Sonya Posted September 26, 2005 Share Posted September 26, 2005 Ένα καβαλέτο, πινέλα, χρώματα κι ένας καμβάς λευκός σαν χιόνι. Θέλω να τον γεμίσω όνειρα... μένει ακίνητο το χέρι και παγώνει. Θέλω να φτιάξω ουρανί και βγαίνει κόκκινο, θέλω να φτιάξω μία φλόγα κι είναι μωβ. Μια χάλκινη θάλασσα μ' ολόλευκο βυθό κι ο ήλιος βγήκε μαύρο, αντί χρυσό. Μην κοιτάς τη ζωγραφιά μου, είναι λάθος και δεν ξέρω το σωστό. Η παλέτα έτρεμε στο χέρι μου κι ήτανε το βλέμμα μου θολό. Κλείσε τα μάτια σου και κοίτα την νιώσε τα όνειρα κι ας είναι ανεπαρκή. Μην κοιτάς το ψέμα και κοίτα την αλήθεια μου κι ας είναι φοβισμένη και τρελή. Πήρα ένα πεντάγραμμο σε κλειδί του σολ, το γέμισα με νότες από φως. Έφτιαξα και λόγια από 'να δάκρυ μου και ξάφνου έγινε ο κόσμος σκοτεινός. Τυφλή τραγούδησα αυτό που είχα φτιάξει, κεράκι να ανάψω στην καρδιά. Μα ξέχασα τα λόγια που 'χα γράψει κι ακούστηκε κραυγή μες στη νυχτιά. Μην ακόυσεις το παράφωνο τραγούδι μου είναι λάθος και δεν έχει καν ρυθμό. Οι στίχοι είναι αταίριαστοι και λίγοι, άλλα είπα κι άλλα ήθελα να πω. Κλείσε τ' αυτιά σου με τα χέρια σου και νιώσε το κι αν αιστανθείς στα χείλη σου μια γεύση αλμυρή θα 'ναι το δάκρυ που έφτιαξε τους στίχους μου. Γεύσου το, αυτό ξέρει τι θα 'πρεπε να πει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 26, 2005 Share Posted September 26, 2005 Όμορφο ποιήμα. Ομοιοκαταλληξίες που δουλεύουν, έντονες αντιθέσεις, "λογικός" σουρεαλισμός, ωραίες εικόνες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted September 26, 2005 Share Posted September 26, 2005 Τρομερό συναίσθημα, και ΠΟΛΥ όμορφα δομημένο ποίημα !!! Βγάζει πράγματα... Πολλά, όσες μορφές τέχνης υπάρχουν θα μπορουσαν με διαφορετικό τρόπο να εκφράσουν αυτό που θες να πεις !!!! Πηρα ενα μολύβι και ένα χαρτί άδειο, με λέξεις προσπάθησα να γεμήσω το τετράδειο, μα βγήκαν λέξεις χωρίς νόημα και ρυθμό, ονειρά που δεν θέλω μα πάντα τ'ακολουθώ. Άνοιξε το μυαλό σου και διάβασέ το, νιώσε, Του τετραδίου τον πάγο, με ένα στοιχάκι σου λιώσε !! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 27, 2005 Share Posted September 27, 2005 Το νοιώθω, το καταλαβαίνω, με αγγίζει. ----- Θα έλεγα πως δεν τρέφω ιδιαίτερη αγάπη για την ομοιοκαταληξία εκτός αν είναι πραγματικά αριστουργηματικη, αλλά μιας και σήμερα έγραψα ένα ποίημα με κάποια ομοιοκαταληξία, πράγμα υπερβολικά σπάνιο, I won't moan about it, δεν με παίρνει λόγω μέρας. Πληροφοριακά το να βρω ομοιοκαταληξία που να μ' αρέσει είναι πιο σπάνιο απο τον να γράψω κάτι με ομοιοκαταληξία. Άστα να παν δηλαδή. ----- Συνέχισε σε παρακαλώ να ανεβάζεις κείμενα και ποίηση... Κράτα ανοιχτό το παραθυράκι, κρυφοκοιτάω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted September 27, 2005 Share Posted September 27, 2005 Μμμ... μήπως έχει σχέση με ένα τραγούδι που δεν πρόκειται να ακούσουμε πρώτοι; (Ξέρεις Χριστίνα ποιο λέω)... Θα μπορούσε να είναι πρόλογος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted September 27, 2005 Share Posted September 27, 2005 Έχεις επιλέξει ομοιοκαταληξία, άρα το μέτρο του ποιήματος θα έπρεπε να είναι πιο αυστηρό και σταθερό. Αντιθέτως είναι αρκετά αδύναμο. Επίσης, η ίδια η ομοιοκαταληξία είναι κάπως τετριμμένη "καρδιά...νυχτιά" και λοιπά... Οι εικονοπλασία σου είναι όμορφη αλλά έχω διαβάσει ξανά αντίστοιχες εικόνες, αντίστοιχα ειπωμένες. Γράφεις ρομαντικά, έχεις ένα hint στο ότι μπορείς να δώσεις μια μουσικότητα. Βρες ένα προσωπικό στυλ στην ποίησή σου, νομίζω αυτό είναι που λείπει πιο πολύ από αυτό το ποίημα. Πιο δυνατή(και πιο ασύμμετρη ταυτόχρονα) η τελευταία στροφή. ("Μην ακούσεις[...]να πει"). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted September 27, 2005 Share Posted September 27, 2005 Μ' αρέσει πολύ αυτό. Μια ζωγραφιά που πρέπει να ακούσουμε και μια μελωδία που πρέπει να γευτούμε. Μ'αρέσει πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 27, 2005 Author Share Posted September 27, 2005 (edited) Μμμ... μήπως έχει σχέση με ένα τραγούδι που δεν πρόκειται να ακούσουμε πρώτοι; (Ξέρεις Χριστίνα ποιο λέω)... Θα μπορούσε να είναι πρόλογος... Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι. Δεν έχουν καμία σχέση, καθώς έχουν γραφτεί με κάτι χρόνια διαφορά, αυτό που λες πρόπερσι το καλοκαίρι και το "μην κοιτάς" μόλις χθες. Isis, δεν σκέφτομαι όταν γράφω, δεν υπολογίζω ομοικοκαταληξίες και ρίμες. Βγαίνουν αυθόρμητα, όταν βγαίνουν. Μπορεί να είναι μπανάλ, αλλά απ' την άλλη είναι μπανάλ και το συναίσθημα, look at the mask I hide behind the mask I wear. Tres banale... Συνέχισε σε παρακαλώ να ανεβάζεις κείμενα και ποίηση... Κράτα ανοιχτό το παραθυράκι, κρυφοκοιτάω Ντροπή σου μπανιστιρτζού! Μ' αρέσει πολύ αυτό. Μια ζωγραφιά που πρέπει να ακούσουμε και μια μελωδία που πρέπει να γευτούμε. Μ'αρέσει πολύ. Ντρέπομαι που παραδέχομαι δημόσια κάτι τέτοιο, αλλά είναι γεγονός: ο μόνος λόγος που η ζωγραφιά ακούγεται κι η μελωδία τρώγεται είναι ότι εγώ πάσχω από συναισθησία και αντιλαμβάνομαι μπερδεμένα τα διάφορα ερεθίσματα απ' τις αισθήσεις μου. Για μένα μια μελωδία αποτελεί όντως γεύση... Edited September 27, 2005 by Sonya Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 19, 2011 Share Posted August 19, 2011 (edited) Ειναι εμπνευσμενο! Αυτο σημαινει πως σαν ιδεα, σαν γενικο στησιμο, σαν λεξιλογιο, σαν εικονες ειναι καλο. Με τραβηξε και μου εκανε κλικ. Η ομοιοκαταληξια και εμενα οπως την νιεννα, με ανησυχει πολλες φορες, γιατι μπορει να καταληξει ακομα και γελοια σε ακραιες περιπτωσεις η να προσπαθησει τοσο καποιος για να την πετυχει που να χασει ολο το υπολοιπο. Αλλα εδω δεν χτυπαει ασχημα, ακομα και οταν εγω θα προτιμουσα μια αλλη επιλογη λεξης. Νομιζω πως μπορει να γινει εξαιρετικο. Του αξιζει. Θα προτεινα καποιες διορθωσεις π.χ. θελω να τον γεμιζω ονειρα, μα μενει ακινητο το χερι και παγωνει (προσθετω το μα γιατι νομιζω πως δινει περισσοτερη εμφαση στην αντιθεση) Θελω να φτιαξω ουρανι και βγαινει κοκκινο, θελω να φτιαξω φλογα και βγαινει μωβ (θα μου αρεσε αλλη λεξη στο ρημα φτιαξω. Νομιζω πως το κανει λιγο απλοικο, ενω μια αλλη λεξη θα του εδινε περισσοτερη ποιητικοτητα π.χ. ζωγραφισω, σχεδιασω,σκιτσαρω κτλ) Κι ο ηλιος βγηκε μαυρος αντι χρυσος (καταλαβα πως εννοεις την αποδοση του χρωματος, αλλα τα επιθετα ακολουθουν το ουσιαστικο, ο ηλιος ειναι αρσενικος) Μην κοιτας την ζωγραφια μου ειναι λαθος, δεν ξερω το σωστο. (αφαιρω το και επειδη το χρησιμοποιεις πολυ. Οπου μπορω το αφαιρω για να μην χτυπαει ξανα και ξανα) Κλεισε τα ματια και κοιτα την (το ματια σου,τα ματια μου, με ποναει το κεφαλι μου θεωρειται υπερβολη ειδικα στον γραπτο λογο. Προφορικα συνηθιζουμε να το λεμε, αλλα ακομα και εκει ειναι λαθος. Νομιζω πως αφαιρωντας το γινεται πιο δυνατος ο στιχος) Μην κοιτας το ψεμα, κοιτα την αληθεια μου κι ας ειναι μια φοβισμενη μια τρελη( αφαιρω και παλι το και για τους ιδιους λογους που ειπα παραπανω και αλλαζω λιγο τον επομενο στιχο απο καπριτσιο. Και ιδιος να μεινει ειναι πολυ καλος) αι εφτιαξα και λογια απ' ενα δακρυ μου (νομιζω πως το εγραψες απο 'να για εμφαση, αλλα δεν ξερω αν στεκεται σωστα γραμματικα) Και ξαφνου! (θα ηθελα περισσοτερη εμφαση με ενα θαυμαστικο να δωσει μια ανασα στην στιγμη καθως το διαβαζεις-ειναι ασυνηθιστο μεσα στον στιχο, αλλα μου αρεσει εδω. Ισως θα προχωρουσες απο κατω σαν καινουργιο στιχο) Τυφλη τραγουδησα αυτο που ειχα φτιαξει(και παλι θα ηθελα αλλη λεξη στο φτιαξει- την βρισκω προχειρη) Ο τελευταιος στιχος σαν κλεισιμο, μου αρεσει παρα πολυ. Ειναι τοσο ειλικρινης, που σε αφηνει να τον σκεφτεσαι χωρις να εχεις κατι να πεις. Οτι ακριβως κανει η αληθεια-ριχνει αυτοματα τις μασκες, τις ασπιδες και σε καθηλωνει. Ετσι απλα. Edited August 21, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.