Αιώνια Στάλα

[Αθανάσιος]

Όνομα Συγγραφέα: Αθανάσιος Παναγιωτόπουλος
Είδος: Επιστημονική φαντασία
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 2.073
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Συμμετοχή στον 63ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας
Αρχείο: Αιώνια Στάλα.doc + Αιώνια Στάλα.pdf

Αιώνια Στάλα.pdf Αιώνια Στάλα.docx

[Nick V.]

Spoiler

Η ιστορία σου είναι πολύ καλή. Η μόνη ένστασή μου είναι ότι θα ήθελα να είχες δουλέψει περισσότερο τον χαρακτήρα της γυναίκας του κατασκευαστή, να ήταν, δηλαδή, κάπως περισσότερο αυτόφωτη (προσδίδεις, δηλαδή, στον κατασκευαστή μια, ας πούμε, τελειότητα που σε κάποιο βαθμό του στερεί αληθοφάνεια, και αυτό είναι κάτι που λειτουργεί εις βάρος, πιστεύω, του χαρακτήρα της γυναίκας του. Για παράδειγμα, την στιγμή που φεύγει το διαστημόπλοιο, εκείνη κοιμάται, κι αυτό γιατί δεν την ξύπνησε. Όταν της αναφέρει ότι το διαστημόπλοιο έφυγε, εκείνη το δέχεται, λίγο-πολύ, σαν να της έλεγε κάτι τετριμμένο. Τι θέλω να πω: αν ήμουν στη θέση της, θα ήθελα να το δω με τα μάτια μου, να έχω την εμπειρία. Το ίδιο και αν ήμουν ο κατασκευαστής, θα ήθελα να το δει με τα μάτια της, να έχει την εμπειρία. Αυτά, βέβαια, σου τα αναφέρω ως αναγνώστης, και, φυσικά, δεν είναι απαραίτητα σωστά. Πολύ πιθανό να ακούσεις διαφορετικές απόψεις.)

 

[Kriton]

@Αθανάσιος καλή επιτυχία

Spoiler

Πολύ πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα ιστορία με νότες επιστημονικής φαντασίας και σουρεαλισμού. Έξυπνη πλοκή που υπηρετεί καλά τον τρόπο που δουλεύει στον αναγνώστη (να κρατά το ενδιαφέρον του ζωντανό), παρότι είναι σχεδόν ορατή η εξέλιξη (ξέρεις / μαντεύεις τι θα συμβεί μετά).

Προσωπικά πιστεύω ότι θα ήθελε λίγη παραπάνω δουλειά στο κομμάτι του τρόπου αφήγησης. Περισσότερα συναισθήματα των ηρώων, πιο λογικές αντιδράσεις, λίγο μεγαλύτερη ανάλυση τους. Έτσι όπως παρουσιάζονται είναι κάπως απόμακροι και διεκπεραιωτικοί - σαν αποστασιοποιημένοι από τις καταστάσεις. Δεν βλέπεις πχ. άγχος μέχρι να επιτευχθεί η δημιουργία του μέσου διαφυγής, δεν βλέπεις ευγνωμοσύνη (απλά αναφέρεται) απέναντι στο δημιουργό που θυσιάζεται, δεν βλέπεις καμία αντίδραση της γυναίκας. Γενικά χρειάζεται να δεις / ακούσεις λίγο πώς μπορεί να δουλέψει το "show not tell".  

 

[John Ernst]

καλή επιτυχία!

Spoiler

τι μου άρεσε: φτιάχνεις ολόκληρο κόσμο και αναφέρεις με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο που λειτουργεί. Δυνατοί οι χαρακτήρες. Κορυφαία η σκηνή που παρουσιάζεις ένα ανθρώπινο δημιούργημα σαν θεό και τον άνθρωπο γυμνό να το αγκαλιάζει. 

τι δε μου άρεσε: Ήθελα περισσότερες περιγραφές του μέρους που βρίσκονταν, ώστε να κάνω καλύτερη εικόνα. Λίγο προσοχή ήθελαν οι διάλογοι για να γίνουν πιο φυσικοί. Η αλήθεια είναι ότι το κείμενό σου το κοίταξα πολλές φορές γιατί με μπέρδεψε. Όλα αυτά ήταν φαντασία ενός παιδιού που έπαιζε; Το παιδί διαχειριζόταν την αιώνια στάλα; Σε κάθε περίπτωση θα ήταν καλύτερα η περιγραφή να γίνει από μέρος του παιδιού και να μην υπάρχουν περιγραφές που δεν αντιστοιχούν στην παιδική ψυχοσύνθεση  πχ το ότι κάνει ο πρωταγωνιστής έρωτα στη γυναίκα του. Επίσης, το γυμνό είναι αδικαιολόγητο τη στιγμή του ενθουσιασμού, σαν να προσπαθούσες να χωρέσεις την όμορφη ιστορία σου στο θέμα του διαγωνισμού.

 

[Roubiliana]

Καλή επιτυχία!

Spoiler

Τίτλος Αινιγματικος.

Πλοκή δυσκολεύτηκα να το καταλάβω, ήταν αρκετά σουρεαλ. Γιατί να μη μπουν στο διαστημόπλοιο ο κατασκευαστής κ η γυναίκα του; Δε βγάζει νόημα.

Χαρακτήρες οι 2 χαίρονται που θα πεθάνουν, όλοι είναι τρομακτικά χαζοχαρούμενοι. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν το πήγαινες προς τρόμο. Αλλά δυσκολεύτηκα να ταυτιστώ μαζί τους. 

Εκτέλεση: δεν είμαι σίγουρη αν είναι εντός θέματος. Η γύμνια έχει περιφερειακή σχέση με την ιστορία.

Τέλος ενδιαφέρον και ανατρεπτικό.