Deodonus Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 Πώς διαχειρίζεστε το κάπνισμα στις ιστορίες σας; Τι προσφέρει; Τί προσδίδει στον χαρακτήρα; Δίνει μυστήριο; Σκεπτικισμό; Τεμπελία; Αργοσχολιά; Και, κυρίως, χρησημοποιείτε το κάπνισμα στις ιστορίες; Ένας μάγος π.χ. που καπνίζει την πίπα του σε τί διαφέρει με έναν που δεν καπνίζει; Ένας στρατιγός που καπνίζει; Ένας οτιδήποτε που καπνίζει; Αυτα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 Χαχα! Μ'αρέσει! Χωρίς πλάκα, δε θα περίμενα ποτέ ότι κάποιος θα άνοιγε ένα τέτοιο τόπικ. Αλλά είναι καλό. Στις ιστορίες μου, το κάπνισμα παίζει το ρόλο που παίζει και στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι καπνίζουν, απλά γιατί καπνίζουν. Άλλοι πιο λίγο, άλλοι πιο πολύ. Όλα εξαρτώνται, βέβαια, κι από τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία. Όταν πρέπει ν'ανάβεις πίπα, φυσικό είναι να μην καπνίζεις τόσο πολύ. (Δεν ξέρω πόσοι έχετε καπνίσει πίπα, αλλά είναι πραγματικά μπελάς.) Όταν μπορείς απλά ν'ανάψεις άλλο ένα τσιγάρο, καπνίζεις περισσότερο. Τώρα, ανάμεσα σε ένα μάγο που καπνίζει πίπα και σε έναν που δεν καπνίζει, θα έλεγα ότι η διαφορά μπορεί να είναι από καμία έως και τεράστια. Εν ολίγοις, κανένα ρόλο δεν παίζει το κάπνισμα στο πώς είναι η προσωπικότητα ενός χαρακτήρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 Κάπνισμα ε; Αν και φανατικός αντικαπνιστής με ψυχολογικά τραύματα από sessions σε ανήλιαγα υπόγεια με τρελά "φουγάρα" χρησιμοποιώ κάποιες φορές το κάπνισμα σε ιστορίες. Πχ θυμάμαι στην Πρώτη ημέρα ότι είχα 2 πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες φανατικούς καπνιστές, έναν βρικόλακα και ένα μάγο (ο οποίος δεν είχε προλάβει να εμφανιστεί). Ο πρώτος κάπνιζε από συνήθεια και γούσταρε το όλο στυλ. Ο δεύτερος ήταν εξαρτημένος στο τσιγάρο, κυρίως λόγω άγχους, επειδή έκανε ένα μαγικό κόλπο να ανάβει τσιγάρο από μόνο του (X-files κανείς; ) και επειδή ταίριαζε με την όλη νουάρ φάση του χαρακτήρα. Είχα γράψει και μια άλλη ιστορία, με δύο παιδιά που κάπνιζαν άλλα πράγματα και έβλεπαν ποράματα. Δε θυμάμαι άλλο παράδειγμα, πάντως το κάπνισμα είναι ένας τρόπος να δώσεις τοιχεία για τον χαρακτήρα. Πχ αν είναι αγχωμένος, χαλαρός κλπ ΥΓ: Η πίπα δηλώνει σοφία και πνευματικότητα, το πούρο πλούτο ή αγάπη για πολυτέλεια, ενώ δε νοείται vamp χωρίς (δε θυμάμαι πως λέγεται αυτό το μακρουλο που βάζεις στην άκρη τους το τσιγάρο) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 (edited) Το κάπνισμα στις ιστορίες μου δεν είναι συνήθεια. Είναι μέρος της προσωπικότητας και σημαίνει πολλά για το παρελθόν του. Είναι διέξοδος. Κάτι που προκαλεί απώλεια συνείδησης. Κάτι που σε κάνει να "φεύγεις" και να αποστασιοποιείσαι από τη δράση. Μια γυναίκα π.χ. που καπνίζει, θα καπνίζει ένα τσιγάρο με λεπτό σώμα ή ένα τσιγάρο προσαρμοσμένο σε μια μακριά πίπα (αυτό το μακρουλο που βάζεις στην άκρη τους το τσιγάρο που λέει κι ο Nihilio) έχει ζήσει μια έντονη ζωή η οποία τη στοιχειώνει. Και ο τρόπος που θα καπνίζει θα προσδίδει μυστήριο στο χαρακτήρα της. Ένας σοφός μάγος, ένας ήρωας, μια γλυκειά πριγκήπισσα δε θα κάπνιζαν ποτέ. Κι αν ο μάγος κάπνιζε πίπα, θα το έκανε ως μέρος κάποιας διαδικασίας πνευματικής αναζήτησης και διαλογισμού. Ένας ναυτικός (όχι ντε και καλά ο Ποπάϋ) θα κάπνιζε πίπα τα βράδια που η σκέψη τουξαναγυρνά στους προορισμούς και τους ανθρώπους της ζωής του. Ένας τυχοδιώκτης (κάτι σε Alain Delon σε film noire του 70) θα κάπνιζε ως δείγμα σκληρότητας (ότι π.χ. η ζαλάδα - λέμε τώρα - του καπνού δεν είναι ικανές να θολώσουν την κρίση του). Όπως και να έχει το κάπνισμα ποτέ δεν είναι άσκοπο και πάντα σχετίζεται με την πλοκή της ιστορίας και τις δυσκολίες των ηρώων. Edited September 13, 2005 by Isis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saulot Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 (edited) Ο πατερας μου, προσπαθωντας να μου πει οτι το κάπνισμα ειναι άσχημη συνήθεια μου είπε το εξής: Το να καπνίζεις σου δίνει την αίσθηση οτι οτι κάνεις κάτι, ενω δεν κάνεις τίποτα. Δεν μπορω να μιλήσω για χαρακτήρες μυθιστορημάτων η γενικότερα γραπτού λόγου γιατι δεν γράφω (όχι ακόμα τουλάχιστον) αλλα σαν ερασιτέχνης ηθοποιός, αλλα καθε φορα που φαντάζομαι ενα χαρακτήρα στην σκηνή (θεάτρου η ταινίας) να καπνίζει, ακριβώς αυτο προσπαθεί να κάνει, να γεμίσει τον χρόνο. Τώρα ως καπνιστής ο ίδιος, καπνίζω καθαρά για απολαυση (πίπα και αρωματικούς καπνούς) αλλά νομίζω οτι στο βάθος κάνω το ίδιο πράγμα. Edited September 13, 2005 by Saulot Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 Απ' όλους μου τους χαρακτήρες σε rpg, δύο μόνο κάπνιζαν: η Jasmine, μια ravnos δολοφόνος κι η Sonya, μια rogue. Αλλά τις περισσότερες φορές που γράφω, τουλάχιστον για τη σύγχρονη επιχή, σχεδόν όλοι μου οι χαρακτήρες καπνίζουν. Πρέπει να οφείλεται στο γεγονός ότι καπνίζω κι εγώ και μπορώ να αποδώσω γιατί, με ποιό τρόπο και για ποιο λόγο ανάβει κάποιος τσιγάρο... Αλλά, για κάποιο μυστηριώδες και παράξενο λόγο, δε μου "κολλάει" το κάπνισμα σε ιστορίες επικής φαντασίας... ούτε καν πίπας. Χμ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 13, 2005 Share Posted September 13, 2005 "...ο αντίχειρας του δεξιού χεριού του χάιδευε τον αναπτήρα όσο το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στο καντράν του τηλεφώνου..." "...καθώς το τελευταίο της φιλί πέθαινε στα χείλη του, γύρισε ανάσκελα, την πήρε στην αγκαλιά του και τέντωσε το ελεύθερο χέρι του να φτάσει το πακέτο στο κομοδίνο..." "...το πρώτο πράγμα που έκανε, όταν επιτέλους κατάφερε να επιστρέψει μέσα στα χαρακώματα ήταν να αρπάξει βίαια το τσιγάρο που κάπνιζε ο φαντάρος δίπλα του..." "...το ταλαιπωρημένο κορμί του ακούμπησε στη χλόη, έσβησε μαλακά δίπλα του το τσιγάρο και αποκοιμήθηκε..." "...ήταν όρθιος στη γωνία για ώρες. Στα πόδια του είχε μια συλλογή από γόπες..." "...απομάκρυνε την μακριά πίπα από τα χείλη της και τον κοίταξε φυσώντας λάγνα τον καπνό προς το μέρος του..." κτλ, κτλ, κτλ, κτλ, κτλ, κτλ.... Πολύ χρήσιμο εργαλείο. Ενισχύει, αποδίδει, καίγεται. Δεν είναι ακριβώς αντικείμενο ούτε κι ακριβώς συνήθεια μέσα στις ιστορίες. Για μένα πάντοτε υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο βάζεις τον ήρωά σου να καπνίζει σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Πάντα. Ακόμα κι όταν δεν ξέρεις γιατί το κάνεις, είναι που ξέρεις τον χαρακτήρα που έφτιαξες και ξέρεις ότι την ώρα εκείνη θα κάπνιζε! Με τον ίδιο τρόπο που ξέρεις πως ο κολλητός σου θα ανάψει τσιγάρο προτού να το κάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted September 13, 2005 Author Share Posted September 13, 2005 Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι το κάπνισμα βγάζει μια (έστω και ελάχιστη) εσωστρέφια (πως στο καλό γράφεται αυτή η λέξη;..), μάλλον λόγο των λίγων δευτερολέπτων παύσης στην διαδικασία: "Κοιτούσε το ποίημα με τις ώρες. Μέχρι που το χέρι του, αφού χαϊδεψε απάλα για μία ακόμα φορά το πηγούνι του, κατέβικα και έγραψε διστακτικά την τελευταία λέξη." ή "Κοιτούσε το ποίημα με τις ώρες. Μέχρι που το χέρι του, αφού έφερε για μία ακόμα φορά το τσιγάρο στα χήλη, κατέβικε και έγραψε διστακτικά την τελευταία λέξη." - "Την περίμενε στην γωνία αρκετή ώρα, μέχρι αυτή να έρθει. "Άργισες", είπε μόλις συναντήθικαν και, βάζοντας τα χέρια στην τσέπη, ξεκινίσανε για έναν ακόμα περίπατο στην πόλη." ή "Την περίμενε στην γωνία αρκετή ώρα, μέχρι αυτή να έρθει. "Άργισες", είπε μόλις συναντήθικαν και, σβίνοντας με το πόδι του την γόπα του τσιγάρου του, ξεκινίσανε για έναν ακόμα περίπατο στην πόλη." Δεν ξέρω, μπορεί και νά'ναι ιδέα μου... αλλά,όπως και να'χει, τις ιδέες μας δεν λέμε εδώ; Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted September 17, 2005 Share Posted September 17, 2005 WTF?? Δε θυμάμαι να έχει καπνίσει ποτέ ένας ήρωάς από ιστορίες μου. Πάντως αν έβαζα, μάλλον θα ήταν κάποιο φουτουριστικό νόμιμο ναρκωτικό, που θα προωθούσε και το στόρυ, αντί για απλά τσιγάρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted September 17, 2005 Share Posted September 17, 2005 Θα συμφωνήσω εν μέρει με τον Saulot. Όταν κάποιος καπνίζει, γεμίζει μία στιγμή που δε θα έκανε τίποτα. Αλλά κάνει κάτι τότε, όπως και να το κάνουμε: καπνίζει. Προσωπικά δεν καπνίζω, αλλά αν κάτσει να κάνω κανα τσιγάρο, είναι η απόλαυση (ξέρετε, αυτό που χάνεται ότι καπνίζεις πάνω από 2-3 τσιγάρα τη μέρα και αντικαθίσταται από την εξάρτηση - γίνομαι κακός ) που αισθάνομαι. Τη στιγμή που ρουφάς τον καπνό, δε σκέφτεσαι τίποτα άλλο, ηρεμείς κάπως, και στη συνέχεια μπορείς να σκεφτείς με την άνεσή σου. Είναι για μένα, λοιπόν, ένα εργαλείο διαλογισμού όπως το περιγράφει η Isis. Και καμιά φορά, αν έχεις άγχος, σε ηρεμεί. Είναι κάτι σαν τελετουργία για μένα, γιατί όχι και για τους χαρακτήρες μου. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 17, 2005 Share Posted September 17, 2005 Βασικά, θα έλεγα ότι σε μεθάει λίγο... Όχι όπως το ποτό· θα έλεγα ότι είναι μια διαφορετική αλλά όμοια πτυχή του ίδιου φαινομένου (δεν ξέρω από ναρκωτικά για να τ' αντιπαρατάξω, αλλά υποψιάζομαι ότι, αν έβγαζες τις άλλες παρενέργειες [παραισθήσεις, ευεξία, υπερκινητικότητα, υποτονικότητα κ.ά. βάσει της ουσίας], θα ήταν το ίδιο πράγμα). Νιώθεις ώρες-ώρες την ανάγκη να κάνεις ένα όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά επειδή εκείνη τη στιγμή πιάνεσαι από τη «σανίδα σωτηρίας» που παράσχεις στον εαυτό σου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Πάνω απ'όλα το τσιγάρο βασίζεται στη δύναμη της συνήθειας. Αν το δεχτείς έτσι τότε σ'αρέσει να το χρησιμοποιείς στο χαρακτήρα σου για να τον κάνεις πιο αληθινό. Όπως ας πούμε: "συνήθιζε να τρώει τσίχλες με γεύση λεμόνι, φρόντιζε πάντα να'χει ένα πακετάκι μαζί του, κι αν δεν έβρισκε τον έπιανε μια ακατανίκητη ανησυχία..." Έχει πλάκα να'χουν ιδιαίτερα εκνευριστικές συνήθειες που σε καταστάσεις κινδύνου θα μπορούσαν ν'αποβούν μοιραίες. Άρα, το τσιγάρο, για μένα, δεν είναι παρά μια ακόμη ενοχλητική συνήθεια του ήρωα που σκοπεί θα'χει να γελοιοποιήσει μια τραγική κατάσταση. Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι το κάπνισμα βγάζει μια (έστω και ελάχιστη) εσωστρέφια (πως στο καλό γράφεται αυτή η λέξη;..), μάλλον λόγο των λίγων δευτερολέπτων παύσης στην διαδικασία: Εσωστρέφεια. Αλλά απ' ό,τι παρατήρησα έχεις αρκετά ορθογραφικά "προβλήματα" για να σ'απασχολεί μια λέξη. Δεν θέλω να φανώ κακιά, από ενδιαφέρον το λέω. Ιδιαίτερα αν γράφεις, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις τις λέξεις σου, τα εργαλεία σου. Sorry για το spam Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Πάνω απ'όλα το τσιγάρο βασίζεται στη δύναμη της συνήθειας. Αν το δεχτείς έτσι τότε σ'αρέσει να το χρησιμοποιείς στο χαρακτήρα σου για να τον κάνεις πιο αληθινό. Όπως ας πούμε: "συνήθιζε να τρώει τσίχλες με γεύση λεμόνι, φρόντιζε πάντα να'χει ένα πακετάκι μαζί του, κι αν δεν έβρισκε τον έπιανε μια ακατανίκητη ανησυχία..."Πολύ πετυχημένη εικόνα! Έχει πλάκα να'χουν ιδιαίτερα εκνευριστικές συνήθειες που σε καταστάσεις κινδύνου θα μπορούσαν ν'αποβούν μοιραίες. Άρα, το τσιγάρο, για μένα, δεν είναι παρά μια ακόμη ενοχλητική συνήθεια του ήρωα που σκοπεί θα'χει να γελοιοποιήσει μια τραγική κατάσταση.<{POST_SNAPBACK}> Όπως, ας πούμε, την περίπτωση που ένας στρατιώτης ανάψει τσιγάρο το βράδυ και τραβήξει την προσοχή; Στην περίπτωση που δεν το ξέρετε, η καύτρα του τσιγάρου φτάνει περίπου τους 800 βαθμούς Κελσίου, πράγμα που το κάνει ιδιαίτερα φανερό κατά τη διάρκεια της νύχτας (θεωρητικά, μπορούν να δουν το σημείο στο οποίο βρίσκεσαι τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο μακριά σου). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Όπως, ας πούμε, την περίπτωση που ένας στρατιώτης ανάψει τσιγάρο το βράδυ και τραβήξει την προσοχή; Στην περίπτωση που δεν το ξέρετε, η καύτρα του τσιγάρου φτάνει περίπου τους 800 βαθμούς Κελσίου, πράγμα που το κάνει ιδιαίτερα φανερό κατά τη διάρκεια της νύχτας (θεωρητικά, μπορούν να δουν το σημείο στο οποίο βρίσκεσαι τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο μακριά σου). Ακριβώς αυτό εννοούσα . Και για να μην παρεξηγηθώ, είμαι μανιακή καπνίστρια απλά βλέπω την αλήθεια γι αυτό(βλέπε "μια πολύ ενοχλητική συνήθεια"). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 Ο ήρωας θα μπορούσε επίσης, σε στυλ Constantine, να έχειο πάθει καρκίνο ή να έχει μια μανιώδη εξάρτηση στο τσιγάρο που να τον κάνει εύκολο στόχο. Μπορεί, λόγου χάρη, να γελοιοποιηθεί για να κάνει τράκα ή να παίρνει τα αποτσίγαρα από τα τασάκια και να τα καπνίζει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted October 29, 2005 Share Posted October 29, 2005 Trigun - Nicolas Wolfwood: ο παπάς με τα πάντα τσαλακωμένα τσιγάρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Legion Posted November 2, 2005 Share Posted November 2, 2005 (edited) Γιατί υπάρχει το τσιγάρο στις ιστορίες? Γιατί είναι σαν να περιγράφεις το σύννεφο, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω... Δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψεις τέλεια τον καπνό και τα σχήματά του. Όπως και να τον περιγράψω κάτι θα λείπει... Σε ένα μυθιστόρημα έγραφα μόνο για πρόσωπα που καπνίζουν, σε έναν φανταστικό κόσμο όπου οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τον καπνό από τα τσιγάρα αντί για λέξεις και τον καπνό από τα φουγάρα αντί για προτάσεις. Edited November 2, 2005 by Legion Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 2, 2005 Share Posted November 2, 2005 Σωστός. Αβίαστα μου έρχεται ο Γκάνταλφ στο μυαλό και το καράβι από καπνό. Το τσιγάρο δεν έχει πολλά να προσφέρει. Ο καπνός αντίθετα... ΥΓ: Το μυθιστόρημα που θα το βρούμε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Το τσιγάρο ξεχωρίζει τους χαρακτήρες, αλλά από την άλλη τους κάνει και μονότονους. Σε μια παρεά που όλοι καπνίζουν τι κάνει εμφανισιακά ξεωριστό έναν ανάμεσά τους; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Το τσιγάρο ξεχωρίζει τους χαρακτήρες, αλλά από την άλλη τους κάνει και μονότονους. Σε μια παρεά που όλοι καπνίζουν τι κάνει εμφανισιακά ξεωριστό έναν ανάμεσά τους; Όλα τα υπόλοιπα (χρώμα μαλλιών, μάτια, τρόπος ομιλίας, μια στραβή μύτη, ιδιόρρυθμο ντύσιμο, κ.α.). Το γεγονός ότι καπνίζουν όλοι απλά μας λέει ότι όλοι είναι καπνιστές. Γιατί, αυτό δεν μπορεί να συμβεί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Στην λογοτεχνία οι ήρωες δεν περιγράφονται διαρκώς. Ένα μάτσο καπνιστές θα μεπρδέυουν τον αναγνώστη. Διαφορετικά ΤΣΙΓΑΡΑ ή άλλα χαρηκτιριστικά από την άλλη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.