Διγέλαδος Posted August 4, 2005 Share Posted August 4, 2005 (edited) Πράσινος Πλανήτης Ανεβαίνοντας στον λόφο ένοιωσα σαν τον Μωυσή, πάλι καλά που δεν κουβαλάω καμιά πλάκα μαζί μου. Οι εντολές δυστυχώς είναι πολύ αυστηρές, έπρεπε να ανέβω αυτόν το αμμόλοφο χωρίς κανένα τεχνητό μέσο μες στην μέση του πουθενά. Λες και θα μας έβλεπε κανένας. Ο δυνατός άνεμος και η άμμος που κουβαλούσε έκαναν πιο δύσκολη την αναρρίχηση μου. Όλα με εμπόδιζαν να δω γύρω μου την έκταση της ερήμου. Να δούμε τι θα σκεφτούν την επόμενη φορά να κάνω για να αναλάβω μια από τις αποστολές τους. Καθώς έφτανα στην κορυφή άρχιζα να διακρίνω δυο φιγούρες, ο κόκκινος ήλιος από πίσω τους με άφησε να δω μόνο τη πολύ μεγάλη διαφορά ύψους τους. Μόλις πλησίασα αρκετά είδα έναν γέρο με την κλασσική του γκρίζα γενειάδα και το μακρύ του μπαστούνι ντυμένος με ένα μακρύ άσπρο σαρποφόρι. Ένοιωθα ότι έπαιζα σε χολιγουντιανή ταινία με θέμα την παλαιά διαθήκη, αλλά αποφάσισα να το προσπεράσω αυτό το γεγονός όταν είδα από δίπλα την μικρή του συντροφιά. Ήταν ένα κοριτσάκι με ξανθιά μαλλιά και ματάκια που κοιτούσαν απροσδιόριστα εμένα, ήταν σαν να κοιτούσαν κατευθείαν από μέσα μου και να βλέπει το τοπίο πίσω από την πλάτη μου. Σωστό φρικιό. Σίγουρα θα ήταν η εγγονούλα του, αλλά για ποιο λόγο την έφερε εδώ; Δεν είναι και παιδική χαρά εδώ. Γύρισα το βλέμμα μου στον γενειοφόρο ηλικιωμένο άντρα. «Τι έγινε γέρο; Τι μου έχεις για σήμερα;» Τον ρώτησα προσπαθώντας να σπάσω τον πάγο (αν και ο πάγος θα είχε λειώσει ήδη μέσα σε αυτήν την καταραμένη ζέστη) «Πρέπει να πας στον Πράσινο Πλανήτη.» Το στόμα του ήταν κλειστό καθώς άκουσα αυτήν την πρόταση. Η φωνή δεν ήρθε από αυτόν, αλλά από το μικρό κοριτσάκι. Ήταν τηλεπαθητικοί. Κάθε φορά μου φέρνουν όλο και πιο παράξενους τύπους. Όμως αυτήν τη φορά είχα εντυπωσιαστεί. Συνέχισα να κοιτάζω τον γέρο και μ’ ένα δισταγμό τον ρώτησα για τον προορισμό και το περιεχόμενο της αποστολής μου. Το κοριτσάκι απάντησε πάλι προφανώς για αυτόν. «Οι συντεταγμένες είναι ήδη κατοχυρωμένες στο πλοίο. Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά στην αποικία μας στον πλανήτη. Οι ληστές κι όλοι οι παράνομοι έχουν πάρει κάθε εξουσία στα χέρια τους, με αποτέλεσμα να κρατούν όλους τους κατοίκους όμηρους τους.» Η φωνή της μικρούλας ήταν σταθερή χωρίς να κομπάζει, ανοιγόκλεινε το στόμα της σαν μια κούκλα ενός εγγαστρίμυθου. Αλλά κάτι που είπε στην αρχή μου γέννησε μια άμεση περιέργεια. «Για μια στιγμή! Ποιο πλοίο;» Ο γέρος τότε σήκωσε το ραβδί του ψηλά. Τα μάτια μου ακολούθησαν την νοητική γραμμή ως συνέχεια του ραβδιού στον ουρανό. Ένα αστρόπλοιο ήταν εκεί σαν να ήταν αγκυροβολημένο. Περίεργο, πώς δεν το είδα πιο νωρίς; Ήταν μικρομεσαίου μεγέθους. Θα με χωρούσε άνετα. «OK Γέρο αν κατάλαβα καλά με στέλνεις σε έναν πλανήτη να ανατρέψω μια κυβέρνηση. Δεν θα ‘λεγα ότι είναι και η συνηθισμένη μου αποστολή.» «Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, οι κάτοικοι είναι πολύ λίγοι. Θα σε στείλουμε κατευθείαν στα αρχηγεία, έχουμε ήδη ένα σχέδιο. Ο μυστικός σύνδεσμος μας εκεί θα σε βοηθήσει.» Όλα γίνανε γρήγορα από τη στιγμή που δέχτηκα την αποστολή κάνοντας ένα νεύμα. Μπήκα στο χακί πράσινο διαστημόπλοιο, έβαλα τον αυτόματο πιλότο και μετά από μερικές μέρες βρέθηκα στην τροχιά του πλανήτη. Βλέποντας από το παράθυρο κατάλαβα γιατί είχε ονομαστεί με αυτόν τον τρόπο. Ήταν ολοπράσινος. Όταν μπήκα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη διαπίστωσα την αιτία αυτού του χρώματος. Όλος ο πλανήτης ήταν καλυμμένος από φυτά. Πυκνές διακλαδώσεις παντού από πράσινα κλαδιά με πλατιά πράσινα φύλα, οι οποίες προχωρούσαν οριζόντια μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι. Μπορούσα να ακούσω το θρόισμα τους ακόμα και μέσα από το πλοίο μου. Σίγουρα δεν ήταν και το πιο εύκολο μέρος για να φτιάξεις μια αποικία απλώς τσεκουρώνοντας λίγη βλάστηση. Ανάμεσα σε όλη αυτή την χλωρίδα έβγαινε στην επιφάνεια ένας κόκκινος μεταλλικός διαστημικός σταθμός σαν να προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί από όλα τα φυτά γύρω του. Αν δεν είχε αυτό το έντονο πορφυρό χρώμα δεν θα το είχα δει. Επίσης η γυάλινη επένδυση των πολλών διαδρόμων του που καθρέφτιζε τον ήλιο βοηθούσε. Παρόλο που θα περίμενε κανείς να εντοπίσει κάτι τέτοιο μόνο στο διάστημα είναι πολύ λογική η ύπαρξη του σε αυτό το επιθετικό περιβάλλον. Αναγκαστικά, προσγειώθηκα στην μόνη άδεια εσωτερική εξέδρα, αφού πέρασα από το μικρό άνοιγμα που σχημάτισε ο σταθμός εκείνη τη στιγμή σαν ένα στόμα έτοιμο να σε καταπιεί. Τα φυτά αμέσως προσπάθησαν και αυτά να περάσουν από την τρύπα, αλλά όταν είχα πια μπει ή ίδια τρύπα από πίσω μου έκλεισε απότομα κόβοντας οποιοδήποτε βλαστάρι που είχε περάσει από εκεί μέσα. Δεν υπήρχε ψυχή στην εξέδρα. Κοίταξα γύρω μου και η μόνος διέξοδος που βρήκα ήταν από το ασανσέρ. Ανέβηκα πρώτα κάποια μεταλλικά σκαλάκια που σε ανεβάζανε στο μικρό υπερυψωμένο διαδρομάκι που περιτριγύριζε την εξέδρα. Μπορούσα να ακούσω τους μεταλλικούς ήχους από τα βήματα μου να κάνουν ένα αργόσυρτο αντίλαλο στα μακρινά τοιχώματα. Μόλις πλησίασα το ασανσέρ άνοιξε αυτόματα και μπήκα μέσα. Έκλεισε και πριν προλάβω να πατήσω κάποιο κουμπί άρχισε να ανεβαίνει. Πρέπει αυτόματα να σε πήγαινε στο κεντρικό χώρο του σταθμού. Μετά από λίγο σταμάτησε και άνοιξε η πόρτα, μπροστά μου εμφανίστηκαν δυο τύποι με ανοιχτόμαυρες στολές και τα αυτόματά όπλα τους να δείχνουν προς εμένα. «Σε περιμέναμε» είπανε μαζί με ένα σαρκαστικό χαμόγελο να σχηματίζεται στα άθλια μούτρα τους. Έπρεπε να το είχα υποψιαστεί. Πρώτα μου κάνανε μια σωματική έρευνα. Ότι πυρομαχικό βρήκανε το κατασχέσανε. Σπρώχνοντας με μου έδειξαν ποια κατεύθυνση να πάρω. Καθώς περπατούσα πάνω στο γυάλινο επίπεδο του διαδρόμου μπορούσα να δω από κοντά την πράσινη βλάστηση που παραμόνευε απειλητικά. Φτάσαμε μπροστά σε μια κόκκινη πόρτα. Ο ένας στρατιώτης πλησίασε μια μικρή οθόνη δίπλα στην πόρτα, έβγαλε το μαύρο δερμάτινο γάντι του από το δεξί του χέρι και την ακούμπησε με το δείκτη του. Αμέσως τότε άνοιξε η πόρτα και παρουσιάστηκε ένα θέαμα που δεν περίμενα να δω. Γύρισα στους απαγωγείς μου με ένα απορημένο ύφος και μου αποκρίθηκε ο ένας: «Μην ξεχνάς ότι είσαι σε έναν άλλο πλανήτη και πρέπει να περάσεις από έναν καλό καθαρισμό» Και ο άλλος από τα αριστερά μου συμπλήρωσε: «Και είπαμε, γιατί τουλάχιστον να μη γίνει μια ευχάριστη διαδικασία;» Μια γυναίκα με περίμενε μέσα στην είσοδο του κόκκινου δωματίου και μου ζήτησε τα ρούχα μου με μια απόλυτη ευγένεια. Ξαναγύρισα να κοιτάξω τους στρατιωτικούς και αυτοί κάνανε μια κίνηση με τα όπλα τους παροτρύνοντας με να κάνω αυτό που έλεγε η γυναίκα. Έβγαλα τα ρούχα μου αφήνοντας μόνο το εσώρουχο μου πάνω μου και τα έδωσα στην γυναίκα. Από εκεί εκτεινόταν μια ευθύγραμμη μαύρη γραμμή που οδηγούσε σε ένα βαθούλωμα του πατώματος, σαν ένα εντοιχισμένο λουτρό γεμισμένο με ένα άσπρο πηχτό υγρό. Εκεί μέσα με περίμενε μια ημίγυμνη γυναίκα. Η αποστολή μου μόλις άρχισε να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Αφού μπήκα στο χλιαρό υγρό με πλησίασε και άρχισε να με πασαλείβει με το υγρό και να με τρίβει με ένα σφουγγάρι, δεν ήταν και τόσο μαλακό. Έπειτα από μια στιγμή ένοιωσα κάτι κρύο και σκληρό να με αγγίζει στα πόδια μου. Την κοιτάξα αλαφιασμένος, και μου είπε τότε ψιθυριστά στο αυτί μου: «Εγώ είμαι ο μυστικός σου σύνδεσμος, πάρε το πιστόλι μαζί σου» Αμέσως τότε το έβαλα μέσα στο εσώρουχο μου με τα δυο μου χέρια. Πως όμως θα το κρατούσα μακριά από τα μάτια των εχθρών μου; Όταν άρχισα να περπατάω προς στα απέναντι σκαλοπατάκια είδα ότι με περίμενε μια άλλη γυναίκα με μια πετσέτα στο χέρι ανοικτή έτοιμη να με κουκουλώσει. Αυτό που χρειαζόμουν. Κατευθείαν την τύλιξα γύρω μου και για να τελειώνω επιτέλους αυτήν την φτηνή ταινία που άρχισε να καταντά πήγα και πήρα τη μπλε στολή που μου έδειξε στο μεταλλικό τραπεζάκι η ίδια κοπέλα. Αφού την φόρεσα ζήτησα να μου ανοίξουν την πόρτα. Ξεκίνησα το βιαστικό περπάτημα μου περνώντας από τον ένα διάδρομο στον άλλο βιαστικά προσέχοντας μην φανεί ή πέσει το πιστόλι μου στους εγκληματίες που με ακολουθούσαν. Στο τέλος της διαδρομής έφτασα απ’ έξω από τον κεντρικό χώρο. Η πόρτα ανοίγει αυτόματα και μπαίνω μέσα. Βλέπω τον αρχηγό από την μια πλευρά και δυο τύπους περιστοιχισμένους από μια στοίβα εγκληματιών έτοιμοι να τους πετσοκόψουν όπως οι λύκοι είναι έτοιμοι να ορμήξουν πάνω στην έντρομη λεία τους. Στο κέντρο της αίθουσας που ήταν βαμμένη, τι άλλο φυσικά, κόκκινη, υπήρχε ένας μικρός θόλος που ίσα-ίσα ξεπερνούσε το ύψος του επιπέδου της. Μέσα στον θόλο ήταν απ’ ότι φαινόταν ένα ακόμη τμήμα του φυτού, έμοιαζε σαν ένα μεγάλο πράσινο μανιτάρι που κοντοστεκόταν περήφανα. Πριν καν πω κάποια κουβέντα ο αρχηγός μου αποκρίθηκε βγάζοντας μια δυνατή φωνή: «Κι άλλος ένας από τα φιλαράκια τους, είμαι σίγουρος.» «Δεν τους ξέρω.» απάντησα με χαμηλό τόνο κι αυτήν τη φορά έλεγα την αλήθεια. Ο ηγέτης της συμμορίας οργίστηκε τόσο πολύ με την απάντηση μου που το πρόσωπο του κοκκίνισε σε τέτοιο βαθμό που άρχισε να χάνετε στο γύρω φόντο του μεγάλου δωματίου. Σήκωσε τα μανίκια της μαύρης στολής του και έδειξε τα καλογυμνασμένα μπράτσα του έτοιμα να λειώσουν το κεφάλι μου. Την είχα βάψει (σίγουρα κόκκινη κι αυτήν). Άρχισε να τρέχει σε μια πορεία απευθείας σύγκρουσης με μένα. Οποιαδήποτε αντικείμενο βρισκόταν πάνω σ’ αυτήν την πορεία εκσφενδονιζόταν στον αέρα. Έπρεπε να ενεργήσω γρήγορα. Κάνω ένα θεαματικό σάλτο ρίχνοντας τον εαυτό μου μπρούμυτα και μετά με πολλές περιστροφές γύρω από τον εαυτό μου ξέφυγα από την ξέφρενη πορεία που είχε πάρει ο εχθρός μου. Εκείνη τη στιγμή βγάζω το όπλο από τη μέση μου και στοχεύω προς το κεφάλι του. Είχε ακινητοποιηθεί. Όμως αν τον πετύχαινα σίγουρα οι άλλοι παράνομοι θα σκοτώνανε τους ομήρους τους. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν για λίγο και οι όμηροι μου κλείσανε το μάτι. Γύρισα το όπλο μου, αυτήν τη φορά προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς το μικρό θόλο με το μεγάλο πράσινο μανιτάρι. Στόχευσα, έβγαλα την ασφάλεια και με μεγάλη σταθερότητα πάτησα τη σκανδάλη. Ο ήχος της σφαίρας βγαίνοντας από την κάνη δεν έκανε καν θόρυβο. Ούτε έκανε μεγάλο θόρυβο όταν έκανε μια μεγάλη ρωγμή στο τζάμι. Όμως όταν διαπέρασε το πράσινο περίβλημα του φυτού τότε ακούστηκε ο πιο εκκωφαντικός ήχος που μπορούσε να ακούσει ένα ανθρώπινο αυτί. Έμοιαζε με ένα μούγκρισμα με συνδυασμό από πολλά ταυτόχρονα σχισίματα δέρματος. Ρωγμές σχηματίζονταν παντού στα τζάμια. Ένα μεγάλο ζευγάρι από κλωνάρια άρχισε να σπάει τον θόλο, οι δικοί μου κι εγώ χτυπήσαμε όσους ήταν κοντά στην πόρτα και μετά αρχίσαμε να τρέχουμε στους διαδρόμους αφήνοντας τους αιφνιδιασμένους κακούς πίσω στα έρμη του εξαγριωμένου φυτού. Οι επόμενες σκηνές ήταν συγκλονίστηκες με κλαδιά και φυτά από παντού να σπάνε τα τζάμια ή να μπαίνουν μέσα από τις τρύπες που ήδη είχαν σχηματιστεί. Από παντού άκουγα ανθρώπινες κραυγές και κόκαλά να συνθλίβονται ή σώματα να χτυπάνε με μίσος πάνω σε τοίχους. Μεταλλικά γδαρσίματα και στριγκλίσματα ακουγόντουσαν από τους διαδρόμους καθώς συμπιεζόντουσαν από τα φυτά που είχαν δεθεί πάνω τους. Εγώ συνέχισα να τρέχω με τους διασωθέντες μέχρι που φτάσαμε στην τελευταία πόρτα πριν το ασανσέρ. Σταθήκανε και μου είπανε λαχανιασμένα: «Μην ανησυχείς για μας, θα πάμε να βρούμε και τους άλλους που είναι κρυμμένοι στο σταθμό, υπάρχουν άτρακτοι για να διασωθούμε, πάρε το αστρόπλοιό σου και τρέξε να σώσεις τη ζωή σου» Χωρίς παραπάνω σκέψη τους άφησα και έτρεξα προς το ασανσέρ που άνοιξε μόλις πλησίασα. Μπήκα μέσα και καθώς έκλινε από πίσω μου είπα στον εαυτό μου λυπημένα: «Να δούμε πως θα το εξηγήσω πάλι αυτό στους εργοδότες μου» Edited August 5, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 4, 2005 Author Share Posted August 4, 2005 (edited) Κομμένες σκηνές: Σκηνή 1η: Η συνάντηση μου με το Γέρο και το τηλεπαθητικό κορίτσι: Κοιτάζω για μια άλλη φορά το κορίτσι και θέλοντας να το πειράξω την ρωτώ: "Κοριτσάκι, θέλεις μήπως ένα γλυφυτζουράκι;" Το κορίτσι έκανε μια παύση και από τα μάτια της φαινόταν σαν να ξυπνούσε από ένα όνειρο, αλλά μετά από λίγο συνέχισε να εκφέρει προς τα έξω τις σκέψεις του γέρου. Σκηνή 2η: Όταν με πιάσανε οι δυο ληστές στο ασανσέρ: Όταν αρχίσανε να με ψάχνουν σε όλο το σώμα για όπλα σκέφτηκα να τους κοροϊδέψω λέγοντας την κλασσική ατάκα, τότε όμως διέκοψε τη σιωπή του ο ένας: "Ξέχνα το!" Με προλάβανε. Σκηνή 3η: Μέσα στο λουτρό με την κοπελιά: Εκείνη τη στιγμή πίεσε αυτό το αντικείμενο δυνατά πάνω στη μέση μου. Κι εγώ αλαφιασμένος της είπα: "Ελπίζω να μη σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι." Σκηνή 4η: Αφού είχα διασώσει τους όμηρους λίγο πριν το ασανσέρ: Μετά τον αποχαιρετισμό θυμηθήκαν να με ρωτήσουν πως με λένε φωνάζοντας την ερώτηση. Αλλά ήδη είχα απομακρυνθεί αρκετά στο διάδρομο και δεν πρόλαβα να τους πω την απάντηση μου αφού δεν θα την ακούγανε πια Αληθινά γεγονότα: Είναι σχεδόν εξολοκλήρου βασισμένο σε όνειρο μου. Πολύ πριν από το video-clip που βγάλανε οι depeche mode πού είδα αυτές τις μέρες: Enjoy The Silence 04 Edited August 4, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 4, 2005 Author Share Posted August 4, 2005 Είμαι ανοιχτός σε οποιαδήποτε κριτική. So ... shoot me! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 (edited) Αν βάλεις παραγράφους και στα μεγαλούτσικα κομμάτια θα προσπαθήσω να το διαβάσω. Είναι δύσκολο για μένα να διάβάζω Έλληνικά σε υπολογιστή, αλλά αυτό το κείμενο θα ήθελα να το δω. EDIT: Ναι, θενκς. Θα απαντήσω λογικά όταν επιστρέψω απο την βόλτα του Σαβ/Κυριακου. Edited August 5, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 5, 2005 Author Share Posted August 5, 2005 Για δες, είναι καλύτερα τώρα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 Καθώς έφτανα στην κορυφή άρχιζα να διακρίνω δυο φιγούρες, ο κόκκινος ήλιος από πίσω τους A, εδώ ίσως πρέπει να κάνεις κάτι με τη στίξη. Μου χάλασε τη ροή της ανάγνωσης. Ίσως καλύτερα άνω τελεία από , όμηρους τους.» όμηρούς τους (δυο τόνοι) - Συγγνώμη που διορθώνω βλακειούλες, αλλά είναι το σύνδρομο του διορθωτή, έκανα την επιμέλεια σε πολλές μεταφράσεις rpgοβιβλίων. Μπήκα στο χακί πράσινο διαστημόπλοιο, Χρειάζεται πράγματι η λέξη "πράσινο" εδώ πέρα; Για να δέσει με τον πλανήτη; αλλά όταν είχα πια μπει ή ίδια τρύπα Δεν παίρνει τόνο το η. και να με τρίβει με ένα σφουγγάρι, δεν ήταν και τόσο μαλακό. Πάλι η στίξη. Άνω τελεία ή βάλε "το οποίο". Το είδα και σε άλλα σημεία. Πριν καν πω κάποια κουβέντα ο αρχηγός μου αποκρίθηκε βγάζοντας μια δυνατή φωνή: Μπερδεύτηκα. Τι εννοείς αποκρίθηκε; Μήπως το μου έπρεπε να πάρει τόνο; Δεν φαντάζομαι ότι είναι ο δικός του αρχηγός. Μού μίλησε ίσως; Μμμ... ενδιαφέρον, αλλά "εγκληματίες", "κακοί"; Πολύ ασπρόμαυρο (ή μάλλον κοκκινοπράσινο. Χάσανε τελικά τα γαυράκια ) Γενικά η έντονη και συνεχής αντίθεση κόκκινου και πράσινου μού άρεσε. Η υπόθεση όμως... δεν έλεγε και πολλά πράγματα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 Αληθινά γεγονότα:Είναι σχεδόν εξολοκλήρου βασισμένο σε όνειρο μου. Γαμάτο! Θέλω κι εγώ τέτοια όνειρα! Καιρό έχω να δω τέτοια BTW, οι δυο πρώτες κομμένες σκηνές θα μπορούσαν να μπουν άνετα. Άσχετο... Quiz: ποιος από αυτό το φόρουμε θα δει τους depeche στο Παρίσι το Φλεβάρη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 5, 2005 Author Share Posted August 5, 2005 (edited) Μπερδεύτηκα. Τι εννοείς αποκρίθηκε; Μήπως το μου έπρεπε να πάρει τόνο; Δεν φαντάζομαι ότι είναι ο δικός του αρχηγός. Μού μίλησε ίσως; <{POST_SNAPBACK}> Ναι, μπράβο! Μμμ... ενδιαφέρον, αλλά "εγκληματίες", "κακοί"; Πολύ ασπρόμαυρο (ή μάλλον κοκκινοπράσινο. Χάσανε τελικά τα γαυράκια )Γενικά η έντονη και συνεχής αντίθεση κόκκινου και πράσινου μού άρεσε. Η υπόθεση όμως... δεν έλεγε και πολλά πράγματα! <{POST_SNAPBACK}> Η αντίθεση στην αρχή είχε μπει ασυναίσθητα. Μετά από μερικές παραγράφους το παρατήρησα και είπα να τη κάνω πιο έντονη. Βασικά ήθελα να δείξω πόσο bias (κολλημένος σε μια πλευρά) μπορεί να είναι ένας χαρακτήρας, αφου το βαλάνε εκεί ως πράκτορα, θα βλέπει τους υπόλοιπους ως εχθρούς και γουρούνια! Αν το έκανα μεγαλύτερο, θα μπορούσα να του δώσω ανατροπή κάνοντας τους κακούς καλούς επειδή τελικά ήταν καταπιεσμένοι ή κάτι τέτοιο και οι εργοδότες του (κυβέρνηση-πολυεθνικές) να τους παρουσιάζουν ως εγκληματίες επίτηδες. Πάμε τώρα όμως στην κλασσική σημερινή εποχή ε; Ευχαριστώ για όλλες τις διορθώσεις! Α και για να δεις τέτοια όνειρα, φρόντισε να κοιμάσε περισσότερο! Βοηθάει! Edited August 5, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 Συγγνώμη που διορθώνω βλακειούλες, αλλά είναι το σύνδρομο του διορθωτή, έκανα την επιμέλεια σε πολλές μεταφράσεις rpgοβιβλίων.Χρειάζεται πράγματι η λέξη "πράσινο" εδώ πέρα; Για να δέσει με τον πλανήτη; <{POST_SNAPBACK}> Ah, ώστε εσύ είσαι η αιτία για όλα αυτά τα μετεφρασμένα αίσχη που κυκλοφορούν στην Ελληνική RPG-o-αγορά? (semi-kidding) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 Αν το έκανα μεγαλύτερο, θα μπορούσα να του δώσω ανατροπή κάνοντας τους κακούς καλούς επειδή τελικά ήταν καταπιεσμένοι ή κάτι τέτοιο και οι εργοδότες του (κυβέρνηση-πολυεθνικές) να τους παρουσιάζουν ως εγκληματίες επίτηδες. Πάμε τώρα όμως στην κλασσική σημερινή εποχή ε; Ευχαριστώ για όλλες τις διορθώσεις! Α και για να δεις τέτοια όνειρα, φρόντισε να κοιμάσε περισσότερο! Βοηθάει! Ναι ναι, οι εγκληματίες στην πραγματικότητα ήταν οικολόγοι ακτιβιστές! Ο σταθμός δημιουργούσε τέτοια ανισορροπία στο σύστημα που θα καταστρεφόταν ο πλανήτης σε 100 χρόνια! Κοιμάμαι μια χαρά. 56 ώρες την εβδομάδα χωρίς σοβαρές αποκλίσεις. (πώς γράφεται αυτό; Το σκότωσα;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 Ah, ώστε εσύ είσαι η αιτία για όλα αυτά τα μετεφρασμένα αίσχη που κυκλοφορούν στην Ελληνική RPG-o-αγορά? (semi-kidding) <{POST_SNAPBACK}> Όχι, τα περισσότερα δεν κυκλοφόρησαν ποτέ ή δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα. Μη ρωτάς εμένα γιατί. Δεν μπορώ να πω Το μόνο που έχει ήδη κυκλοφορήσει στο οποίο αναμίχθηκα (δυστυχώς πολύ αργά) ήταν ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών. Αν έχεις κάποιο σχόλιο πάνω στη μετάφρασή του, είναι ευπρόσδεκτο. Πολύ πιο οργανωμένη και από την αρχή σοβαρή δουλειά έχουμε κάνει με το V:tR και το WoD, τα οποία έχουν μεταφραστεί εδώ και καιρό και, ειδικά το δεύτερο, ΜΑΜΑΝΕ ΚΑΙ ΣΠΕΡΝΟΥΝΕ. Ειλικρινά η μετάφραση του δεύτερου είναι ανώτερη του πρωτότυπου κατά πολύ. Και η πρώτη είναι πολύ προσεγμένη. Δεν την έκανα εγώ, εγώ ήμουν επιμελητής/διορθωτής/αυτός-με-το-μαστίγιο-που-κυνηγάει-για-τις-deadlines . Επίσης τα σχόλια είναι ευπρόσδεκτα (όταν τη δείτε στα ράφια επιτέλους...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted August 5, 2005 Share Posted August 5, 2005 Παρακαλώ να είστε on-topic. Όχι άσχετη κουβέντα εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Όμορφη ιστορία. Πες μου ότι είναι αυτοτελείς ιστορίες με τον ίδιο πρωταγωνιστή; (επίσης και το κοριτσάκι δε θα με χάλαγε στην ιστορία). Αρκετές ιδέες σου μου άρεσαν (η περιγραφή των φυτών ας πούμε) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 "για να τελειώνω επιτέλους αυτήν την φτηνή ταινία που άρχισε να καταντά" Αυτο δε μ'αρεσε. Και που κολλανε οι χολιγουνιτανες τανιες-οπως αναφερονται-με ενα τοσο μακρινο μελλον; Το οπλο δε το προσεξε η κοπελα με την πετσετα;Η ηταν πρασινη κι αυτη;Θα μπορουσε το πιστολι να ηταν σαν ερεθισμενο αντρικο μοριο για να περνα απαρατηρητο... Ομορφες και οι κομμενες σκηνες και το συνολο.Ειδικα το τελος οπου οι καλοι πρασινοι νικουν τους κακους κοκκινους.(πλακα πλακα αυτο δε συμβαινει και στο Ντιουν;) βαρδουλα εχω καταλαβει τι κανεις... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 15, 2005 Author Share Posted November 15, 2005 Hey τώρα σας είδα! Ο συγκεκριμένος ήρωας (δηλαδή ο εαυτός μου) παίζει συνήθως σε αυτοτελείς ιστορίες (οι οποίες είναι τα όνειρα μου). Θέλω να πω ότι βλέπω αρκετή επ. φαντασια και τώρα τελευταία φαντασία στα όνειρα μου με μένα ήρωα. Χμμ μιλώντας για χολιγουντιανές ταινίες στο μέλλον είχα δει ένα όνειρο και για αυτό! Όχι δεν κάνω πλάκα, κάτσε να δω το ονειρολόγιο μου... Λοιπόν το καλό με τις ταινίες στο μέλλον είναι ότι κάθε φορά που την ξαναέβλεπες οι σκηνές αλλάζανε κάπως, όπως και κάποια στοιχεία διαλόγου/σκηνικού για να μην τις βαριέσαι. Στην αρχή πάντως αυτό με το χρώμα δεν το είχα Συνειδητοποιήσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 1, 2005 Share Posted December 1, 2005 Aυτή η ιστορία είναι γοητευτική, κατά τη γνώμη μου, για τρεις λόγους. Πρώτον, μου θυμίζει το παλιό καλό κλασσικό στύλ ε.φ. που πάντα μου άρεσε. Δεύτερον έχει χιούμορ, ο πρωταγονιστής είναι τύπος του happy-go-lucky-devil-may-care adventurer, με τον οποίο είναι εύκολο να ταυτιστεί κανείς, ακόμα και σε μια ιστορία που περιέχει κάμποσες τρομακτικές σκηνές. Και τρίτον, το κοριτσάκι και ο γέρος είναι το εντελώς απόκοσμο στοιχείο που ξεφεύγει αρκετά από το κλασσικό στυλ που έλεγα πριν. Δε μου φάνηκε καθόλου παράταιρη η αναφορά στις χολλυγουντιανές ταινίες. Το Χόλλυγουντ μπορεί να υπάρχει για χιλιετηρίδες εξ άλλου. Πέρα απο ορθογραφικά κλπ λαθάκια που είπαν άλλοι, έχω να παρατηρήσω πως καλό θα ήταν, αν έκανες κάποιο rewrite βέβαια, ορισμένες φράσεις να γίνονταν πιο σαφείς ή να άλλαζαν κάπως, όπως π.χ. Παρόλο που θα περίμενε κανείς να εντοπίσει κάτι τέτοιο μόνο στο διάστημα είναι πολύ λογική η ύπαρξη του σε αυτό το επιθετικό περιβάλλον. Δεν κατάλαβα για ποιο πράγμα μιλάει. σώματα να χτυπάνε με μίσος πάνω σε τοίχους. Επίσης δεν κατάλαβα τι σημαίνει αυτό. Γενικά όπως είπα μ'αρέσει αυτό το στυλ (δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει Stainless Steel Rat ή Retief) και όπως είπε κι ο Βάρδουλας θα ήθελα να δω περισσότερες ιστορίες με το χαρακτήρα αυτό (αναρωτιέμαι και πως τον λένε). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 6, 2005 Author Share Posted December 6, 2005 (edited) Ρε συ Dain με συγκίνησες! Σ' ευχαριστώ! Ήδη έχω κάνει ένα rewrite και διόρθωσα κάποια πράγματα απ΄αυτά που μου είπαν τα παιδιά. Θα προσθέσω και τις δικές σου διορθώσεις. Ναι έχεις δίκιο για την πρώτη φράση, πρέπει να πω ότι μιλάω για το διαστημικό σταθμο. (από αυτούς που κανονικά βλέπουμε στο διάστημα .. άρα τι θέλει πάνω σε έναν πλανήτη;;) και για τη δεύτερη εννοώ τα σώματα των κακών που εκσφενδονίζονται με βία πάνω στους τοίχους. (αλλά μάλλον το κατάλαβες kai katalava ti ennoeis) Το όνομα ακόμα το ψάχνω.. αλλά σίγουρα είμαι εγώ.. μπορεί να γράψω κάτω και κάνα άλλο όνειρο με άλλη περιπέτεια που είχα. Στο μεταξύ με τις ιστορίες φαντασίας που διαβάζω τελευταία εδώ με έχουν επηρεάσει τόσο πολύ που τώρα βλέπω και όνειρα φαντασίας (αντί για επ. φαντασ. ..γκρρρ ) Edited December 6, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 6, 2005 Share Posted December 6, 2005 Είσαι απόλυτα καλοδεχούμενος (αν και δεν ξέρω γιατί σε συγκίνησα). Όταν τελειώσεις με το rewrite, ανέβασε ξανά την ιστορία pls. Αλήθεια,έχεις διαβάσει βιβλία με τους χαρακτήρες που ανέφερα στο προηγούμενο ποστ μου? Μακάρι να έβλεπα και γω όνειρα φαντασίας, επιστημονική και μη. Έτσι κι αλλιώς η δημιουργικότητα και η φαντασία μετράνε, όχι αν θα γράψει κάποιος ε.φ. ή φάντασυ. Γράψε ό,τι νιώθεις πως θες να γράψεις εκείνη τη στιγμή. ;) Σίγουρα θα το διαβάσουμε ευχαρίστως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anadeleth Posted December 6, 2005 Share Posted December 6, 2005 Αμέσως τότε το έβαλα μέσα στο εσώρουχο μου με τα δυο μου χέρια Δεν ξερώ αλλά ακόμα γελάω μ'αυτό και όλες του τις προεκτάσεις : α)Το όπλο εκπυρσοκροτεί ... β)Μια τυχαία το περνάει για στύση ... γ)Που ακριβώς το έβαλε είπαμε ; δ) Κούκλα θες να σου δείξω τι έχω μέσα στο παντελόνι μου? ε)THIS IS MY BOOMSTICK ! Συγχωρέστε τα άθλια Humorισματά μου . Φαίνεται λιγό βιαστικά γραμμένο, χωρίς σημεία στίξης (κοίτα ποιος μιλάει τώρα ) αλλά καλή ιδέα ... Θα διάβαζα πάντως και άλλες περιπέτειες του ονειρό-εαυτού σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 7, 2005 Author Share Posted December 7, 2005 (edited) Xε xε Anadeleth, εγώ να δεις πόσο γελούσα (με τον εαυτό μου) όταν αναρωτιόμουν που στο καλό θα το έκρυβα.. Όχι δεν τα έχω διαβάσει Dain, μάλλον φταίνε οι b-movies επ. φαντασίας που έβλεπα όταν ήμουν μικρός. Θα το ανεβάσω τότε το rewrite το βραδάκυ (καλά μη περιμένετε και δραματικές αλλαγές) Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι μέσα στα Χριστούγεννα ή πιο μετά (με βλέπω να μένω από δουλειά έτσι κι αλλιώς τότε - επαγγελματικά) Edited December 7, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 7, 2005 Author Share Posted December 7, 2005 Ok done, λοιπόν έκανα διορθώσεις εδώ κι εκεί, κι επίσης πρόσθεσα ένα διάλογο μεταξύ αρχηγού και ήρωα και κάπως άλλαξα τη σκηνή που αποφασίζει να χτυπήσει το θόλο ο ήρωας. Αυτά. (Dain διόρθωσα και το δικό σου έργο ;)) Prasinos_Planitis.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 To είδα και έγραψα και απάντηση. Ευχαριστώ. Θα ξαναδιαβάσω τον Πράσινο Πλανήτη να σου πω τη γνώμη μου, αλλά περιμένω και επόμενη με τον ίδιο πρωταγωνιστή! ;) (I'm a sucker for sequels when I enjoy something. So, shoot me! ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 22, 2008 Share Posted November 22, 2008 Πρώτα από όλα, το video των Depeche Mode ήταν καταπληκτικό, thanks for the link! Η ιστορία σου ήταν ένα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα. Κάθε σκηνή τραβούσε το ενδιαφέρον μου και η αφήγησή σου έρρεε. Ο τίτλος ήταν πετυχημένος (αν και μου ακούγεται κάπως γνωστός). Σχετικά με την μορφή η παραγραφοποίηση μου άρεσε. Πιθανότατα καναδυό ορθογραφικά (μήπως κομπιάζει αντι για κομπάζει; ) μερικές παράτυπες εκφράσεις (ανοιχτόμαυρες, ευθύγραμμη μαύρη γραμμή) και καναδυό συντακτικές δυσκολίες, όπως "Ήταν ένα κοριτσάκι με ξανθιά μαλλιά και ματάκια που κοιτούσαν απροσδιόριστα εμένα, ήταν σαν να κοιτούσαν κατευθείαν από μέσα μου και να βλέπει το τοπίο πίσω από την πλάτη μου. " που είναι μεν συντακτικά ορθό αλλά εμποδίζει λίγο την κατανόηση. Νοηματικά τώρα, μου άρεσε και η δράση και το μυστήριο και οι τρεις-τέσσερις χιουμοριστικές ατάκες που έντεχνα βάζεις μέσα στο κείμενο. Η πρώτη αναφορά στους "εγκληματίες" ήταν απότομη -δεν ήμουν σίγουρος αν τον περίμεναν καλοί στρατιώτες ή κακοί ληστές. Τέλος, η τελική σου φράση μου είναι κρυπτική: τι είναι αυτό που θα πρέπει να εξηγήσει; τη δουλειά του δεν την έκανε; Συνολικά ένα πολύ καλό στυλ, μια ευχάριστη ιστορία και... λάτρεψα τις κομμένες σκηνές! Υ.Γ. δυστυχώς δεν διάβασα τη διορθωμένη έκδοση... Να βάλουμε ένα edit στο αρχικό post? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted November 26, 2009 Share Posted November 26, 2009 Στο τέλος της διαδρομής έφτασα απ’ έξω από τον κεντρικό χώρο. Η πόρτα ανοίγει αυτόματα και μπαίνω μέσα. Βλέπω τον αρχηγό από την μια πλευρά και δυο τύπους περιστοιχισμένους από μια στοίβα εγκληματιών έτοιμοι να τους πετσοκόψουν όπως οι λύκοι είναι έτοιμοι να ορμήξουν πάνω στην έντρομη λεία τους. Δεν μπόρεσα να μην προσέξω ότι συνηθίζεις να αλλάζεις τους χρόνους, όπως εδώ από αόριστο (έφτασα απ' έξω) σε ενεστώτα (η πόρτα ανοίγει). Είναι κάτι που κάνεις συνειδητά, σαν μέρος του προσωπικού σου στιλ; Και πώς έμοιαζε εκείνη η στοίβα των εγκληματιών, ήταν όλοι ο ένας επάνω στον άλλο; Πράγμα που έχει πλάκα σαν εικόνα, αυτό όμως εννοούσες; Εκείνο με τον πλανήτη που είναι όλος τυλιγμένος με βλάστηση, δε φέρνει κάπως από Ούρσουλα ΛεΓκαίν; Το εσώρουχο ήταν, φαντάζομαι, μποξεράκι, με κά'να χαζούλικο σχέδιο επάνω, τίποτα ιπποποταμάκια, στρουμφάκια, τέτοια. Καταπληκτικό όνειρο. Λίγο υγρό, σε κάποια φάση, αλλά αυτό το μετράμε στα συν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.