Nienna Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 (edited) Αυτή η ιστοριούλα αλλάζει συνεχώς διαθέσεις. Ο λόγος; Ξεκίνησε να γράφεται ενώ άκουγα suites για τσέλο, του Bach - συγκεκριμένα την Νο5 - και έληξε με τον Μεσσία του Haendel... Ακούω τα σχόλια σας, εκτός τελειών και κομμάτων. Άντε καλά, αν το θέλετε υπερβολικά μπορείτε να σχολιάσετε ακόμα και επ'αυτών. :tongue: Ο_Ονειρευτής.doc Edited September 26, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 (edited) Εαν και κρυμμενα αναμεσα στις γραμμες υπαρχουν πολλα διαμαντια νοηματα χαμενα στις σκεψεις των "πρωταγωνιστων" Ομορφη ροη και πολυ καλη δουλεια σοτ λεξιλογιο. Προσωπικα το λατρεψα και με εβαλε σε πολλες σκεψεις. Ειναι εκπληκτικο το ποσο πολυ αλλαζει την διαθεση, συναισθηση η μουσικη το ποσο μας παρασερνει και δημιουργει εικονες και επιθυμιες.... εκπληκτικο Edited September 19, 2005 by LordCeleborn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 Το παιχνίδι με τα χρωματα ήταν πάρα πολύ έξυπνο, αν και μπορούσε να γίνει πολύ πιο τολμηρό (πχ στο δεύτερο όνειρο να έγραφες κίτρινο αντί για κίτρινο). Σαν σύνολο όμως ήταν μια ωραία ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 19, 2005 Author Share Posted September 19, 2005 Σας ευχαριστώ για το χρόνο που του αφιερώσατε, και τους δύο. Χαίρομαι που σε άγγιξε Δημήτρη, το έχω πει πολλές φορές, γράφω για να προκαλέσω συναισθήματα, γράφω για να αγγίξω. Nihilio, θα το σκεφτώ αυτό με το κίτρινο, θα το σκεφτώ. Μπορεί να ναι καλύτερο έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 25, 2005 Share Posted September 25, 2005 (edited) Nienna καταπληκτική εισαγωγή! Ευρηματική! Είν' άραγε πιο πράσινο το μετάξι που γλιστράει χορεύοντας, ακολουθώντας το κορμί της, ή ειν' τα μάτια της που νικούν σε τούτη τη μάχη; πσσσσ.....Ναι είναι από τα πράγματα που τα "βλέπεις" καλύτερα έχοντας τα μάτια κλειστά. Είναι σαν ανάμνηση και ενώ πάει να γίνει ελαφρώς διονυσιακή, την κρατάς γερά και δεν την αφήνεις να ξεπεράσει το όριο του ονείρου. Επίσης η εισαγωγή του ανθοπώλη στην ιστορία σε σχέση με τη σκηνή μετά (βιολετί, για να μην κάνω spoiler) υπέροχο! Λειτουργεί σαν το "σοφό γέροντα". Δε μου άρεσε ο τελευταίος γαλάζιος διάλογος. Ήταν μου φαίνεται πολύ εύκολος -παιδικός- σε σχέση με τα υπόλοιπα νοήματα που έχεις κρύψει δολίως ( ) μέσα στο κείμενο. Εννοώ ότι δεν τον χρειάζομαι για να καταλάβω τι έγινε ούτε και για να συμπληρώσω το νόημα της ιστορίας. Άρα δεν είμαι σίγουρη για το τι κάνει εκεί. Λίζα: αρκετό κόκκινο, αυγή και έρωτας (και άνοιξη ίσως). Δε θα μιλήσω επάνω σε αυτό γιατί είναι εύθραυστο και φοβάμαι μήπως σπάσει... Οι Κυριακάτικες μηνιαίες επισκέψεις της μητέρας του και τα χείλη της που σχηματίζουν σχήματα μα όχι λέξεις. Πόσο καλά δείχνεις να ξέρεις αυτούς τους ανθρώπους! -Αν συνεχίσω έτσι θα γράψω καμιά εικοσαριά σελίδες για τις έξιμιση δικές σου.- Θα μπορούσε να ανήκει σε ένα βιβλίο μαζί με αυτό που είχε γράψει η Ίσιδα για τις Γαρδένιες του Στρατηγού, με κοινό εξώφυλλο και θεματική. Μ’ άρεσε πολύ που δε ζει πια ο ήρωάς σου την απώλεια, Βασίλισσά Της. Edited September 25, 2005 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 25, 2005 Author Share Posted September 25, 2005 (edited) Κιάρα... με δάκρυσες! Χίλια ευχαριστώ...! Είναι τόσο όμορφο να σε καταλαβαίνουν... Με καταλαβαίνεις! Είδες και τα δολίως κρυμμένα νοήματα... Η εισαγωγή οφείλεται στην σουίτα, 100%, ειλικρινά. Την έχεις ακούσει τη συγκεκριμένη; Ειδικά τη Gavotte I/II. Έχει ακριβώς αυτό. Κάτι... διονυσιακό (φταίει και το άτιμο το τσέλλο, τι όργανο κι αυτό...) που δεν αφήνεται να ξεπεράσει τα όρια του ονείρου. Το εξέφρασες τέλεια. Το ότι ο Άγγελος δεν νοιώθει πια την απώλεια οφείλεται στον Haendel. Ας πούμε μαζί ένα ευχαριστώ στον καλό αυτό κύριο που έβαλε αισιόδοξο τέλος στην ιστορία. Έχεις δίκιο για τον διάλογο, μπορεί να μη χρειάζεται. Αν ποτέ την ξαναπιάσω (όσοι με ξέρουν γνωρίζουν πως είναι σχεδόν αδύνατο αυτό), θα το φροντίσω. Ξανά, χίλιες φορές ευχαριστώ! *φεύγει χοροπηδώντας χαρούμενη* Δεν γράφω συχνά ιστορίες ξέρεις, συνήθως γράφω ποίηση. Είναι ωραίο να νοιώθει κάποιος τις ιστορίες μου! (Και τα ποιήματα φυσικά) Edited September 26, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted September 27, 2005 Share Posted September 27, 2005 Η ιστορία σου με άφησε γεμάτο συναισθήματα...πολύ όμορφο κείμενο, σχεδόν ποιητικό, έχει να διδάξει σε όλους, όχι μόνο σαν νόημα, αλλά και σαν γραφή. Αντί να πεις σε κάποιον:"Νιώσε τη χαρά της ζωής" του γράφεις μια ιστορία με την οποία τον πείθεις ουσιαστικά να ακολουθήσει την συμβουλή σου. Το παιχνίδι με τα χρώματα πολύ πετυχημένο, και τα όνειρά σου δε βγαίνουν "ψεύτικα" όπως τα περισσότερα που έχω διαβάσει σε βιβλία ή δει σε ταινίες, αλλά πολύ πιστευτά και φυσικά. Υπάρχει μια κάθαρση στο τέλος, μια ανακούφιση που είχα καιρό να νιώσω από τόσο μικρή ιστορία, από διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted September 28, 2005 Share Posted September 28, 2005 (edited) αχ Nienna τι ωραία ιστορία... Με πόση δυσκολία το άφηνα το δίηγημα σου κάτω.. Σε αρκετά σημεία νόμιζα ότι διάβαζα ένα ποίημα αντί για μια πεζογραφία. Στο μεταξύ αναγκαστικά το διάβαζα πολύ αργά ρουφώντας τις προτάσεις μια μια, επειδή κάθε μια είχε και το δικό της νόημα, τη δική της ζωή. Πρώτα θα κάνω μια δυο παρατηρήσεις: κρυφά ένα παράθυρο που κοιτά στη ζωή τους με κάθε ονείρεμα. Η Τιάννα και ο Έλβο πάντως δεν ξέρουν πως τους παρακολουθεί. Εδώ μας συστήνεις κάπως απότομα τα δυο πρόσωπα. Θα μπορούσες να το κάνεις κάπως έτσι: .. με κάθε ονείρεμα. Πρόσωπα που εχουν ονόματα όπως και η Τιάννα και ο Έλβο. Αυτά τα δυο πρόσωπα πάντως δεν ξέρουν πως τους παρακολουθεί. (τελικά μπορεί το παράδειγμα μου να μην είναι τόσο καλό) Η Τιάννα κι ο Έλβο μπορούν ν'αγγίζουν την ψυχή ο ένας του άλλου από απόσταση. Έχουν τραβήξει μια αόρατη γραμμή ανάμεσά τους, ένα αόρατο τείχος, και ποτέ κανείς απ'τους δυο δεν το 'χει ακουμπήσει. τελικά έχουν γνωριστεί μεταξύ τους; Αν όχι δεν πηγαίνει πολύ το "αγγίξουν την ψυχή" Συστήνεις πάρα πολλά καινούρια πρόσωπα σε ένα μικρό δίηγημα (ξέρω ότι είχε πολλά όνειρα αλλά ίσως δύο πρόσωπα τα έκανες ένα;) Μη γνωρίζοντας τον έρωτα και λαχταρόντας να τον γνωρίσει είχε βαφτίσει τη λαχτάρα του ν'ακουσει μερικές λέξεις απ'τα χείλη της έρωτα, να βαφτίσει τη λαχτάρα με ποιο όνομα; όλα ξαφνικά έγιναν βουβος κινηματογράφος σε αργή κίνηση Το "ξαφνικά" και το "αργή κίνηση" είναι κάπως αντίθετες έννοιες, θα μου πήγαινε καλύτερα αν σιγά σιγά μετατρεπόταν σε βουβό κινηματογράφο σε αργή κίνηση. Έχεις ξεχάσει και λίγα κόμματα βλέπω ή άνω τελείες. Ο διάλογος που χρησιμοποιείς κάτι μου λέει ότι τον έκανες επίτηδες έτσι. Δεν ξεχωρίζουν τα πρόσωπα, ποιος δηλαδή μιλάει και σιγά σιγά επίτηδες βάζεις τον αναγνώστη να μπερδεύεται στο ποιος λέει τι γιατί δεν έχει σημασία, αφού είναι το ίδιο πρόσωπο ;) Επίσης είναι απλός ο διάλογος γιατί είναι και σε όνειρο. Και τώρα πέφτει η ανάλυση. Λοιπόν εδώ χρησιμοποιείς πολλά στοιχεία τα οποία αναλύουν τον αμφιλεγόμενο τρόπο με τον οποίο ονειρευόμαστε. Όντως το κάθε πρόσωπο που ονειρεύεται ο "ονειρευτής" μπορεί να είναι ο ίδιος! Γιατί λένε ότι τελικά ένα πρόσωπο που ονειρευόμαστε αντιπροσωπεύει και μια πλευρά της προσωπικότητας μας. Ας πούμε αν δούμε τη μητέρα μας μπορεί να αντιπροσωπεύει τη στοργίκή μας πλευρά, ο πατέρας/παππούς την σοφή πλευρά (αυτή που θέλει να μας συμβουλεύσει) και ούτω καθεξής, φυσικά στον καθένα μπορεί να αντιπροσωπεύουν διαφορετικά κομμάτια. Επίσης βλέπω ότι στα περισσότερα όνειρα δίνεις ονόματα στα πρόσωπα, ενώ εγώ δεν έχω ονομάσει ποτέ ένα πρόσωπο στα όνειρά μου. Και παρατήρησα ότι στον "πραγματικό" κόσμο δεν έχεις δώσει ούτε ένα όνομα.. εκτός από (δεν λέω). Επίτηδες η αντίθεση ε ;) Όντως τα σημειωματάρια βοηθάνε απίστευτα πολύ, με ακριβώς αυτόν τον τρόπο που περιγράφεις, και τον συστήνω σε όλους (δεν ξέρω αν όντως κι εσύ το έχεις δοκιμάσει ή απλώς σου ήρθε, πάντως είναι τόσο σωστό που φαίνεται ότι το έχεις ψάξει το θέμα - να και ένα άλλο θετικό για την ιστορία) Άλλο έγκυρο σημείο είναι εκεί που βάζεις τον χαρακτήρα σου να επαναλαμβάνει συνέχεια το ίδιο πράγμα πριν κοιμηθεί για να του συμβεί στο όνειρό του. Άλλη μια πολύ γνωστή τεχνική, μπορεί να πετύχει και για συνειδητά όνειρα (lucid dreams) και για να δείτε γνώριμα πρόσωπα (κάτι που δεν το έχω καταφέρει να το κάνω με αυτήν την τεχνική). Τα όνειρα μέσα στα όνειρα επίσης είναι το κάτι άλλο! Αυτά λοιπόν! Ευχαριστώ που περιέγραψες εμπειρίες μου με τόσο ωραίο τρόπο που με έκανες να τα θυμηθώ από την αρχή. Αλλά τώρα όμως τι μου λες να ξεκολλήσω λίγο και να δω τι συμβαίνει γύρω μου στην πραγματικότητα..; οκ θα προσπαθήσω.. Edited September 28, 2005 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 29, 2005 Author Share Posted September 29, 2005 (edited) Θρόγγε: Είναι σημαντικό για μένα ν' αγγίζω τους ανθρώπους, πόσο μάλλον ανθρώπους που με έχουν αγγίξει με τη σειρά τους... Σ' ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ. twocows: Όπως μάλλον έχεις καταλάβει από το κείμενο, κι εγώ ασχολούμαι με συνειδητό ονείρεμα, αρκετά από τα πεζά μου μάλιστα οφείλονται σε αυτό, σε αντίθεση με τα ποιήματά μου που οφείλονται στην ζωή μου όσο είμαι ξύπνια. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι μου η ιστορία μου σε κράτησε κοντά της. Το θέμα με τα ονόματα είναι ηθελημένο. Το ότι ο Έλβο είναι αυτός που κοιτάει τον χορό της Τιάννα υποθέτω πως πρέπει να το καταλάβει κανείς από την τελευταία πρόταση του πρώτου πράσινου διαλόγου. "- Κοιμήθηκα ποτέ ξανά κοιτώντας το χορό σου Τιάννα;" Η Τιάννα και ο Έλβο έχουν γνωριστεί, είναι δάσκαλος και μαθήτρια, δέκα χρόνια ερωτευμένοι, ανικανοποίητα, λόγω χαρακτήρων, υεπερβάλλουσας πειθαρχίας, φόβου, απόφασης, ο αναγνώστης μπορεί να επιλέξει ό,τι είναι πιο κοντά στην ψυχή του. Πως μπορεί κανείς να το υποθέσει αυτό; Από τα λόγια του Έλβο στην αρχή. Ο Έλβο είναι ο αφηγητής στο πρώτο πράσινο όνειρο. Συνεχίζω: "Μη γνωρίζοντας τον έρωτα και λαχταρόντας να τον γνωρίσει είχε βαφτίσει τη λαχτάρα του ν'ακουσει μερικές λέξεις απ'τα χείλη της έρωτα," Είχε βαφτίσει τη λαχτάρα του έρωτα. Είχε βαφτίσει τη λαχτάρα, έρωτα. Έρωτα είχε βαφτίσει τη λαχτάρα. Απλή σύνταξη είναι. Όπως λέμε "βάφτισε την κόρη του Μαργαρίτα". Ξαφνικά έγιναν όλα βουβός κινηματογράφος σε αργή κίνηση. Δεν σου έχει τύχει; Το έγραψα έτσι γιατί το έχω νοιώσει έτσι. Αντι να γίνεται αργά αργά, να θολώνει, να μετατρέπεται, τυχαίνει μερικές φορές ν' ανοιγοκλείνεις τα μάτια και ξαφνικά το στόμα του άτυχου συνομιλητή σου απλώς ανοιγοκλείνει πια, χωρίς ήχο... Το πώς χειρίζομαι τα ονόματα είναι όντως ηθελημένο, χαίρομαι που σου άρεσε. Θέλω να δείξω πόσο λίγο προσέχει την μη ονειρική ζωή του ο ονειρευτής. Δεν ξέρει καν τα ονόματα των ανθρώπων γύρω του, και όσα ξέρει δεν τον ενδιαφέρουν. Τέλος, θέλω να σου πω πως, όχι, δεν σε συμβουλεύω να ξεκολλήσεις. Απλώς αναφέρω πως καμοιά φορά τα όνειρα έχουν τις ρίζες τους σε κάποιες πλευρές της πραγματικότητας, πως η πραγματικότητα μέσα σ' όλη τη σκληρότητά της, εμπεριέχει τη μαγεία, εμπεριέχει τα όνειρα. Κι αυτά είναι εμείς. Κι αυτά είναι ζωή. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες στην ιστορία, και κατ'επέκτασην σ'εμένα. Edited September 29, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 (edited) To διάβασα επιτέλους και εγώ... Πολύ καλό. Εμένα το τέλος μού άρεσε πολύ. Η ιστορία κάποιου που καταλαβαίνει την πραγματικότητα ουσιαστικά μόνο μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέπτη των ονείρων. Εντυπωσιακό. Θα μπορούσε να είναι ταινία. Α, για διάφορες μικροδιορθώσεις θα σου στείλω το αρχείο με τις αλλαγές. Edited October 15, 2005 by tec-goblin Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 (edited) Απο τη μιά κι εγώ πιστεύω πως θα μπορούσε να είναι ταινία, αλλά απο την άλλη απορώ πως ο Μεσσίας του Haendel σου δημιούργησε τέτοια συναισθήματα (δεν ξέρω αλλά τουλάχιστο σε μένα ξυπνάει κάτι "επικο-μεσσαιωνικό" με την ιστορία που κάποιος μάχεται για να αποκτήσει ένα βασίλειο που του ανήκει απο κάποιο σφεταιριστή, και στο τέλος το κατακτα κτλ κτλ). Αυτό μου δείχνει πώς η μουσική μας επηρρεάζει όλους με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Μου αρέσει αυτή η παράξενη "συναισθησία" που "πάσχει" ο τρόπος που περιγράφεις την ιστορία σου, αν και το τέλος είναι κάπως πιο προσγειωτικό (η μάλλον επεξηγηματικό)? αλλα αρκετά έξυπνο. Γενικά μου αρέσουν οι προτοτυπίες, έτσι απο την αρχή με το πράσσινο όνειρο κατάλαβα πως είναι ένα προτότυπο και πολύ καλό διήγημα απο έναν (η μάλλον περισσότερους) ονειρικό κόσμο. Αν συνεχίσεις να γράφεις και πεζά να είσαι σίγουρη πως το ταλέντο σου θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο αφου γράφεις πολύ καλά (και δεν είναι και οι πάντες φαν της ποίησης) Edited October 15, 2005 by brave Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 15, 2005 Author Share Posted October 15, 2005 tec-goblin: Σ'ευχαριστώ καλέ μου, πραγματικά. Αυτό που μου έδειξες στο Word με τις διορθώσεις είναι πολύ πρακτικό, ενδιαφέρον. Χαίρομαι που ξόδεψες χρόνο για την ιστορία μου. brave: Καταρχήν σ'ευχαριστώ και σένα για το χρόνο που ξόδεψες για να το διαβάσεις και για να το σχολιάσεις. Ο Μεσσίας μου δημιουργεί συναισθήματα ανάτασης, χαράς. Αυτή ήταν η αιτία που η ιστορία έληξε έτσι αισιόδοξα. Είχε αρχίσει μέσα σε ένα σαφώς πιο λυπημένο/ανικανοποίητο ερωτικό/σεξουαλικό περιβάλλον (το οποίο οφειλόταν στη συγκεκριμένη σουίτα για τσέλλο), από το οποίο πήγασε η αρχή, το πράσινο όνειρο, και κατά συνέπεια η ιστορία της Τιάννα και του Έλβο. Τέλος, το θέμα περί εκτίμησης του ταλέντου - αν και σε ευχαριστώ θερμά που δηλώνεις πως έχο από αυτό - δεν με απασχολεί με αυτόν τον τρόπο. Κάνω ό,τι μου αρέσει, ό,τι νοιώθω, με αποτέλεσμα φυσικά να μικραίνει το κοινό μου, όπως θα συνέβαινε στο κοινό του καθενός που κάνει μόνο ό,τι του αρέσει... Η ποίηση πάντα ήταν για λίγους, δεν σκοπεύω να βγάλω τα προς το ζήν από αυτήν. Ούτε με πεζογραφία σκοπεύω να βγάλω τα προς το ζην... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Χμμμμ.... απλά εννοούσα πως θα χαιρόμασταν να διαβάζαμε συχνότερα πεζά σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 15, 2005 Author Share Posted October 15, 2005 Αν μου αρέσει κανένα από τα πεζά μου θα το ανεβάσω. Πάντως και αυτά ποιήματα είναι κατά κάποιον τρόπο. Ποιήτρια είμαι, δεν είμαι συγγραφέας, νομίζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 12, 2007 Share Posted February 12, 2007 Αρνούμαι να βάλω ετικέτες σε κάποιον μόνο και μόνο γιατί καταφέρνει να βγάλει όλο του το συναίσθημα σε 100 κι όχι σε 1.000 ή 10.000 λέξεις. Ελπίζω να μην είναι ιδιαίτερα επιθετικό αυτό. Απλά θα ήθελα να σου θυμήσω (γιατί σε έχω δει να το γράφεις πολύ συχνά) ότι κατά βάσει ένας άνθρωπος με βαθιά συναισθήματα που έχει κάτι να πει δεν πρέπει να καλουπώνεται όυτε να οχυρώνεται πίσω από έναν τίτλο, όπως "ποιητής" ή "συγγραφέας". Αν μη τι άλλο, εσύ έχεις αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Αρκεί να έχεις κάτι να πεις και θα βρεις τον τρόπο να το πεις. Κι όσες φορές έχεις πεί κάτι, είτε γράφοντας ποίηση είτε γράφοντας πεζό, τα έχεις καταφέρει. Τον Ονειρευτη τον έχω διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά δεν είχα το θάρρος να τον σχολιάσω. Κι ακόμη και τώρα δηλαδή, δεν έχω το θάρρος να το σχολιάσω. Η εναλλαγή των χρωμάτων και των συναισθημάτων είναι πολύ έντονη για να σηκώνει σχόλια. Και για μένα δε χρειάζεται κάτι να καμπανίζει για να είναι έντονο. Όι υπαινιγμοί είναι πολύ πιο δυνατοί από κάθε ξεκάθαρη και σταράτη κουβέντα, ειδικά όταν μιλάμε για την ψυχή ενός ανθρώπου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted February 12, 2007 Author Share Posted February 12, 2007 (edited) Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Χαίρομαι που σου άρεσε, τουλάχιστον έτσι κατάλαβα από το σχόλιό σου. Όσο για την αυστηρότητα μην ανησυχείς, καταλαβαίνω τι εννοείς. Απλώς χρησιμοποιώ τον όρο καθαρά για λόγους ευκολίας. Διόρθωσα κάτι βλακείες, ανεβάζω νέα εκδοχή. Ο_Ονειρευτής.doc Edited February 12, 2007 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.