trillian Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 Σας έχει συμβεί ποτέ με διάφορα βιβλία φαντασίας να σας φαίνονται οι καταστάσεις που περιγράφονται απόλυτα πιθανές?Ότι θα μπορούσαν άνετα να ενταχθούν στην πραγματικότητα?Ότι άυτά που διαβάζετε έχουν την αίσθηση του αληθινου?(δε μιλάω φυσικά για τους εξωγήινους ή για τις θεωρίες συνομωσίας ). Αν ναι, με ποια βιβλια το πάθατε?(ή και ταινίες, πάντως φαντασίας) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 Σε ένα καλό βιβλίο φαντασίας, πιστεύω ότι οι καταστάσεις πρέπει να είναι αληθοφανείς. Τώρα, ποια μου έχουν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση... Χμμμ... Είναι πολλά. Η ουσία, όμως, είναι εξής: μιλάω πάντα για τις καταστάσεις που συμβαίνουν εκεί. Οι παράξενες φυλές και τα άλλα "παράξενα" πράγματα για μένα δε μειώνουν την αληθοφάνεια, αν είναι τοποθετημένα με τρόπο που να δένουν και, μετά, η ιστορία εξελίσσεται όπως θα εξελισσόταν και στην πραγματικότητα. Για αρχή, το A Song of Ice and Fire μού μοιάζει πολύ αληθοφανές. Το Magician του Feist. Το Foundation του Asimov. (Και καλύτερα να μείνουμε σε βιβλία. Υπάρχει άλλο φόρουμ για ταινίες. Μπορεί να ανοιχτεί κι ένα αντίστοιχο topic εκεί.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted September 19, 2005 Author Share Posted September 19, 2005 Χμ...δε μιλάω για αληθοφάνεια...μιλάω για αλήθεια...Δηλ να διαβάσεις κάτι και να πεις, (όσο εξωφρενικό και να ακούγεται), "αυτή η ιδέα θα μπορούσε να ισχύει κάλλιστα στην πραγματικότητα". Πχ, χμ...το κεντρικο κόνσεπ του Πολέμου των Θεών του Gaiman. Ή και το Sandman. Εϊναι φαντασία, αλλά έιναι τόσο καλή φαντασία, που μπαίνεις στον πειρασμό να σκεφτείς ότι θα μπορούσε όντως να είναι έτσι. Ας πούμε, το Κριστίν του King είναι απολύτως αληθοφανές, αλλά όχι τόσο "αληθινό" όσο ο Μαύρος Πύργος. Ο Χάρυ Πότερ είναι επίσης αληθοφανής, αλλά λιγότερο "αληθινός" από τον Άρχοντα. (Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι εννοώ... )Σαν...σαν ο συγγραφέας να "έπιασε" ένα glimpse από την αληθινή όψη των πραγμάτων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 19, 2005 Share Posted September 19, 2005 Ναι, συμφωνώ. Ίσως να μην ήταν η σωστότερη λέξη το "αληθοφανής". (Τη χρησιμοποίησα επειδή μιλάμε πάντα για λογοτεχνία, όχι για πραγματικότητα.) Αλλά κι εγώ αυτό εννοώ. Τα βιβλία που αναφέρω παραπάνω νομίζω ότι περιέχουν καταστάσεις που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί. Και, γενικά, αυτά τα βιβλία είναι που μου αρέσουν περισσότερο: που μου δίνουν αυτή την αίσθηση πραγματικότητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 You hit the spot... Μου έχει συμβεί, και κάθε φορά που συμβαίνει είναι το ίδιο έντονα μαγική... Με την δική μου έννοια του μαγικού. Το δικό μου μαγικό είναι πολύ αληθινό... Στην πρώτη τριλογία της Carol Berg π.χ., το Rai-Kirah Saga, ο κόσμος είναι πραγματικά τόσο αληθινός.. Η όλη κοσμοθεωρία, η μαγεία, η χρήση της, τα πάντα. O Tolkien επίσης έχει κάτι, τα όσα γράφει θα μπορούσαν να είναι ένα μακρυνό παρελθόν, αν όχι σε αυτήν τη διάσταση σε μια άλλη... Ειδικά το ότι στο τέλος ο δρόμος για τη Δύση χάθηκε, πως από την θάλασσα μόνο μπορεί κανείς να φτάσει εκεί πια, αν είναι η μοίρα του κι η θέλησή του τέτοια, γιατί οι θάλασσες πια γίναν κυκλωτικές και αν κανείς πάει απλά προς τη Δύση θα κάνει τον κύκλο... Το ότι ο δρόμος που απέμεινε σηκώνεται πάνω, ξεφεύγει, αναδιπλώνεται, μακριά από αυτή τη γη, μυρίζει αστέρια, διάστημα. Όχι; Και πόσα ακόμα τέτοια μικρά και σημαντικά υπάρχουν σε ιστορίες, σε φαντασίες άλλων ανθρώπων... Νοιώθω και σε κάτι άλλο αυτή την εξωφρενική πραγματικότητα, αν και δεν είναι κάτι από μυθιστόρημα φαντασίας. Είναι το σύστημα μαγείας του Mage, του Mage της Whitewolf. Αν υπάρχει μαγεία (κατεβάστε τα εφέ ίσως, λιγάκι) είναι έτσι. Paradox... Nine Spheres... Quintessence... Ειδικά το Paradox παίρνω όρκο, χτυπάει. Κάθε φορά που κάνεις κάτι μαγικό, χτυπάει, χτυπάει και σου τρίβει το χώμα στο πρόσωπο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted September 20, 2005 Author Share Posted September 20, 2005 Χαίρομαι που καταλαβαίνετε . Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο για τον Άρχοντα!Και το Foundation(αν και είναι ΕΦ). Όσο για το MAge, έχεις απόλυτο δίκιο, και μάλιστα απο κεί πήρα την ιδέα για το τόπικ, καθώς κάποιος καλός άνθρωπος μου δάνεισε ένα βιβλίο . Το διάβαζα και ήμουν "jesus!!!χαλαρά θα μπορούσε να είναι έτσι!!" Αλλά το βιβλίο που είναι για μένα το πιο "αληθινό" μέχρι στιγμής (ναι περισσότερο κι απο τον Άρχοντα) είναι το Τραγούδι της Κάλι του Σίμονς. Αυτό που ξεκινάει με τη φράση "Ονειρεύομαι πυρηνικά μανιτάρια πάνω απο την Καλκούτα"...Κι αυτό γιατί μου έχει συμβεί και μένα να νιώσω κάτι αντίστοιχο για μια πολη, όχι με την Καλκούτα, αλλά με τις Βρυξέλλες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 Προσωπικά έχω νιώσει μια περίεργη ανησυχία θυμάμαι με μια μίνι-τριλογία διηγημάτων του Μούρκοκ, σε μια γη που το κλίμα και το περιβάλλον έχουν αλλάξει με την πάροδο των αιώνων και οι Άνθρωποι σταδιακά, αλλάζουν, προσαρμόζοντας τη φύση τους σε ένα χρονικό και όχι χωρικό περιβάλλον. Επίσης και με το Τέλος της Αιωνιότητας του Ασίμοφ, που επίσης με είχε κάνει, θυμάμαι να ριγήσω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 (edited) Που να δεις το Johr τι κάνει Trillian. Και εγώ έχω νοιώσει έτσι, σε διαφορετικές περιπτώσεις. Με τον Άρχοντα όχι τόσο, διότι πάντα συνειδητοποιούσα πως όσο όμορφο και αν είναι το Ea universe, είναι πολύ παραμυθένιο για να μου δώσει αυτή την αίσθηση. Το Mage τα κατάφερε σε αρκετές φάσεις, τουλάχιστον ιδεολογικά. Στην συνέχεια θα έλεγα η σειρά Gabriel Knight πως είναι από τα πιο "αληθινά" φανταστικά περιβάλλοντα που έχω δει. Πέρα από αυτά, πρέπει να ομολογήσω, μάλλον ο Stephen King με πείθει αρκετά (όχι σε όλα, ή τα περισσότερα του έργα αλλά σε αρκετά). Edited September 20, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 Μα ένα καλό βιβλίο φαντασίας πρέπει να σε δένει έτσι την πλοκή του ώστε να τη νοιώθεις σαν αληθινά γεγονότα που συμβαίνουν την ώρα που τα διαβάζεις ('η τελος πάντων σαν εξιστόριση πρόσφατων γεγονότων). Σαν αρκετά ...φανταιόπληκτος μάλλον κατα καιρούς έχω μπεί σε αρκετούς κόσμους βιβλίων (αν δε μπω στον κόσμο μάλλον το παρατάω)_ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted September 20, 2005 Author Share Posted September 20, 2005 (Τώρα που δεν τρέχω να φύγω για τη δουλειά, μπορώ να είμαι πιο αναλυτική ) Λοιπόοον, εκτός από τον Άρχοντα και το Τραγούδι της Κάλι, από βιβλία μου έχουν φανεί πολύ αληθινά επίσης τα βιβλία της Γεωθάλασσας. Και επίσης (αν και είναι κόμικ), το Sandman-έχει μια....διαποτιστική θα έλεγα κοσμογονία...Καθώς και το Invisibles, έχει κάποιες ωραίες σκέψεις μέσα(αν και τελείως παρανοικές) που μου φαίνονται αρκετά "σωστές" για να σε κάνουν να σκέφτεσαι... Συμφωνώ απόλυτα για τον Κίνγκ, όλα τα βιβλία του σε διαφορετικό βέβαια βαθμό είναι έτσι. Είναι ο τρόπος που γράφει, αν έχεις διαβάσει αρκετά, το στυλ του είναι άμεσα αναγνωρίσιμο. Γενικά ο Κίνγκ κατά τη γνώμη μου γράφει απίστευτα Επίσης...τι θα λέγατε για τον Λάβκραφτ?ίσως είναι που ξυπνάει τους αρχετυπικούς μου φόβους, αλλά όλα αυτά με τους Παλαίούς φαίνονται αρκετά plausible για να χάνεις τον ύπνο σου...Όπως και για την Άγνωστη Καντάθ, θα μπορούσα άνετα να πιστέψω ότι όντως πηγαίνουμε σε άλλα υπαρκτά μέρη στα όνειρα. Γενικά, ήθελα να θέσω και το εξής ερώτημα. Είναι θέμα ιδέας αυτή η αίσθηση πραγματικότητας ή συγγραφέα?Δηλ, σίγουρα είναι θέμα ιδέας, γιατί ενώ πολλά βιβλία φαντασίας μου αρέσουν και πορώνομαι κτλ., παρόλαυτά δε μου δίνουν όλα αυτή την αίσθηση. Αλλά...αυτά που τη δίνουν, μήπως είναι και θέμα συγγραφέα?Δηλ, υπάρχουν πόσα βιβλία σε στύλ Άρχοντα, αλλά μόνο ο Άρχοντας αποπνέει πραγματικότητα(για μένα πάντα). Ωφείλεται στον τρόπο γραφής ή στην κοσμογονία άραγες? Και μήπως τελικά όλες αυτές οι ιδέες που αναφέραμε είναι όντως αλήθειες και γι αυτό μας φαίνονται τόσο σωστές? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 Περνώντας εκεί που η καθαρή λογική δεν μπορεί να ακολουθήσει, όχι η δική μου τουλάχιστον, θα πω απλά πως για μένα είναι θέμα συγγραφέα... Είναι θέμα του πόσο καλά ο συγγραφέας επικοινωνεί με... χμμ... το πόσο καλά είναι συντονισμένος με Ολα. Ό,τι είπα είπα, κι ό,τι καταλάβατε καταλάβατε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 20, 2005 Share Posted September 20, 2005 Γενικά, ήθελα να θέσω και το εξής ερώτημα. Είναι θέμα ιδέας αυτή η αίσθηση πραγματικότητας ή συγγραφέα?Δηλ, σίγουρα είναι θέμα ιδέας, γιατί ενώ πολλά βιβλία φαντασίας μου αρέσουν και πορώνομαι κτλ., παρόλαυτά δε μου δίνουν όλα αυτή την αίσθηση. Αλλά...αυτά που τη δίνουν, μήπως είναι και θέμα συγγραφέα?Δηλ, υπάρχουν πόσα βιβλία σε στύλ Άρχοντα, αλλά μόνο ο Άρχοντας αποπνέει πραγματικότητα(για μένα πάντα). Ωφείλεται στον τρόπο γραφής ή στην κοσμογονία άραγες?Και μήπως τελικά όλες αυτές οι ιδέες που αναφέραμε είναι όντως αλήθειες και γι αυτό μας φαίνονται τόσο σωστές? <{POST_SNAPBACK}> Δε νομίζω ότι υπάρχει εύκολη απάντηση. Υποθέτω, εξαρτάται από όλα αυτά μαζί: λίγο το πώς γράφει ο συγγραφέας, λίγο το πώς στήνει τον κόσμο του, λίγο το τι αρέσει στον αναγνώστη. Για μένα, ας πούμε, ο Άρχοντας δεν έχει τίποτα το αληθινό. Αυτό σημαίνει ότι ο Άρχοντας είναι κακογραμμένος; Όχι: απλά δεν είναι του γούστου μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 21, 2005 Share Posted September 21, 2005 Να πω κατι για τον Αρχοντα.ΟΚ,του Βαρδου δεν του αρεσει αυτο το ειδος.Αλλα γενικα δινει μια αισθηση οραγματικοτητας γιατι ο κοσμος ειναι πολυ καλα στημενος.Ο Τολκιν δουλεψε πολυ πανω στη Μεση Γη οποτε...φαινεται πραγματικη.Το μονο στοιχειο της που με ξενιζει καπως και δε φαινεται τοσο πραγματικο,ειναι τα ορκ(και καποια αλλα τερατα ισως).Δεν ασχοληθηκε πολυ με αυτα. Κινγκ δεν εχω διαβασει-μονο Κινγκ Βολσουνγκ... Το Foundation αν και δε μου πολυαρεσε,ηταν αληθοφανες.Μενοντας στον Ασιμοφ θα συμφωνησω με τον Ατρελεγκις για το Τελος της Αιωνιοτητας(το εχω και στο τοπ-5 μου εξαλλου). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted September 21, 2005 Share Posted September 21, 2005 Καλά τώρα. Η αληθοφάνεια σε κάτι πιστεύω έχει να κάνει πιο πολύ με το όλο ΣΤΗΣΙΜΟ του κόσμου και την σωστή απόδωση των αντιδράσεων των χαρακτήρων. Με λίγα λόγια, πρέπει ο κάθε ένας να δρα ρεαλιστικά, λαμβάνοντας υπόψη τις καταστάσεις στον κόσμο. Σε έναν κόσμο σαν του Tέλους της Αιωνιότητας, ο Χρόνος είναι κάτι παροδικό για εσένα, όπως και η ιστορία, λόγου χάρη. Η ίδια η Κοσμοθεωρία των χαρακτήρων είναι μια ΄δεδομένη αλληλουχία γεγονόταν, όχι ένα συνεχές... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 21, 2005 Share Posted September 21, 2005 Άλλο η αληθοφάνεια κι άλλο η αλήθεια. Η αληθοφάνεια έχει όντως να κάνει με το πως είναι στημένος ένας κόσμος, πόσο καλά τον γνωρίζει και σε τι επαφή βρίσκεται μαζί του ο συγγραφέας κτλ. και ανάλογα με όλα αυτά ο κόσμος είναι ικανοποιητικά καλοστημένος και πιστευτός ή όχι. Η αλήθεια έχει να κάνει με τη φύση των πραγμάτων. Με το κατά πόσον είναι "αλήθεια" το γεγονός-ουσία-θέμα-συνθήκη το οποίο πραγματεύεται το βιβλίο. Όσον αφορά τον Άρχοντα δε νομίζω πως το θέμα είναι αν μας αρέσει ή όχι, αλλά περισσότερο το ότι είναι μακρινό, ότι ίσως μιλάει (μέσα σε όλα τα υπόλοιπα διαχρονικά) για πράγματα που τα βρήκαμε έτσι και δεν ζήσαμε την αλλαγή τους. Για να προσθέσω κι ένα βιβλίο (αν και υπάρχει ήδη αναφορά στη Γαιοθάλασσα της κυρίας Λεγκέν για τα οποία και συμφωνώ απόλυτα, ειδικά για το 2ο βιβλίο) "Ο Αναρχικός των δύο Κόσμων", εμένα τουλάχιστον η "αλήθεια" του με αφησε άφωνη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.