλλον, τι κερδίζεις).

Το μπεγλέρι στο χέρι και το χοντρό πλαστικό καλαμάκι (ή τσίχλα ή γλειφιτζούρι) βοηθάνε στο να αποσπάται η προσοχή σου από το ψυχοσωματικό σύνδρομο στέρησης όμως η κυρία Νικοτίνη είναι αυτές τις κουτσομπόλες θείες που αν και δεν τις απευθύνεις καν τον λόγο, αυτές προσπαθούν να σε κάνουν να ασχοληθείς μαζί τους, ακόμα και αν όσα έχουν να σου πουν δεν σε ενδιαφέρουν ούτε στο ελάχιστο.

Η επιμονή της κυρίας Νικοτίνης έρχεται σε σύγκρουση με την δική σου επιμονή: νικάει αυτός που έχει την πιο γαϊδουρινή υπομονή.

Πρέπει να πεισμώσεις, πρέπει να σφίξεις τα δόντια.

Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.

Όπως διάβασα και σε ένα ελπιδοφόρο post σε ένα anti-smoking φόρουμ: "you really must think of yourself as an non-smoker, NOT a quitter." , δηλαδή πρέπει να σκέφτεσαι πως "εγώ δεν καπνίζω" και όχι "εγώ έκοψα το τσιγάρο".

Αυτή η στρατηγική μέθοδος βοηθάει αρκετά μπορώ να πω, επειδή από τη φύση μας είμαστε  κυνηγοί ηδονιστικών απολαύσεων και ευδαιμονίας και όπου ακούμε ή διαβάζουμε τον "έκοψα" το συνδέουμε στο μυαλό μας με το "τι χάνω" , όχι "τι κερδίζω".

Σε κανέναν δεν αρέσει η αλλαγή.

Το ίδιο Σύνδρομο Στοκχόλμης που σε κάνει να θέλεις να μην φύγεις μακριά από τον απαγωγέα σου, το ίδιο σύνδρομο ιδρυματοποίησης που σε κάνει να νιώθεις σαν χαμένος, μπερδεμένος και αποπροσανατολισμένος, ακόμα και αν μόλις αποφυλακίστηκες και αντί να τρέξεις, να πετάξεις προς την ελευθερία, εσύ μένεις ακίνητος και κοιτάς την καγκελόπορτα της φυλακής και τα συρματοπλέγματα λες και σε έκαναν έξωση, λες και σε πέταξαν στο δρόμο μακριά από το αγαπημένο σου σπίτι στο οποίο ζούσες (ή μάλλον επιβίωνες) επί τόσα χρόνια, ο ίδιος αυτοκαταστροφικός μηχανισμός είναι που σε κάνει να θυμάσαι που και που το τσιγάρο που έκοψες με μία γλυκόπικρη νοσταλγία, σαν τον τελικό αποχαιρετισμό κάποιου κεραυνοβόλου αλλά μάταιου μεγάλου έρωτα της παλιάς σου ζωής.

Η κυρία Νικοτίνη πάντα θα σε περιμένει σαν ντάμα στο ραντεβού όμως εσύ πρέπει πάντα να ξεχνάς τους τζεντλεμανίστικους τρόπους σου και να την στήνεις χωρίς να νιώθεις τύψεις συνειδήσεως που φάνηκες αγενής.

Κυρία Νικοτίνη, υπήρχα και πριν από εσένα και με τα ωραία αλλά και με τα άσχημα.

Κυρία Νικοτίνη, όσο συνυπήρχαμε, τα καλά παρέμεναν καλά και τα κακά παρέμεναν κακά, δεν με βοήθησες ούτε με συμβούλευσες στο ελάχιστο και όποιο κουράγιο πήρα από εσένα ουσιαστικά ΕΓΩ το έδωσα στον εαυτό μου απλά κάνοντας αυθυποβολή μέσω του τσιγάρου, λες και ήταν κάποιο ιερό μαγικό φυλαχτό που μόνο όταν το κρατάς ανάμεσα στα δάχτυλά σου, το βάζεις στο στόμα σου και εισπνέεις αρωματικό θάνατο, μόνο τότε μπορείς να ξεκλειδώσεις τις κρυφές σου ικανότητες και μόνο τότε μπορείς να δεις καθαρά ποια απόφαση πρέπει να πάρεις και σε ποιο μονοπάτι να στρίψεις στον δρόμο της ζωής.

Κυρία Νικοτίνη, θα υπάρχω και μετά από εσένα.

Η διαφορά μεταξύ σου και κάποιας αληθινής κυρίας είναι ότι εσύ δεν σέβεσαι και δεν παίρνεις από λόγια.

Στην κοπέλα, στην σκηνή του τελικού αποχαιρετισμού, στο φινάλε του ρομάντζου μας, θα έλεγα μία φορά το "Αντίο." .

Μαζί σου, πρέπει να το λέω κάθε μέρα από μία φορά.

Κάθε μέρα θα σε απομυθοποιώ, κάθε μέρα θα σε σνομπάρω, κάθε μέρα θα σε διαολοστέλνω.

Γιατί, κυρία Νικοτίνη, πρέπει να καταλάβεις πως εγώ σου έδωσα την αξία που μέχρι τώρα είχες πάνω στη ζωή μου.

Εγώ σε ανέβασα, εγώ θα σε κατεβάσω, όσο ψηλά και αν έφτασες, σαν μπαλόνι που γλίστρησε μέσα από τα δάχτυλα ενός μικρού παιδιού και πετάει ανεμπόδιστο προς τον ουρανό.

Το παιδί κλαίει, η μάνα του θα του πάρει άλλο μπαλόνι.

Η ζωή συνεχίζεται είτε θέλουμε εμείς να μείνει στάσιμη για πάντα είτε όχι, η ζωή δεν κοιτάει πίσω.

Όπως ένα παιδί που ξεχνάει το μπαλόνι που πέταξε μακριά το οποίο μέχρι πριν από λίγο θαύμαζε μαγεμένο από την επιβλητική του μαγεία, έτσι και εγώ θα ξεχάσω την αποθέωση που ο ίδιος άφησα μπροστά στα πόδια σου, σαν τις δάφνες σε κάποιο αρχαίο άγαλμα, ω, κυρία Νικοτίνη.

Θα σε ξεχάσω, θα προχωρήσω μπροστά, δεν σ' αγάπησα ποτέ.

Δεν λυπάμαι αν σε πονάνε τα λόγια μου επειδή και εσύ με πλήγωσες με τα φιλιά σου.

Δεν σκέφτομαι τα όνειρα που έκανα ενώ κοιτούσα τον καπνό σου επειδή σκέφτομαι πως κάθε ανάσα που σου χάριζα με έφερνε 20 ανάσες πιο κοντά στην τελευταία, αναπόφευκτη ανάσα.

Αντίο, έστω για σήμερα, κυρία Νικοτίνη.

Κάθε μέρα θα σου λέω το "Αντίο" , κάθε μέρα θα χωρίζουμε, κάθε μέρα θα σου λέω πόσο δεν μου λείπεις, μέχρι να το πιστέψω κεγώ στο τέλος.

Αντίο κυρία Νικοτίνη.

Άντε γαμήσου κυρία Νικοτίνη.

 

 

 

[Guest]

9η, 10η και 11η ημέρα.

Τα withdrawal symptoms γνωστά και ως cravings (για εμάς "χαρμάνα" αν και ο όρος έχει καλώς ή κακώς συνδεθεί άρρηκτα με τα ναρκοτικά και όχι με άλλους εθισμούς που εκδηλώνονται ψυχοσωματικά, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ και ο τζόγος) είναι τα εξής:

 

 1)  Having urges or cravings to smoke.

 

 2)  Feeling irritated, grouchy, or upset.
 

3)  Feeling jumpy and restless.
 

4)  Having a hard time concentrating.

 

5)  Having trouble sleeping.

 

6)  Feeling hungrier or gaining weight.
 

7)  Feeling anxious, sad, or depressed.

 

Όσο προχωράς προς το smoke-free ταξίδι σου, τόσο γίνονται πιο έντονα ή/και νιώθεις περισσότερο από ένα.

 

Στις πρώτες 2-3 ημέρες παρατήρησα πως ένιωθα το 1ο σύμπτωμα περισσότερο από τα υπόλοιπα.

Στις επόμενες 2-3, με κορύφωση στην 5η ημέρα (που τα επίπεδα της νικοτίνης στο αίμα είναι στο μηδενικό βαθμό και ουσιαστικά από εκείνη την ημέρα νιώθεις τα πιο έντονα cravings) ένιωθα το 1 και το 5 επειδή η κυρία Νικοτίνη αρχίζει την κρεβατομουρμούρα της "τι λέει, εμένα με ξέχασες; δεν μ' αγαπάς πλέον; δεν ενδιαφέρεσαι για εμένα, ούτε για ένα τόσο δα τσιγαράκι μωρέ;".

 

Πλέον, νιώθω το 4.

Η αδυναμία συγκέντρωσης οφείλεται εν μέρει και στη φυσική μου προδιάθεση για καταναγκαστική μανία στις λεπτομέρειες.

Αν κάποιος/α συνήθισε να έχει στο μυαλό του/της το τσιγάρο ως "ιερό τοτέμ" χάρις στο οποίο μπορεί να διεκπαιρεώσει τα καθημερινά tasks της ημέρας (εργασία, θελήματα, υποχρεώσεις, οτιδήποτε που απαιτεί συγκέντρωση) , τότε η έλλειψη αυτού αναπόφευκτα επιδεινώνει την έλλειψη προσοχής και αποφασιστικότητας.

"Don't talk to me before i have my coffee" , κλασική ατάκα των εθισμένων στην ξαδέρφη της κυρίας Νικοτίνης, την κυρία Καφείνη.

Μαχαίρι όλα, έκοψα την ζάχαρη από τον καφέ και το κάπνισμα.

Τα δόντια μου επανήλθαν στην παλιά τους λάμψη λες και έχω απαγάγει έναν οδοντίατρο και κάθε μέρα πρέπει να μου καθαρίζει και λευκαίνει τα δόντια αν θέλει κάποτε να τον απελευθερώσω.

Λες και έβαλα φίλτρο είναι, απίστευτη αλλαγή, πραγματικά μόνο το αισθητικό αποτέλεσμα αξίζει την διακοπή, χώρια και το κομμάτι της υγείας, απλά δυστυχώς η υγεία επειδή δεν φαίνεται όπως το αισθητικό αποτέλεσμα, συνήθως αμελείται και παίρνει αναβολή μέχρι να φτάσεις να σου φωνάζει κατάμουτρα ένας νοσοκόμος στα επείγοντα των νοσομείων "πόσες φορές αγνόησες την ετικέτα πάνω στα τσιγάρα ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ; τώρα είναι αργά να σε φτιάξουμε, οι πνεύμονές σου έχουν μαυρίσει σαν δύο μικρά τζάκια και η καρδιά σου χτυπάει πιο αργά και από σκονισμένο ξεκούρδιστο ρολόι τοίχου".

Το πρόσωπό μου ανέκαθεν ήταν λιπαρό επειδή δεν έπινα αρκετό νερό ενώ πλέον πραγματικά είναι λες και έβαλα κάποιο φίλτρο smoothing στο Photoshop, αυτό που σε κάνει να φαίνεσαι σαν καρτούν με ματ επιδερμίδα, χωρίς πόρους, λάμψη ή ανομοιόμορφη απόχρωση.

Σύμφωνα με ένα επισημονικό άρθρο μίας ιστοσελίδας αφιερωμένη στην υγεία:

 

Alopecia (hair loss) is a common chief complaint of patients' presenting to their dermatologist's and primary care providers [1]. The etiology of the most common type of alopecia, androgenetic alopecia (AGA), is multifactorial. Systemic androgens have been shown to play a role in the pathogenesis of AGA by causing hair miniaturization and transforming terminal to vellus hairs [2, 3]. The role of environmental factors, such as smoking, has been implicated to negatively affect hair growth.

Smoking is a risk factor for many preventable morbidities, including cerebrovascular, pulmonary disease, malignancy, and oral mucocutaneous disease. More recently, the role of smoking in skin aging and hair loss has been a great topic of interest and research [4, 5]. Animal studies in mice have indicated that environmental factors, including tobacco smoke exposure, can lead to alopecia and premature hair graying (PHG). Chemical components found in tobacco smoke, such as nicotine, are capable of accumulating in hair, and have become reliable biomarkers for detecting smoke exposure [6]. Smoking has also been shown to cause a relative hypo-estrogen state in women via hydroxylation of estradiol and inhibition of aromatase, thus potentially affecting androgen-dependent hair patterns [2].

Additional studies have also suggested a relationship between smoking and PHG [3, 4]. Interestingly, in immunological staining studies of melanocytes in gray hair, melanosomes are found within vacuoles or autophagolysosomes, rendering them defective. In addition, hair bulbs exposed to oxidative stress tend to be increasingly vacuolated. This causes increased reactive oxygen species and oxidative stress around the follicle, leading to damage to melanocytes and decreased melanin production [5]. Currently, no universal criteria have been established to clinically diagnose PHG, yet many have classified subjects by number of gray hairs (0, <10, 10–100, >100) and defined PHG as graying before the age of 30-year old [6, 7]. While hair graying is a normal physiological process associated with aging, PHG can decrease self-esteem and interfere with social and sexual communication, as noted by Akin et al. [6] where subjects with PHG were noted to have higher perceived stress scale scores.

 

 

Μπακάλικη συμπυκνωμένη περίληψη: "Καπνίζεις; Ωραία, ξέχνα κάθε καριέρα στο χώρο του μόντελινγκ."

 

Δεν γίνεσαι πιο όμορφος αν κόψεις το τσιγάρο αλλά σίγουρα είσαι πιο όμορφος από μία νεκροκεφαλή χωρίς δέρμα ή μαλλιά.

 

 

[Guest]

12η  , 13η  και 14⅓ ημέρα.

Τα cravings έχουν υποχωρήσει αρκετά.

Τα νιώθω πολύ σπάνια και κυρίως τις πρωϊνές ώρες με το που ξυπνάω.

Πριν 2 βδομάδες σηκωνόμουν από τις 6 π.μ. και έβλεπα την ανατολή του ηλίου, παρατηρούσα και θαύμαζα τις αποχρώσεις που σιγά σιγά ζωντάνευαν το απέραντο μαύρο του νυχτερινού ουρανού, συνήθως με την συντροφιά ενός καφέ και ενός τσιγάρου.

Έχει κάτι το μαγικό να βλέπεις μπροστά σου να εκδηλώνεται η ύπαρξη, κάτι που όσες φορές και αν παρευρεθείς στο θαύμα αυτό, δεν το χορταίνεις, δεν το βαριέσαι ποτέ.

Πλέον, συνεχίζω να λατρεύω την Μητέρα Φύση όμως με μία διαφορά: πηγαίνω για πρωϊνό περπάτημα.

Μόνο με καφέ, την συντροφιά του τσιγάρου την νιώθω πλέον περιττή και ανούσια.

Περπατάω περίπου 3-4 χιλιόμετρα όσο η ανατολή σιγά σιγά βγάζει την παλέτα των χρωμάτων της και μετά από περπάτημα μίας ώρας, κάθομαι σε ένα παγκάκι δίπλα στη θάλασσα και αφήνομαι στη μαγεία του έργου, σαν κάποιος επισκέπτης σε έκθεση ζωγραφικής σε κάποια γκαλερί έργων τέχνης ή μουσείο.

Άραγε πόσες περισσότερες ανατολές θα έχω την πολυτέλεια και τύχη να θαυμάσω ακόμα;

Κάθε μία είναι μοναδική, κάθε μία την θαυμάζω για αυτό που είναι χωρίς να την συγκρίνω με τις προηγούμενες.

 

[Guest]

15η , 16η και 17η ημέρα.

 

Καθημερινό περπάτημα με την ανατολή και καθημερινό απογευματικό μπάνιο στη θάλασσα, οι 2 σύμμαχοι για σωματικό περισπασμό.

Καθημερινό διάβασμα και παρακολούθηση ταινιών για πνευματικό περισπασμό.

Η φύση με βοηθάει απίστευτα πολύ, κάθε μέρα που φοράω τα παλιά, χιλιοσκισμένα, αθλητικά μου παπούτσια και πηγαίνω για περπάτημα, παρατηρώ τον ουρανό, τα σύννεφα και τον ήλιο.

Έχουν κάτι το αιώνιο, κάτι που ξέρεις πως θα υπάρχει για πολύ καιρό μετά από εσένα, όπως υπήρχε και για πολύ καιρό πριν από εσένα.

Το βράδυ παρατηρώ τα αστέρια και το φεγγάρι.

Πάντα με γοήτευε η ιδέα της απεραντοσύνης του διαστήματος, πολύ προτού ανακαλύψω την αστρονομία που έδωσε τροφή στα όνειρά μου και την επιστημονική φαντασία που έδωσε όγκο στους ορίζοντές μου.

Όλα είναι κατασκευασμένα (είτε έγιναν τυχαία είτε σχεδιάστηκαν) ώστε να συνεχίζουν την αιώνια λούπα της ζωής: γέννηση και θάνατος.

Το τσιγάρο, όπως και το αλκοόλ, τα ναρκοτικά και κάθε ανθρώπινη εφεύρεση για παροχή ευχαρίστησης-ηδονής, δεν έχουν λογική για το σύμπαν.

Είναι κάτι που είτε υπάρχει, είτε δεν υπήρξε ποτέ, δεν επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο την τροχιά των πλανητών, το φως της λιακάδας, την ταχύτητα των ανέμων, την μελαγχολία των συννέφων ή το μεγάλωμα του γρασιδιού.

Σίγουρα συμβάλλει δυστυχώς στην ατμοσφαιρική μόλυνση και ρύπανση εξαιτίας των εργοστασίων που κατασκευάζουν τα τσιγάρα στις αχανείς  βιομηχανικές ζώνες χωρών του Τρίτου Κόσμου, όμως, σε συμπαντική κλίμακα, το αντίκτυπο είναι ισοδύναμο με το απόλυτο μηδέν.

 

Σύμφωνα με τα διαγράμματα  "Doomsday Clock" και το "Earth Clock" (βλέπε παρακάτω) , απέχουμε λιγότερο από 89 δευτερόλεπτα (σε αναλογία χρόνου ζωής στο 24ωρο ρολόϊ της ζωής στη Γη, όπου τα μεσάνυχτα θα σημάνει το τέλος όλου του πλανήτη) πριν την εκμηδενισμό και "επαναφορά" στις "εργοστασιακές ρυθμίσεις".

 

Αντί αυτό να μας προβληματίζει, αντί να γίνουμε όλοι και όλες ακτιβιστές και να επαναστατήσουμε κατά όποιου φορέα ή οργανισμού, καταστρέφει τον πλανήτη (και ας γίνεται αυτό στον βωμό της ανθρώπινης προόδου και του ανθρώπινου πολιτισμού, επειδή μία ζωή, σκεφτόμαστε με βάση το ανθρώπινο Εγώ, τον ανθρώπινο παράγοντα-ξενιστή, όχι τα ζώα ή την φύση-περιβάλλον) , εμείς αποχαυνωνόμαστε  με τους εθισμούς-πολυτέλειες που ανάγουμε σε Θεούς ατομικής συσκευασίας για τον καθένα ξεχωριστά.

 

Όταν η πίστη σου σε κάνει να απομακρύνεσαι από μία επικείμενη δυστοπία που ολοένα πλησιάζει απειλητικά, οφείλεις στον εαυτό σου να πετάξεις κάθε πνευματικό "καπέλο", να σπάσεις κάθε καλούπι του safe zone και των ανασφάλειών σου, και να γίνεις άθεος.

 

Omnia causa fiunt.

[WILLIAM]

Καλά μην πιστεύεις και όλα όσα ακούς. Παρά την κλιματική αλλαγή και την ζέστη οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πάμε σε μια νέα εποχή παγετώνων, μάλιστα έχει καθυστερήσει γιατί αυτός ο κύκλος είναιι περίπου 10000 ετών και έχουν ήδη περάσει 12000 από την τελευταία.

Επίσης ας λένε οι ακτιβιστές ότι θέλουν. Αν δεν βρεθούν πηγές ενέργειας να αντικαταστήσουν πραγματικά τα ορυκτά καύσιμα δεν υπάρχει λύση, καλά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αλλά για να συνεχιστεί ο πολιτισμός χρειάζονται αεροπλάνα και πλοία και αυτά δεν λειτουργού με ηλεκτρικόύς κινητήρες. 

Και δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο μεσαίωνα βέβαια.

[Guest]

1 hour ago, WILLIAM said:

Καλά μην πιστεύεις και όλα όσα ακούς. Παρά την κλιματική αλλαγή και την ζέστη οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πάμε σε μια νέα εποχή παγετώνων, μάλιστα έχει καθυστερήσει γιατί αυτός ο κύκλος είναιι περίπου 10000 ετών και έχουν ήδη περάσει 12000 από την τελευταία.

Επίσης ας λένε οι ακτιβιστές ότι θέλουν. Αν δεν βρεθούν πηγές ενέργειας να αντικαταστήσουν πραγματικά τα ορυκτά καύσιμα δεν υπάρχει λύση, καλά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αλλά για να συνεχιστεί ο πολιτισμός χρειάζονται αεροπλάνα και πλοία και αυτά δεν λειτουργού με ηλεκτρικόύς κινητήρες. 

Και δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο μεσαίωνα βέβαια.

Είναι φαύλος κύκλος δυστυχώς, είμαστε σε μία κατάαταση μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

[Guest]

18η και ξημέρωμα 19ης ημέρας.

 

Η χαρμάνα έχει υποχωρήσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό.

Πλέον ούτε καν νιώθω την ανάγκη να βάλω στο στόμα μου μία τσίχλα χωρίς ζάχαρη ή ένα γλειφιτζούρι ή ένα σπαστό πλαστικό καλαμάκι, για να ξεγελάσω τον εαυτό μου πως έχω κάτι στο στόμα μου όπως είχα επί 1 χρόνο και κάτι βδομάδες, για όσο καιρό κάπνιζα.

Παίζω συχνά το μπεγλέρι, κυρίως επειδή βοηθάει στην προσήλωση όπως βοηθάει το διάβασμα, το γράψιμο και το τραγούδι, όχι όμως ψυχαναγκαστικά όπως το έπαιζα στην 1η βδομάδα της διακοπής με την μέθοδο cold turkey.

Χθες πήγα στον οδοντίατρο για έναν καθαρισμό και το πρώτο πράμα που με ρώτησε με το που εξέταση την στοματική μου κοιλότητα, ήταν αν καπνίζω (δύσκολο έως ακατόρθωτο να κρυφτείς από έναν ειδικό υγείας). 

Δεν είχα επισκεφτεί τον συγκεκριμένο εδώ και 1 χρόνο, περίπου από τότε που ξεκίνησα το κάπνισμα.

Δεν μου βρήκε ουλίτιδα ή τερηδόνα όπως έβρισκε συνήθως όμως βρήκε κάτι πολύ πιο ανησυχητικό: πέτρα.

Πέτρα και μάλιστα αρκετή, αρκετή ώστε αν δεν πήγαινα για κανένα μισό χρόνο ακόμα, όσο και τα έπλενα, όσο και αν έκανα γαργάρες με ζεστό αλατόνερο που βοηθάει στην αντιμετώπιση της ουλίτιδας, όσο και αν χρησιμοποιούσα οδοντικό νήμα, θα οδηγούσε αναπόφευκτα στη περιοδοντίτιδα.

Τερηδόνα σε προχωρημένη μορφή = πέτρα.

Ουλίτιδα σε προχωρημένη μορφή = περιοδοντίτιδα.

Περιοδοντίτιδα και πέτρα = υποχώρηση των ούλων, τα δόντια αρχίζουν να κουνιούνται, ολική εξάλειψη του σμάλτο των δοντιών και τέλος, πέσιμο των δοντιών.

Αν η ζάχαρη είναι μία γροθιά για τα δόντια, ένα τσιγάρο είναι μία κλωτσιά του Bruce Lee.

Δεν έχω ξαναπονέσει περισσότερο μέχρι τώρα στη ζωή μου σε βαθύ καθαρισμό.

Ανέκαθεν είχα θέμα με τα ούλα λόγω υπερευαισθησίας στις τρίχες της οδοντόβουρτσας (χρησιμοποιώ την έξτρα μαλακή και αλλάζω κάθε μήνα ενώ συνιστάται μία φορά άνα τρίμηνο) και όταν πήγαινα για καθαρισμό και ξάπλωνα στη κλίνη, πάντα ένιωθα σαν να πρόκειται να δεχτώ βασανιστήρια του Μεσαίωνα όταν ο οδοντίατρος μου έξυνε τα δόντια με το dental tartar scraper (δεν ξέρω πως λέγεται στα Ελληνικά όμως εγώ πάντα το έχω στο μυαλό μου ως "υπέρτατο μαρτύριο") , όμως αυτή τη φορά ήταν άλλο επίπεδο πόνου, το επίπεδο πόνου που παρακαλάς τον γιατρό να σταματήσει αυτό που κάνει ώστε να φτύσεις το αίμα που σου ανακατεύει το στομάχι με την χάλκινη γεύση σκουριάς του, αυτό το είδος πόνου.

Δεν έχω κάνει ποτέ σφράγισμα, ούτε γέφυρα, ούτε αφαίρεση φρονιμίτη, όμως δεν νομίζω να είναι εφικτό να πονέσω περισσότερο απ' όσο πονούσα όσο με έξυνε ανελέητα τα δόντια σε εκείνο το ενδιάμεσο σημείο μεταξύ ρίζα δοντιών και τέλος των ούλων που κρύβονται όλα τα βακτήρια.

Και αυτό με 1 χρόνο καπνίσματος, φαντάσου δηλαδή και να κάπνιζα δεκαετίες όπως άλλοι πρώην καπνιστές.

Πάτησα στο Google "Smoker's teeth" και πραγματικά σοκαρίστηκα από το πόσο διαβρωτικό είναι το κάπνισμα. 

Ήξερα ότι αφήνει κίτρινους λεκέδες όπως και ο καφές, όμως δεν ήξερα ότι κυριολεκτικά σαπίζει την δομή του δοντιού από τα μέσα προς τα έξω.

Ο οδοντίατρός μου, κάθησε και μου εξήγησε αναλυτικά τις επιπτώσεις του καπνίσματος.

Χαριτολογώντας μου είπε πως, αν κανείς δεν κάπνιζε, δεν κατανάλωνε ζάχαρη σε οποιαδήποτε μορφή ή δεν έτρωγε  φαγητά που ή είναι επεξεργασμένα ή μαγειρεμένα με λάδι (δηλαδή αν τρώγαμε τα φαγητά σε μορφή βραστού-σούπας) και τρεφόμασταν αποκλειστικά με φρούτα και σαλάτες, όπως οι vegans-χορτοφάγοι, δεν θα είχε ανάγκη ύπαρξης το επάγγελμά του και θα εξαφανιζόταν σιγά σιγά, όπως το επάγγελμα του ράφτη ή το επάγγελμα του γυρολόγου ή του παίχτη λατέρνας ή του λουστραδόρου.

Οι οδοντόκρεμες εφευρέθηκαν όταν άρχισε η βιομηχανική εποχή, η παραγωγή κονσερβοποιημένων φαγητών και μαζική κατανάλωση ζαχαρούχων ποτών και σνακς, κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα.

Οδοντόβουρτσες υπήρχαν από τον Διαφωτισμό (18ο αιώνα) αλλά ήταν πολύ διαφορετικές από τις σύγχρονες: ήταν κατασκευασμένες από γουρουνότριχα (ή αλογότριχα, ανάλογα το βαλάντιο του καθενός) και συνήθως τις αγόραζαν οι ευγενείς, οι αριστοκράτες και οι πλούσιοι έμποροι της εποχής, ο απλός κόσμος τις θεωρούσε αχρείαστες πολυτέλειες και τις σνόμπαρε, μιας και δεν μπορούσε να τις υποστηρίξει οικονομικά.

Όσοι άρχισαν να καταναλώνουν ζάχαρη, παρατήρησαν χρωματικές αλλοιώσεις στην επιφάνεια από τα  δόντια τους, μετά από λίγο άρχισαν να τους πονάνε και τέλος πήγαιναν σε έναν μπαρμπέρη ή σε έναν   σιδηρουργό (ω ναι, οι μπαρμπέρηδες αναλάμβαναν χρέη οδοντίατρων τότε, ούτε αναισθησία ούτε τίποτα -ίσως να έπινες μία γουλιά κρασί πριν το απότομο τράβηγμα των δοντιών- ) για να τους τα αφαιρέσουν με τανάλια, λες και ήταν καρφιά στα πέταλα των αλόγων.

Η μέχρι τότε άγνωστη νόσος αποκαλούμενη "ουλίτιδα"  και η αδερφούλα της, η τεριδόνα, έκαναν δειλά δειλά την εμφάνισή τους.

Ο οδοντίατρός μου, μου έδειξε μερικές φωτογραφίες των  πρόσφατων επισκέψεων των ασθενών που είχε λίγο πριν από μένα (υπάρχει το ιατρικό απόρρητο μεν, αλλά αν δεν αναφερθείς στο ονοματεπώνυμο του ασθενή, παύει να ισχύει)  και με ρώτησε αν διακρίνω ένα κοινό μοτίβο.

Κοίταξα 10-12 φωτογραφίες από οδοντοστοιχίες και μετά ένιωσα μία φαγούρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου να με γαργαλάει πεισματικά να εκφράσω τις σκέψεις μου.

"Όλοι αυτοί είναι καπνιστές;"

"Ακριβώς" αποκρίθηκε ο οδοντίατρός μου.

Κίτρινα δόντια, μαυροπράσινα ούλα γεμάτα πύον, ματωμένα ούλα, τερηδόνα, ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα, είχε όλο το μενού της φθοράς και εγκατάλειψης.

Μου έδειξε μερικά άλλα από παλιότερες επισκέψεις ασθενών τα οποία ήταν σε αρκετά καλύτερη κατάσταση: μερικά στραβά δόντια, μερικά σφραγίσματα αλλά τίποτα το ανησυχητικό.

"Μη καπνιστές που όμως καταναλώνουν ζάχαρη, πίνουν αλκοόλ, τρώνε πατατάκια, μπισκότα, σοκολάτες, κτλπ.".

Και μου έδειξε και στο τέλος μία φωτογραφία από ένα στόμα που νόμιζα πως είχε δεχτεί επεξεργασία από λογισμικό φωτογραφικού μοντάζ, τόσο καθαρό, υγιές και ολόλευκο ήταν.

Ήταν λες και ο ιδιοκτήτης αυτού του στόματος το βούρτσιζε 20 φορές την ημέρα και ερχόταν μήνα παρά μήνα μέρα για μία χημική λεύκαση, σαν αυτές που κάνουν οι διάσημοι, οι ηθοποιοί και οι παρουσιαστές στην τηλεόραση.

"32 χρονών. Μη καπνιστής, δεν καταναλώνει επεξεργασμένα φαγητά και ζάχαρη, η διατροφή του περιλαμβάνεται αποκλειστικά από βιολογικά προϊόντα". 

Και τότε μου ήρθε φλασιά.

Το βούρτσισμα λειτουργεί αφαιρετικά: αν δεν καταναλώνεις τροφές οι οποίες διαβρώνουν το σμάλτο της επιφάνειας των δοντιών και προκαλούν ευαισθησία στα ούλα, δεν πρόκειται να τις εμφανίσεις απλά επειδή δεν βουρτσίζεις τα δόντια σου.

Φυλές της Αφρικής και του Αμαζονίου έχουν υγιέστατα δόντια χωρίς να τα περιποιούνται καθόλου.

Έχουν βρεθεί προιστορικοί σκελετοί ανθρώπων όπου στα κρανία τους υπήρχαν ακόμα ακέραιες σχεδόν ολόκληρες οδοντοστοιχίες, και αυτό μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

"Κόψε την ζάχαρη από τον καφέ σου και ίσως την άλλη φορά που θα μας επισκεφθείς να βρίσκεται η φωτογραφία σου δίπλα στου 32χρονου" μου είπε μισοαστεία - μισοσοβαρά ο γιατρός μου, που ήξερε πως δεν καταναλώνω ιδιαίτερη ποσότητα ζάχαρης ή γλυκαντικών όμως ο καφές είναι   για μένα μία καθημερινή μικρή ιεροτελεστία.

Γέλασα και τον χαιρέτησα, πήγα στο γραφείο της γραμματέως του και πλήρωσα την ταρίφα των 40€ για το Μεσαιωνικό μου βασανιστήριο και έφυγα.

Μετά τον καθαρισμό των δοντιών και των ούλων, δεν έμεινε πλέον ούτε καν η θύμηση του καπνού που τόσο καιρό ανέδιδε μία καμμένη  μυρωδιά σαν αυτή που έχει το grill μετά από ψήσιμο που, όσο και αν το πλύνεις με απορρυπαντικό πιάτων, σφουγγάρι και συρμάτινο σφουγγάρι, θα παραμένει πάντα κάποιο απροσδιόριστο υπόλοιπο.

Η μοναδική αναφορά στον προ-διακοπής εαυτό μου, ήταν μία φωτογραφία που είχα βγάλει στη παραλία με ένα τσιγάρο να ξαπλώνει αραχτό σαν σε αιώρα, πάνω στα χείλη μου.

Την διέγραψα ως συμβολική κίνηση.

Ήταν σαν να μην είχα καπνίσει ποτέ, σαν να μόλις ξύπνησα από ένα κακό όνειρο και βρισκόμουν σε μία μπερδεμένη κατάσταση αμφισβήτησης και σκεπτικισμού για το αν είδα όντως τον εφιάλτη αυτόν ή όχι, τα απομεινάρια μίας deja vu σύγχυσης που όσο περνάει ο χρόνος αιωρούνται στον αέρα, στη συνέχεια θολώνουν τα περιγράμματα και τα όριά τους και τέλος, εξαφανίζονται, οριστικά και αμετάκλητα.

Το ταξίδι δεν σταματάει εδώ, όμως μπορώ να πω πως πλέον απολαμβάνω περισσότερο την διαδρομή απ' ότι πριν και εκτιμώ βαθύτατα το κάθε βήμα.

[Guest]

19η ημέρα.

 

Σήμερα ήταν η πρώτη φορά από τότε που άρχισα να καπνίζω μέχρι και τότε που το έκοψα, που δεν σκέφτηκα καθόλου την παλιά κακή συνήθεια.

Ο κύκλος των cravings συνήθως είναι 2 με 3 βδομάδες, ανάλογα αρκετών παραγόντων όπως:

1) Για πόσο καιρό κάπνιζες

2) Πόσα τσιγάρα την ημέρα κάπνιζες

3) Πόσο δυνατός είσαι ψυχικά και δεν επηρεάζεσαι από τις παρορμήσεις σου

Για άλλους καπνιστές, τα cravings μπορούν να διαρκέσουν μέχρι και μήνες.

Είχα έναν γνωστό στο λύκειο που κάπνιζε ένα πακέτο την ημέρα, κάπνιζε από τα 14 του και μέχρι και πριν μερικές βδομάδες που τον είδα τυχαία στον δρόμο (μένουμε στην ίδια γειτονιά απλά έχουμε διαφορετικές παρέες και ωράρια στη δουλειά, οπότε πολύ σπάνια θα διασταυρωθούν οι δρόμοι μας και εξάλλου δεν κάναμε και πολύ παρέα στο λύκειο για να επιδιώκουμε να ξαναδιασταυρωθούν) είχε το τσιγάτο στο ένα χέρι του και τον αναπτήρα στο άλλο.

Αμφιβάλλω αν θα πάρει ποτέ την απόφαση να το κόψει μιας και ουσιαστικά μεγάλωσε με αυτό οπότε το έχει -δυστυχώς- συνδέσει στο μυαλό του με έναν "παιδικό φίλο" , το χειρότερο είδος εθισμού, αυτού που ζητάς παρηγοριά και  ψυχολογική υποστήριξη στις δύσκολες στιγμές της ζωής από κάτι που ποτέ δεν θα στο δώσει, ναρκοτικά, αλκοόλ, τσιγάρα, τζόγος, όλα τα ίδια είναι, δεν τα διαχωρίζω σε "καλύτερα" και "χειρότερα".

Πάντως, ακόμα και ΑΝ κάποτε το βάλει στόχο να το κόψει και πεισμώσει αρκετά ώστε να μην τα παρατήσει στα πρώτα cravings που θα έρθουν απρόσκλητα να τον ταράξουν και να τον ενοχλήσουν, σαν πλασιέδες που επίμονα χτυπούν το κουδούνι της πόρτας σου, θα πολιορκηθεί για πολύ περισσότερο καιρό από την αυτοκαταστροφική φωνούλα μέσα του που θα του ψιθυρίζει με μία σαγηνευτική χροιά "έλα, αφού το ξέρω πως θέλεις να ενδώσεις στο πειρασμό, γιατί το αρνείσαι, γιατί αντιστέκεσαι; αφέσου σε μένα, είμαι εδώ για σένα". 

Κάθε βήμα που προχωράς μακριά από έναν εθισμό πρέπει να λειτουργεί σαν υπενθύμιση τύπου "κοίτα πόσα βήματα έκανα μέχρι τώρα, κρίμα δεν είναι να χαλάσω την πρόοδο για μία επιπόλαια επιθυμία να ξανανιώσω όπως και πριν και να γίνω έρμαιο των  εμμονικών παρορμήσεών μου;" 

Επειδή είναι 100% στο μυαλό, όχι στο σώμα.

Όταν δεν σκέφτεσαι το τσιγάρο, ακόμα και αν το σώμα σου διαμαρτύρεται, το μυαλό λειτουργεί σαν χαλινάρι στο άγριο άλογο.

Όλοι είμαστε σε μία συνεχής "υπό κατασκευή" κατάσταση, όλοι προσπαθούμε να βελτιωθούμε, να αλλάξουμε, να κυνηγήσουμε την τελειότητα όπως την έχουμε εμείς ορίσει.

Αυτό που μετράει και το πιο σημαντικό της όλης υπόθεσης, είναι να αναγνωρίζεις πως δεν είσαι υπεράνω αυτών, πως έχεις και εσύ τα μειονεκτήματά σου, να είσαι αρκετά ταπεινός ώστε να αποδεχτείς ποια πράματα επιδέχονται την αλλαγή, αλλά και αρκετά αισιόδοξος και ενθουσιώδης ως προς την "επόμενη μέρα" , την +1 ημέρα χωρίς ναρκοτικά, ποτά, τσιγάρα, την +1 ημέρα που είσαι +1 βήμα πιο κοντά στο δικό σου μοναχικό μονοπάτι προς την σοφία, επειδή ο δρόμος είναι δαιδαλώδης και όπως όλοι οι λαβύρινθοι και όλοι οι γρίφοι, έτσι και το μονοπάτι, πρέπει να σε ζορίσει ώστε να αναδείξεις από μέσα του το ίδιο φως που θα εξισορροπήσει το σκοτάδι που μόνος σου διάλεξες.

Είμαστε παιδιά του φωτός που ωριμάζουμε και μεταμορφωνόμαστε καθώς διανύουμε τα σκοτάδια της ζωής.

Είμαστε σκιές που ακροβατούμε ανάμεσα στο τίποτα και στο πουθενά, ανάμεσα στο εδώ και στο παντού, ανάμεσα στο χωροχρόνο και στο νοητικό βασίλειο.

Δεν έχει σημασία ή μάλλον έχει σημασία.

Ή μάλλον ο καθένας δίνει την σημασία που πιστεύει πως αξίζει να δώσει, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Κάνεις το καλύτερο που μπορείς με βάση ό,τι έχεις κερδίσει μέχρι εκείνη την δεδομένη στιγμή, με την εμπειρία, τις γνώσεις, την σοφία, τα παθήματα, τα μαθήματα και τα συναισθήματά σου.

Όλα είναι αόρατοι σύντροφοι που σε ακολουθούν παντού, είτε διανύεις δρόμους σκοτεινούς, είτε φωτεινούς, είτε περιπλανιέσαι χωρίς προορισμό.

[Guest]

Μετά τον 1ο πετυχημένο μήνα χωρίς κάπνισμα, τα στερητικά συμπτώματα (cravings) έχουν εξαφανιστεί πλήρως.

Συνιστάται η υιοθέτηση της ιδέας του "εγώ δεν καπνίζω" , σε αντίθεση με το "εγώ έχω κόψει το κάπνισμα" καθώς το δεύτερο σε παροτρύνει να μπεις στη διαδικασία του πειρασμού ο οποίος συνεχώς καραδοκεί πάνω από τις γαλήνιες σκέψεις σου σαν ένα μαύρο σύννεφο, η βροχή του οποίου μπορεί άνα πάσα στιγμή να καταστρέψει και αναιρέσει κάθε πρόοδό σου.

Το "τα κατάφερα" κρύβει ένα απάτηλο ερωτηματικό.

Τα κατάφερα όντως; Ή απλά ξεγελάω τον εαυτό μου;

Κάθε φορά που τίθεται αυτή η ερώτηση, πρέπει να αντλείς δύναμη από τον ίδιο σου τον παρελθοντικό εαυτό και θυμούμενος όλα όσα τράβηξες μέχρι να φτάσεις ως εδώ, πρέπει να γεμίζεις τους πνεύμονές σου καθαρό οξυγόνο και να φωνάζεις από μέσα σου, χωρίς να σε ακούει κανείς, "Ναι, τα κατάφερα!".

Στο παιχνίδι των εθισμών, δεν υπάρχει ποτέ νικητής.

Στο παιχνίδι της προσπάθειας και της θέλησης, υπάρχει πάντα ένα αθέατο βραβείο που μόνος σου θα προσφέρεις στον εαυτό σου.

Ένα βραβείο που διαρκεί 24ώρες και έχει κομματιαστεί σε χίλια μικρά κομμάτια όπου κάθε μέρα λαμβάνεις από ένα, μέχρι να ολοκληρωθεί ένα παζλ όπου αντί για εικόνα, θα είναι ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο θα μπορείς να κοιτάξεις περήφανα τον εαυτό σου και να τον καμαρώσεις.

Δεν προτιμάς να κόψεις το κάπνισμα: προτιμάς να κόψεις την αυτοκαταστροφή.

Δεν είσαι πρώην-καπνιστής: είσαι νυν-ζωντανός.

Έκοψες το αγριολούλουδο της νικοτίνης, από το οποίο όλα τα άνθη είναι σάπια, και φύτεψες ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο με ολοζώντανα χρώνματα, ένα τριαντάφυλλο που μοσχοβολάει και χαίρεσαι να το βλέπεις, ένα τριαντάφυλλο που έχει μία περίοπτη και ιδιαίτερη θέση στο κέντρο του κήπου της καρδιάς σου.

Edited June 30 by Guest