Orpheus Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 ( Μιας και έχει περάσει καιρός από το 4ο θέμα, και σε μερικές μέρες άρχεται επσήμως ο χειμών, ορίστε το Πέμπτο Θέμα του Ε.Π.: ) 5. Σκιαγραφήστε ένα χαρακτήρα. Γράψτε ένα ποίημα που θα σκιαγραφεί κάποιο χαρακτήρα. Ο χαρακτήρας μπορεί να είναι υπαρκτού ή φανταστικού προσώπου, δικής σας ή έμπνευσης άλλου. Χρησιμοποιήσετε ό,τι μέσο σας διευκολύνει, από εξωτερική περιγραφή μέχρι προσφώνηση ή ακόμα διάλογο. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας: παραθέστε λίγο πεζό πριν το ποίημα, αλλάξτε μορφές στη διάρκειά του, αλλάξτε εκφραστικά μέσα σε άκυρα ή πιο 'έγκυρα' σημεία... να βλέπω ζωντάνια! για μια φορά ακόμα, οι Μούσες μαζί σας -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted September 6, 2005 Author Share Posted September 6, 2005 Δεν είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τον εαυτό μου, που ποστάρω κάτι που είναι περίπου στο θέμα μου... αλλά, τέλος πάντων το έγραψα τώρα, και νομίζω κάπου μπορεί να στριμωχτεί. Θα το βάλω και στη Βιβλιοθήκη, λέω. Το θέμα έχει να κάνει με την ταινία Hearts in Atlantis (Καρδιές στην Ατλαντίδα) - δείτε την, αλλά όχι για να περάσετε τη βραδυά με φίλους - είναι κρίμα, θα καταστραφεί. * Είν' τα κρίν' αυτά που ανθούν μπουμπούκια μες στον κόρφο σου, Τα ρόδ' αυτά στα χείλη, τα σμαράγδια, τα ζαφείρια που φωτούν στα μάτια σου, Είν' η κίνησή σου μες στα γκρίζ' άχρωμα πλήθη, οι μάσκες που ποτέ σου δε φοράς - δεν έχει ανάγκη τόσο όμορφος κανείς κάτι να κρύψει - Είν' τα δάκτυλά σου αυτά, τα απαλά βλαστάρια, οι ρίζες σου βαθειά μες στον αιθέρα, ή -δεν ξέρω- Είναι η φωνή σου αυτή, το φως που παντού γύρω σου προβάλλει, ή κάτι αδιόρατο, αόρατο, άυλο, Που κάνουν όντως αυτό το πρώτο φιλί μέτρο για όλα τ' άλλα, κατώτερα. * Οι Μούσες μαζί σας, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 17, 2005 Share Posted September 17, 2005 Ορφέα (ο μόνος είσαι έτσι κι αλλιώς): η ποιήση απαιτεί σεβασμό. Δεν είναι στιχάκια πεταμένα σε (εικονικό) χαρτί, αλλά ειλικρινής επαφή με τον αναγνώστη. Και νιώθω ότι υποτιμάς την όλη έννοια του εργαστηρίου, με το να γράφεις ένα ποιήμα "περίπου" στο θέμα της άσκησης που εσύ ο ίδιος έβαλες. Πέρα από τα μετα-ποιητικά όμως, στο ποιήμα αυτό καθεαυτό, δε κατάφερες να μου περάσεις την εικόνα κάποιου προσώπου. Αγγιξες απαλά κάποιο συναίσθημα, αυτό ναι, αλλά τίποτα περισσότερο. Μπορείς και καλύτερα, αν δώσεις λίγη περισσότερη προσοχή στο θέμα "σεβασμός": ένα ποιήμα δεν είναι μερικά στιχάκια. Είναι ένα ολοκληρωμένο νόημα ή συναίσθημα. Δούλεψε περισσότερο με τα δημιουργήματά σου, ψάξε τα, συμπλήρωσέ τα, άλλαξέ τα, κάνε τα καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 17, 2005 Share Posted September 17, 2005 Για το ποιος είναι ο Άστρακ, διαβάστε το φλεγόμενο στέμμα. αναφέρεται για πρώτη φορά (και μοναδική τη στιγμή που γράφω το post αυτό, αν και θα έχει και άλλες αναφορές αργότερα στην ιστορία) στο τέταρτο κεφάλαιο. Περιληπτικά είναι ο νεκρός πλέον μάγος βασιλιάς του Ρέμπακαλ, που σύμφωνα με το θρύλο έδεσε τα πνεύματα της ερήμου στη θέλησή του εκάστοτε βασιλιά της χώρας. Η βασιλεία του έληξε μετά από την ανεξιχνίαστη δολοφονία του, άλλοι λένε από τα χέρια κάποιου κληρικού, άλλοι από τα χέρια δαίμονα. Το παρακάτω ποιήμα απαγγέλεται στην ετήσια Γιορτή του Στέμματος. Ύμνος στον Άστρακ Όταν στην γη βασίλευαν δαίμονες και ορίζαν σαν άρχοντες ανώτεροι του άνθρωπου τη μοίρα Υψώθηκ' ένας βασιλιάς τον κόσμο να αλλάξει Τον λέγαν Άστρακ και τρανός εστάθηκε στο θρόνο και από κει τους δαίμονες πολέμησε με θάρρος και λένε τους υπέταξε, με βαρύ ζυγό τους δένει. Πάνω στο θρόνο έκατσε και όλα ήρεμα ήταν Το Στέμμα σφυριλάτησε το θρίαμβο να γιορτάσει Και στις γενιές που θα έρχονταν τη νίκη να θυμίζει Και νύχτες που στην έρημο τα πνεύματα αλυχτούνε Γρυλίζουν σα σκυλιά άγρια που το λουρί τα δένει Τη νίκη θα θυμόμαστε του μέγα βασιλιά μας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Ύμνος στον Ορφέα Τον Ορφέα τον φιλόμουσο θα υμνίσω τώρα αυτόν που ανθρώπους και θηρία γαληνεύει με την λύρα του και τις ουράνιες αρμονίες. Που άνθη ανθούν στο άκουσμά τους που ακόμα και οι ουράνιες σφαίρες των κόσμων σταματούν την αέναη κίνησή τους να σε αφουγκραστούν. Αυτόν, που και τους θεούς τόλμισε να προκαλέσει που στον Άδη τον τρισβαθο και πεντασκότηνο να κατέβει και με την Μουσική του τέχνη τον Πλούτονα τον ίδιο και όλους τους κάτω δαίμονες να παραπλανήσει και την αγαπημένη του Ευριδίκη πίσω στον κόσμο των ζωντανών να γυρίσει ξανά να ζητίσει. Αυτόν, που όλες τις ψυχές να μαγέψει μπόρεσε και θαύματα μεγάλα και τρανά να κατάφερει και όλους, θεούς και ανθρώπους να μαγέψει και να δαμάσει τέρατα και δαίμονες. Ω εσύ Ορφέα, μεγάλη η τέχνη σου η μουσική μαγάλη όμως και η δυστηχία σου, αξιοθρήνιτε εσύ που όλες τα πνεύματα να δαμάσεις μπόρεσες μόνο το δικό σου ελεύθερο να μην αφίσεις δεν κατάφερες και τώρα θρηνείς τον χαμό της ωραίας σου Ευριδίκης που εσύ μόνος σου προκάλεσες με την παρακοή σου. Χαίρε εσύ Ορφέα, των Μουσών μόνε ευλογιμένε όμως εγώ εσένα και την τέχνη σου την μουσική και μ'άλλο μου τραγούδι θα σε μνημονεύσω. Ίσως σας φανεί λίγο περίεργη η δομή του και το όλο στυλ. Είναι στο πρότυπο των Ομηρικών Ύμνων (ψώνιο...). Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Deodonus, δε προλαβαίνω τώρα να σου κάνω ενδελεχή κριτική, γράφε όμως τα ποιήματά σου σε word και πέρναγέ τα από έναν ορθογραφικό έλεγχο. Μπορεί να είσαι ανορθόγραφος ή δυσλεξικός ή δε ξέρω τι άλλο, αλλά τουλάχιστον φρόντισε να μη πετάς χοντρά ορθογραφικά λάθη στα δημιουργήματά σου. Τρόπος να το κάνεις υπάρχει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Xμμμ χμμμ και πάλι χμμμ... Απο οτι κατάλαβα το θέμα είναι να σκιαγραφηθεί ένας χαρακτήρας, αλλά απο όσα είδα μέχρι στιγμής στα ποιημάτα του ορφέα του nihilio και του deodonus δεν υπάρχει καμμιά σκιαγράφηση χαρακτήρα πουθενά. Δεν βλέπουμε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, ελαττώματα ή προτερήματα, κάτι να χαρακτηρίζει τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν, το μόνο που βλέπουμε στην καλύτερη περίπτωση είναι αναφορές στην ζωή τους, στην ιστορία της ζωής τους, όχι όμως στον χαρακτήρα του. Με αυτή την λογική λοιπόν όλα τα ποιημάτα μέχρι στιγμής είναι εκτός θέματος. Ειδικότερα για το ποίημα του ορφέα... δηλαδή αν κάποιος όπως εγώ, δεν έχει δει την ταινία δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα απολύτως για τον όποιο χαρακτήρα διάλεξες να γράψεις το ποίημα...κάνε τουλάχιστον μια μικρή αναφορά σαν εισαγωγή πριν το ποίημα όπως έκανε ο nihilio, κάτι να μας πείς γιατί στο ποίημα δεν μας λές τίποτα απολύτως...είναι εντελώς χαοτικό και σχεδόν χωρίς νόημα! Αν δεν ήταν τοποθετημένο σε αυτή την άσκηση θα το θεωρούσα απλά ένα ερωτικό και κάπως ατέρμονο ποίημα χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι απλά περίπου στο θέμα, είναι απολύτως εκτός θέματος κατα την γνώμη μου και δηλώνω πως δεν κατάλαβα τίποτα, αλλά πάλι μπορεί να είμαι μόνο εγώ. Συμφωνώ πάνω κάτω σε όσα είπε στην κριτική του ο nihilio... Για τον nihilio: Το ποίημα σου μου άρεσε πολύ περισσότερα απο τα άλλα δύο που έχουν ποστάρει μέχρι στιγμής. Μου άρεσε επίσης που διάλεξες να αναφερθείς σε ένα πρόσωπο απο ιστορία σου, ένα πρόσωπο που "γνωρίζεις" καλά και μου άρεσε η μικρή εισαγωγή απο πάνω που σε βάζει στο κλίμα αν δεν έχεις την ευκαιρία ή τον χρόνο να διαβάσεις την ιστορία που παρουσιάζεται ο χαρακτήρας. Αλλά για όλους τους παραπάνω λόγους περίμενα και πολύ περισσότερα να δω για τον χαρακτήρα αυτόν. Το ποίημα σου αυτό είναι στο στιλ επικού ύμνου και σαν ύμνος είναι ωραιότατο αν και κάπως σύντομο για τα γούστα μου (έχω την εντύπωση πως οι ύμνοι πρέπει να είναι μεγαλύτεροι στα πρότυπα των κανονικών ύμνων, που είναι μακροσκελείς, με πολλές αναφορές, πολλά επίθετα για τους πρωταγωνιστές κτλ) αλλά δεν μας λέει και πολλά για τον χαρακτήρα του βασιλιά... μας λέει περίπου ότι λέει και η εισαγωγή σου. Λέει κατα βάση την ιστορία της ζωής του και ούτε αυτήν ολόκληρη... περισσότερο το τι πέτυχε πολεμώντας, τον σκοπό της βασιλείας του δηλαδή. Πιστεύω πως το ξεκίνησες σωστά γιατί αναφορά στην ζωή και όσα έκανε είναι έμμεσα και αναφορα στον χαρακτήρα του, αλλά δεν είναι και σωστή σκιαγράφηση προσωπικότητας... είναι όμως πολύ πιο κοντά στην λογική της άσκησης απο το ποίημα του ορφεά ας πούμε. Τέλος μου αρέσουν οι ντόμπρες κριτικές σου, αλλά μην το παρακάνεις κιόλας... Για τον deodonus: Έξυπνη κίνηση να διαλέξεις για πρωταγωνιστή ένα χιλιοειπωμένο πρόσωπο που όλοι μας ξέρουμε λίγο πολύ στην ιστορία και την ζωή του. Γιατι χωρίς να προσπαθήσεις πολύ οι άλλοι καταλαβαίνουν τον χαρακτήρα του ή νομίζουν πως τον καταλαβαίνουν απο το ποίημα σου γιατί πολύ απλά ήδη τον ξέρουν! Και εσυ κάνεις το ίδιο με τον nihilio λές την ιστορία του δεν σκιαγρφείς τον χαρακτήρα του...αν ήταν καλό αν ήταν κακός αν ήταν έξυπνος αν ήταν εγωιστής αν ήταν μαλθακός αν ήταν δυνατός κτλ κτλ κτλ Αυτό είναι σκιαγράφηση χαρακτήρα να μπορούμε αφού το διαβάσουμε να πούμε... α ο τάδε είναι μελαγχολικός, χαζός,διαβολικός,αγγελικός και πάει λέγοντας Το ποίημα είναι γραμμένο και αυτό σε μορφή ύμνου όπως και του nihilio και είναι υπέροχο που θέλεις να ακολουθείς την μορφή των ορφικών ύμνων αλλά τι ασέβεια και απρέπεια να κάνεις τόσα χτυπητά ορθογραφικά λάθη!!! Ο μιχάλης έχει απόλυτο δίκιο... πρέπει να φροντίζεις να ελέγχεις καλά αν δεν είσαι σίγουρος γιατί στο κάτω κάτω είναι η μητρική σου γλώσσα και όχι μια ξένη να μπορείς να δικαιολογηθείς πως οκ μου διέφυγε, το ξέχασα, δεν το πρόσεξα κτλ κτλ Μόνο αυτός ο λόγος να υπήρχε θα ήταν αρκετός για να χάσει πάρα πολλούς πόντους το ποίημα σου όσο καλό και αν ήταν. Σαν δομή εγώ προσωπικά θα το προτιμούσα να έχει διαφορετικά χωρισμένους τους στίχους, αλλα αν έτσι είναι οι ορφικοί ύμνοι πάω πασο... Και ο στίχος "που εσύ μόνος σου προκάλεσες με την παρακοή σου." μου φαίνεται πλεονασμός γιατι καταλαβαίνω τι θές να πεις πως έκανε το λάθος να γυρίσει και να κοιτάξει την ευριδίκη στον άδη και έτσι την έχασε, αλλά η παρακόη φυσικά και προκαλείται απο εμάς τους ίδιους... δεν έχει νόημα να πεις κάτι τέτοιο...γιατί ποιός άλλος θα μπορούσε να προκαλέσει την παρακοή του ορφέα απο τον ίδιο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 αλλά τι ασέβεια και απρέπεια να κάνεις τόσα χτυπητά ορθογραφικά λάθη!!! Δεν τό'κανα και επίτηδες! Και δεν θέλω να περνάω τα κείμενά μου από το Word: άμα είναι να μάθω ορθογραφία, θα την μάθω κανονικά. Ούτως ή άλλως υπάρχει σιγά-σιγά βελτίωση! (α, και συμβουλή: απογεύγετε τα greeklish, αυτά την κάναν την ζημιά!) αν ήταν καλό αν ήταν κακός αν ήταν έξυπνος αν ήταν εγωιστής αν ήταν μαλθακός αν ήταν δυνατός κτλ κτλ κτλ Αυτό είναι σκιαγράφηση χαρακτήρα να μπορούμε αφού το διαβάσουμε να πούμε... α ο τάδε είναι μελαγχολικός, χαζός,διαβολικός,αγγελικός και πάει λέγοντας Κατ'αρχάς, εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν ο Ορφέας ήταν καλός/κακός/κλπ. Και ούτε ήθελα να δείξω αυτό. Τον ύμνο αυτόν τον έγραψα για να δείξω πιο πολύ το: εσύ που όλες τα πνεύματα να δαμάσεις μπόρεσεςμόνο το δικό σου ελεύθερο να μην αφίσεις δεν κατάφερες και να του δώσω πιο πολύ βαρύτητα μηλόντας πρώτα για την δύναμη και την τέχνη του Ορφέα και μετά για την αδυναμία του να πηθαρχίσει στον πιο συμαντικό κανόνα που του έλαχε ποτέ. Όσο για εξωτερικές περιγραφές, μου είναι αδιάφορες. Οκ, δεν σκαγράφισα τόσο τον χαρακτήρα, μάλλον τον παρουσίασα. Σαν δομή εγώ προσωπικά θα το προτιμούσα να έχει διαφορετικά χωρισμένους τους στίχους, αλλα αν έτσι είναι οι ορφικοί ύμνοι πάω πασο... Καλά, δεν έχω μελετίσει και τοοοοοσο τους ύμνους για να ξέρω ακριβώς την δομή τους ο διαχορισμός έγινε απλά για να μοιάζει στο στυλ. Και ο στίχος "που εσύ μόνος σου προκάλεσες με την παρακοή σου." μου φαίνεται πλεονασμός γιατι καταλαβαίνω τι θές να πεις πως έκανε το λάθος να γυρίσει και να κοιτάξει την ευριδίκη στον άδη και έτσι την έχασε, αλλά η παρακόη φυσικά και προκαλείται απο εμάς τους ίδιους... δεν έχει νόημα να πεις κάτι τέτοιο...γιατί ποιός άλλος θα μπορούσε να προκαλέσει την παρακοή του ορφέα απο τον ίδιο; Αχ αχ αχ.... "που εσύ μόνος προκάλεσες" πάει στο "η δυστηχία σου" και το "με την παρακοή σου" δείχνει τον τρόπο. Δεν προκάλεσε την παρακοή του. Προκάλεσε την δυστηχία του ΜΕ την παρακοή του. Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Γραμμένο για τον Rorschach, απο το comic Watchmen του Alan Moore. Πληροφορίες για αυτόν θα βρείτε clickάροντας το όνομα. I see this world in Black and White Here to define Wrong and Right I have no skin- Ashamed of my face Wearing a mask Wearing a rememberance Of what I am. Never I compromised No good nor evil shone No good or evil in my soul Justice, With my works, in your face I try to atone Justice incarnate No knights, no honour No tears or shouts or rage Only stone cold faces In this maggot-infested cage I don't forgive I don't forget I punish I never regret But in the end It seems so empty Trying to pull out Those seeds of shame Resolution undefined Husk, hyena's feast, Ten rotting years And a hard, latex skin, Vain-shed tears No need for idols Only the faces of the weak, Crying, I need only look upon great acts And rejoice. And when courage fails at this, And all the heroes are dead – All the flags burned – It’s my laughter that’ll be heard. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted September 18, 2005 Author Share Posted September 18, 2005 (edited) Νihilie, Για το ποίημά σου... Δεν ξέρω, είναι περίεργο να γράφει κανείς ύμνους στα [νέα] ελληνικά... Η ομοιοκαταληξία και το μέτρο μου περνάει αφέλεια ανεπίτρεπτη για το είδος, αλλά απ'την άλλη δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το κάνει κανείς. Πραγματικά είναι πιστεύω ένα λεπτό(!) και περίεργο ζήτημα, ο στόμφος στα νέα ελληνικά... Πάντως πιστεύω πως χωρίς την ομοιοκαταληξία και την τόση επιμονή στο ρυθμό - και μάλιστα στο μέτρο - θα μπορούσες ίσως να εμπνεύσεις πιο πολύ δέος. Αλλά πραγματικά σ'αυτό το είδος τα πράγματα είναι δύσκολα... Όσο για την μάλλον οξεία κριτική σου () - και καθώς οι διευκρινήσεις έρχονται στο ίδιο τοπίκιο με το 'διευκρινιστέο' - ήθελα να ρωτήσω: Οι δύο πρώτες προτάσεις σου (μετά την προσφώνηση) είναι συζευγμένες - συνδέεις το νόημα της μίας με την άλλη, δηλαδή; [Deodone, Οι απαντήσεις στα σχόλια των ποιημάτων, σύμφωνα με έναν κανονισμό με τον οποίο b.t.w. διαφωνώ - πάνε σε ξεχωριστό τόπικ με όνομα "[5.] Συμπεράσματα".] EDIT: Αυτός ο κανονισμός δεν ισχύει εδώ. Οι κανονισμοί του εργαστηρίου δεν έχουν γραφτεί ακόμα, θα γραφτούν σύντομα και αυτός δεν θα είναι μέσα. Δεν είμαστε πολλοί. Γράφτε ό,τι θέλετε στην κριτική. Ένα θέμα για τα ποιήματα, ένα για το μπλα μπλα. Μας φτάνουν. (Nienna) Πάντως οφείλω μία συγγνώμη που ανέβασα αυτό το ποίημα, καθώς [το ανέβασα εν θερμώ και] όντως δεν είναι επαρκώς σχετικό με την άσκηση... Δεν θα ήταν σωστό να ανεβάσω κι άλλο, οπότε υπομένω μέχρι της τελευταίας τις κριτικές σ'αυτό . Rikks, Τα τυπικά: >I have no skin- should be "no skin -" >Never I compromised "Never did I compromise"? Πάντως αυτό είναι λάθος[!] >Only stone cold faces could be "stone-cold" Tα... άτυπα: Σίγουρα περίεργο, δυσνόητο ποίημα - έχω και λίγα νεύρα τώρα για διάφορους λόγους που με περικυκλώνουν απ'το πρωί - αλλά και πολύ ενδιαφέρον, και δυνατό. Τίποτε το ουσιαστικό σ'αυτόν τον τομέα, Ι'm afraid . Oι Μούσες μαζί σας, -Ορφέας Edited September 20, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted September 19, 2005 Author Share Posted September 19, 2005 Deodone, Όπως σου είπα και 'από κοντά', είναι πολύ ωραίο, με κάποια σημεία που θέλουν λίγο πάλεμμ;α ακόμη. Χάριν παραδείγματος: >που ακόμα και οι ουράνιες σφαίρες των κόσμων >σταματούν την αέναη κίνησή τους να σε αφουγκραστούν. Εδώ αλλάζεις πρόσωπο στην ίδια ουσιαστικά περίοδο (το ότι έβαλες τελεία δε λέει τίποτα, αφού συνεχίζεις με δευτερεύουσα που εξαρτάται απ'την κύρια της προηγούμενης περιόδου). >των ζωντανών να γυρίσει ξανά να ζητίσει. Μπερδεύεις τον κόσμο με τα παρατεταγμένα απαρέμφατα με διαφορετικά υποκείμενα! >Αυτόν, που όλες τις ψυχές να μαγέψει μπόρεσε >και θαύματα μεγάλα και τρανά να κατάφερει >και όλους, θεούς και ανθρώπους να μαγέψει Επαναλαμβάνεσαι... >μαγάλη όμως και η δυστηχία σου, αξιοθρήνιτε >εσύ που όλες τα πνεύματα να δαμάσεις μπόρεσες Nα υποθέσω μεγάλη και όλα; Αυτά, πάντως είναι πολύ ωραίο, και αξίζει λίγη προσοχή ακόμη από πλευράς σου. Όσο για την... ασεβή ανορθογραφία σου, αν θες να μάθεις μόνος σου, δεκτό ( αλλά πώς, αν δεν έχεις κάποια πηγή της σωστής; ), μα στα ποιήματα θα ήταν καλό να φροντίζεις - μαθαίνοντας καθώς φροντίζεις - να λείπουν τα λάθη. Αποσπούν τον αναγνώστη (όχι εμένα, γενικά ). muſæ tecum Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 23, 2005 Share Posted September 23, 2005 Καλά ρε deodonus δεν είπα πως το έκανες επίτηδες να κάνεις ορθογραφικά λάθη, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία... ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΑ!!! Τέσπα...και έλεος δεν είπα αν ο Ορφέας ήταν καλός ή κακός μιλούσα γενικά για οποιοδήποτε χαρακτήρα που θα θέλες να εκφράσεις και πως θα μπορούσε να ήταν... Επίσης εγώ για να τοποθετηθώ επι του θέματος των κανονισμών γιατί κάπως μου έκατσε... δεν υπακούω σε κανέναν κανονισμό εκτός των προσωπικών μου απόψεων με μόνο όριο να μην προσβάλλω ή ενοχλώ τους άλλους εκτός και αν αυτοί το κάνουν πρώτοι σε εμένα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted September 26, 2005 Share Posted September 26, 2005 (edited) Εγραψα για μενα.. ελπιζω να μην φανει εγωκεντρικο !!! Τα θέλει όλα … Αλλά με τον σωστό τρόπο Θέλει να ζήσει πολλά…. Αλλά με τον δικό του τρόπο Θέλει να απολαύσει την στιγμή… Αλλά με τους δικούς του ανθρώπους Θέλει να πεθάνει με αξία Αλλά δίπλα στους δικούς του ανθρώπους !!! Αυτός είναι… Η ελευθερία του είναι τα πάντα Και ο δεσμός του, το τίποτα! Αυτός είναι… Η μουσική, είναι γι αυτόν τα πάντα Και η σιωπή, το τίποτα! Αυτός είναι … Το ήθος κ’ η αξία του, είναι γι αυτόν τα πάντα Και η μοναξιά του, το τίποτα Αυτός είμαι εγώ… Σε μία ψευδαίσθηση ζω… Φοβάμαι να πληγώσω και να πληγωθώ Κοιτάω από δω και από κει, Μέχρι την τελευταία μου πνοή Θα λέω πάντα, είμαι και υπάρχω εδώ, Γιατί είμαι ‘γω, γιατί είμαι ‘γώ. Edited September 26, 2005 by Balidor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 27, 2005 Share Posted September 27, 2005 (edited) Έχει χρυσάφι εκείνος για μαλλιά μα το γνωρίζει, πώς να ξεγελά τον ήλιο, κι όσοι πάνω του στρέφουν βλέμμα αληθινό φωτιά και κόκκινα φιλιά αντικρύζουν μόνο. Έχει κι ένα χαμόγελο, μεστό της άνοιξης αμυγδαλιά ανθισμένη ένα κύμμα της θάλασσας ζεστό, καρτερικό που βροχή, εμένα, κι άλλες τόσες περιμένει. Έχει στα μάτια χάρτες μαγικούς ζωγραφισμένους κόσμους, χρόνια ξεχασμένους άγρια γη, παρθένα δαση, αρχαία βουνά μα και θολά διαμάντια, έρωτες απελπισμένους. Έχει στα χέρια μύρια ξόρκια σιωπηλά τη μια ν'αγγίζει απαλά, μ'απο την άλλη φόβο να ξεσηκώνει, με τά δάχτυλα τα σκοτεινά κι έπειτα φως, λευκή γαλήνη να επιβάλλει. Μα τίποτα, λέει, δεν του 'ναι τούτ'η υπεροχή, μήτε γυναίκα, μήτε εικόνα στον χρυσό καθρέφτη φλόγες, λουλούδια, σκότος, δάκρυ, φως όλα είναι κει, κι όλα χορεύοντας τον βγάζουν ψεύτη. ----- Κάτι σημερινό, on the spot. Κάτι πολύ διαφορετικό από την ποίησή μου. Γραμμένο, αν θέλετε, για έναν σκοτεινό, μα όχι κακό, μάγο, enchanter, που δεν εκτιμά, ακόμα, τις δυνάμεις του και τις χαρές που του δίνουν... Έναν μάγο που αδυνατεί να απολαύσει τις χαρές της μαγείας γιατί αντιλαμβάνεται τους καρπούς της ως εύκολους, ως δεδομένους. Ενημερώνω πως κι εγώ απεχθάνομαι την ομοιοκαταληξία, στα ελληνικά κυρίως, δεν είστε οι μόνοι. Μιας και είναι εργαστήρι εδώ όμως, είπα να κάνω ένα πείραμα κι έτσι. Edited October 2, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 30, 2005 Share Posted September 30, 2005 (edited) Να μαι κι εγώ λοιπόν... Και με συμμετοχή, και με κριτικές! Ορφέα: Το ποίημά σου περιγράφει ένα χαρακτήρα σε συνδυασμό με μια σκηνή, και εμπεριέχει και δεύτερο χαρακτήρα... Είναι δηλαδή λιγάκι εκτός θέματος όπως κι εσύ ο ίδιος αλλά και πολλοί άλλοι ανέφεραν. Όμως σαφώς και δεν είναι ασεβές, σαφώς και δεν του λείπει η συνοχή. Ασεβές δεν είναι γιατί όμορφα δεν γράφουν οι ασεβείς - κι είναι τόσο όμορφο... Οι τέχνες αν δεν τις σέβεσαι δεν σε σέβονται. Συμβαίνει με όλες. Αν δεν ανοίξεις τον εαυτό σου σε αυτές, δεν αποκτάς πρόσβαση στις λίμνες μέσα στις λίμνες μέσα στις λίμνες των ιδεών, της έμπνευσης... Εσένα λοιπόν είναι προφανές πως σε σέβονται. Η συνοχή δεν του λείπει γιατί, να, δες το, είναι ένα ολοκληρωμένο σφιχτοδεμένο δημιούργημα. Πολύ όμορφο δημιούργημα. Nihilio: Δεν μου φαίνεται να το έγραψες με πολλή όρεξη. Θα μου πεις, δεν θα μπορούσε να είναι και προσωπικό μιας και διάλεξες να δεις το θέμα 'χαρακτήρας' από αυτήν τη σκοπιά... Το μέτρο και η ομοιοκαταληξία δείχνουν - και κυρίως ακούγονται - βεβιασμένα. Αλλά... αν αυτό ήταν όντως ένας ύμνος, γραμμένος από τον λαό, για τον Άστρακ... δεν θα μπορούσε παρά να είναι έτσι. Αν είναι επίτηδες έτσι, από τη σκοπιά του λαού, γραμμένο όντως για τίποτε άλλο παρά για μια γιορτή... χμμ... τότε ναι, πάω πάσο. Όσον αφορά το πόσο κοντά είναι το ποίημα στο θέμα, είναι μετρίως κοντά. Δεν μας λέει κάτι το ποίημα για τον βαθύτερο εσωτερικό κόσμο του Άστρακ... Deodonus: Το ποίημα έχει να δώσει αρκετά πράγματα, έχει όμως μερικές απροσεξίες. Στην πρώτη στροφή, στον τελευταίο στίχο, περνάς σε δεύτερο πρόσωπο από το πουθενά, και απευθύνεσαι στον Ορφέα, ενώ πιο πριν απλά αναφέρεσαι σε αυτόν! Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω, και συνεχίζω να βλέπω διαμαντάκια μέσα, μικρές λάμψεις, και από πάνω τους απροσεξιούλες. Θέλει ένα χτένισμα. Είναι πάντως όμορφο. Περιγράφει αξιοπρεπώς κάποια από τα εσωτερικά χαρακτηριστικά του Ορφέα, αυτά ακριβώς που έχει σημασία να αναφέρει κανείς. Rikochet: Διάλεξες έναν αρχετυπικό χαρακτήρα. Ίσως γι αυτό να πέτυχες περισσότερο από όλους τους άλλους το να είσαι εντός θέματος. Πραγματικά το ποίημά σου, αν και δεν το θεωρώ από τα καλύτερά σου, όχι μετά τα αριστουργήματα που έγραψες τελευταία, είναι η απόδοση ενός χαρακτήρα - και μάλιστα το στυλ της ποίησης, το γνωστό κοφτό και δυναμικό, του ταιριάζει, δεν του ταιριάζει μόνο το περιεχόμενο. Balidor: Αν μη τι άλλο, ειλικρινέστατο. Έχεις βέβαια γράψει καλύτερα... Αυτό φαίνεται βιαστικό, απρόσεχτο, γραμμένο στα πεταχτά. Θα μου πεις, άλλες φορές στα πεταχτά γράφει κανείς τα καλύτερα ποιήματα... Ναι, απλά αυτό εδώ δεν πέτυχε. Θα ήθελα να δω κι άλλη προσπάθεια περιγραφής/απόδοσης του εαυτού σου. Μιας και έχεις την ειλικρίνεια να το κάνεις, μπορείς να πειραματιστείς και να βγάλεις ωραία αποτελέσματα. Self reflecting poetry. Κάπως σαν την self portrait photography... Αν κανείς το κάνει καλά, μπορεί να φέρει υπέροχα αποτελέσματα γιατί όσο λίγο και να ξέρουμε τον εαυτό μας δεν ξέρουμε τίποτε άλλο καλύτερα... Nienna: Είναι απαίσιο, σχεδόν. Εντάξει, έχει να πει, αλλά ποιο από τα δικά σου το γράφεις χωρίς να έχεις να πεις κάτι; Κλέβεις... δεν πρέπει να χαίρεσαι για σχόλια που επιβεβαιώνουν το ότι έχει να πει κάτι... Αυτό είναι πολύ κάτω από τον πήχη σου. Η ομοιοκαταληξία στα ελληνικά ποιήματα σπανίως έχει καλά αποτελέσματα. Τα δικά σου ποιήματα συγκεκριμένα τα μειώνει, τα καταστρέφει, κρύβει όλα όσα έχουν να πουν. Παρ'όλα αυτά δόξα τω Θεώ, έχεις δει και χειρότερα. Τον χαρακτήρα τουλάχιστον τον περιγράφει επαρκώς, κι ελπίζεις να συμφωνεί και εκείνος Edited September 30, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 1, 2005 Share Posted October 1, 2005 (edited) Η δική μου συμμετοχή είναι ένα ποίημα γραμμένο για έναν (αυτο)καταστροφικό χαρακτήρα. Είναι σκιαγράφηση όχι της εξωτερικής εμφάνισης αυτού, αλλά του εσωτερικού του κόσμου και όσα νιώθει. Εγώ για να είμαι ειλικρινής αυτό που κατάλαβα απο την άσκηση είναι να δημιουργήσουμε έναν χαρακτήρα και όσα μπορεί να νιώθει ή να σκέφτεται και αυτό έκανα εδώ... Δημιούργησα έναν αυτοκαταστροφικό ποιητή που γράφει το τελευταίο του ποίημα ένα βράδυ πριν αυτοκτονήσει το επόμενο πρωί... γιατί αυτό νιώθει. Ο ποιητής αυτός είναι ένας ρομαντικός μηδενιστής! Ζει σε δύο κόσμους-ανάμεσα στους οποίους δεν μπορεί να ισορροπήσει. Στον κόσμο της πραγματικότητας και στον κόσμο του μυαλού του... είναι ένας ατόφιος μηδενιστής μηδενίζει τα πάντα γύρω του ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά παρόλα αυτά έχει μια ρομαντική ματιά στα πράγματα. Βλέπει το θάνατο σαν το τέλος αλλά συγχρόνως γι αυτον ο θάνατος είναι ο θεός και τον επικαλείται. Και το πρωί έχοντας ολοκληρώσει την επίκληση του, πέφτει στο κενό απο το παράθυρο της υγρής σοφίτας του που βλέπει στον δρόμο, απαγγέλοντας το αφιερωμένο στον άγγελο του θανάτου ποίημα του. "Κάλεσμα ελέους" Έλα να με πάρεις άγγελε του θανάτου. Αναζήτησε με ανάμεσα στο πλήθος. Θέλω με τα φτερά σου να ταξιδέξω πάνω απο τον κόσμο αυτό. Να κοιτάζω αποστασιοποιημένα πια. Να δω απο ψηλά μια τελευταία φορά τους ανθρώπους που αγαπώ. Και μετά να χαθώ στην αγκαλιά σου άγγελε του ελέους. Να λησμονηθώ... σαν ένα λάθος στο βιβλίο της ζωής που σβήστηκε με μαύρο μελάνι, έγινε μουντζούρα λιπαρή, λεπτομέρεια ασήμαντη. 580 Edited October 1, 2005 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 (edited) Λάας:Αν δεν είχες την εισαγωγή, ίσως να μην καταλάβαινε κανείς τίποτα. What I mean: στο ποίημα δεν φαίνεται ο χαρακτήρας που θες, τουλάχιστον όχι στο βάθος που εσύ θα ήθελες. Νομίζω θέλει και άλλο ψάξιμο και δουλειά. Nienna:Το έπιασες το νόημα, αν και δεν μπορώ να συμπεράνω από κάπου ξεκάθαρα το enchanter. Anyway, καλό είναι, μάλλον θα ήθελα ένα κλικ πιο τραγικό (έτσι είμαι εγώ...). Και πιστεύω πώς είναι στο στυλ σου. Βαλιδόριε:Εγώ είμαι ο μινιμαλιστής εδώ! Just kidding, είναι ωραίο που βάζεις μικρά-μικρά ληθαράκια για να κάνεις ένα μεγάλο ποίημα. Μόνο που πρέπει να προσέξεις λίγο ώστε να είναι όλα perfect. Ο ρυθμός και η κίνηση (ψιλο-ταυτίζονται...) κάπου σκοντάφτει και κάπου η σιωπή των πρώτων στοίχων [edit: τις κάθε στροφής] κουράζει. Προτείνω να κάνεις κάπου κάνα-δυο "κανονικές" στροφές, πριν επιστρέψεις ξανά στο ίδιο μοτίβο. Ιδέα μου. Αυτά... Edited October 2, 2005 by Deodonus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 Orpheus - Το ποίημα σου έχει πολύ όμορφες εικόνες, (κλασσικά) πολύ όμορφη έκφραση, αλλά δέν κατάλαβα για τον χαρακτήρα, μπορώ να υποθέσω όμως οτι πρόκειται για κάποια ηρωίδα - πρωταγωνίστρια !!! Δεν έχει απόλυτο ρυθμό χωρίς όμως να ήθελες εσύ ο ίδιος να του δώσεις. Nihilio - Μου έκανε σαν ύμνος, δλδ τα χρονικά του βασιλιά σου, πολύ καλό και κατάλαβα (με βάση το τί έχει κάνει) πώς περίπου είναι ο χαρακτήρας του βασιλιά. Deodonus - Μου άρεσε ο τρόπος που το έγραψες (άμα είχε και ομοιοκαταληξία θα ήταν πολύ WOW) , όσον αφορά τα λάθη παράγινε ζήτημα (άνθρωποι είμαστε), και περιέγραψες πολύ καλά τον χαρακτήρα του Ορφέα !!! Rikochet - Με άφησες άφωνο με τις 4σ πρώτες γραμμές που ξεκίνησες μετά όμως είναι απλά "καλό" σαν ποίημα, έδωσες από τα κεντρικά συναισθήματα (οπότε και χαρακτήρα) τον "ήρωα" σου, αν και δεν τον κατάλαβα εντελώς (δεν φταις εσύ). ααααα επίσης μου άρεσε το τέλος. Nienna - Η νιεννίτσα είχε την πληρέστερη (κατ εμέ) περιγραφή. Τι έκανε ο χαρακτήρας πώς, τι δεν βρήκε στην ζωή του,τι του αρέσει και τι όχι, αν του αρκεί κ.λ.π. !!! Έχει μέτρο και όοοοομορφο ποίημα !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 9, 2005 Share Posted October 9, 2005 Ρε παιδιά... κάντε καμμιά κριτική... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 10, 2005 Share Posted October 10, 2005 Laas: Το ποίημα είναι δεμένο, έχει συνοχή, αλλά όπως πρέπει να παρατήρησες κι εσύ - αφού εσύ τον έγραψες - πως χρειάζεται έναν ολόκληρο πρόλογο για να καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται, τι φύσης είναι ο χαρακτήρας. Ίσως γιατί αντί να μιλά το ποίημα άμεσα για τον χαρακτήρα του μιλά για μια στιγμή της ζωής του, η οποία βέβαια δεν θα υπήρχε αν δεν ήταν έτσι ο χαρακτήρας του, αλλά αυτό δεν παύει να είναι έμμεση αναφορά σε αυτόν, όχι άμεση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted October 11, 2005 Share Posted October 11, 2005 Μιάου... ευχαριστώ νιέννα που ήσουν η πρώτη που άκουσε την παράκληση μου για κριτικές. Τώρα για το ποίημα... ναι αυτό βασικά ήθελα... να είναι διαφορετική σκοπιά απο τα υπόλοιπα ποιήματα. Ίσως τελικά να φάνηκε κάπως "ξένο" ακριβώς γιατί κάνει έμμεση αναφορά, αν και όχι σε μια οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, αλλά στην τελευταία στιγμή του αυτοκαταστροφικού ποιητή μου... και για μένα η τελευταία στιγμή κάποιου και πως την ζεί είναι η "μυρωδιά" ολόκληρης της ζωής του ίδιου του ανθρώπου, είναι το essans, του αν μπορώ να το πω έτσι... και αυτό μου φάνηκε ως η σημαντικότερη περιγράφη χαρακτήρα. Και για τον πρόλογο σχεδόν πάντα βάζω στα ποιήματα μου γιατί ακριβώς επειδή γράφω τόσο προσωπικά οι άλλοι δεν μπορούν να παρακολούθησουν εύκολα. Εχω μια πολλή ιδιαίτερη άποψη για τον κόσμο και τους γύρω μου και αυτό μπορεί να ξενίζει τους γύρω μου, ίσως είναι αυτό. Thanks πάντως! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 24, 2005 Author Share Posted October 24, 2005 (edited) Laas, όμορφο ποιηματάκι, με ωραίο ρυθμό, αλλά δε θα έλεγα ότι σκιαγραφείς κάποιο χαρακτήρα. Ίσως το χαρακτήρα του αφηγηματικού ήρωα, με την χαλαρότερη έννοια της λέξης [σκιαγραφώ]. Το "άγγελε του ελέους" ακούγεται λυρικό, αλλά όταν ξαναδιάβασα τον τίτλο με ενόχλησε. Πολύ "ελέους" για τα γούστα μου. Καλή ποιητική απόπειρα, αλλά όχι καλή προσπάθεια για την άσκηση. [Μήπως πήρες τη δική μου σαν πρότυπο; ] Edited October 24, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted October 26, 2005 Share Posted October 26, 2005 Laasακι ... Πολυ ομορφο και ιδιαίτερο, Ίσως γιατί περιγράφει μέσω μιας στιγμής το χαρακτήρα... Καλό παρ'όλα αυτά και προσεγμένο με πολύ καλό μέτρο !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.