Ένα ορφανό ποίημα

[Guest]

Όνομα Συγγραφέα: Soulgazer
Είδος ποιήματος: Fantasy/Drama/Romance
Αριθμός Στίχων: αρκετοί

 

Ένα ορφανό ποίημα, γραμμένο με μαρκαδόρο.

Σε κάποιο παγκάκι, κάποιου πάρκου, ανάμεσα στην αιώνια αναμονή και την προκαθορισμένη φθορά.

Κάποιος/κάποια, κάποτε το έγραψε με έναν μαρκαδόρο που είχε δάκρυα αντί για χρώμα.

Το ποίημα δεν έβγαζε νόημα στους περαστικούς, πολύ προσπάθησαν να το αφομοιώσουν όμως κάθε καρδιά έχει κλειδαρότρυπα διαφορετικού μεγέθους και σχήματος.

Για όποιον/α το έγραψε, ήταν το μεταίχμιο ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, η σιωπή σε μία παρτιτούρα που χωρίς αυτήν καμιά νότα δεν μπορεί να ξεχωρίσει.

Μία εκκωφαντική σιωπή σε έναν κόσμο που ακούει χωρίς να μιλάει, που σκέφτεται χωρίς να νιώθει.

Το ποίημα δεν θα σβηστεί ποτέ, το μελάνι στέγνωσε πάνω στο ξύλινο παγκάκι, όπως στεγνώνουν τα δάκρυα σε κάποιο μάγουλο που όμως το καυτό τους ίχνος έχει χαρακτεί στην επιφάνεια της επιδερμίδας.

Το παγκάκι αφομοίωσε λίγη από την πεμπτουσία του ατόμου που κάποτε έγραψε το ποίημα.

Αν ήταν ποίημα.

Πολλοί ισχυρίστηκαν πως ήταν 4 λέξεις μόνο, "Σ'αγαπώ ακόμα Ν.". 

4 λέξεις που μέσα έκρυβαν ολόκληρους γαλαξίες, ολόκληρα λεξικά.

4 λέξεις που κανείς ποτέ δε θα ξαναγράψει στο ίδιο σημείο στο παγκάκι, 4 λέξεις που δραπέτευσαν από την κρύα λογική του χωροχρόνου, 4 λέξεις που έδωσαν οι ίδιες το δικό τους νόημα στο σύμπαν των αυστηρών προδιαγραφών.

4 λέξεις που αποφάσισαν να στοιχειώσουν το παγκάκι, ένα παγκάκι που δεν έχει τις ρίζες του στο τσιμέντο ή στο γρασίδι, αλλά σε ένα μίνι-σύμπαν, ένα ψυχικό μικρόκοσμο όπου κατοικείται μόνο από 2 άτομα: τον/την ανώνυμο συγγραφέα και τον/την Ν.

Ένα ορφανό ποίημα που κανένα τετράδιο δεν είναι αντάξιό του, καμία συλλογή με απομνημονεύματα, καμία αναφορά σε κάποιο υπόμνημα των χρονικών εκείνου του μέρους.

Ένα ορφανό ποίημα που ανήκει σε όλους και σε κανέναν.

Ένα ποίημα που όποιος/α το διαβάζει, καταλαβαίνει και κάτι διαφορετικό, ανοίγει για λίγο το κλουβί της καρδιάς του για να μπει μέσα ένα σπουργίτι με ψυχή χελιδονιού και ομορφιά παγωνιού σε έναν κόσμο όπου μόνο τα κοράκια ακούγονται και μόνο οι κίσσες εκτιμώνται.