Jump to content

Τίτλοι


Βάρδος

Recommended Posts

Πώς σας έρχονται οι τίτλοι για τις ιστορίες σας;

 

Πότε σας έρχονται, πριν ή μετά από την ολοκλήρωση της ιστορίας;

 

Γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, γιατί τότε και όχι τότε;

 

 

 

Ή, απλά, μιλήστε για τίτλους. :thumbsup:

Link to comment
Share on other sites

Πολλές φορές, έρχεται στο μυαλό μου έρχεται ένας τίτλος και από αυτόν αρχίζει να ξετυλίγεται μια ιστορία. Άλλες φορές ξέρω πώς περίπου θέλω να ονομάζεται η ιστορία μου αλλά δεν είμαι σίγουρος για κάποιες λέξεις του τίτλου γιατί δεν έχω εξελίξει πολύ την ιστορία. Έτσι κάποτε έγραφα ένα κείμενο που λεγόταν "Οι Ψίθυροι του κάτι"

Άλλες φορές ονομάζω αρχικά τα κείμενα με το θέμα που αναφέρεται ή με το είδος του κόσμου. Π.χ. Cyberpunk.doc ή Μεσαίωνας.doc κτλ κτλ.

 

Γενικά, εξαρτάται αν έχω δουλέψει από πριν την ιστορία ή αν την προχωράω όσο προχωράει και η ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

  • Management

Τίτλοι ....

 

Μπορεί στην αρχή ... ίσως και στο τέλος ... ανάλογα την έμπνευση ...

 

Όπως και να γίνει .. στη αρχή θα επηρεάσει το γραπτό ... στο τέλος θα έχει επηρεαστεί από το γραπτό.

 

Πάντοτε με υπονοούμενα που δεν καταλαβαίνεις τι κρύβουν μέσα, πίσω, δεξιά ή αριστερά, αλλιώς θα ήταν κάτι καθαρό όπως «10 τρόποι να ξεπεράσετε το καθημερινό στρες». :bangin:

 

Πάντως στο οργανωμένο γράψιμο και όχι στο χύμα, που συνήθως κάνω, πιστεύω πως πρέπει να είναι όλα φτιαγμένα-οργανωμένα εξ αρχής και όχι στο τέλος γιατί πάντα βασίζεις τη σκέψη σου και τη ροή αυτών σε ένα σκελετό.

 

Τώρα αυτά Βάρδουλα (από το Δράκουλα) είναι και προσωπικά βίτσια νομίζω ... :guitar:

 

Άντε βρε ... καλημέρα μας :p

Link to comment
Share on other sites

To ''Come winter'' mou bgike olokliro apo ton titlo, o opoios mou irthe apo tragoudi ton Lake of tears (come night comes demons by my side ktl ktl).Alla syn8ios, etsi pou einai oi istories mou, o titlos bgainei aneta.

Link to comment
Share on other sites

Βάζω συνήθως αρχικά ένα τίτλο στα κείμενά μου για να τα σώσω στο Μάικροσοφτ Γουόρντ. Αυτός ο τίτλος σε κάποιες περιπτώσεις αλλάζει και 2 φορές μέχρι το τέλος της ιστορίας κυρίως λόγω του απρόβλεπτου τρόπου με τον οποίο μου αρέσει να γράφω. Μου έχει τύχει λιγες φορές και να αλλάξει εντελώς το θεματικό κέντρο της ιστορίας καθώς την έγραφα. Επίσης, άλλες φορές η ιστορία βγάζει τον τίτλο και άλλες ο τίτλος την ιστορία.

:band: (άσχετο)

Edited by Μελδόκιος
Link to comment
Share on other sites

Σχεδον παντα τους βάζω ΜΕΤΑ το γράψιμο της ιστορίας.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ μετά βάζω τον τίτλο.

 

(Ποπο, τρία σερί. :p )

 

Όπως είπε κι ο Μελδόκιος ο Άρχοντας βάζω έναν πρόχειρο τίτλο στο folder που ανοίγω και μετά γράφω. Κάπου στη μέση έχω αρχίσει να διαμορφώνω άποψη και στο τέλος έχω πάρει απόφαση για τον τίτλο. Βέβαια, δεδομένου ότι σχεδόν ποτέ δεν γράφω αυτοτελείς ιστορίες, πρέπει συνήθως να σκέφτομαι, όχι μόνο τον τίτλο του βιβλίου, αλλά και τον τίτλο της σειράς, κι αυτό είναι το πιο δύσκολο. Και, γενικά, μια σειρά είναι δύσκολο να της βρεις τίτλος, οπότε ψάχνεις για τα γενικά πράγματα.

 

Επίσης, προσπαθώ οι τίτλοι να μην αποκαλύπτουν τι ακριβώς θα γίνει στην ιστορία, αλλά να είναι ασαφείς ή, ει δυνατόν, παραπλανητικοί. Έτσι κι αλλιώς, ο τίτλος πιο πολύ για εντυπωσιασμό είναι' η ιστορία είναι που μετράει. ;)

 

Επίσης, δε μ'αρέσουν οι τίτλοι του στυλ "[Όνομα χαρακτήρα]", γιατί τους θεωρώ λιγάκι ανούσιους. Δηλαδή, και τι έγινε που μας λες το όνομα του κεντρικού σου χαρακτήρα; Δε μ'αρέσουν και οι τίτλοι όπως "Φανταστικές Περιπέτεις", "Οι Περιπέτειες του Τάδε", "Ο Κύριος Παρλαπίπας και οι Μαγικές Πέρδηκες", κτλ. Προτιμώ τίτλους όπως "Το Όνομα του Ρόδου" ή "The Malazan Book of the Fallen" κτλ.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

*Σπαει τη σφραγιδα και ξετυλιγει τη φθαρμενη απο το χρονο περγαμηνη. Επαναφορα αρχαιοτοπικιου ο τιτλος. Και αρχιζει να ψελει*

 

Φαινεται δεν ειχε τιποτα να πω τοτε τον παλιο καλο καιρο. Στα διηγηματα πιστευω δεν υπαρχει μεγαλο προβλημα για μενα. Ενας τιτλος ειναι συνηθως η κεντρικη μου ιδεα. Ξενοι στην ευρωπη ας πουμε. Οταν η ιστορια ειναι πιο μεγαλη υπαρχει καποιο προβλημα. Μια απλη ιδεα ειναι το ονομα του κοσμου. Ετοιμοθανατη Γη,Ντιουν,Υφαντοκοσμος... Εξου και τα Κοσμικα Ποταμια. Αλλα συνηθως οταν γραφω μια μεγαλουτσικη ιστορια πλεον παθαινω αυτο που ανεφεραν.Στην πορεια θελω να αλλαξω τον τιτλο.Οποτε ειναι καλυτερο να περιμενει κανεις.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ επίσης πρώτα γράφω και μετά βάζω τίτλο. Κατά κανόνα είναι ένας άθλιος τίτλος, πράγμα που δεν έχω ιδέα πως να το το φτιάξω. Υποθέτω πως ο τίτλος έχει να κάνει με την έμπνευση μιας μικρής στιγμούλας, ίσως αυτό βέβαια να είναι και το λάθος που κάνω μαζί τους. Δεν ξέρω πως θα μπορούσα "να δουλέψω" έναν τίτλο.

 

Βάζω έναν τίτλο για το word ο οποίος αλλάζει όταν τελειώσω όμως κι αυτός είναι ένας μνημονικός τίτλος, απλά για να ξέρω τι θα ανοίξω όταν θέλω να συνεχίσω την ιστορία ή να την ξανακοιτάξω. Δε μου αρέσουν κι εμένα καθόλου οι τίτλοι-ονόματα, παρόλο που συνήθως οι μνημονικοί μου τίτλοι είναι τέτοιοι και πολλές φορές παραμένουν στα word για χρόνια μέχρι να βρω κάτι καλύτερο.

 

Πάντως πρέπει να ομολογήσω πως οι τίτλοι είναι ένα θεματάκι που δε με έχει απασχολήσει όσο θα έπρεπε, πόσο μάλλον όταν τους εκτιμώ στις ιστορίες που τους βρίσκω καλούς.

Link to comment
Share on other sites

Μμμμ, φαίνεται ότι εγώ είμαι η ανάποδη.

 

Μ' αρεσει γενικά να σκέφτομαι πρώτα τον τίτλο και μετά όλα τα άλλα. Πολές φορές έχω γράψει μόνο μια γραμμή σε ένα χαρτί κι αυτή είναι μόνο ο τίτλος. Και ακόμη περισσότερες αυτό ο τίτλος δεν έχει σαφή υπόσταση στο μυαλό μου σαν ιστορία, παρά μόνο αφού τον παρατήσω για κάμποσο καιρό και επανέλθω γιατί έχω όρεξη να γράψω κάτι ξξεκάρφωτο.

 

Συνήθως ξεκινάω από λέξεις ή φράσεις που θέλω οπωσδήποτε να θυμίζουν κάτι σε όσους τους διαβάζουν. Και όσο πάει η ιστορία να ανατρέπεται όλο το σκηνικό, ακόμη και η πιο απλή σημασία του τίτλου να ανατρέπεται και να δίνει μια εντελώς διαφορετική "αισθητική" (δεν μπορώ να το πω καλυτερα) από αυτή που θα περιμένει ο αναγνώστης. Ή και εγώ η ίδια καμμιά φορά.

 

π.χ. ο Ουροβόρος Όφις. Αλχημιστικό και μυστικιστικό σύμβολο κι όμως όταν ξεκίνησα να το γράφω ήξερα ότι δε θα είχε τίποτε από τα δύο μέσα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εγώ την τίτλο τον βάζω στο τέλος και συνήθως διαισθητικά, χωρίς να τον σκεφτώ και πολύ. Βάζω τίτλους που μιλάνε ή για το κεντρικό πρόσωπο ή για την κεντρική ιδέα ή γενικά για το όλο feeling.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ στο τέλος τον τίτλο. Καμμιά φορά τον βάζω και στην αρχή, αν έχει έρθει ολόκληρο το ποίημα [μαζί με τον τίτλο] στο μυαλό μου ουρανοκατέβατο. Συνήθως όμως ο τίτλος έρχεται μετά. Μάλιστα έρχεται ακαριαία, βουπ. Καμμιά φορά δε βρίσκω τίτλο για κάποια ώρα, ή βρίσκω στο περίπου, και τον σουλουπώνω μετά από κάποια ώρα, αλλά αυτό δεν είναι συχνό φαινόμενο. Πάντως τις περισσότερες φορές έρχεται ακαριαία γιατί είναι και το κύριο 'κλειδί' του ποιήματος. Αυτά περί τίτλων. Οι τίτλοι είναι φίλοι μας. Οι τίτλοι μας αγαπούν. Ζήτω οι τίτλοι. [Και με τα πεζά το ίδιο μου συμβαίνει]

 

Χμμ. Όμως από την άλλη μου αρέσει να μου δίνουν έναν τίτλο και να γράφω κάτι πάνω σ' αυτόν. Ή ακόμα και μια λέξη-τίτλο. Ή ένα γράμμα. Μου επιτίθενται ιδέες τώρα. Μακάρι να είχα και για τη σχολή τόσες ιδέες όσες για το γράψιμο. :tongue:

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Αν δεν μου έρθει αυτόματα κάποια στιγμή στην αρχή ή γράφοντας την ιστορία, θα αναγκαστώ να το σκεφτώ πολύ στο τέλος.

Ξανά και ξανά μέχρι να βρω ΄κάτι ταιριαστό.

Αλλά μεταξύ μας., αν δεν μου έρθει απο μόνος του ξέρω ότι δεν θα είναι πετυχημένος.

Μην ξεχνάτε ότι έγραψα ιστορία με τίτλο "Ένας νέγρος φοιτητής απο το Τζιμπουτί"

Link to comment
Share on other sites

Xμμ αναλόγως την ιστορία. Κάποιοι τίτλοι έρχονται πρώτοι, ή πιασμένοι χέρι χέρι με την ιστορία. Κάποιοι βγαίνουν από μόνοι τους μετά, όταν κοιτάς τι έγραψες και αναρωτιέσαι "τι έγραψα;" και τσουπ σου έρχεται η απάντηση. Το να διαλέξεις πρώτα έναν τίτλο μπορεί είναι πολύ καλή πηγή έμπνευσης, όπως και το να σου δώσουν ένα θέμα. Αναλόγως λοιπόν. Πάντως και ο working title έχει την χρησιμότητά του - δε νομίζω ότι είναι καλό να αφήσεις μια ιστορία (απο ένα μέγεθος και πάνω κυρίως) χωρίς τίτλο ενώ τη δουλεύεις. Καλύτερα ένας δόκιμος τίτλος που μπορεί να αλλάξει στην πορεία ή στο τέλος, παρά καθόλου.

Link to comment
Share on other sites

Χμμμ... Συνηθως ο τιτλος που 'θα μεινει' μου ερχεται οχι απλα 'αφου γραψω την ιστορια', αλλα μετα απο καποια drafts της. Οσες φορες εχει ξεκινησει κατι απο εναν τιτλο, η θα αλλαξει εν τελει ο τιτλος αφου με ταλαιπωρησει (γιατι ειναι απλα μια vague ιδεα που μου ηρθε, και ειναι ζορι να προσπαθησεις να βγαλεις outline ιστοριας που να 'λειτουργει' απο μια φραση) η δε θα λειτουργησει καν εν τελει...

 

Το θεμα ειναι ο τιτλος να περιγραφει και να αναφερεται σ αυτο που γραφεις, για μενα τουλαχιστον, κι αν δε ξερω ακριβως τι ειναι αυτο δε μπορω να του δωσω τιτλο που να μ' αρεσει. Γενικα το folder στο σκληρο που εχω τα γραπτα μου ειναι γεματο κακομοιρα αρχεια τιτλοφορημενα με working titles, απλα για να το σωσω καπως, οπως ειπατε. Εδω παρεδωσα εργασια-σεναριο πριν κανα μηνα με working title, επειδη ηξερα οτι δεν ειναι 'τελειωμενο' (αλλα επρεπε να βαθμολογηθω, ειχε deadline :angry2: ) - και φυσικα εκτοτε αλλαξε, γιατι πρεπει να το γυρισουμε κιολας συντομα και δε μπορεις να φας μισομαγειρεμενο φαι.

 

Παντως για κατι μικρο, lyrics πχ που θα γραψω, ε, δε τα δουλευω και πολυ οποτε ο τιτλος μενει πολυ πιο ευκολα. Και εχει και μεγαλυτερη σχεση με το 'τι μου το ενεπνευσε εμενα' αντι για το ιδιο το γραπτο, αρα 'περναει' οπως μου κατσει συνηθως.

 

Εχει να κανει πιο πολυ, πιστευω, με το τι θελει κανεις απ' τον τιτλο του. Και φυσικα το πιο απλο ειναι να θες απλα να σωσεις το ρημαδι το αρχειο - κατι θα βρεις παντα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Εγώ ακόμα να βάλω έναν τίτλο της προκοπής σε ο,τιδήποτε έχω γράψει. Άσε που για καθένα έχω τουλάχιστον 4 με 5 εναλλακτικές για τα 3/4 των παραγράφων... Τα έχω αρχειοθετημένα στο μυαλό μου (στο ποιό;...) με τα ονόματα των πρωταγωνιστών, π.χ. "αυτό είναι του Μορτέας", "εκείνο είναι της Λάμια", "το άλλο της Διώνη" κοκ. Μήπως να τα άφηνα έτσι στην τελική, προσθέτοντας πριν από το όνομα το "Η Ιστορία του/της...";

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Λοιπόν, ο τίτλος είναι για μένα μια αρκετά πονεμένη, "κορώνα-γράμματα" ιστορία.

Κορώνα: Ο τίτλος έρχεται απλά, χαλαρά και αβίαστα, σύνηθως πριν ξεκινήσω να γράφω ή όταν είμαι ακόμα στην αρχή. Μου χτυπάει φιλικά τον ώμο και μου λέει "Ψτ! Φιλαράκο! Να σου συστηθώ: Είμαι ο τίτλος που δεν έχεις αρχίσει να ψάχνεις ακόμα (και που θα έψαχνες σαν λωλός σε λίγο) και με λένε [Τίτλος]" Έγω τότε τον χαιρετώ με πολυάσχολο ύφος, καθότι είμαι χωμένος στο story μου και του προσφέρω θέση πάνω - πάνω στην πρώτη σελίδα, σύνηθως χωρίς να προσέξω πόσο όμορφος και πετυχημένος είναι.

Γράμματα: Ο κ. τίτλος απλά με γράφει. Δεν έρχεται! Όταν φτάνω κάπου στη μέση της ιστορίας αρχίζω να ανησυχώ. Πλησιάζοντας προς το τέλος. τον ψάχνω πλέον σαν λωλός. Στις πιο εφιαλτικές περιπτώσεις τελειώνω το έργο με τον working title - κάτι απαράδεκτο σαν "Δίποδη βάδιση" ή "Ετεροπολικός δεσμός". Όταν στο τέλος τον ανακαλύπτω ή απλά τον γεννάω μέσα από τους εκβιαστικούς πόνους μιας επικείμενης δημοσίευσης, καταλαβαίνω γιατί δεν έβγαινε τόσο καιρό απ' το λαγούμι του: Γιατί δεν είναι όμορφος, σαν τους αβίαστους "Κορώνα" τίτλους.

 

Η τιτλοδοσία είναι μια (παραγνωρισμένη) τέχνη από μόνη της, καθώς αποτελεί μια έξτρα εξ αρχής δοσμένη πληροφορία στον έμπειρο αναγνώστη, οπότε χρειάζεται και την κατάλληλη προσοχή ώστε να εξάψει το ενδιαφέρον χωρίς να σποϊλεριάσει το έργο. Αν και πιο εύκολα μου έρχονται καλές ιδέες παρά καλοί τίτλοι, ευτυχώς το δικό μου "νόμισμα" φέρνει πιο συχνά Κορώνα - ή έτσι νομίζω.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ κοντά σε αυτό που περιγράφει η Ναρουάλις. Ασφαλώς και υπάρχουν οι περιπτώσεις που μου έρχεται η ιδέα και την πλάθω στο μυαλό μου μέρες ή βδομάδες, χωρίς να με απασχολεί ο τίτλος, αλλά επίσης ουκ ολίγες φορές χτίζω το διήγημα πάνω σε ένα τίτλο που μου καρφώθηκε κάποια στιγμή στο μυαλό. Ή, βρίσκω ένα τίτλο σε ένα ξένο περιοδικό, διήγημα τρίτου δηλαδή, και εμπνέομαι από αυτόν μια ιστορία που φυσικά δεν έχει σχέση με την πρωτότυπη.

Link to comment
Share on other sites

Όχι, ποιος το λέει αυτό; Μόνο από τον Ντίνο κλέβω ιδέες και χαρακτήρες.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Στο Ονειροβάτης έδωσα το όνομα του ομόνυμου πλάσματος(ένα από τα πολλά) που κάνει δύσκολη τη ζωή του πρωταγωνιστή.

Η πλάκα είναι με όσους ακούν τον τίτλο. Αρχικά μαγεύονται και φαντάζονται κάποια ροματικοποιητική ιστορία. Όταν μαθαίνουν τι εστί Ονειροβάτης, αλλάζουν γνώμη!

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..