gothicbutterfly Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 (edited) ΧΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Το χαμόγελο στα χείλη μου σβήνει, δεν μπορώ να σκεφτώ. Νοιώθω ένα σφίξμο βαθειά! Γιατί-γιάτι? Είναι το μόνο που μπορώ να πω... Ακόμα θυμάμαι εκείνο το βλέμμα που με απογείωνε κάποτε... Κάποτε και τώρα μόνο στα Όνειρα... Έφυγα-χάθηκα-και σ΄έχασα... Έφυγα-σ΄έψαξα-δεν σε βρήκα... Μόνο έχασα και χάθηκα! Και αυτός ο Ήλιος... σε νοιώθω τόσο ψυχρό τώρα,και χλωμό,και άρρωστο... Τίποτα πια δεν φωτίζει τα Όνειρα μου! Ούτε εσύ! Ένα παντοτινά χαμμένο σύμπαν, και η καρδιά μου; Σιγά σιγά σβήνεις και μ'αφήνεις Κανείς-τίποτα! Μόνο το τίποτα με χωράει πλέον... Χαμμένη από το Σύμπαν Χαμμενη από τα Όνειρα σου Edited August 30, 2005 by gothicbutterfly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 ... Πονος, Ξερω πως ειναι μα μην φοβασαι καποτε σταματας να πονας. Παιρνει καιρο ... μαλλον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 Πολύ προσωπικό, τουλάχιστον υπάρχει η ύπαρξη μέσα στα ποιήματά σου.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.