Βάρδος Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 Λέει ένας τύπος: Having digested the theories, I will now boldly declare that all successful stories can be reduced to this structure: 1. Person wants something. 2. Person tries to get it, but suffers reversals. 3. Person finally gets something, though not necessarily the thing originally desired. I dare you to find a film, play, or TV episode that doesn't fit this structure, and then to explain why (ddale@smh.com.au). --από αυτό το άρθρο, που πρέπει να διαβάσετε. Επίσης, υπάρχει κι αυτό εδώ το άρθρο, που είναι κι αυτό πολύ ενδιαφέρον. Συμφωνείτε, διαφωνείτε; Τι γνώμη έχετε για όλα αυτά; Συζητήστε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 (edited) Symfwnw oso symfwnw me to: "H zwh einai na genniesai na kaneis kati pragmata anousia gia olous ektos apo esena, kai na pethaineis monos". Alh8eia einai kai auto, alla o vathmos ston opoio exei aplopoih8ei katantaei geloios. To na kanei o typas "Dare" na ton apodeiksoun lathos se kati toso lan8asmena dwsmeno eks'arxhs einai anwrimo. Edited August 30, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted August 30, 2005 Author Share Posted August 30, 2005 Πρόλαβες να διαβάσεις όλα τα άρθρα, βρε θηρίο, και να καταλήξεις σ'αυτό; Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 (edited) Oxi Barde, epeidh -symfwnw- me auto pou exeis kanei quote omws, kai katalavainw me poion tropo to "leei" einai poly eukolo na dwsw thn apanthsh pou edwsa. Den einai anagkh na katsw na diavasw mia analytikh anatomia ths domhs enos plot. Einai gnwsto oti e OLO kai se kapoies kathgories tha peftei. Kai oso pio xondrika to pame, (se shmeio ypervolhs opws anaferei o filos mas sto 1o sou post), toso pio eukola entasetai ena plot se autes. "Boldly declare" my arse. Prepei na vrei kalyterous tropous gia na threpsei ton egwismo tou. Edited August 30, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted August 30, 2005 Author Share Posted August 30, 2005 Ναι, αλλά το quote δεν είναι το όλο θέμα αυτού του topic. Είναι απλά για να σου κινήσει την περιέργεια, να διαβάζεις και τα άλλα, και να κάνεις μια ενδιαφέρουσα κουβέντα. Πολύ αντιδραστικό σε κόβω γενικά. Γιατί; Πρώτα διαβάζουμε και μετά βρίζουμε. Έχει και πιο ενδιαφέρον το βρίσιμο έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 Atherden: "The problem with this approach is that good writing is a process of discovery, not a process of following a plan. You can recognise a pattern, but that doesn't mean the pattern is a principle. Analysts can look at the range of literature and say 'I could put that in this kind of category', but the creator doesn't look up a list and say 'which part of the grid am I going to choose?"' Αυτό με καλύπτει απόλυτα όταν μιλάμε για το θέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted August 30, 2005 Author Share Posted August 30, 2005 Atherden: "The problem with this approach is that good writing is a process of discovery, not a process of following a plan. You can recognise a pattern, but that doesn't mean the pattern is a principle. Analysts can look at the range of literature and say 'I could put that in this kind of category', but the creator doesn't look up a list and say 'which part of the grid am I going to choose?"' Αυτό με καλύπτει απόλυτα όταν μιλάμε για το θέμα. <{POST_SNAPBACK}> Ακριβώς έτσι. Είναι κάτι που ο δημιουργός ποτέ δε σκέφτεται. Γιαυτό κιόλας έχει ενδιαφέρον να παρατηρείς για κοινά στοιχεία στα έργα διαφόρων ανθρώπων που, πολλές φορές, όχι μόνο δεν γνωρίζονταν, αλλά και οι χρονικές περίοδοι που έγραψαν απέχουν εκατοντάδες χρόνια. Είναι σαν να εξερευνήσεις την ψυχοσύνθεση αυτών των καλλιτεχνών. Προσωπικά, δε συμφωνώ με τη μινιμαλιστική προσέγγιση που δίνει ο κύριος στο quote του πρώτου post μου, γιατί ό,τι αναγάγεται στη μονάδα, νομίζω, χάνει το νόημά του. Εξάλλου, πιστεύω ότι στις περισσότερες ιστορίες (για να μην πω, σε όλες) δεν είναι ο προορισμός που μετράει, αλλά το ταξίδι. Απο κεί και πέρα, αν ήθελα να προσπαθήσω να βγάλω κάποιο μοτίβο από τα βιβλία κάποιων συγγραφέων, προσωπικά, θα χρησιμοποιούσα αυτό το διαχωρισμό: # Quest # Adventure # Pursuit # Rescue # Escape # Revenge # The Riddle # Rivalry # Underdog # Temptation # Metamorphis # Transformation # Maturation # Love # Forbidden Love # Sacrifice # Discovery # Wretched Excess # Ascension # Descension Και επίσης, υπάρχουν πολλά μυθιστορήματα που δεν εμπίπτουν σε μία μόνο κατηγορία, αλλά σε πολλές ή σε πολλαπλές από τις παραπάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Εγώ εν μέρη μάλλον συμφωνώ με τα τρία στάδια του πρώτου κυρίου, είναι αδύνατον να διαφωνήσεις μαζί του. Ναι το ταξίδι είναι αυτό που μετράει αλλά αυτό που λέει είναι απλώς μια πετυχημένη ατάκα τύπου Πυθίας. Θα μπορούσε ίσως να λέει επίσης πως κάθε ιστορία λαμβάνει χώρα μέσα σε 1 τέρμενο και πως δεν υπάρχει ιστορία χωρίς ήρωα. Κι αυτό το πράγμα να συνεχίζεται επ' άπειρον. Όσον αφορά το αμέσως επόμενο, αυτό με τη μαγική φόρμουλα και την διερεύνηση της ύπαρξης της, ε, δεν ξέρω τι να πω. Δεν έχω λέξεις δηλαδή κατάλληλες που να μπορούν να στολίσουν αυτό που αισθάνομαι για την έρευνα τους.... Απλά δεν είναι δυνατόν να μιλάς μέσα στο ίδιο κείμενο για τον Σαίξπηρ και το Disney. Και από την άλλη είναι σαν να σου περιγράφουν τη χρυσή τομή ή μια συνταγή μαγειρικής, βάζεις αυτό σιγοβράζεις για τόσα λεπτά κτλ. Επειδή το άρθρο μιλάει για κάθε τύπου ιστορίες, θα ήθελα να πω εδώ πως υπάρχει και μία άλλη φόρμουλα, ευτυχώς είναι φτιαγμένη για το αμερικανικό σενάριο (άσχετα με το γεγονός πως τη διδασκόμαστε κι εμείς εδώ) αυτή των 8 σεκάνς. Σε αυτήν κάθε τι που συμβαίνει στο δράμα εντάσσεται σε πολύ συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια της τάξεως των 15΄. Με 8 15λεπτα έχεις μια δίωρη ταινία (πράγμα που σε κείμενο σημαίνει 1σελ. για 1΄ταινίας όταν γράφεις με courier 12 και κενά l-r 1εκ.). Φημολογείται λοιπόν πως με τη φόρμουλα αυτή έχουν γυριστεί οι ωραιότερες ταινίες της ιστορίας του κινηματογράφου. Μόλις όμως πιάσεις να αναλύσεις την ταινία και να βρεις τις σεκάνς της (πχ τον Ταξιτζή) αρχίζεις να πέφτεις επάνω σε εξαιρέσεις και διαφοροποιήσεις. Επίσης η φούγκα που σε μαθαίνουν να γράφεις στο ωδείο ουδέ μία σχέση έχει με τις φούγκες του Μπαχ (η φόρμουλα που έχει επικρατήσει για να διδάσκεται υποτίθεται πως έχει μοντελοποιηθεί με βάση τον Μπαχ). Επίσης ο Γκόγια είναι ο παππούς του Ρομαντισμού, κι όμως αυτόν ξέρουμε όλοι κι τον Ζερικώ που λειτούργησε μέσα στον Ρομαντισμό χρησιμοποιώντας την τεχνική του Γκόγια. Και κάπου εδώ θα σταματήσω με τα παραδείγματα για να καταλήξω. Ωραία είναι όλα αυτά και οι φόρμουλες και οι συνταγές και τα μοντέλα και οι κατηγοριοποιήσεις του δεύτερου site (που είναι πιο συμπαθητικές από τους αναίσχυντους πρώτους) αλλά είναι χρήσιμα για τη μελέτη κι όχι για την ίδια τη δημιουργία. Όλα αυτά στην πραγματικότητα έχουν εκμαιευτεί μέσα από τα μεγάλα έργα τέχνης, σίγουρα δεν προϋπήρχαν αυτών και αλλάζουν κάθε φορά που δια μέσου της ιστορίας εμφανίζεται ένας καινούργιος αξιόλογος καλλιτέχνης. Ναι να μάθουμε να δουλεύουμε επάνω σε αυτά, γιατί πιστεύω στο ότι αν δεν μάθεις πρώτα να παίζεις με τους κανόνες δεν μπορείς και να τους καταργήσεις) όμως όχι δεν υπάρχει μαγική φόρμουλα για να φτιάξεις τέχνη, ούτε και έτοιμες ιστορίες που σε περιμένουν να τις διατυπώσεις. Υπάρχει Αγάπη για αυτό που κάνεις και Δουλειά. Αυτές είναι οι θέσεις μου επί του ζητήματος και συγγνώμη αν ήμουν αφόρητα κουραστική και λιγάκι κυνική. Υ.Γ. Ωραίο το τόπικ Βάρδε και χρήσιμο θα έλεγα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Όντως πολύ καλά τα λινκς. Βασικά ίσως οι πιο κοινότυπες πλοκές τελικά μπορούν να βρεθούν στις κατηγορίες της ρομαντικής λογοτεχνίας και κινηματογράφου, ή στις περιπέτειες, ακόμα και στα νουάρ διηγήματα με τον ντέντεκτιβ όπου πάντα θα συναντά τη μοιραία γυναίκα. Αλλά μερικές φορές αυτές οι κατηγορίες (ειδικά η τελευταία είναι η αγαπημένη μου) σε προσκαλούν και προκαλούν να πεις και εσύ τη δική σου ιδέα, να χρησιμοποιήσεις τις δικές σου λέξεις. Όλοι στις ρομαντικές κωμωδίες ξέρουν στο τέλος ότι οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες θα παντρευτούν και θα ζήσουν καλά κι εμείς καλύτερα αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουμε να τις βλέπουμε και να γελάμε με της παρεξηγήσεις τους. Τελικά μήπως βρίσκουμε κάποια σιγουριά σε αυτές τις πλοκές, ξέρουμε τι θα συναντήσουμε και έτσι μπορούμε να χαλαρώσουμε; Μετά όμως ερχόμαστε στην κατηγορία της φαντασίας και της επιστημονικής φαντασίας. Εκεί η πλοκή μπορεί να είναι γεμάτη με πολλά στοιχεία από πολλές κατηγορίες πλοκών. Τελικά τι θα γίνει ο ήρωας θα σκοτωθεί; Οι κακοί θα νικήσουν; Πόσες ανατροπές θα γίνουν; Κι αν ο καλός γίνει ξαφνικά κακός; (βλέπε τελευταία άσκηση -νο.15- του βάρδου) Είναι πιο άγνωστα τα πράγματα λοιπόν και ίσως πιο αγχωτικά για τους μεγάλους. Αλλά οι μικροί μας φίλοι έλκονται περισσότερο σε αυτό το άγνωστο, γιατί εξάλλου ακόμα είναι όλα άγνωστα για αυτούς και τώρα ανακαλύπτουν το κόσμο. Τελικά μήπως οι πλοκές έχουν καθιερωθεί από τα νούμερα; Νούμερα στο box office, στα βιβλιοπωλεία. Τι είναι πιο πιασάρικο; Τότε αυτές οι πλοκές θα πρέπει να εγκρίνονται και αυτές μετά να βλέπουμε να κατηγοριοποιούνται. Άρα μπορεί να υπάρχουν και άλλες κατηγορίες που απλώς δεν έχουν βγει στο φως. Πίσω στα δικά μας όμως, ή μάλλον στα δικά μου. Όταν γράφω μια πλοκή, δεν θέλω να ξέρει τι τον περιμένει τον αναγνώστη, ειδικά αν είναι κανένα μυστήριο που πρέπει να λυθεί. Και πρέπει να προσέξω η πλοκή να είναι τέτοια που να μην την σκεφτεί την λύση αμέσως ο αναγνώστης αλλά τα στοιχεία να είναι εκεί. Και μετά όταν χρειαστεί ο αναγνώστης να δει τους συσχετισμούς να πει, α ναι σωστά. Επίσης όταν βάζω ανατροπές στην πλοκή δεν θέλω να την προβλέψει ο αναγνώστης. Αυτό ίσως είναι που πραγματικά συνέχεια σκέφτομαι και φοβάμαι όταν φτιάχνω μια πλοκή στο μυαλό μου. Πώς θα το καταλάβω όμως ότι πέτυχε η φόρμουλα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Παμε βημα βημα σε αυτα που ειπε ο κυριος.Ας υποθεσουμε οτι 1.Ο Ηρωας δεν θελει τιποτα(το εργο δεν θα εχει υποθεση.Τι θα κανει δηλαδη αν δε θελει κατι?) 2.Θελει κατι αλλα δεν προσπαθει να το αποκτησει.Τοτε ουσιαστικα ξαναπαμε στο 1.Αν το αποκτησει χωρις προσπαθεια παλι δεν εχουμε πλοκη.Φανταστειτε ο Οδυσσεας να τηλεμεταφεροταν στην Ιθακη απο την Τροια... 3.Ο Ηρωας στο τελος δεν παιρνει τιποτα.Μονο η εμπειρια που κερδισε ειναι κατι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Na pw apla Barde, pws ironically enough, h apanthsh sou afou diavases olo ta arthra klp, opws kai tou Nihillio einai sthn ousia, olo-idia me thn dikh mou. Den einai tyxaio, etsi? Kai oxi, den ton evrisa. Apla kritikara thn ousia, to zoumi autwn pou leei. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Το άρθρο είναι χρήσιμο πράγματι, αλλά το να κάτσεις να εμβαθύνεις στον τρόπο σκέψης, τη λειτουργία, τη δομή και τη μορφή μίας πλοκής είναι σαν να προσπαθείς να μαντέψεις την αυτόματη γραφή. Δεν υπάρχει τόσο νόημα να αναλύσεις ΠΩΣ θα γράψει κάποιος ένα σενάριο ή τι θα είναι ολοκληρωμένο. Αυτό εξαρτάται από τον συγγραφέα σε μεγάλο βαθμό, αλλά και από το περιεχόμενο και το είδος της ιστορίας. Αν και η ανάλυση του Βάρδου αφορά σε ένα μεγάλο αριθμό ιστοριών, δεν έχει νόημα να αναζητήσουμε πρακτική εφαρμογή της. Αυτό θα είναι σαν να συγκρίνουμε το Άρωμα του Ζίνσκι με τον Πόλεμο των Άστρων, απλά λόγω παρεμφερών εξελίξεων στις ιστορίες και αναπτύξεις χαρακτήρων! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.