Turambar Posted January 4, 2013 Share Posted January 4, 2013 Νομίζω πως έχει να κάνει καθαρά με την ιστορία, όχι τόσο στο περιεχόμενο, όσο στο μέγεθος. Δηλαδή αν μιλάμε για μια σύντομη ιστορία ή ένα μικρό βιβλίο π.χ. 100 σελίδων, τότε το κακό τέλος δεν είναι απογοητευτικό, ίσως μάλιστα να είναι προτιμότερο από το καλό γιατί σου δημιουργεί ισχυρότερα συναισθήματα. Αν από την άλλη μιλάμε για μια ν-λογία αποτελούμενη από τούβλα, πράγμα που σημαίνει ότι άνθρωποι αφιερώνουν ώρες από τη ζωή τους για να τη διαβάσουν, νομίζω ότι ο συγγραφέας τους οφείλει ένα έστω αμιγώς καλό τέλος. (Αυτό φυσικά συνεπάγεται ότι ο συγγραφέας έχει καταφέρει προηγουμένως να σε πείσει ότι υπήρχαν βάσιμες πιθανότητες για ένα κακό τέλος. Αν τα γεγονότα είναι από την αρχή τραβηγμένα από τα μαλλιά με μόνο στόχο να νικήσει ο "καλός", τότε νιώθω να με κοροιδεύουν κατάμουτρα. Αν όμως στο μεταξύ έχουν πεθάνει ένας-δυο βασικοί χαρακτήρες και ο ήρωας δαρμένος και εξουθενωμένος καταφέρει να νικήσει, τότε ναι, το βιβλίο όχι μόνο έχει καλό τέλος αλλά και με πείθει ότι ο ήρωας άξιζε να νικήσει). Παρόλα τα παραπάνω αν έπρεπε να επιλέξω μόνο ένα από τα τρία πιθανά τέλη, θα διάλεγα μάλλον το καλόκακο. Είναι γλυκόπικρο, δημιουργεί έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη και είναι πιο κοντά στην εμπειρία του καθενώς από την καθημερινή του ζωή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted January 4, 2013 Share Posted January 4, 2013 (edited) Δεν ξέρω τι να ψηφίσω. Νομίζω πως προτιμώ το καλό γιατί παρακολουθείς τον ήρωας που έχει περάσει τα πάνδεινα να σωθεί ε, θες να τα καταφέρει. Και επειδή στην πραγματική ζωή δεν είναι το συνηθισμένο λες τουλάχιστον ας το βλέπω στα βιβλία. Από την άλλη σκέφτομαι πως εξαρτάται από την ιστορία. Μπορεί να έχει καλό τέλος και να ξενερώσω γιατί είναι εντελώς ψεύτικο. Και όσο και να μείνω μαλάκας με ένα άσχημο τέλος να βλέπω πως αυτό ταίριαζε πραγματικά. Πχ στον Κοουντζ σε αρκετα δικά του σκεφτόμουν πως μου θυμίζει Αστερίξ αφού επαναλάμβανει το ίδιο τέλος τύπου "τέλος καλό, όλα καλά κι μ' ένα τσιμπούσι". Εχω γράψει ιστορία με κακό τέλος όπως ακριβώς την είχα σκεφτεί εξαρχής και άλλη που αντί για κακό το έκανα "καλόκακο" γιατί έτσι μου βγήκε στην πορεία καθώς έγραφα. Edited January 4, 2013 by Nhrhida Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MountainRoot Posted January 5, 2013 Share Posted January 5, 2013 Καλοκακο.....σιγουρα καλοκακο. Μου φαίνετε οπως ειπαν και τα παιδιά πριν απο μενα οτι κάθετε πιο "λογικά" και πως μπορεί να αποδωθεί πιο άνετα. Είναι και αυτή η γλυκόπικρη γευση που μου αρέσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
katakalwn Posted January 5, 2013 Share Posted January 5, 2013 ΚΑΛΟΚΑΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Ο ΚΑΚΟΣ ΘΕΛΩ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΦΗΝΕΙ ΕΝΑ ΥΠΟΝΟΟΥΜΕΝΟ Ή ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΚΑΤΙ ΑΣΑΦΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΔΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted January 6, 2013 Share Posted January 6, 2013 (edited) Ψήφισα καλόκακο τέλος με τα εξής κριτήρια: Δεν θέλω να έχει καλό τέλος. Αυτό θα με κάνει να ξεπεράσω το βιβλίο μόλις γυρίσω την τελευταία σελίδα. Δεν θα θυμάμαι τίποτε απ'αυτό, απλώς το ότι όλα τελειωσαν, αυτοί έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα... και πάμε για άλλα τώρα. Όταν σε ένα βιβλίο γίνεται της κακομοίρας... δεν μπορεί να περιμένεις ένα τέλος που θα έρθει από μηχανής θεού και ως δια μαγείας θα λάμψει ο ήλιος και όλοι χαρούμενοι θα γυρίσουν στις δουλειές και στην καθημερινότητα τους. Πρέπει κάτι να τους μείνει, για να μου μείνει κι εμένα κάτι έπειτα απ'την ανάγνωση... Δεν θέλω να έχει κακό τέλος γιατί αυτό μου προσδίδει πως ίσως θα υπάρξει συνέχεια... Και, στις περισσότερες των περιπτώσεων η συνέχεια δεν έρχεται ποτέ. Μένω ανικανοποίητος και λιγάκι εκνευρισμένος απ'την κατάληξη. Ειδικά όταν έχω να διαβάσω έναν τόμο 1000 σελίδων, που απ'τις 200 πρώτες σελίδες όλα πάνε κατά διαβόλου και έτσι ακολουθούν τα πράγματα ως το τέλος της ιστορίας... για να γίνουν χειρότερα... Οπότε, καλόκακο, για να έχουμε την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο... Edited January 6, 2013 by WolfBack Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted January 6, 2013 Share Posted January 6, 2013 Καλκόοοο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xrusaki Posted January 6, 2013 Share Posted January 6, 2013 Το δικαιο τελος μου αρεσει , ουτε το καλο ουτε το κακο και το λογικο να συμβει . Θελω να πω αν καποιος ταλαιπωρειται στην ιστορια αδικα πχ θελω ενα καλο τελος , αν καποιος κανει κατι κακο, θελω τιμωρια,κτλ.. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Witch King of Angmar Posted January 19, 2013 Share Posted January 19, 2013 Το τέλος σε μια ιστορία πρέπει να ταιριάζει με το κλίμα που έχεις χτίσει σε όλη την διάρκεια του βιβλίου ή της ταινίας. Για παράδειγμα στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ταίριαζε απόλυτα το γλυκόπικρο τέλος, καθώς αυτός ο Άραγκορν τόσα βάσανα πέρασε, άξιζε να πάρει το κορίτσι.στο τέλος Ο Φρόντο όμως έπρεπε να διαχωριστεί από την υπόλοιπη παρέα και να ταξιδέψει στο Βάλινορ ώστε να θεραπευτεί. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esperos Posted April 21, 2013 Share Posted April 21, 2013 Προσωπικά προτιμώ το άσχημο τέλος. Αυτά τα γλυκανάλατα αγαπησιάρικα του και ζήσαμε εμείς καλά αυτοί καλύτερα ποτέ δε μου άρεσαν, μα ποτέ όμως! Και στα δικά μου βιβλία αυτό το μονοπάτι ακολουθώ απλά φροντίζω να μπερδεύω τον αναγνώστη με συνεχόμενες ανατροπές ώστε εκεί που πάει να φανταστεί τι πάει να γίνει να του το αλλάζω συνέχεια δίνοντας πάντα λογικές και έξυπνες εξηγήσεις καλύπτοντας του πάντα όλα τα πιθανά καινά. Μέχρι που φτάνει στο τέλος και τον αφήνω άναυδο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted April 21, 2013 Share Posted April 21, 2013 Προτιμώ το καλό τέλος. Σε μια ιστορία φρίκης το καλό τέλος είναι να φάμε τον Πενθέα, σε μια ιστορία αγάπης είναι να γυρίσει ο Νεοπτόλεμος από τον τάφο για μια νύχτα στη γυναίκα του και σε μια ιστορία πολέμου είναι η Λυσιστράτη να σταματήσει τον πόλεμο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 19, 2014 Share Posted January 19, 2014 Προσπαθώ να θυμηθώ κάτι που να έχω γράψει και να έχει πραγματικά καλό τέλος. Δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό. Όλα παίζουν μέσα στο φάσμα από το απόλυτα κακό τέλος, έως κάποιες μικρές Πύρρειες νίκες (το μεταφράζω σαν καλόκακο). Πάντως το happily ever after δεν το έχω στα δικά μου γραπτά. Γράφω για τα δικά μου, μια και το λαμβάνω το ερώτημα ως συγγραφέας πρωτίστως, που εκεί είναι πιο βαθιά η ταύτιση με το τελικό αποτέλεσμα. Υ.Γ Μου άρεσε να σκοτώνω τους ήρωες μου, πριν ανακαλύψω τον Martin!Χεχεχε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Simitsakis Posted January 20, 2014 Share Posted January 20, 2014 Εγώ πιστεύω πως εξαρτάται από την ιστορία. Η ιστορία είναι αυτή που ζητάει το τέλος της. Εάν πιέσεις για κάτι που δεν κολάει, το έχασες το παιχνίδι. Εάν τώρα καταφέρεις να έχεις ανατροπές, δικαιοσύνη, καλό και κακό, και να μην τα έχει μυριστεί ο αναγνώστης όλα αυτά, τότε θεωρώ πως είναι ένα πετυχημένο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 20, 2014 Share Posted January 20, 2014 Γιατί να έχεις δικαιοσύνη όταν η ζωή είναι από την φύση της άδικη; Δεν το θεωρώ απαιτούμενο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Simitsakis Posted January 20, 2014 Share Posted January 20, 2014 Η ζωή δεν είναι άδικη, απλά εμείς το βλέπουμε έτσι. Ούτε δίκαιη είναι φυσικά. Στις ιστορίες όμως, υπάρχουν θεοί. Και αυτοί είναι οι συγγραφείς. Έχοντας λοιπόν τη δύναμη να καθορίζουμε μοίρες και μελλούμενα, θα ήταν κακό να μην το κάναμε εκεί που χρειάζεται. Διαφορετικά, τι μήνυμα περνάμε; Τα παραπάνω φυσικά εξαρτώνται από το είδος της ιστορίας και το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι. Το μεγαλύτερο κοινό, έχω την εντύπωση πως χρειάζεται να δει έστω και λίγη δικαιοσύνη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 20, 2014 Share Posted January 20, 2014 Προτιμώ το καλό τέλος, γιατί αν ήθελα κακό θα διάβαζα τις ειδήσεις (ή ημερολόγια ανθρώπων γύρω μου), και όχι λογοτεχνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 20, 2014 Share Posted January 20, 2014 (edited) Γιατί να έχεις δικαιοσύνη όταν η ζωή είναι από την φύση της άδικη; Δεν το θεωρώ απαιτούμενο. Πολλά πράγματα είναι η ζωή, τα οποία δεν μπορούμε να έχουμε στη λογοτεχνία. Στη λογοτεχνία θέλουμε κάποιου είδους ολοκλήρωση ή δικαίωση, στην οποία να οδηγούν μια σειρά από σχετικά γεγονότα. Δε γίνεται απλά να συμβαίνουν διάφορα ράντομ πράγματα και μετά ξαφνικά να τελειώνει το βιβλίο, όπως γίνεται στη ζωή. Edited January 20, 2014 by KELAINO 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 20, 2014 Share Posted January 20, 2014 (edited) Γιατί να έχεις δικαιοσύνη όταν η ζωή είναι από την φύση της άδικη; Δεν το θεωρώ απαιτούμενο. Πολλά πράγματα είναι η ζωή, τα οποία δεν μπορούμε να έχουμε στη λογοτεχνία. Στη λογοτεχνία θέλουμε κάποιου είδους ολοκλήρωση ή δικαίωση, στην οποία να οδηγούν μια σειρά από σχετικά γεγονότα. Δε γίνεται απλά να συμβαίνουν διάφορα ράντομ πράγματα και μετά ξαφνικά να τελειώνει το βιβλίο, όπως γίνεται στη ζωή. Άλλο η ολοκλήρωση και άλλο η δικαίωση. Το πρώτο μπορεί να έρθει χωρίς το δεύτερο για τον ήρωα. Επίσης ψιλοάκυρη η δεύτερη πρόταση σου, πάνω στο θέμα της δικαίωσης πάντα. Ποιος είπε να γίνονται ραντομ πράγματα και ξαφνικά να τελειώνει το βιβλίο; Εδώ μιλάμε για δικαίωση του ήρωα ή σωστότερα για δικαιοσύνη βάση καλών ηθικών αξιών (αν πιάσω την ουσία του ποστ του φίλου). Γιατί λοιπόν να υπάρχει δικαίωση για τον καλό (και με αυτόν τον τρόπο ένα καλό τέλος ή ένα κάπως καλό τέλος; ) Edited January 20, 2014 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 Επειδή εξέλαβα αλλιώς τη δικαίωση. Όχι ο καλός ανταμοίβεται και ο κακός τιμωρείται, αλλά η δυναμική της ιστορίας, όπως αυτή έχει χτιστεί σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, να έρθει στην φυσιολογική και αναμενόμενή της κορύφωση και κατάληξη, ξαναφέρνοντας την ισορροπία που είχε διαταρραχτεί στην αρχή του βιβλίου. Δικαίωση της ιστορίας, όχι των ηρώων/ηρωίδων. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 (edited) Ρε παιδιά, να πω κάτι; Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω το εξής: γιατί να ΜΗΝ υπάρχει δικαίωση για τον "καλό" της ιστορίας; Για τον ήρωα; Γιατί πρέπει να νικάνε οι κακοί για να είστε ικανοποιημένοι; Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα. Γιατί πρέπει να νικάνε οι κακοί; ΚΑΙ στη λογοτεχνία; Ένα παράδειγμα καλού τέλους: ο τύπος στο "Κοράκι" ξαναμπαίνει στον τάφο του. Οι κακοί άφησαν τ' άντερά τους στην άσφαλτο. Δηλαδή θα ήταν καλύτερη ταινία αν αυτά τα αηδιαστικά αποβράσματα είχαν νικήσει κι από πάνω; (edit: ταινία ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, ναι, αλλά το ίδιο είναι). Edited January 21, 2014 by Cassandra Gotha 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 Ρε παιδιά, να πω κάτι; Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω το εξής: γιατί να ΜΗΝ υπάρχει δικαίωση για τον "καλό" της ιστορίας; Για τον ήρωα; Γιατί πρέπει να νικάνε οι κακοί για να είστε ικανοποιημένοι; Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα. Γιατί πρέπει να νικάνε οι κακοί; ΚΑΙ στη λογοτεχνία; Δεν είναι μαύρο-άσπρο. Δεν πρέπει ντε και καλά να νικάνε οι κακοί για να μην υπάρχει happy end. Μπορεί να νικάει ο καλός, αλλά να είναι Πύρρειος νίκη. Να έχουν θυσιαστεί τόσα πολλά που το τέλος να είναι γλυκόπικρο, ή όπως λέει ο τίτλος καλόκακό. Είναι αυτό δικαίωση για τον ήρωα; Από εκεί και πέρα είναι θέμα προτιμήσεων για την πλοκή της υπόθεση και την δραματικότητα της. Προσωπικά μπορώ να καταλάβω κάποιους που θέλουν δικαίωση για τον ήρωα ή που θέλουν happy end. Υπάρχει και αυτή η κατηγορία ανθρώπων. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι όταν αποκλείουν την αντίθετη άποψη. Κοινώς, δεν "πρέπει" τίποτα στην λογοτεχνία. Ευτυχώς υπάρχουν κατηγορίες για όλους. Αποφεύγω να φέρνω παραδείγματα ταινιών, επειδή είναι συνήθως απόλυτα, αλλά θα το κάνω για ένα συγκεκριμένο επειδή πρόκειται για πολύ καλό έργο. Στο Game of Thrones που έχουμε πολύ συμπαθητικούς ήρωες από όλες σχεδόν τις πλευρές, είναι αναμενόμενο ότι κάποιοι από αυτούς θα χάσουν το παιχνίδι και την ζωή τους. Ακόμη όμως και ο ένας που θα κερδίσει και θα πάρει τον θρόνο, θα έχει κερδίσει πραγματικά στο τέλος; Μέχρι στιγμής, και δεν φτάσαμε στο τέλος του έργου, ο Μάρτιν έχει ξεκληρίσει όλες τις φαμίλιες που διεκδικούν τον θρόνο.Όλοι έχουν χάσει πάρα πολλά. Μόλις κάτσει πάνω στον θρόνο δηλαδή η Ντενέρυς ή ο Σνόου ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος μένει ζωντανός σε αυτό το βασίλειο που όλοι πεθαίνουν, θα δικαιωθεί; Αλλά και να μην δικαιωθεί κανείς στο τέλος και να έρθουν οι ζομπάνθρωποι από τον Βορά και τα διαλύσουν όλα, δεν θα είναι αυτό το έργο ένα φανταστικό ταξίδι; Μια τέλεια ιστορία; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 Ναι, και βέβαια είναι, αλλά ο Μάρτιν το παρακάνει για την εμπορικότητα. Εμένα αυτή είναι η ανησυχία μου: γιατί είναι τόσο εμπορική η τάση για παντελή καταστροφή, όπως Σαίξπηρ; Γιατί μία προτίμηση στο καλό τέλος συνήθως αντιμετωπίζεται απαξιωτικά, και όχι μόνο η προτίμηση, αλλά το ίδιο το γεγονός; Δεν είναι λίγες οι φορές που άκουσα "αν δεν το είχε γυρίσει στο χάπυ έντ θα ήταν αριστούργημα". Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω. Η κάθαρση είναι κάτι το ευτελές; Αυτό είναι το καλό τέλος (εκτός από τα ρομάντζα, όπου παντρεύονται). Το γλυκόπικρο τέλος είναι επίσης ωραίο, αν και τελείως διαφορετικό. Εκεί ναι, ακόμη κι αν πεθάνει ο ίδιος ο ήρωας του βιβλίου, δεν θα με πειράξει. Το να με αφήσει όμως με πέτρες (και χειρότερα πράγματα) στην καρδιά και στο μυαλό (κακό τέλος) είναι κάτι που δεν θεωρώ απαραίτητο - σαν αυτοσκοπό- στη λογοτεχνία. Το αποφεύγω, κρατώντας βέβαια μια επιφύλαξη για τους λόγους που το έκανε ο συγγραφέας, και για το τι σκέψεις μπορεί να μείνουν, όπως για παράδειγμα στο 1984 του Όργουελ, ένα βιβλίο που δεν θα ξεχάσω ποτέ αλλά και ούτε πρόκειται να ξαναδιαβάσω. Το διάβασα, το ξέρω, φτάνει. Χρειάζομαι αισιόδοξα αναγνώσματα κιόλας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 Κασσάνδρα, πιθανόν να έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπει ο άνθρωπος τον κόσμο πλέον. Γι' αυτό λείπουν τα αισιόδοξα τέλη. Όταν βλέπεις από πρωί ως βράδυ και την παραμικρή καταστροφή που συντελείται στην άλλη άκρη του πλανήτη, τι αισιοδοξία να σου μείνει και πόσο να σε ικανοποιήσει κάτι αισιόδοξο; Μπορεί να σε αλαφρώσει, αλλά θα ξέρεις ανά πάσα στιγμή ότι δεν είναι αλήθεια, ότι δε δουλεύει έτσι ο κόσμος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 (edited) Μα, αυτή είναι η ανάγκη μου: το απίστευτο! Εκεί είναι η ένστασή μου: αναπαραγωγή της πραγματικότητας θέλουμε, ή κάτι να ανοίγει άλλα κουτάκια στον εγκέφαλό μας; Γι' αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. edit: Ο Cyrano (στο επόμενο ποστ) τα είπε καλύτερα από 'μένα. Ευχαριστώ. Edited January 21, 2014 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted January 21, 2014 Share Posted January 21, 2014 Καταλαβαίνω την Cassandra Gotha. Ένα κακό τέλος που ο κακός συντρίβει όλους τους καλούς και φεύγει για να φάει τα λεφτά του σε κάποια τροπική παραλία, μου γυρίζει κι εμένα τ' άντερα. Αυτό δεν είναι ιστορία, είναι ντοκιμαντέρ (το οποίο κάποιους θα κινητοποιήσει για ν' αλλάξουν την κατάσταση κι άλλους θα εμπνεύσει να 'πιάσουν την καλή'). Θα πει βεβαίως κανείς ότι that's life, αλλά δε μου αρέσει, προτιμώ να κρατήσω ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην ηθικολογία και τον κυνισμό. Από την άλλη ένα κακό τέλος όπου το καλοκάγαθο ανθρωπάκι συντρίβεται από την κοινωνία επειδή, συνειδητά ή ασυνείδητα, κάτι κάνει λάθος (π.χ. είναι πολύ αφελές) δε με πειράζει, γιατί είναι αφυπνιστικό. Μπορεί μάλιστα το ανθρωπάκι αυτό να μην έχει κάνει και τίποτα φανερά λάθος (τι να πει κι ο φουκαράς ο Οιδίποδας), αλλά και πάλι σε κάνει να στοχάζεσαι πάνω στην αρμονία της ζωής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eanorel Posted January 22, 2014 Share Posted January 22, 2014 Εγώ πιστεύω ότι το τέλος της ιστορίας μπορεί να είναι "καλό" ή "κακό" ή κάτι ενδιάμεσο ανάλογα με το μήνυμα που θέλει να περάσει ο συγγραφέας. Αν π.χ. θέλει να πει με την ιστορία του "Ο άνθρωπος είναι κακός και παράλογος και δε διστάζει ούτε μπροστά στην ίδια του την καταστροφή" θα βάλει τον ήρωα να πατάει το κουμπί των πυρηνικών και να καταστρέφει την ανθρωπότητα (επηρεασμένη από το Thunder and Roses που μόλις διάβασα ) Αν θέλει να πει "η ανθρώπινη φύση δεν είναι κατά βάση κακή παρόλα τα λάθη που μπορεί να κάνουμε" βάζει τον ήρωα να καταστρέφει την κονσόλα για να μην μπορεί κανείς να πατήσει το κουμπί. Επίσης, το ίδιο μήνυμα μπορεί να αποδωθεί με διαφορετικούς τρόπους που αλλάζουν το τέλος. Π.χ. αν ο συγγραφέας θέλει να πει "η απληστία οδηγεί στην καταστροφή" μπορεί να βάλει τον ήρωά του να είναι άπληστος και να καταστρέφεται από αυτό στο τέλος (κακό τέλος) ή να καταλαβαίνει το λάθος του και να αλλάζει και έτσι να γλιτώνει τα χειρότερα (καλό τέλος). Απλά είναι θέμα από ποια οπτική γωνία θα διηγηθεί κανείς την ιστορία. Το μόνο κριτήριο είναι αν το τέλος ενισχύει το μήνυμα της ιστορίας. Αν το κάνει, τότε είναι ικανοποιητικό, αλλιώτικα λέμε wtf? 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.