Eroviana Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Και το 'The Hours' πριν γίνει ταινία ήταν βιβλίο του Michael Cunningham! Πιστή μεταφορα! <{POST_SNAPBACK}> Νόμιζα ότι ήταν της Virginia Wolf . Αυτόν τον κύριο δεν τον ξέρω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Canopus Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 (edited) Το 'Mrs Dalloway' είναι το βιβλίο της Woοlf. To 'Τhe Hours' αναφέρεται χρονικά στην εποχή που αρχίζει να το γράφει η Woοlf, σε μια γυναίκα που το διαβάζει την δεκαετία του 50 και στο πόσο επιρρεάζει μεταγενέστερα την ζωή του γιού της! Ουσιαστικά είναι αφιερωμένο στη Wolf! Είναι ένα βιβλίο για ένα άλλο βιβλίο Edited September 18, 2005 by Canopus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted September 18, 2005 Share Posted September 18, 2005 Το 'Mrs Dalloway' είναι το βιβλίο της Woοlf. To 'Τhe Hours' αναφέρεται χρονικά στην εποχή που αρχίζει να το γράφει η Woοlf, σε μια γυναίκα που το διαβάζει την δεκαετία του 50 και στο πόσο επιρρεάζει μεταγενέστερα την ζωή του γιού της! Ουσιαστικά είναι αφιερωμένο στη Wolf! Είναι ένα βιβλίο για ένα άλλο βιβλίο <{POST_SNAPBACK}> Πάντα μ'άρεσε αυτή η ταινία αλλά τώρα μ'αρέσει περισσότερο. Θυμάμαι, βέβαια, ότι πρωταγονιστικός ρόλος ήταν η Wolf, αλλά νόμιζα ότι είχε γράψει μια λογοτεχνική αυτοβιογραφία αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Πάντως, το λάθος μου μάλλον οφείλεται στ'ότι συζητήθηκε πάρα πολύ το όνομά της και καθόλου(τουλάχιστον για μένα) του συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Auguste Dupin Posted April 22, 2021 Share Posted April 22, 2021 Χαίρετε, διάβασα με προσοχή όσα γράψατε και θα ήθελα να καταθέσω την δική μου άποψη. Κλασικό παράδειγμα σπονδυλωτής ιστορίας στον κινηματογράφο είναι η ταινία του Βούλγαρη, «όλα είναι δρόμος». Οπότε νομίζω πως προϋπόθεση δεν αποτελεί μια σφικτή δομή μεταξύ των ιστοριών, παρά μια χαλαρή, θα τολμούσα να πω, κοινή θεματική. Τώρα στην λογοτεχνία, σπονδυλωτές ιστορίες νομίζω πως έχουμε σε συλλογές διηγημάτων κυρίως. Το πλέον κλασικό παράδειγμα είναι, «Ο βασιλιάς με τα κίτρινα» του Τσέιμπερς (για μένα, το καλύτερο έργο λογοτεχνίας τρόμου που έχω διαβάσει). Ιστορίες εντελώς άσχετες μεταξύ τους, που μοναδικό κοινό τους είναι πως οι ήρωες έχουν έρθει σε επαφή με το ομώνυμο «καταραμένο» βιβλίο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.