Λάνκμαρ

[Cassandra Gotha]

Διάβασα κι εγώ (τις πρώτες από) αυτές τις κλασσικές ιστορίες. Κάποιες μου άρεσαν πολύ, ενώ σε κάποιες βαρέθηκα, αλλά το περίμενα: μιλάμε για τα πρώτα Sword and Sorcery και ίσως να μην είμαι τόσο κλασικός τύπος. Και είναι συλλογή διηγημάτων: δεν γίνεται να εντυπωσιαστείς με όλα.

Είναι συγκινητικό να σκεφτεί κανείς το πόσο αυτοί οι άνθρωποι (οι συγγραφείς φαντασίας εκείνης της εποχής) ζούσαν, πραγματικά, με αυτό το όνειρο, με έναν κόσμο να πλάθεται, να μεγαλώνει, να διαμορφώνεται μέσα στο μυαλό τους. Κι αυτό φαίνεται στα διηγήματα.

Μου άρεσαν πιο πολύ οι ιστορίες του δεύτερου βιβλίου (διάβασα την ελληνική έκδοση, που έχει τα δύο πρώτα βιβλία σε έναν τόμο με τίτλο "Λάνκμαρ", το Swords and Deviltry και το Swords against Death.)

Σίγουρα είναι ένας από τους Δασκάλους. Ενώ διάβαζα, έβλεπα τις σκηνές μέσα στο μυαλό μου, αλλά σε πολλαπλά αντίγραφα: σκηνές από video games -κυρίως-, σκηνές από ταινίες και άλλα βιβλία, (ακόμη και καμιά χιλιάδα διηγήματα που έχω διαβάσει εδώ, στο sff.gr.  ).

Αυτό που μου έκανε την πιο δυνατή εντύπωση, (εκτός από τη φαντασία του συγγραφέα, φυσικά), είναι η επίγευση που άφηνε στο τέλος κάθε διηγήματος.

Η αξία της δουλειάς του Λέιμπερ, η συνεισφορά του στη λογοτεχνία, είναι πολύ μεγάλη.

[CarmageChaos]

Swords Against Death Fritz Leiber

Σήμερα τελείωσα το δεύτερο βιβλίο ιστοριών Swords against death, που περιλαμβάνονται και στην εκδοσή Λανκμαρ. Ξεκίνησα με το δεύτερο γιατί είχε την πρώτη ιστορία Fafhard and the gray mouser που δημοσιεύτηκε, και ήθελα να ξεκινήσω τις ιστορίες που ήταν είδη μαζί το δίδυμο. Όλες οι ιστορίες ήταν τρομερά ευφάνταστες, ορισμένες και με μία δόση τρόμου μέσα και αρκετό χιούμορ. Ο κόσμος του Νιούχον φαίνεται πολύ προσγειωμένος παρά τα φανταστικά του στοιχεία.

Η γραφή του Leiber είναι τρομερή, μου πήρε λίγη ώρα να εξοικειωθώ πλήρως με το αγγλικό κείμενο γιατί είχα καιρό να διαβάσω κάτι εξ ολοκλήρου στα αγγλικά, και χρησιμοποιεί πολύ δημιουργικά τον λόγο δυσκολεύοντας με λίγο. Αλλά μετά τη πρώτη ιστορία κύλησε πολύ καλύτερα. Έχει μια ποιητικότητα και ροή ο λόγος του που μου άρεσε πολύ.

Οι δύο χαρακτήρες αν και δε φαίνεται να αφιερώνει πολύ χρόνο για να αναπτύξει τα χαρακτηριστικά τους, εν τέλει περνάνε πολύ δουλεμένοι χάρις μικρών αναφορών και της συμπεριφοράς τους. Έτσι πέρα από το βασικό barbarian - rouge - thief αρχέτυπο είναι ξεχωριστοί και διαφορετικοί μεταξύ τους.

Μου φάνηκε πως ήταν κάπως περιορισμένο στους διαλόγους, δεν είχε τόσους πολλούς, βασίζεται πολύ στο χτίσιμο των ιστοριών μέσω της περιγραφής ο Leiber, παρόλα αυτά υπάρχουν όπου χρειάζεται και μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι τέλειοι καθώς έχουν εξαιρετική χημεία. Και το ίδιο ισχύει και με τους δύο μέντορες τους, Ningauble και Sheelba.

Οι ιστορίες που περιείχε ο τόμος ήταν οι ακόλουθες (με bold αυτές που ξεχώρισα)

• The Circle Curse" 1970
• "The Jewels in the Forest" 1939, as "Two Sought Adventure"
• "Thieves' House" 1943
• "The Bleak Shore" 1940
• "The Howling Tower" 1941
• "The Sunken Land" 1942
• "The Seven Black Priests"1953
• "Claws from the Night" 1951as "Dark Vengeance"
• "The Price of Pain-Ease" 1970
• "Bazaar of the Bizarre" 1963

Γενικά εντυπωσιακός στη γραφή του και στη φαντασία, ιδιαίτερες και πρωτότυπες ιστορίες που στέκονται ακόμα και τώρα 60+ χρόνια μετά σαν να μη πέρασε μια μέρα. Αξίζει να διαβαστεί!