MadnJim Posted November 29 Share Posted November 29 Όνομα Συγγραφέα: MadnJim Είδος ποιήματος: Φλεβοκόφτης Αριθμός Στίχων: 18 Σχόλια: ... Spoiler Σπασμένη ψυχή Ψίθυροι μόνο μιας σπασμένης ψυχής με κουβαλάνε εκεί που δεν μπορώ να πάω στο ήρεμο φως μιας ακόμα αυγής μι' ανάμνηση εκείνης να μου λέει σ΄ αγαπάω Δάκρυα που πια κανένας δε βλέπει καυτό το ρούμι μα την καρδιά δε ζεσταίνει φίλοι μου λένε, Σπύρο δεν πρέπει μα η μορφή της βαθιά στην καρδιά μου σκαμμένη Φώτα της πόλης, ήχοι, φωνές και η σκιά μου χαράζει τη δική της γραμμή ο χρόνος διστάζει και χάνει στιγμές σωπαίνει και μένει μόνο η δική της φωνή Έξω η ηχώ μιας βροντής μακρινής κι η βροχή συνεχίζει το δικό της τραγούδι αντίλαλος κάποιας σπασμένης ψυχής μι' ανάμνηση σαν ξηρό ξεχασμένο λουλούδι Αντίλαλος μιας σπασμένης ψυχής μόνο ο αντίλαλος που ξέμεινε αυτής της ζωής.- By MadnJim 29Nov2025 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kriton Posted Sunday at 12:45 PM Share Posted Sunday at 12:45 PM Ωραίο! Άνετα το κάνεις και hip-hop κομμάτι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted Sunday at 12:52 PM Share Posted Sunday at 12:52 PM Σπύρο τέλειο είναι. Να μας έρχεσαι και να γράφεις βρε...σε αγαπάμε όλοι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted Sunday at 05:56 PM Author Share Posted Sunday at 05:56 PM 5 hours ago, Ιρμάντα said: Σπύρο τέλειο είναι. Να μας έρχεσαι και να γράφεις βρε...σε αγαπάμε όλοι. Πάντα εδώ είμαι, Ειρήνη, γιατί κι εγώ σας αγαπάω, απλώς κάθομαι στη σκιά. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted Monday at 11:53 PM Share Posted Monday at 11:53 PM Less is more? 😉 Μια πρόταση κάνω, το ποίημα σου είναι πραγματικά πολύ καλό. Ψίθυροι μόνο μιας σπασμένης ψυχής με κουβαλάνε εκεί που δεν μπορώ να πάω στο ήρεμο φως μιας ακόμα αυγής μι' ανάμνηση εκείνης να μου λέει σ΄ αγαπάω Δάκρυα που πια κανένας δε βλέπει καυτό το ρούμι μα την καρδιά δε ζεσταίνει φίλοι μου λένε, Σπύρο δεν πρέπει μα η μορφή της βαθιά στην καρδιά μου σκαμμένη Φώτα της πόλης, ήχοι, φωνές και η σκιά μου χαράζει τη δική της γραμμή ο χρόνος διστάζει και χάνει στιγμές σωπαίνει και μένει μόνο η δική της φωνή Έξω η ηχώ μιας βροντής μακρινής κι η βροχή συνεχίζει το δικό της τραγούδι αντίλαλος κάποιας σπασμένης ψυχής μι' ανάμνηση σαν ξηρό ξεχασμένο λουλούδι Αντίλαλος μιας σπασμένης ψυχής μόνο ο αντίλαλος που ξέμεινε αυτής της ζωής 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted Tuesday at 06:49 PM Author Share Posted Tuesday at 06:49 PM (edited) 18 hours ago, Cyrano said: Less is more? 😉 Μια πρόταση κάνω, ... Θα μπορούσε, γιατί όχι; Σ' ευχαριστώ, φίλε μου. Edited Tuesday at 06:49 PM by MadnJim Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.