Elsanor Posted August 20, 2005 Share Posted August 20, 2005 Για τον Γκάλαχαντ Τραγουδώ τον Γκάλαχαντ της Λίμνης, το νέο που λέγεται ότι η καρδιά του χαιρόταν τις περιπέτειες και τις κάθε λογής αναζητήσεις. Έτυχε κάποτε δύο κυρίες να πιάσουν την κουβέντα του νεαρού άνδρα. Η μία ήταν νεαρή στην ηλικία, δεν είχε δει πάνω από εικοσιτρείς χειμώνες, και ήταν περίεργη για τη συμπεριφορά που επιδείκνυε. Η άλλη ήταν μία ώριμη κυρία των εξήντα ετών. “Ποιά θεάματα, ποιά τοπία μακρυνά, ήθελα να ξερα θωρεί το βλέμμα του όταν ξεστρατίζει; Ποιούς ήχους, ποιές μελωδίες σιγανές, ήθελα να ξερα ακούει το αυτί του όταν σταματάει ν’ακούει πια; Πού χάνεται; Τώρα, μιλούσα μαζί του! Τι βλέπει; Τώρα, εμένα έβλεπε! Τι ακούει; Τώρα, εμένα άκουγε! Γιατί δεν κάθεται, αλλά ολοένα ταξιδεύει; Γιατί το βλέμμα του τότε είναι λυπηρό;” Η μεγαλύτερη κυρία αποκρίθηκε: “Δεν το ξερες; Έχει ήδη φύγει. Αναζητά πράγματα παλιά, που πλέον έχουν ξεχαστεί. Αναζητά πράγματα καινούρια, που δεν έχουν ακόμα βρεθεί. Αναζητά πράγματα τωρινά, που μοιάζουν να περνάνε αόρατα. Αλλά πού και πού, γυρνάει πίσω μαζί μας: Εδώ σκοπεύει να φέρει όσα βρει. Και παραμένει για λίγο στη συντροφιά μας, Μέχρι να κινήσει πάλι για τα ταξίδια του. Πιασμένος από μία λάμψη ομορφιάς. Πιασμένος από ένα χορό αγάπης. Πιασμένος από ένα τραγούδι αθωότητας.” “Και γιατί δε μένει περισσότερο εδώ;” αναρωτήθηκε η δεσποινίς. “Όσα βλέπει τον πληγώνουν,” απάντησε αμέσως η κυρία. Τότε, η νεαρή κοπέλα, σκεπτική, της αποκρίθηκε: “Και προτιμάει να περνά όλον του τον καιρό στην αναζήτησή του, στις μάχες του, στις περιπέτειές του αντί να ζει στη ζωή τη φυσιολογική;” “Ναι, το προτιμά,” αντείπε η ώριμη κυρία. “Τότε πρέπει να είναι χαμένος και τρελός,” μίλησε η δέσποινα με ύφος σκληρό, αλλά σε λίγο το βλέμμα της απάλυνε και πρόσθεσε σκεπτική: “ή πραγματικά άξιος. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν πρέπει να τον λυπάμαι ή να τον θαυμάζω.” “Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε ούτε εσύ, ούτε εγώ, αλλά μήτε ο ίδιος. Ελπίζω ότι κάποια μέρα όμως θα το μάθουμε.” Αυτά ήταν τα λεγόμενα των δύο κυριών˙ όπως μου ειπώθηκε, έτσι σας τα διηγούμαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted August 21, 2005 Share Posted August 21, 2005 Μου άρεσε πολύ το στυλ της αφήγησης, και στα περισσότερα σημεία η ροή του μου φάνηκε υπέροχη. Οι στίχοι που φαίνεται να έχουν μια πολύ... "οργανωμένη" δομή μου ξένισαν λίγο: Πού χάνεται; Τώρα, μιλούσα μαζί του! Τι βλέπει; Τώρα, εμένα έβλεπε! Τι ακούει; Τώρα, εμένα άκουγε" Αν είχες χρησιμοποιήσει στον 2ο και 3ο διαφορετικά ρήματα στις απαντήσεις σίγουρα θα με κέντριζε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και στους στίχους που αρχίζουν με "Πιασμένος". Απλά δεν συμπάθησα ποτέ την κοντινή, επακριβή επανάληψη λέξεων. Και στο μάτι πάντως, ως σύνολο με ξεκούρασε καθώς το διάβαζα. *ελπίζει να βγάζουν νόημα αυτά που έγραψε* Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted August 21, 2005 Author Share Posted August 21, 2005 (edited) Sab, σε ευχαριστώ για την κριτική! Πού χάνεται; Τώρα, μιλούσα μαζί του! Τι βλέπει; Τώρα, εμένα έβλεπε! Τι ακούει; Τώρα, εμένα άκουγε! Στους δύο τελευταίους στίχους εδώ επίτηδες χρησιμοποίησα το ίδιο ρήμα στην ερώτηση και στην κατάφαση γιατί ήθελα να προσπαθήσω να τονίσω την αντίθεση που δημιουργείται όταν κάποιος εκεί που μιλάει στα καλά καθούμενα χάνεται, αφαιρείται. Θέλοντας λοιπόν να προσομοιάσω το πώς θα αισθανόταν ένα πρόσωπο που κάθεται απέναντι από τον "Γκάλαχαντ" επιχείρησα αυτή την επανάληψη. Προσωπικά όταν το διαβάζω, είναι σαν να βάζω τελεία αντί για κόμμα μετά το κάθε "Τώρα". Εκειπέρα που χρησιμοποιώ το "Πιασμένος", ήθελα να δείξω τρία διαφορετικά πράγματα από τα οποία είναι πιασμένος. Θα μπορούσα ίσως να το κάνω: Πιασμένος από μία λάμψη ομορφιάς, από ένα χορό αγάπης, από ένα τραγούδι αθωότητας. Δηλαδή πιο ασύνδετο, αλλά και πάλι όταν το έγραφα ήθελα να περάσω την ένταση που είχα μέσα μου. Όταν το έλεγα από μέσα μου για να το γράψω, σε κάθε "πιασμένος" βάραγα τη γροθιά μου στο τραπέζι να φανταστείς. Ναι, μια χαρά νόημα έβγαλες, μην ανησυχείς. Edited August 22, 2005 by Elsanor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 22, 2005 Share Posted August 22, 2005 Μου έκανε εντύπωση και ήθελα να ωριμάσει στο μυαλό μου πριν σχολιάσω. Πάρα πολύ ενδιαφέρων τρόπος γραφής, η μορφή του ποιήματος είναι πρωτότυπη. Η όλη ιδέα μου έκανε όντως πολύ εντύπωση. Υπάρχουν πολύ δυνατά σημεία. Μου άρεσε πραγματικά και ίσως να μου άρεζε περισσότερο ακόμα αν ο λόγος ήταν εξίσου αποφθεγματικός παντού και όχι μόνον κατα τόπους. Πάντως με συγκινεί... έχει να πει πολλά πράγματα για όλους τους ονειρευτές και ονειροβάτες... Μπράβο σου, να δούμε περισσότερα απο σένα, παρακαλώ, αν θέλεις. Όμορφα συναισθήματα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 1, 2012 Share Posted September 1, 2012 ΞΕΤΡΕΛΑΘΗΚΑ από το στυλ σου, από το περιεχόμενο, από όλα! Μου θύμισε και κάτι (πεζό όμως) που έχω γράψει εγώ, που όταν συμβαίνει πολύ μου αρέσει. Να ξαναρχόσουν να μας έδινες κι άλλα τέτοια ποιήματα-ιστορίες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 11, 2012 Share Posted September 11, 2012 (edited) Πωπω αυτο δεν το ειχα παρει πρεφα! Και οντως ειναι ξεχωριστο! Να σαι καλα Κασσανδρα εσυ και το ψαχουλεμα σου! Κανει εξαιρετικη εντυπωση οχι μονο για τον τροπο γραφης κατι μεταξυ πεζου και ποιηματος, οσο και για οσα λεει που βρηκα πολυ ψαγμενα και πολυ αληθινα. Πολυ μου αρεσε! Edited September 11, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mpousoulas Posted October 5, 2012 Share Posted October 5, 2012 το ποίημα αγγίζει διλήμματα αιώνια αγάπη και έρωτας παντοτινόςή τρέλλες τρελλά παροδικές, ποικίλες,πειραματικές λεφτά,θέση και δόξα ή πίστη στη λόξα το ποίημα όμορφα με άγγιξε αρχαίους δρόμους ξανάνοιξε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.